Erge geestelijke problemen

[Anoniem_1337]

Hallo,


Alvast sorry voor als dit topic verkeert heb gepost.

Ik heb een erge groote probleem(en) en ik heb echt hulp nodig voordat het te laat is.
Ik weet niet hoe ik dit moet uitleggen maar ik begin maar vanaf 't begin:

Vroeger
Vroeger rond groep 5/6/7 was ik erg verlegen en ik durfde nooit met mensen te praten, of ook maar
handen te schudden met iemand.
Ik had verschillende dwang problemen (waar ik nu pas ben achter gekomen), maar niemand wist er van, en ik toen ook
nog niet.
Op de basis school ging erg slecht en ik leerde nooit en maakte nooit huiswerk, omdat ik veel
liever gewoon ging spelen of computeren.
Ik heb erg vroeger, rond me 10e vaak gehuild om me leven, en gedacht aan mezelf te vermoorden, omdat ik me toen ouders erg haten.

Ze hebben tijdens mijn hele basis school periode allemaal onderzoekjes gedaan waarom ik nou zo slecht ben op school,
maar ze kwamen nooit in de buurt waarom, en zelf wist ik het ook niet waarom ik nou niet wou.

Over die dwang problemen waar niemand en zelfs ik niks van wist, het waren tel-dwang, herschrijf-dwang, en gewone soorten dwang die ik
trouwens ook thuis had.
Ik moest bijvoorbeeld bij elke letter die ik niet 'mooi' had geschreven zo veel keer over schrijven dat het een mooie
letter werd, of ik deed het juist zo vaak dat het dan weer lelijk werd, of als ik een bereking maakte bij rekenen ging ik die
berekening wel een stuk of 30 keer over doen.
Daarom leverde ik nooit wat in, of meestal 1 van de 10 werkjes op het einde van de dag, en vaak nablijven.
Dat was de rede waarom het allemaal zo erg traag ging en daar ben ik nu, een paar jaar later en immers veel te laat, achter.

Ze hebben mij maar naar Riag (zoiets) gestuurd om mij te leren mensen aan te spreken, dat ging erg goed, en het probleem
was bijna helemaal verholpen, tot eind groep 8 toen ik ging verhuizen was ik het weer helemaal verloren.

Pijn
Sinds ongeveer begin vorig jaar (Jan/Feb 2009) had ik maanden lang een gevoel alsof me hart gebroken was,
alsof iemand waar ik al jaren op verlieft ben mijn hart keihard heeft verscheurt, dit was erg vreemd want ik was helemaal
niet verliefd, en ik had geen vriendin.
Ik had ergens vanaf toen en tot en met nu, heel veel dègavu momenten, en het word steeds erger, alsof ik dat moment al 10x heb over gedaan.

Geen zin meer in leven
Sinds ongeveer half vorig jaar (Juni/Juli 2009) heb ik nergens meer zin in, geen zin meer in praten, spelen, naar school gaan,,
en zelf mijn hobby die ik nu al 8 jaar heb, en ook geen zin meer in leven.
Ik ben elke dag moe, zelfs in en na die zomer vakantie van een paar weken, ik ben gewoon hartstikke moe okal doe ik niks.
Ik heb nergens zin meer in en ik zie ook nergens het nut meer in, ik wil het niet maar automatisch blijf ik steeds maar denken:
'En dan heb ik later een goede baan en veel geld, en dan? en dan ben ik gelukkig, en dan?'

Ik heb al heel vaak gedacht over zelfmoord en ik probeer het steeds uit te stellen en mezelf te helpen, dat is erg moeilijk
en daarbij heb ik alle tijd nodig die school en huiswerk juist in neemt, daarom ben ik altijd ook zo moe.

Op school gaat het erg slecht en ik haal steeds slechtere cijfers, meestal 5'en of 2'en, dat komt door dit probleem en ook door
het onderstaande probleem.

Dwang problemen
Ik weet niet of het ook echt zo heet, maar ik heb het al jaren (zoals ik in het begin al heb verteld), rond me 10e was het erg
en heb ik op de een of andere manier wat ik me niet meer kan herinneren hoe ik het heb gedaan, ben ik er een beetje af van gekomen,
natuurlijk had ik het nog wel regelmatig maar niet zo erg als toen.

Nu, rond Augustus 2009 is het begonnen, maar het is zo enorm erg dat ik af en toe zo enorm gek ik me hoofd word, dat is zo erg
dat ik het niet kan uitleggen, en meestal direct dood wil van de gekheid!
Alleen dit is een ander soort dwang probleem dan vroeger, van al die dwang problemen heb ik natuurlijk nog wel een beetje, maar
er is er nu nog eentje bij gekomen.

Het is een soort van iets-doen-wat-je-juist-niet-wilt - dwang probleem.
Het gaat zo: ik wil juist NIET dat ik dit bericht nu verwijderd, want dan weet niemand er van,
maar juist omdat ik het niet wil krijg ik een dwang probleem dat ik het MOET verwijderen anders word ik weer hartstikke gek!

Een paar weken terug wist ik al dat het erger ging worden, en dat is ook gebeurt, ik probeer nu steeds me tong in te slikken,
me tong open te halen aan me beugel, me bloed aders kapot te knijpen, een mes in me ogen doen, een schaar in me oren doen,
en nog meer, allemaal erge dingen die ik MOET doen omdat ik het juist
NIET wil, of anders word ik weer hartstikke gek, wat ik dan ook al ben.

Dit is niet alleen bij mijn lichaam, dit is ook bij dingens zoals mijn laptop, pc, en tv, dan MOET ik weer bijvoorbeeld keihard het beeld inslaan, daarom ben ik ook bang dat mijn laptop waarvoor ik lang heb gespaard dat ik die kapot ga maken.


Ik heb zelf nu (en had dat al in groep 6) een spellings achterstand van een paar jaar,
en ik ben heel slecht in veel dingen tegelijk te onthouden zoals Frans en Duits.



Voor diegene die het willen weten en het noodzakelijk vinden, ik ben nu 15.

De enigste manier hoe ik het nu een beetje stabiel kan houden, en niet zorgen dat ik zelfmoord pleeg, is 24/7 leuke dingen doen, niks leren of huiswerk doen, alleen maar computeren of tv kijken of slapen.

Kan iemand mij alsjeblieft helpen, of heeft iemand een tip want dit gaat echt de verkeerde kant op!

[Daantjer]

ga naar je school maatschappelijk werker, je mentor of een vertrouwenspersoon op school, mocht dit je niet aan staan, ze hebben allemaal zwijgplicht

[*oma*]

---> psychologie?

[Mr.Mark]

Zoals daantjer zegt, blijf hier absoluut niet mee rondlopen.
Vertel het aan mensen die je professionele hulp kunnen geven. Daar zijn ze voor opgeleid en ze kunnen je zeker helpen.
Het wordt alleen maar erger als je het in je hoofd alleen maar erger maakt en het er nooit over hebt. Er zijn zoveel mensen die je kunnen en willen helpen met zoiets. Je staat echt niet alleen maar als je anderen ook niet opzoekt helpt het niet.

[Lychee]

Ga vooral niet alleen tv kijken en computeren, daar word je niet beter van. Ik zou gaan sporten, en veel ook, bijvoorbeeld hardlopen en doorzetten vooral in het begin. Zorg ook voor ritme in je dag en niet te lang uitslapen! Zorg dat je iig redelijk vroeg op blijft staan. Oh en luister naar vrolijke muziek dat helpt ook onderbewust.

[Thinus]

juist ga hardlopen. hierbij komt een stof vrij waardoor je je gelukkig en tevreden voelt, je bent meteen bezig en je werkt ergens aan.

[Pluis]

geestelijke problemen passen beter op psychologie, dus daar ga ik dit topic naartoe verplaatsen.

[light fighter]

ik zou zeggen zoek hulp omdat je nog maar 15 bent moeten wss wel je ouders worden ingelicht maar blijf hier vooral niet zelf mee rondllopen

[hugo94]

Oke, ten eerste zou ik je aanraden om naar je ouders te gaan om erover te praten, je hoeft je echt niet te schamen om daarover te praten met je ouders, ik weet zeker dat ze jou graag willen helpen. Daarnaast zou ik inderdaad ook gaan sporten, dat zorgt voor afleiding en rust in je hoofd. Ik weet niet precies hoe je van die 'dwangaanvallen' afkomt, maar ik heb het zelf heel vroeger ook wel eens gehad dat ik gewoon iets moest aanraken. Hoe ben ik daar weer van afgekomen? Er gewoon simpelweg niet aan denken. Ik weet het dat het voor jou heel moeilijk zal zijn, maar echt waar het zit echt allemaal in je hoofd, jij denkt dat je iets MOET doen en je doet het. Probeer aan andere (leuke) dingen te denken. Over je sociale problemen (ik weet niet of je die nog steeds hebt), heb ik ook nog een tip. Stap gewoon eens op mensen af en maak een praatje. Je moet maar denken, het is toch ook niet gek als iemand op jou afstapt om een praatje te maken.

Ik hoop dat je er wat aan hebt en veel sterkte ermee.

Misschien wil je dit niet horen, maar het is echt tijd dat je hulp zoekt. Je kan bijvoorbeeld proberen met je ouders er over te praten, als je dat niet durft kan je ook proberen op te schrijven hoe je je voelt en het in een brief aan je ouders verwerken. Ga naar de huisarts, bv. met een van je ouders, of alleen als je denkt dat dat makkelijker is. Die kan je doorverwijzen naar iemand die je beter kan helpen.

Ik kan je ook echt aanraden iets actiefs te gaan doen, zoals mensen hier ook al zeggen. Ga bv. hardlopen, dan heb je een soort fysieke uitlaatklep en sporten is heel gezond, ook voor je geestelijke gezondheid. Dat is dus iets waar je nu al mee kan gaan beginnen.

Daarnaast kan ik je echt aanraden tóch eens wat huiswerk te doen en te leren, probeer gewoon eens voor een mooi cijfer te leren. Als je niets doet, wordt het alleen maar erger en ga je je iedere keer als je bv. een slecht cijfer haalt slechter voelen; probeer het gewoon eens écht, laat zien wat je kan. Hiermee laat je jezelf ook zien dat je het wél kan en daar krijg je zelfvertrouwen van.

Dit soort dingen klinkt altijd makkelijker dan het is, dus ik herhaal nogmaals wat ik al als eerste schreef; zoek hulp. Je moet hier zelf weer uitkomen, maar met de juiste hulp is dat echt makkelijker.

[Daantjer]

@lightfighter, hugo en andijvie:
Ouders zijn niet altijd een goede oplossing, die kunnen heel vreemd reageren, dus ik zeg, schoolmaatschappelijk werker, mentor of vertrouwenspersoon (desnoods decaan of directeur), hierbij kun je altijd terecht en die kunnen tips geven hoe je ermee om moet gaan

dit is een vrij duidelijk geval van een dwangneurose en de depressie die daaruit voortkomt

psychologie boeit mij zeer,dus ik ken er een aantal dingetjes over

in de basis bestaat je geest uit 2 delen,je wakende en je onderbewuste geest,vanuit daar ben jij het persoon in zijn totaliteit
je wakende geest is het rationele gedeelte,die kan relativeren en tot op een bepaald niveau verwerken.
dan heb je je onderbewuste geest waar alles onderdrukte emoties opgeslagen worden(zoals zware emotionele ervaringen zoals pesten mishandeling,dood van een geliefde etc)

maar doordat er zeer sterke emoties onderdrukt worden probeert je onderbewuste geest een oplossing of reacite te creeren
vanuit daar komt afhankelijk van het persoon (agressie,verdriet etc) een reactie uit,in jouw geval een depressie.

vanuit ieder dal is te klimmen,en je bent niet verloren
mits je bereid bent om werkelijk aan jezelf te werken en proberen jezelf te verbeteren

ik wens je veel suc6

Prominence

Prominence schreef:

dit is een vrij duidelijk geval van een dwangneurose en de depressie die daaruit voortkomt

psychologie boeit mij zeer,dus ik ken er een aantal dingetjes over

in de basis bestaat je geest uit 2 delen,je wakende en je onderbewuste geest,vanuit daar ben jij het persoon in zijn totaliteit
je wakende geest is het rationele gedeelte,die kan relativeren en tot op een bepaald niveau verwerken.
dan heb je je onderbewuste geest waar alles onderdrukte emoties opgeslagen worden(zoals zware emotionele ervaringen zoals pesten mishandeling,dood van een geliefde etc)

maar doordat er zeer sterke emoties onderdrukt worden probeert je onderbewuste geest een oplossing of reacite te creeren
vanuit daar komt afhankelijk van het persoon (agressie,verdriet etc) een reactie uit,in jouw geval een depressie.

vanuit ieder dal is te klimmen,en je bent niet verloren
mits je bereid bent om werkelijk aan jezelf te werken en proberen jezelf te verbeteren

ik wens je veel suc6

Prominence

Ik vind niet dat je zo je oordeel kunt vellen, en een diagnose kunt stellen, terwijl je geen psychiater bent. Diagnostiek moet je over laten aan iemand die daar voor bevoegd is, al dan psychiater of niet.
Het belangrijkste is dat de topic starter hulp gaat zoeken, en inziet dat hij problemen heeft.

daantjer schreef:

@lightfighter, hugo en andijvie:
Ouders zijn niet altijd een goede oplossing, die kunnen heel vreemd reageren, dus ik zeg, schoolmaatschappelijk werker, mentor of vertrouwenspersoon (desnoods decaan of directeur), hierbij kun je altijd terecht en die kunnen tips geven hoe je ermee om moet gaan

Mijn ervaring is dat ouders toch altijd het beste met hun kind voorhebben, maar als je inderdaad liever niet naar je ouders gaat, zijn er nog genoeg andere mogelijkheden.

[light fighter]

Prominence schreef:

dit is een vrij duidelijk geval van een dwangneurose en de depressie die daaruit voortkomt

psychologie boeit mij zeer,dus ik ken er een aantal dingetjes over

in de basis bestaat je geest uit 2 delen,je wakende en je onderbewuste geest,vanuit daar ben jij het persoon in zijn totaliteit
je wakende geest is het rationele gedeelte,die kan relativeren en tot op een bepaald niveau verwerken.
dan heb je je onderbewuste geest waar alles onderdrukte emoties opgeslagen worden(zoals zware emotionele ervaringen zoals pesten mishandeling,dood van een geliefde etc)

maar doordat er zeer sterke emoties onderdrukt worden probeert je onderbewuste geest een oplossing of reacite te creeren
vanuit daar komt afhankelijk van het persoon (agressie,verdriet etc) een reactie uit,in jouw geval een depressie.

vanuit ieder dal is te klimmen,en je bent niet verloren
mits je bereid bent om werkelijk aan jezelf te werken en proberen jezelf te verbeteren

ik wens je veel suc6

Prominence

Prominence, zolang je geen psycholoog bent is het niet verstandig om diagnoses te stellen ook je verdeling van bewust en onbewuste is niet een directe juiste dit is een stroming. maar goed niet relevant voor hier. Psychologie is niet zo zwart-wit als je hier stelt.

daantjer schreef:

@lightfighter, hugo en andijvie:
Ouders zijn niet altijd een goede oplossing, die kunnen heel vreemd reageren, dus ik zeg, schoolmaatschappelijk werker, mentor of vertrouwenspersoon (desnoods decaan of directeur), hierbij kun je altijd terecht en die kunnen tips geven hoe je ermee om moet gaan

Daantjer in principe ben ik het wel een beetje met je eens maar je hebt te maken met iemand die minderjarig is en daarbij moeten ouders wel worden ingelicht zeker bij problemen die dusdanig ernstig zijn. Een persoon van school zal dit dan ook adviseren. En wat Andijvie zei dat ouders het beste met je voor hebben daar ga ik ook maar vanuit.

Jij hebt gewoon HULP NODIG.

Nou dat hadden we nog niet door hoor.

[Rise]

Hoi,

jouw dwangprobleem lijkt een beetje op ocs (obsessief compulsieve stoornis).
Ik weet dat dus écht niet zeker, maar het is een ideetje.
Ik weet nog dat het ook een keer bij Dr. Phil in de uitzending kwam, hier was een vrouw die 24/7 schoonmaakte (ze had smetvrees), ze wou haar kinderen beschermen tegen bacillen. Maar, mevrouw had schoonmaakmiddel in haar bloed, zo vaak maakte ze schoon.

Als je hier een beetje in herkent, dan is hulp écht nodig.
Misschien zou dit wel eens geruststellend zijn;
1-2% van de wereldbevolking heeft ocs
Het is te verhelpen, zodat je er controle over krijgt.
O ja, ik heb het ook

[puck_xxx]

wow!!! Wat verschrikkelijk!!!
Ja,ik heb ook dwanggedachtes maar niet zo erg...
GA NAAR EEN PSICHIATER!!! PRAAT ER OVER MET JE VRIENDEN. LIG NIET OP DE BANK TE NIKSEN,MAAR ZOEK EEN NIEUWE HOBBY. niet zeggen dat je geen zin hebt. Wil je ervanaf? zoek hobbys,praat met je ouders of vrienden of leraren. DOE IETS!!!! Want die dwanggedachtes zijn verschrikkelijk. Je hebt duidelijk een soort van depressie. En depressie ontstaan bij dwanggedachtes. Dus ga met een psichiater praten of iemand van school. je kan echt veel doen tegen dwanggedachtes en je verschrikkelijke gevoel gaat ook meteen weg. Niet denken aan zelfmoord. PROBEER GEEN NEGATIEVE GEDACHTES TE HEBBEN!!! ik weet dat het moeilijk is ,maar dat is de beste optie. Alsjeblieft doe wat ik zeg,want ik vind het echt erg voor jouw... Ik ken je niet,maar ik zou me verschrikkelijk voelen als er wat met jouw gebeurd.

doeiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
je weet het
dwanggedachtes weg betekent slecht gevoel weg. En er bestaan medicijnen. Er zijn veel meidicijnen. Dat je het weet of neem contact op met de mensen van riagg.
doeiiiiiiiiiiiiii sterkte

[Megsmy]

heftig

keep going, you can do it.

[licht]

Misschien moet je eens gaan zoeken naar het doel van het leven in plaats van leven zonder enig doel.
Ik zou ook ongelukkig worden als ik met de dag zou leven en niet weten waarom ik hier ben en wat me hierna te wachten staat.

[puck_xxx]

sorry hoor maar prominence heeft heel erg gelijk!!!!
Sterkte!

[mdac]

je moet het gewoon zo zien , elke dag is een nieuwe dag , een nieuwe dag kan goeie dingen opleveren , maar ook slechten

een nieuwe dag kan je zwangere vrouw een kind bezorgen , maar het kan ook zorgen voor het overlijden van je moeder

een nieuwe dag kan je een jackpot in de postcode loterij bezorgen , maar het kan je ook je baan kosten

een nieuwe dag kan je misschien een huwelijk opleveren , maar ook een scheiding

zo is het leven nou eenmaal , niets is perfect en niemand weet wat er na het leven gebeurt , je moet het maar zo positief mogelijk bekijken , ik vind het echt totale onzin dat er mensen zijn met ''ziektes'' waarvan ze zogenaamd zelfmoord idee'en krijgen , die idee'en breng je jezelf aan door de gedachte dat het leven hopeloos is

ik kan ook zo aan jou bericht lezen dat je sociale leven nou niet bepaald een groot succes is , dat is zoizo het eerste wat je moet verbeteren want je hebt inderdaad gelijk , je hebt niks aan een goede baan met veel geld als je leven niet mooi is

als 2de moet je toch echt beter je huiswerk maken en beter gaan leren , geloof me niemand wil bouwvakker of putjesschepper worden , en computer spelletjes spelen verbeterd je leven echt niet hoor ze maken het alleen maar erger

Mdac: het mag ook wel iets genuanceerder. En sommige mensen worden wel gelukkig van bouwvakker of putjesschepper, omdat ze nou eenmaal iets willen doen met de handen. Volgens mij is daar niks mis mee.

[Afwezignummer2]

Andijvie schreef:

Mijn ervaring is dat ouders toch altijd het beste met hun kind voorhebben, maar als je inderdaad liever niet naar je ouders gaat, zijn er nog genoeg andere mogelijkheden.

Op 15, vooral als je een depressie hebt, vertel je niet graag wat aan je ouders.

Afwezignummer2 schreef:

Op 15, vooral als je een depressie hebt, vertel je niet graag wat aan je ouders.

Maar soms heb je eventjes pech gehad en moet je iets doen dat je niet graag doet, omdat het een eerste stap is naar dingen doen die je wél graag doet, zoals de steun van je ouders achter je weten als je hulp zoekt.

[Moar]

ja sry daar boven staat er zo: niet te alng uitslapen maar hoezo wat gebeurt er als je te lang uitslaapt?

Moar schreef:

ja sry daar boven staat er zo: niet te alng uitslapen maar hoezo wat gebeurt er als je te lang uitslaapt?

Mensen met een depressie zijn soms geneigd om de hele dag in bed te liggen, maar daar ga je je alleen maar lustelozer van voelen, en daardoor voel je je nog slechter, en daardoor is het nog moeilijker om uit bed te komen, en zo kom je in een negatieve spiraal. Dus juist voor mensen met wie het niet zo goed gaat, is het belangrijk dat ze zich ertoe zetten om op een normale tijd op te staan (en natuurlijk mag je in het weekend wel een beetje uitslapen) en hun dag goed te gebruiken, zodat ze aan het eind van de dag een goed gevoel kunnen hebben over wat ze gedaan hebben