02-01-2008, 18:48
|
|
|
Hallo iedereen,
ik lees heel vaak dit forum en ik zit de laatste tijd zelf met een behoorlijk vervelend probleem. Ik zou graag jullie mening hierover weten. Situatie: Ik ben reeds 6 jaar samen met mijn vriend (ik ben 23 jaar, hij is 25 jaar). We wonen 6 maand samen. We zijn allebei afgestudeerd in juli en in het najaar van 2007 begonnen met werken. Op zondag 9 december krijg ik 's middags telefoon van mijn vriend dat hij het wil gedaan maken. Ik was zondagochtend rond 9u vertrokken bij hem thuis, dus ik vond het erg vreemd dat hij dit zo deed per telefoon en het kwam bovendien helemaal uit de lucht vallen voor mij. Ik ben na zijn telefoontje meteen naar hem thuis gereden om meer uitleg te krijgen. Hij vertelde me toen dat hij al een tijdje twijfelde of hij wel gelukkig genoeg zou worden met mij. Natuurlijk kwam dit erg hard aan. Ik had dit helemaal niet zien aankomen. Hij had daarvoor geen enkel signaal gegeven dat iets hem echt stoorde. Ik ben dan rond 13u30 terug naar mijn huis vertrokken, niet wetende waar mijn relatie eigenlijk stond, omdat mijn vriend toen ook al niet meer duidelijk kon zeggen dat hij het echt heel zeker wilde gedaan maken. Op maandag 10 december waren we beiden gaan werken en waren we 's avonds beiden aanwezig in ons huisje. Natuurlijk was deze dag voor geen van ons beiden plezant geweest en wisten we beiden niet echt wat ons overkwam. We hebben toen het grootste deel van de avond gehuild. Ik heb toen wel heel duidelijk gezegd dat hij niet moest inzitten met mij, want dat ik liever had dat het gedaan was, dan dat ik doorga met iets wat geen kans op slagen heeft. Ik had nog altijd geen idee vanwaar dit allemaal plots kwam. Ik heb hem die avond ook de vraag gesteld of hij misschien iemand anders ontmoet had. Hij vertelde mij toen dat hij verliefd is geworden op iemand die ook in het bedrijf werkt waar hij werkt. Toen werd er mij iets duidelijker. Volgens mij zat mijn vriend in de knoop met het feit dat hij a) niet wilde verliefd worden op iemand anders, en b) dat je niet kan verliefd worden op iemand anders, als je een echt goede relatie zou hebben. Nu, volgens mij is b) complete onzin, want je kiest nooit wanneer je verliefd wordt op iemand en volgens mij zegt dit echt niets over onze relatie. Hoe je met deze verliefdheid omgaat, dat zegt volgens mij veel meer. Nu goed, het feit dat hij iemand anders ontmoet heeft, heeft hem volgens mij aangezet tot denken over zijn eigen relatie. De kleinste fouten aan mij/onze relatie heeft hij opgeblazen zodat dit geleid heeft tot zondag 9 december. Mijn vriend zegt nu nog altijd heel vaak dat hij mij enorm graag ziet. Hij vindt mij seksueel nog altijd enorm aantrekkelijk, dus dat is ook het probleem niet. Wij hebben een band met elkaar, waarvan ik me moeilijk kan voorstellen dat ik die ooit op dezelfde manier zou kunnen hebben met iemand anders. Eigenlijk komen mijn vriend & ik op vele vlakken zeer goed met elkaar overeen. Natuurlijk hebben we ook hier en daar wat verschillen. Maar goed, niemand en geen enkele relatie is perfect, en behalve een paar zaken, komen we zeer goed overeen of vullen we elkaar perfect aan. Samengevat zou ik kunnen stellen: Mijn vriend en ik hebben een heel goede relatie. Mijn vriend wordt verliefd op iemand anders en hij vindt dit niet normaal. Mijn vriend begint te twijfelen (volgens mij compleet zonder reden). Mijn vriend steekt zichzelf in een positie waar het nog erg moeilijk is om uit te geraken. Ik denk dat mijn vriend niet echt goed beseft hoe gelukkig hij en ik wel niet zijn. Als ik even een situatieschets mag maken: Mijn vriend en ik doen beiden ons werk erg graag. We zitten er financieel gewijs meer dan goed genoeg voor en kunnen alles doen wat we willen. Wij hebben beiden ouders die ons altijd steunen & waar we ons beiden thuis bij voelen. Ik ben er altijd al geweest voor mijn vriend. Ik steun hem door dik en dun, omdat het wij zijn, wij zijn een team (niet altijd omdat ik vind dat hij 100% gelijk heeft). Ik zou er alles voor doen. Ik zou mijn vriend nooit kwetsen en hij weet al van zolang dat wij samen zijn, dat ik hem nooit zou verlaten. Het is waar dat ik hem niet meer kan verbazen/verrassen, maar dat is ook logisch als je 6 jaar samen bent en je al 7 jaar ELKE dag contact hebt met elkaar. Maar ik heb de idee dat mijn vriend vergeet wat hij WEL heeft. Ik heb hem gezegd dat hij echt een luxe-probleem heeft, dat ik denk dat 95% van de (blijvende) relaties niet zo goed zijn als de onze. Hij heeft toen ook gezegd dat dit wel waar kon zijn (omdat we op sommige vlakken zo verschrikkelijk goed overeen komen), maar dat hij twijfelt en dat er dus bijgevolg toch iets moet schelen. Maar ik denk dat als je ergens lang genoeg bij stilstaat, dat je dan aan ALLES kan beginnen twijfelen. Wie kan trouwens zeggen dat zijn relatie 100% perfect is? Ik denk niemand. Iedereen heeft toch wel ooit eens een discussie. En ik denk dat dit maar de normaalste zaak van de wereld is. Het is nu ondertussen januari geworden en mijn vriend kan nog altijd niet voor 100% zeggen dat hij niet/wel kiest voor mij. Mijn vriend en ik hebben het de laatste 2 weken wel heel fijn gehad samen. Ik kan er relatief goed mee omgaan, omdat ik denk dat dit meer een fase is waar mijn vriend doormoet en dat het op het einde van de rit allemaal zeker goed komt. Mijn vriend is nu ook gewoon heel verward. We hadden het heel goed, er gebeurt iets, hij begint te twijfelen, hij overtuigt zich van zijn beslissing om het gedaan te maken, hij zegt het mij, hij is er niet meer zeker van, we hebben het weer heel leuk samen, hij is er nog minder zeker van... Maar hij wacht dus nu blijkbaar nog op iets en ik weet niet op wat... Er zal niet iets een plotse doorslag geven. Zo werkt het nu eenmaal niet. Mijn vriend weet ook dat hij hoe dan ook een beslissing zal moeten nemen en hij zal deze nemen en, ongeacht zijn beslissing, zal hij er zich voor 100% achterstellen & uiteindelijk gelukkig zal zijn met zijn keuze, gewoon omdat hij zichzelf ertoe zal kunnen overtuigen dat hij de juiste beslissing gemaakt heeft. Want zoals men zegt: het is belangrijker om een beslissing te nemen, desnoods een verkeerde, dan om helemaal geen beslissing te nemen. Ik zou heel graag jullie mening weten over dit alles. Wat denken jullie van mijn relatie? Van mijn vriend? Heeft iemand een idee hoe ik ermee zou kunnen omgaan / Wat ik hiermee moet aanvangen? 
|
| Advertentie | |
|
|
|
|
02-01-2008, 18:52
|
|
|
Het is een moeilijke situatie waar je nu in zit. Ik denk dat je weinig anders kan doen dan afwachten tot hij een beslissing maakt. Maar wacht niet te lang, je bent geen trekpoppetje. Hij moet wel op een gegeven moment ofwel volledig voor jullie gaan, ofwel het afkappen.
__________________
Er zal altijd van jullie gehouden worden, en gek genoeg heb ik daarvoor geen toverstaf nodig, al is het de meest mysterieuze magie die er bestaat.
|
|
02-01-2008, 19:27
|
|
Verwijderd
|
Volgens mij kan je nooit voor 100% zeggen dat je voor een bepaald persoon gaat.
|
|
02-01-2008, 19:30
|
|
|
Hoe is de seks?
__________________
It was fucking obvious that cunt was gonna fuck some cunt..
|
|
02-01-2008, 19:49
|
|
Verwijderd
|
je zit egt in een akelige situatie. je moet gewoon nar hem toe gaan en vragen op wie ben je nu op mij of op die andere? en dan moet hij het wel zeggen
maar suc6 ej
|
|
02-01-2008, 19:53
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
02-01-2008, 20:02
|
|
|
zoals ik je verhaal lees is alles aan jullie relatie goed en hebben jullie een fijn "structuurtje"( als ik het zo even mag noemen).
ik ken van mezelf( om het maar bij mezelf te houden en het niet voor anderen in te vullen) dat als juist alles koek en ei is, ik wel weer wat vind( onbewust, ik word bijvoorbeeld verliefd of i.d.) en daardoor de kans schoon zie om weg te gaan uit dat "structuurtje". alles nieuw, alles nog onbekend en dus spannend en niet zo uitgekauwd als het "structuurtje"waar ik in zat. mensen streven naar regelmaat, hebben ze dat dan gaan ze zeuren over in de sleur zitten.... mis dat het er ook een aandeel in heeft. hoop dat je het een beetje snapt.
__________________
Make love not war...
|
|
02-01-2008, 20:10
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
|
|
|
02-01-2008, 22:19
|
|
|
|
Ik ook
|
|
03-01-2008, 05:45
|
||
|
|
Citaat:
Denk je niet dat je tegen dat je 25 jaar bent al meer waarde zal beginnen hechten aan een zekere structuur in je relatie? Want hoe dan ook, als je langere tijd bij elkaar bent, kom je helemaal afgestemd op elkaar. Ik vraag me eigenlijk af of ik mij echt zorgen moet maken, of denken jullie dat dit gewoon een fase is waar je je samen moet doorheen worstelen in een langere relatie?
|
|
|
03-01-2008, 08:19
|
|
Verwijderd
|
ik denk dat het een fase is, maar dat het wel echt het einde van relaties kan betekenen. ik zou me dus erg zorgen maken.
ik en mijn vriend zijn al bijna 9 jaar samen, en 4 jaar geleden hadden wij hetzelfde. we woonden samen, hij deed een opleiding, ik studeerde, alles liep op zich prima, totdat hij op een dag uit het niets zei dat hij verliefd was op een meisje via zijn werk/school. dat vermoedde ik slechts hoogstens een paar dagen. daarvoor leek er weinig mis. ik heb toen besloten dat ik daar niet tegen kon en heb stante pede mijn spullen gepakt en ben ergens anders gaan wonen. hij bleef in "ons" huis, waar hij inderdaad ook een relatie is begonnen met dat meisje. dat meisje was ook een soort van anti-ik. ik ben onzeker, doe universiteit, kom uit een vrij rijk gezin en ben een schijterd in veel situaties. zij was een bijdehandte vmbo-er uit dezelfde wijk als mijn vriend en in voor nieuwe dingen. uiteindelijk bleek dit niet te werken voor hem. hij miste mij enorm, besefte dat hij een fout had gemaakt en na veel pijn en moeite en veel tijd hebben we het weer opgepakt waar we gebleven waren. wel hebben we nog jaren apart gewoond. ik moet zeggen dat het onze relatie veel slechts, maar ook veel goeds heeft gebracht. we kunnen beter praten, weten wat we aan elkaar hebben en het apart wonen zorgde sowieso voor een relatieboost, omdat samen op de bank hangen eigenlijk niet meer voorkwam. de sleur was er uit. nu wonen we weer samen, maar de oude foutenkunnen we nu herkennen en voorkomen. is dit een antwoord op jouw vraag? ik weet het niet, maar misschien helpt het besef dat dit niet enkel jou overkomt, en het besef dat zelfs in het ergste scenario er nog een beetje hoop is. ik denk wel dat als je relatie echt perfect is, er geen ruimte is voor anderen. ook niet een onvrijwillige verliefdheid. maar het gaat er inderdaad ook vooral om wat je met die gevoelens doet. dat hij het met jou wilde bespreken is wel een goed iets op zich.
|
|
03-01-2008, 21:01
|
|
|
Ik denk dat iets als een fase afdoen een beetje struisvogelpolitiek is. Als hij zo erg twijfelt is er duidelijk een probleem en je relatie dus niet echt perfect. Je kunt hem ook een zetje geven en hem gewoon een tijdje niet meer zien zodat hij goed kan uitzoeken wat hij wil. Soms beseffen mensen beter wat ze hebben als het er niet meer is.
Getver dat zo'n clichezin ooit mijn toetsenbord zou verlaten 
__________________
Speak softly and carry a big stick
|
|
03-01-2008, 21:31
|
|
Verwijderd
|
Ik denk dat dit een fase is, alleen helaas wel eentje die je de relatie de nek om kan draaien.
Verliefd worden overkomt je, het kan de beste overkomen. De vraag is alleen: Wat doe je ermee? Blijf je die verliefdheid voeden waardoor het alleen maar groter wordt, of laat je het gewoon doodbloeden? En dat is een rationele keuze denk ik. Ik geloof dat je een keuze kan maken hierin, de knoop doorhakt. Want een verliefdheid kan net zo goed overgaan, maar wat blijft erover dat het waard is? En als je een goede relatie hebt, dan zal hij hopelijk voor dat gaan wat duurzaam is. Ik weet persoonlijk niet of ik het aan zou kunnen om maar zo af te wachten. Ik heb met mijn man afgesproken: Verliefd worden overkomt je, daar kan je niets aan doen en dus hoef ik het ook niet te weten. Het zou me alleen maar onnodig onzeker maken als je toch besluit voor mij te gaan. Wordt het echter een obstakel, dan wil ik het weten, maar dan moet je wel willen knokken. Ik zou van hem verwachten dat hij haar niet meer ziet, desnoods een weekje met mij weggaat om zich weer even helemaal op ons te concentreren. Alles op alles zet om er nog iets van te maken. Tegelijkertijd zou ik hem ook niet teveel op de huid zitten. De keuze die hij maakt moet hij helemaal achter staan. Je zit maar in een lastige situatie. Als ik in dezelfde zou zitten zou ik hem duidelijk maken, waarschijnlijk met een brief, wat ik voor hem voel en hoe ik over hem denk. Dat ik bereid ben om op zijn keuze te wachten, heel veel van hem houdt en bereid ben om te wachten en te vechten, maar niet al te lang. Want ik ga niet rond zitten hangen in onzekerheid. Je moet me niet voor lief nemen. Wat Promillage zegt klopt ook (zoals er vaak een kern van waarheid zit in een cliché  ) Als hij je een tijd moet missen, weet hij pas echt wat hij mist. En ik denk dat ik het toch niet zou kunnen laten om hem te overladen met dingetjes waardoor hij weer even herinnert wordt aan 'ons'
|
|
03-01-2008, 23:06
|
|
Verwijderd
|
Als ik het goed begrijp zijn jullie al bij elkaar vanaf jouw 17e en zijn 19e plus daarvoor zagen jullie elkaar ook al elke dag. Hebben jullie je wel als student (kunnen) gedragen in al die jaren?
|
|
04-01-2008, 11:43
|
|
|
Nu is hij waarschijnlijk aan het kijken hoe zijn verliefdheid t.o.v. dat ander meisje evolueert en probeert hij er misschien achter te komen of dat ander meisje ook iets voor hem voelt...
Trouwens, je vriend twijfelt over jullie relatie, maar kan hij ook zeggen waarover precies (negatieve punten)? Want anders ligt het misschien idd aan de sleur zoals anderen zeggen... Hoewel dit zeker niet altijd hoeft te zijn. Er zijn mensen die blij zijn met "sleur" in hun relatie, zoals ik. Liever een goede relatie waar je elkaar door en door kent met sleur (én zekerheid), dan een nieuwe relatie waar je de persoon niet goed kent en waarbij het na 1 maand misschien weer gedaan is... Maar goed. Zelf kun je er niet veel aan doen denk ik. Ik hoop dat je vriend zo snel mogelijk een beslissing neemt (en voor jou kiest).
|
|
04-01-2008, 17:05
|
|
|
Kan hij niet ergens anders gaan werken zodat hij niet meer aan dat ene meisje denk!
Daarna kunnen jullie kijken of het nog steeds goed gaat, en hij niet weer iemand anders leuk vindt. T is maar een optie he
__________________
niet alleen =)
|
|
04-01-2008, 17:56
|
||
|
|
Citaat:
En als student gedragen: het heeft natuurlijk een invloed op het 'student-zijn' dat je een dergelijke lange relatie hebt (als ik mijzelf vergelijk met studiegenoten had ik toch altijd 1 van de langste relaties). Maar ik (en ik ben er vrij zeker van dat dit voor mijn vriend geldt ook) heb eigenlijk nooit een grote behoefte gehad aan uitgaan. Ik zou natuurlijk wel meer uitgegaan zijn mocht ik geen relatie gehad hebben.
|
|
|
04-01-2008, 17:58
|
||
|
|
Citaat:
Maar dit hoeft niet echt voor mij. Hij moet voor mij kiezen, omdat ik het ben en omdat hij wil dat het voor altijd "ons" is.
|
|
| Ads door Google |
|
04-01-2008, 18:10
|
||
|
|
Citaat:
tja dat is dus dat "structuurtje"wat ik bedoelde, afgestemd is fijn aan de ene kant maar micchien ook wel oersaai en te voorspelbaar aan de andere kant.
__________________
Make love not war...
|
|
|
04-01-2008, 18:19
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
04-01-2008, 18:30
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
04-01-2008, 19:19
|
|
|
Fase of niet, daar waag ik me niet aan, want ik zie een paar problemen en ik kan me daar niet echt een oplossing voor verzinnen.
-> Misschien is het grootste probleem nog wel dat je je eigen situatie zodanig aan het draaien en keren bent om het toch maar goed te spreken. Dat een van beiden er vrij hard en luidop aan denkt om ermee op te houden, ook al heb je een verleden van 6 à 7 jaar, wil volgens mij zeggen dat het helemaal geen goede relatie is. Of hoe het volgens jou ook wel is, het is niet goed genoeg voor hem. En dan zit je met een probleem, want jullie relatie zou beter moeten worden om stand te kunnen houden, maar toch is het al een 'erg goede' relatie. -> Je zegt dat hij geen reden heeft om te twijfelen. Ik vrees van wel. Hij wordt verliefd op een ander, dus die ander is jammer genoeg voor een gedeelte jouw plaats aan het overnemen. Maar omdat jullie samenwonen is het voor hem helemaal niet zo gemakkelijk om te vluchten. Misschien twijfelt hij wel omdat het - naast het beëindigen van jullie relatie - ook geen rooskleurig vooruitzicht is om de inboedel te moeten gaan scheiden, uit huis te trekken en weer iets nieuws te moeten gaan zoeken. Uit gewoonte of uit "structuurtje" bij elkaar blijven en het wat aanzien is in elk geval een beetje gemakkelijker, terwijl het voor koppels die niet samenwonen net gemakkelijker is om 'de waarheid' niet meer onder ogen te komen en er een einde aan te breien. Op dit moment krijg je misschien nog wel het voordeel van de twijfel, maar het lijkt me vreselijk om in een relatie te zitten waarbij je partner niet voor 100% voor je wil kiezen. Je hebt inderdaad wel gelijk dat er maar weinig relaties zijn die helemaal perfect zijn, maar wat koop je daarmee? Het kan wel goed zijn voor je gemoedsrust dat er koppels zijn waar het minder goed mee gaat, maar jammer genoeg zit nu net jij met een vriend die daar niet mee kan omgaan. Of een vriend die het samenwonen ondanks alle leuke dingen (misschien zie jij vooral de leuke dingen en hij vooral de minder leuke dingen?) wat minder goed heeft verteerd. In elk geval, als hij de keuze niet wil maken, zal jij het toch in zijn plaats moeten doen. Wil je, of kan je, wachten tot je terug je vriend hebt die wel helemaal voor jou wil gaan? En wat als er binnenkort een grote ruzie zou komen? Wie weet krijg je dan plots wel al die kleine dingetjes die zich nu al tijden opstapelen recht in je gezicht gesmeten. En hoe zeker kan je nu zijn dat hij niet gewoon van twee walletjes aan het eten is? Tuurlijk, misschien komt het binnenkort wel allemaal weer op zijn pootjes terecht, maar dit zijn in elk geval wat vragen waarop ik je het antwoord niet zou kunnen influisteren.
__________________
Let's fantasize a revolution
|
|
10-01-2008, 13:21
|
||
|
Citaat:
Enerzijds. Als die vriend de keuze niet wil maken, zou ik het nogal laf van hem vinden om de boel te laten aanslepen tot de TS de keuze moet maken... Hij is diegene die misschien voor een onnozele bevlieging zijn relatie op het spel wil zetten. Anderzijds. Ik denk dat ik mijn vriend voor een ultimatum zou zetten moest ik in je situatie zitten...
|
|
|
10-01-2008, 22:29
|
||
|
Citaat:
Tis alleen de vraag of je dat wil en of je partner blijvend interessant genoeg is om dat te behouden
__________________
Life's a party, live it 2 the max!
|
|
|
11-01-2008, 09:20
|
|
|
|
De belangrijkste reden waarom dit zo lang duurt is dat jij op hem in loopt te hakken dat jullie relatie zo geweldig is. Waarom laat je het niet aan hem over om te bepalen hoe hij jullie relatie ervaart ipv dat voor hem te doen. Vooral deze zin vind ik erg mooi:
'Ik denk dat mijn vriend niet echt goed beseft hoe gelukkig hij en ik wel niet zijn.' Is hij gestoord? Hij is heel erg gelukkig, beseft dat niet en wil het bijgevolg uitmaken? Dat is toch geen logica. En tuurlijk is hij verward, jullie hebben immers een lange relatie gehad. Ik denk dat je de situatie veel minder rooskleurig moet zien en wat minder je eigen gevoelens op hem moet projecteren.
|
| Advertentie |
|
|
|
11-01-2008, 10:06
|
||
|
|
Citaat:
Volgens mij hou je jezelf voor de gek door te zeggen dat alles zo perfect is. Als hij er hetzelfde over dacht, dan zou hij er niet over denken om het uit te maken! En hij is geen kind, hij kan heel goed zelf bepalen wat hij van jullie relatie vindt, zonder dat jij hem dat constant moet vertellen.
__________________
Dream as if you'll live forever, live as if you'll die today
|
|
|
11-01-2008, 10:27
|
||
|
Citaat:
Door zijn twijfel af te doen als ongegrond, neem je hem niet serieus. Wees bereid om te praten over waar hij precies over twijfelt en kritisch naar je eigen relatie te kijken. Dat is nog steeds geen garantie dat het goedkomt, maar wel heel belangrijk als je uit deze 'fase' iets constructiefs wil halen. Deze reactie neemt trouwens niet weg dat ik het ontzettend kut voor je vind, ik snap dat het moeilijk/onmogelijk is om zulke gevoelens bij je vriend te accepteren als jij zelf wel gelukkig bent met de relatie en er ook absoluut niet mee wil stoppen.
__________________
All that is solid melts into air.
|
|
|
11-01-2008, 11:47
|
||
|
|
Citaat:
__________________
Speak softly and carry a big stick
|
|
|
11-01-2008, 18:44
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
|
|
| Advertentie |
|
|
 |
«
Vorige topic
|
Volgende topic
»
|
|
Soortgelijke topics
|
||||
| Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
| Liefde & Relatie |
Relatie problemen JustInHere97 | 4 | 10-09-2016 22:51 | |
| Psychologie |
Studenten en eenzaamheid Student22 | 22 | 17-09-2014 11:04 | |
| Liefde & Relatie |
zou je een relatie beginnen met... Shitonya | 360 | 06-10-2005 21:42 | |
| Lichaam & Gezondheid |
Copd Badschuim | 6 | 21-03-2004 14:32 | |
| Liefde & Relatie |
Algemeen topic: Leeftijdsverschil Somebody Special | 284 | 14-07-2003 09:14 | |
| Liefde & Relatie |
Een verhaal. Ik ben verliefd zonder het te willen GRRR | 20 | 24-04-2003 16:52 | |
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 08:36.
Adverteren