Safari met een rietje

Safari met een rietje


Op 't terras
met een glas bier
of safari met een rietje.

En een violist speelt
daar in de straat
terwijl de rozen aan tafel
verkocht worden.

Romantiek alom:
je kan je kont niet keren
of je kijkt pal op
voetjegevrij,
kan dan niemand
een eigen kamer nemen?

Die safari is maar saai,
het bier is lauw
en ik lust geen ijsblokjes
die zijn te koud
aan mijn tanden en
ik ben bang dat
mijn hersenen dan
vast vriezen,
net als met ijsjes,
al horen die bij
vrolijke zomers.

Maar het is geen vrolijke zomer.
Zelfs van van die kronkel-rietjes
word ik niet blij.
Al zou er een orkest
spelen terwijl ik dronk,
vrolijk is anders.

Vrolijk is geen viool, geen voetjegevrij,
zeker geen rietjes in je drank.
Chragrijn dat ik ben.
Hufter die je bent.

Ik vind de laatste strofe heel leuk! En de rest niks. Het doet me te veel ''ik knip wat zinnen in stukjes''-achtig aan. Het is ook te lang, of zo, voor het punt dat je wil maken, het kan kort-en-krachtiger.

[Aletta Jacobs]

Ik vond het wat te leeg van emotie, iets te platonisch. Wat Quis hierboven zegt, vond ik ook - in de laatste strofe heb je me even, in de rest niet.

Zou een andere indeling het beter maken, want ik heb het vooral voor de vorm gedaan dat het in stukjes gekapt is, maar eigenlijk is dat met die ijsblokjes een rant en zou het eerder zo moeten staan:


Die safari is maar saai, het bier is lauw
en ik lust geen ijsblokjes
die zijn te koud aan mijn tanden en ik ben bang dat mijn hersenen dan vast vriezen, net als met ijsjes, al horen die bij vrolijke zomers.

Safari met een rietje


Op 't terras met een glas
bier of safari met een rietje.

En een violist speelt
daar aan de tafel
terwijl de rozen per dozijn
verkocht worden.

Romantiek alom:
je kan je kont niet keren
of je kijkt pal op
voetjegevrij

Kan dan niemand
een eigen kamer nemen?

Die safari is maar saai, het bier is lauw
en ik lust geen ijsblokjes
die zijn te koud aan mijn tanden en ik ben bang dat mijn hersenen dan vast vriezen, net als met ijsjes, al horen die bij vrolijke zomers.

Maar het is geen vrolijke zomer.
Zelfs van van die kronkel-rietjes
word ik niet blij.
Al zou er een orkest
spelen terwijl ik dronk,
vrolijk is anders.

Vrolijk is geen viool, geen voetjegevrij,
zeker geen rietjes in je drank.
Chragrijn dat ik ben.
Hufter die je bent.

Aanpassing, of is het dat ook niet?