verhaaltje voor nederlands :D

heej mensen! we moesten de laatste lessen van nederlands wat zinnigs gaan doen, omdat we t boek uithadden etc. etc. en ze wou wel dat we wat gingen doen, of gedicht schrijven/ verhaal schrijven/ boek lezen etc. samen met een vriendin heb k dit verhaal geschreven..geef ff je mening want lerares wil t ook lezen, aangezien we nogal lol hadden onder het schrijven..(Uitleg geef ik onderaan het verhaal wel anders ist nie zo leuk meer)is t duidelijkvoor julie wie de dader is? nog meer dingen die eruit moeten, te langdradig zijn, te kort etc? tis wel n redelijke lap tekst maar leuk als je t ff leest! thnx alvast!!
kuss!!

Samen met Sandra en Ellen loopt Faith het politiebureau in. Van de vrolijke sfeer van de dag ervoor is niks meer te merken. De stilte is drukkend en zonder woorden weet iedereen precies van elkaar wat ze denken. Ze lopen naar de balie en de vrouwenstem erachter vraagt: How can I help you?

Het was een uur of 2 toen ze uit hun appartement vertrokken. Vergezeld door hun opblaaskrokodil liepen ze richting strand.
“Pfieuw wat is het warm” zuchtte Anne. De anderen knikten instemmend. Het was zeker 35 graden.
Toen ze op het strand aangekomen waren en hun spullen hadden geïnstalleerd stelde Faith voor het water in te duiken. Ze renden het koele, helderblauwe zeewater in. Lachend begonnen ze een watergevecht. Ellen sprong op Sandra’s nek en duwde haar onder water. Snakkend naar adem kwam ze weer boven. “Ik krijg je nog wel!” riep ze half boos naar Ellen.
Baf!
Terwijl Sandra verdwaasd om zich heen keek waar de klap vandaan was gekomen, zag ze vlakbij 4 jongens helemaal in een scheur liggen.
“Eikels” mompelde ze terwijl ze zich weer naar de anderen toe draaide.
“Gaat het?” werd haar gevraagd, terwijl er een warme hand op haar schouder gelegd werd. Sandra knikte langzaam.
“Mag ik mijn bal terug?” vroeg een lange, blonde jongen.
“Anders maak je eerst even je excuses” was Annes reactie terwijl ze de jongen pissig aan keek.
“It wasn’t me” zei de jongen terwijl hij Anne onschuldig aan keek. Hij wees naar een van de andere jongens.
“Goh van je vrienden moet je het maar hebben” mompelde die. “Sorry” zei hij vervolgens.
“Het is al goed” zei Sandra. De jongen pakte haar hand en stelde zich voor als Tom. Ook de rest stelde zich voor. De lange blonde jongen bleek Bas te heten, en dan had je nog Roy en Robbert.
Gelijk raakten ze met elkaar aan de praat. “Gaan jullie mee wat drinken?” vroeg Tom in het algemeen. De meisjes keken elkaar twijfelend aan.
“Ik betaal” vervolgde Tom, “en ik heb nog wat goed te maken” zei hij met zijn ogen op Sandra gericht. Sandra glimlachte.
“Oke” brak Anne de knoop door. Met zijn allen liepen ze richting de Baja beach club, een cafeetje aan de rand van het strand.
Nadat ze allemaal wat te drinken besteld hadden, vroeg Roy belangstellend waar ze vandaan kwamen.
“Lochem” antwoordde Ellen.
“Haha nooit van gehoord” lachte Roy “Waar ligt dat ergens?”
“Niet zo vreemd dat je het niet kent hoor” antwoordde Sandra, “Is een klein gat in de achterhoek”
“En jullie?” wilde Faith weten.
“Dordrecht, bij Rotterdam”

Terwijl de meisjes in een restaurant besloten te eten, aten de jongens de resten van het ontbijt van die ochtend op. Ondertussen bespraken ze hun kansen bij de meisjes.
“Die Ellen zie ik echt wel zitten!” merkte Bas op.
“Mmm ik denk dat ze jou ook wel wil! Je had er moeten zien kijken!”
“Heb ik gezien” merkte Bas droog op, “Ik zat erbij weet je nog?”
De jongens gniffelden.
“Nou wat dacht je van die Anne dan?” merkte Robbert op.
“Tsjah het probleem is dat ze volgens mij helemaal gek is van die jongen waar ze het over had vanmiddag, die ze gister had leren kennen, die… god ik weet niet meer hoe die heet”
“Nee hoor ze wordt van mij” merkte Robbert zelf verzekerd op. “En zo niet dan…”
De jongens lachten. “Oh jee Robbert wordt gevaarlijk”
48 uur later bleek het een stuk minder grappig te zijn…

Het was een uur of 11 toen ze in de grootste discotheek van Salou, de Flashback, aan kwamen. Ze hadden met de jongens voor de ingang afgesproken. Het was nu hun derde dag hier in Salou, maar naar de grootste en bekendste discotheek waren ze nog niet geweest. Het duurde niet lang of ook de jongens kwamen aan lopen. Met zijn achten liepen ze naar binnen, waar een metaal detector stond. Natuurlijk ging die af vanwege sieraden en werden ze compleet gefouilleerd.
“Waarom heb ik dit toch altijd?” vroeg Ellen zuchtend, die iets had met beveiligingspoortjes. Op de een of andere manier gingen die bij haar altijd af. Ze liepen de grote hal in, en keken twijfelend om zich heen naar welke zaal ze zouden gaan.
Robbert hield Anne nauwlettend in de gaten. Niemand had het echt door maar hij was nu al gek op haar. Hij keek naar haar haar, haar ogen, ze was gewoonweg perfect, besloot hij.
Ook Anne hield iemand nauwlettend in de gaten.. maar niet Robbert. Zo’n halve minuut geleden had ze Sander langs zien lopen. De jongen met wie ze gister gezoend had. Ze wist niet of hij haar zou herkennen, aangezien de alcohol rijkelijk had gevloeid die dag ervoor, óf dat hij zou doen of hij haar niet zou herkennen omdat ze toch tegenviel ofzo. Ze wist dat het vakantie was en dat het voor Sander waarschijnlijk gewoon voor 1 keer zou zijn. Maar toch kreeg ze hem maar niet uit haar hoofd. Zijn blonde haar, zijn diepblauwe ogen, zijn bruinverbrande gezicht. Ze zuchtte diep, het wordt waarschijnlijk niks Anne, zei ze tegen zichzelf, zorg nou maar gewoon dat je een leuke avond hebt.
“Zullen we maar gewoon een zaal in lopen?” stelde Anne voor. “Als het dan niet leuk is kunnen we zo naar een ander lopen.”
“Ja dat lijkt me wel het beste” knikte Tom.
Ze liepen een willekeurige zaal in, waar de trancenummers uit de boxen schalde.
“Hier kan ik wel mee leven” grapte Faith.
Na wat drinken gehaald te hebben liepen de meisjes de dansvloer op. Het duurde niet lang of ook de jongens kwamen erbij. Sandra had gelijk door dat Bas Ellen wou. Gelukkig maar, dacht ze, want Ellen had het in het restaurant alleen maar over hem gehad. Ook zag ze dat Robbert Annes aandacht probeerde te trekken. Veel zou het niet uithalen, dacht ze. Bij Anne was het Sander voor Sander na. Ze kon ook niet ontkennen dat Sander een lekker ding was. Maar om nou de hele vakantie op 1 jongen te blijven wachten..

Faith stond alleen achter de bar. Ze had besloten even snel wat drinken te gaan halen. Tegen de rest had ze gezegt nergens anders heen te gaan, omdat ze ze dan waarschijnlijk nooit meer zou vinden. Terwijl ze aan het wachten was werd ze op haar rug getikt. Ze keek achterom. Sander.
“Heej!” begroette ze hem. “Jij ook hier?”
“Jaja in levende lijven” grapte hij. “Alles goed met jou?” wilde hij weten.
“Ja uiteraard! Met jou ook?”
Hij knikte instemmend. “Is Anne er ook?” wilde hij weten.
“Hoezo?” wilde ze weten. Sander bloosde licht. Hij hoopte dat Faith het niet zou zien in het donker. Het tegendeel was waar. Faith glimlachte.
“Loop zo maar mee, even wachten op mijn wijntje, duurt wel heel erg lang hier”
Nog geen seconde later werd haar witte wijn op de bar gezet. Ze gaf de barman een muntje en liep vervolgens samen met Sander door de mensen massa, trappetje af, dansvloer op. Ze wees Sander aan waar Anne stond, die er gelijk heen liep. Ze keek even om zich heen, of ze toevallig nog meer bekenden zag, wat niet het geval was.
Ze tikte Sandra aan. “Nog leuke jongens gezien?” vroeg ze.
“Mmm nee niet echt, komt nog wel!” zei ze zelfverzekerd. Roy en Tom kwamen bij hun staan, en informeerden of ze zich nog een beetje vermaakten.
“Time for some pictures!” riep de dj, waar ze vlakbij stonden, door de microfoon.
Nadat de foto’s waren gemaakt, riep hij de website waar ze op zouden verschijnen.
“Waar is Anne eigenlijk?” wilde Sandra weten.
“Geen idee, ik denk weg met Sander, want die is ook nergens meer te bekennen”
“Oke dan zien we die dus pas morgenochtend weer” merkte Sandra droog op.
Faith grinnikte. “Zou zomaar kunnen ja”
Het volgende liedje, dé zomerhit van 2004 werd opgezet. Gelijk begonnen Faith en Sandra te dansen. Al gauw was de vraag waar Anne gebleven was uit hun gedachten verbannen.
Ook de jongens vroegen zich wat af. Zij waren namelijk ook iemand kwijt…Robbert.
“Ach hij zal wel balen van Anne en er met een ander vandoor gegaan zijn” besloten ze uiteindelijk. Ze keken naar Bas, “Nou Bas hoeft nergens van te balen” lachte Tom, terwijl ze zagen hoe hij en Ellen met zijn tweeën in een hoekje van de dansvloer aan het zoenen waren.
Het was half 7 toen ze ’s ochtends het appartement in kwamen. Ze lieten zich op bed neervallen en vielen bijna direct in slaap. Alleen Sandra kwam niet in slaap. Ze vond het vreemd dat Anne niet terug was gekomen, wat ze ook gezegt had in de Flashback, het was niks voor Anne de hele nacht met een jongen weg te blijven. Uiteindelijk won de slaap het van de vragen die in haar hoofd rondspookten, want ze viel als een blok in slaap.

Het was een uur of 3 ’s middags toen Ellen wakker werd, doordat er op de deur gebonkt werd. Snel schoot ze in een oversized t-shirt en opende de deur.
“Ook goeiemorgen” mopperde ze toen ze zag dat Sander voor de deur stond. Tegelijk realiseerde ze zich dat Anne er niet bij was.
“Waar is Anne?!!” riep ze uit.
“Die heb ik vannacht naar huis gebracht rond een uur of vier” merkte Sander verbaasd op. “Hoezo?” vroeg hij vervolgens.
“Nou ik weet niet waar Anne wel is maar hier is ze niet!” Ze begon zich echt zorgen te maken. “Kom binnen” zei ze vervolgens, botter dan haar bedoeling was.
Ze maakte Sandra en Faith wakker die zich ook wezenloos schrokken toen ze hoorden dat Anne niet bij Sander was geweest die nacht. Sandra vroeg zich af of ze Sander wel konden vertrouwen, maar toen ze zag dat ook Sander de tranen in zijn ogen had staan, besloot ze dat waar Anne ook was, het niks met hem te maken had.

En hier staan ze dan. Gelijk nadat ze precies van Sander gehoord hadden wat er gebeurd was, waren ze naar de jongens gegaan om te vertellen wat er aan de hand was. Vervolgens werd besloten dat de jongens zouden gaan zoeken in het stadscentrum en dat de meisjes naar het politie bureau zouden gaan.
Sandra, degene die het best Engels spreekt van hun vieren, doet het woord en verteld snel wat er gebeurd is.
“Jullie kunnen daar gaan zitten, dan zal er zo een agent bij jullie komen, die jullie verder zal helpen”
Nadat er een proces verbaal is opgesteld over wat er gebeurd is, en 1 van de mobiele nummers is achter gelaten, lopen ook de meisjes het stadscentrum in, waar ze om 6 uur met de jongens hebben afgesproken.
“Niks” wordt er al van ver geroepen, zodra ze de jongens zien. Faith kijkt de jongens aan. “Lief dat jullie helpen” zegt ze.
“Dat spreekt toch voor zich” zegt Robbert die het er duidelijk moeilijk mee heeft.
Niet zo gek denkt Faith, die van Tom gehoord heeft dat Robbert Anne een heel leuk meisje vind.
“Is ze wel eens eerder een hele nacht weg geweest?” wil Roy weten.
“Jawel maar dan laat ze wel weten waar ze is” antwoord Ellen.
“Ach ze komt vast wel weer boven water” merkt Sandra twijfelend op, niet wetend of ze het nou echt geloofd of niet.
“Natuurlijk” zegt Bas.
“Laten we maar wat gaan eten, dat is het beste, daarna zoeken we wel weer verder” zegt Robbert.
Onder het eten gaat Sandra’s mobiel. Een onbekend Spaans nummer verschijnt in beeld.
Iedereen kijkt haar hoopvol aan. Tot de tranen in haar ogen springen. “Yes, we’re coming as soon as possible” Ze hangt op.
“Ze hebben een lichaam gevonden in de zee…dood, ze weten niet zeker of het Anne is, we zullen haar moeten identificeren” zegt ze met gesmoorde stem.
“Dat kan ik niet!” roept Ellen. Sandra schudt haar hoofd. “Geen van ons allen denk ik, maar er zal er toch een moeten gaan”
“Ik ga wel” zegt Robbert.
“Dat hoeft niet we zullen het zelf moeten doen”
“Nee ik doe het graag, voor jullie is het veel erger als voor mij”
Ze staan op, leggen geld op tafel dat sowieso genoeg is en lopen richting het politiebureau.

Ze knielt bij het graf neer. “Ik mis je Anne” fluistert ze. Het is nu 3 maand geleden dat Anne is omgekomen, nog steeds is de dader niet bekend. Ze legt de roos voor de grafsteen neer, waarop te lezen is.

Anne Brinkerink
16-4-1987 – 19-7-2004

ze stierf in de tijd die de beste van haar leven had moeten worden.

"Ik wou dat we nooit op vakantie waren gegaan" ze staat op en loopt weg. de roos blijft eenzaam achter op het graf.

Tegelijkertijd rinkelt bij Tom de telefoon.
"met Tom'"zegt hij door de telefoon.
"Tom? met Roy, ik moet je iets ergs vertellen"
"Wat is er?" wil Tom weten.
"Robbert is dood"
"Wat?!!"
"Hij heeft zelfmoord gepleegd" klinkt het aan de andere kant van de lijn.
"Waarom?!" Tom kan zijn emoties niet meer bedwingen, de tranen lopen zacht over zijn gezicht.
"Dat wil je niet weten echt niet"
stilte.
"Oke, hij heeft Anne vermoord, van de klif geduwd, hij was de moordernaar Tom! alleen omdat Anne er met Sander vandoor is gegaan"
"Nee dat kan niet hoe weet je dat?!"
"Het stond in de brief Tom.."
opnieuw volgt er stilte.
"Is de politie al gebeld?" vraagt hij dan. Gelijk vraagt hij zich af waarom hij dat vraagt.
"Ja dat is gebeurd"
"weten de meisjes het al?"
opnieuw klinkt er een bevestigend antwoord.
Zonder nog wat te zeggen hangt Tom op. hij weet niet wat hij voelt, woede, verdriet, spijt. hij pakt zijn mobiel.
"Sorry dak in Salou die bal tegen je hoofd gooide" smst hij naar Sandra....

ke ik heb het nu dus een beetje aangepast...laat ff weten wat je er van vind, in t echt is t nogal grappug omdat Robbert in t echt dus de vriend van Anne is...maar jah om daar lol om te hebben moet je of Sanne heten of gewoon er bij zijn

[Aurora]

Jah op zich wel leuk verhaaltje, maar de dader is dus de vriend van Anne?!?! *snapt nie*

neej robbert is dus de dader...--> omdat ie helemaal weg was van anne terwijl zij er met die sander vandoor ging.. maar we hebben echte namen van vrienden en vriendinnen gebruikt.. en in het echt is robbert de vriend van anne...beetje moeiluk of niet? en in het echt heeft anne een hekel aan sander, maar hier kiest ze voor hem..daarom hadden we nogal lol...lama

[Aurora]

owww zeg dat dan meteen

Ik zou het iig eigenlijkj nog wel een beetje uitwerken, dat robbert de dader dus is.. anders is het zo eind-loos zeg maar.. op een of andere manier..

zo beter?? of slaat het nu helemaal nergens meer op?? solly ben beje inzpi loos vandaag

[Aurora]

Nog even mierenneuken hoor maar ik zou er even duidelijk bijzetten dat ze waarschijnlijk in het water is gevallen ofzow.. misschien nog iets erbij dat ervoor een gevecht heeft plaatsgevonden oid?! Zodat het iig duidelijk is dat ze is vermoord en geen ongeluk was ofzow *ijlt maar wat*

Maar tis nu iig al wel beter en duidelijker ja..