geboorte

[Oezem]

Vandaag was de grote dag. Zo had hij het besloten. Niemand wist het. Niet zijn ouders, niet zijn broer, niet zijn zus, zelfs de doktoren wisten van niets. Hij was de enige die het wist. Hij had het een week terug al willen doen maar daar waren ze tegen geweest. Maar vandaag ging het gebeuren. Waarmee ze hem of zijn moeder ook mee zouden bedreigen. Hij had het zo bedacht. En leek hem wel zo vriendelijk om het op zijn verjaardag te doen.

Mary was hoogzwanger. Ze was bezig met eten maken. Ze had besloten dat ze vandaag simpel zouden doen. Ze maakte vandaag pasta met saus uit een pot met gebakken gehakt. Ze wist dat het vandaag de grote dag was. Dit was zijn verjaardag en daarom maakte ze iets simpels. Ze had hetzelfde een week geleden ook al gevoeld maar de dokters waren het met hem oneens geweest en hadden haar een spuit gegeven met spul en na een uur mocht ze weer naar huis. Maar vandaag zou hij niet te stoppen zijn. Hij zou koste wat kost komen en zij wist het.

Hij wist niet dat zij het wist. Zij wist dat hij dat niet wist, maar ze speelde toch met hem mee. Ze had het niemand verteld, zelfs haar man Roger niet. Ze wilde dat dit een geheim tussen hem en haar bleef. Zo stond ze te denken toen de pan met gehakt in de fik vloog. Ze wist dat de meeste mensen in paniek zouden zijn geraakt, maar zij niet. Ze liep rustig, alsof er niets aan de hand was naar het handdoekenrek en pakte de oude theedoek die ze hier altijd voor gebruikte. Ze liep weer rustig de twee passen terug naar het aanrecht en legde de theedoek over de pan. Het vuur ging onmiddellijk uit en ze ging weer verder met koken.

Ze was halverwege het gerecht dat ze aan het maken was toen de weeën begonnen. Ze wist hoe dat was omdat ze het al twee keer eerder mee had gemaakt. Het deed nog niet zo’n pijn maar het zou erger worden. Dat wist ze ook. Het leek alsof ze veel wist maar ze wist alleen veel over zwangerschappen. Meer wist ze wel maar ze wist er niet veel over. Ze wist bijvoorbeeld hoe je pasta moest koken maar hoe je het mooier kon maken wist ze niet en waar het vandaan kwam evenmin. Er waren mensen die dat wisten maar zij niet.

Hij had bedacht dat dit wel een goed moment was. Zij was aan het koken dus het kwam de familie niet uit en dat vond hij leuk. Dus deed hij het nu. Hij begon zijn hoofd tegen het gat te drukken. De baarmoeder werkte mee. Het ging dus lukken. Hij merkte dat ze reageerde. Ze stopte even met eten maken en bleef staan. Ze ging weer door. Hij wist dat hij het proces in werking had gesteld. Ze zou over een paar uur in de auto stappen en haar man zou met haar naar het ziekenhuis scheuren. Daar zou het gebeuren. Hij zou eindelijk een naam krijgen. Daar had hij al heel lang op zitten wachten. Nog voor hij verwekt werd was hij zich al bewust van zichzelf. En hij wilde een naam. Dat zou nu gaan gebeuren.

Mary stapte voor het ziekenhuis de auto uit. Het was een wilde rit geweest omdat er veel verkeer op de straat was. Roger wilde graag zo snel mogelijk naar het ziekenhuis en had veel te hard gereden. Hij was zelfs door een paar rode stoplichten gescheurd. Toen ze net op weg waren, waren ze aangehouden door een politieagent. Hij had ze door laten gaan omdat Roger rondreed met een hoogzwangere vrouw. Mary had het allemaal een beetje overdreven gevonden. Ze liep de grote schuifdeuren door. Meteen stonden er een aantal verpleegsters om haar heen en werd ze in een rolstoel geduwd.

Na een twee uur durende bevalling was hij eindelijk los. Hij was een persoon. Maar hij had nog geen naam. Ze hadden het nog niet verteld. Hij was zo teleurgesteld geweest dat hij moest huilen. Daarna had hij honger. Maar hij werd eerst gewogen en hij kreeg een luier aan een mutsje op. Hij voelde zich belachelijk. Ze legden hem bij zijn moeder. De dokters vertrokken. Zijn honger naar voedsel was groter dan zijn nieuwsgierigheid naar zijn naam.

Toen hij klaar was met drinken kwamen de dokters terug. Omdat hij al een week eerder geboren had willen worden wilden de dokters een aantal testjes doen. Ze namen hem mee en onderzochten hem. Ze namen bloed af en controleerden of hij gezond was. Daarna legden ze hem in een couveuse omdat zijn moeder ook onderzocht moest worden en ze een beetje bezorgd waren. Bovendien waren er couveuses over dus was het niet erg dat er eentje werd gebruikt terwijl het niet echt nodig was.

Na ongeveer drie uur onderzocht te zijn ging Mary op zoek naar de couveusekamer. Ze liep de lange gang uit en sloeg linksaf. Ze dacht dat ze daar heen moest omdat aan de andere kant de operatiekamers waren. Ze liep een klapdeur door. Toen ze halverwege de gang was zag ze een bordje hangen waarop stond dat ze weer terug moest voor de kinderafdeling. Ze draaide zich om en liep weer terug. Ze kwam weer bij de T-splitsing en toen ze beter keek zag ze een bordje hangen dat ze richting de operatiekamers moest om bij de kinderafdeling te komen. Ze haalde haar schouders op en liep de gang in.

Omdat ze zich een beetje verveelde begon Mary de operatiekamers te tellen. Het viel haar op dat er geen 13e kamer was. ‘Dat komt zeker omdat sommige mensen bijgelovig zijn.’, dacht ze. Ze nam zich voor om het aan een zuster te vragen. Ze liep verder en kwam weer bij een splitsing. Ze sloeg rechtsaf want dat zei het bordje richting de kinderafdeling. Toen ze de gang doorgelopen was kwam ze bij vrolijk versierde klapdeuren. Ze nam aan dat ze nu eindelijk bij de kinderafdeling was.

Toen ze de kinderafdeling opgelopen was zag Mary een soort receptie. Ze liep er naar toe en vroeg naar de couveusekamer. “Maar mevrouw”, zei de receptioniste. “De couveusekamer is op de kraam afdeling. Dit is de kinderafdeling. Hier liggen kinderen die ziek zijn, niet kinderen die net zijn geboren! Die liggen gewoon in de buurt van hun moeders.” “Oh, dat betekent dus dat ik weer terug moet.” Mary keek de vrouw aan. “Ja, maar als u hier rechtdoor loopt dan komt u uiteindelijk bij een andere klapdeur en dan hoeft u niet helemaal om de kinderafdeling heen.” Mary bedankte de vrouw en liep de richting op die de vrouw haar had gewezen.

Toen ze bij de klapdeur kwam zag ze dat ze zo inderdaad sneller was. Ze was vanuit haar kamer links gegaan terwijl ze recht had gemoeten. Ze zag weer een bordje hangen. Op dit bordje stond echter de weg naar de couveusekamer. Opgelucht liep ze naar de couveusekamer. Toen ze daar aankwam zag ze Robert met haar zoontje staan. Robert was de tweeling broer van haar man. Ze liep de naar Robert toe. “Waar was je nou?” Robert keek haar vragend aan. “Roger en een zuster zijn je aan het zoeken. Je mocht je bed nog niet uit!” Mary keek hem aan en begon toen de lachen. “Ik had niet gedacht dat ik zoveel opschudding zou veroorzaken als ik op zoek ging naar m’n kind.” Ze aaide het kind over zijn hoofdje.

Omdat Robert haar kind vasthield en ze vond dat hij hem best even mocht vasthouden ging ze een beetje rondkijken naar de andere kinderen. Ze zag dat naast haar kind een hoopje mens lag dat hooguit 3 misschien 4 pond kon wegen. Haar kind was al niet groot maar dit kind was nog veel kleiner. Het kind was bijna niet te zien vanwege de vele snoertjes en draadjes waarmee het met een aantal computers verbonden was. Ze keek op de kaart aan het eind van de couveuse waarop alle informatie over het kind stond. Het was een meisje dat veel te vroeg geboren was en daar schade aan haar hart aan over gehouden had. Het arme kind had ook nog aids en zou ter adoptie gesteld worden. Omdat Mary sowieso al erg emotioneel was vanwege het net bekomen zijn van een kind, begon ze te huilen toen ze de problemen van dit kindje zag.

Op dat moment kwam Roger binnenlopen. “Daar ben je! Ik was je kwijt!”, riep Roger. Toen zag hij dat ze stond te huilen. “Schatje wat is er?” Hij sloeg bezorgd een arm om haar heen. Mary kon niet praten door het huilen en wees alleen op het bordje van het meisje. Roger las het en Mary zag dat hij er ook moeite mee had. Er kwam een zuster aanlopen om het meisje de fles te geven. “Mevrouw?”,vroeg Roger. “Word dit meisje ook geopereerd?” “Nee.”, zei de zuster. “Er is niemand die de kosten wil dekken en het ziekenhuis doet het ook niet omdat ze aids heeft, waardoor niemand haar wil verzekeren.” Mary keek Roger aan. Roger begreep haar blik. “Zuster, wij hebben het breed genoeg om een operatie voor dit kindje te betalen.” De zuster keek hem ongelovig aan en begon toen te huilen. “Dat zou geweldig zijn!”,snikte ze.


wat vinden jullie?

[duivelaartje]

Is dit een van de eerste verhalen die je hebt geschreven?

Ik vind het niet zo goed, want je schrijft een lang verhaal over een niet zo heel boeiend onderwerp. Wel erg leuk dat je de gedachten van het nog niet geboren jongetje hebt gebruikt, want dat vond ik wel goed. Jammer dat je dat niet goed hebt uitgewerkt en er niet op door bent gegaan.

Dat iemand eten aan het koken is, is niet zo boeiend. En dat je precies uitlegt wat iedereen doet, is ook niet zo interessant om te weten. Daarbij zou ik proberen veel meer te spelen met woorden en zinnen. Als je pas net schrijft is het niet zo gek dat je dat nog niet echt doet, maar je verhaal is naar mijn mening nogal statisch en saai geschreven. Veel dezelfde zinsbouwen en een kleine woordenschat. Ook begin je veel zinnen met hetzelfde woorden, herhalingen, en dat is best storend.

Zijn honger naar voedsel was groter dan zijn nieuwsgierigheid naar zijn naam.

Dit vond ik een van je mooiste zinnen. Probeer op die manier mee te schrijven.

Verder was je idee wel leuk, maar jammer genoeg niet goed uitgewerkt...

[I C U]

Hm, ik heb het niet helemaal gelezen, alleen de eerste paar alinea's, en het eerste wat me opviel was dat heel veel zinnen met 'ze' of 'hij' beginnen. Dat leest niet prettig, zo wordt het teveel een opsomming van handelingen. Verder kan ik er natuurlijk weinig over zeggen omdat ik het niet gelezen heb, maar misschien dat ik het morgen nog es ga lezen en mijn commentaar dan wat completer maak.

[lukas15]

Oezem schreef op 19-11-2005 @ 19:45 :
Mary was hoogzwanger. Ze was bezig met eten maken. Ze had besloten dat ze vandaag simpel zouden doen. Ze maakte vandaag pasta met saus uit een pot met gebakken gehakt.

Post Klinkhamer hier nu ook al?

[Gravin]

persoonlijk, vind ik je verhaal niet heel erg sterk.
in het begin was ik er nieuwschierig naar maar in het midden zakt het verhaal een beetje in. Het einde is wel heel lief maar ik snap eigenlijk het doel van dit verhaal niet echt. Je werkt niet echt naar het einde toe. Het lijkt er een beetje aangeplakt. Maar goed dat is mijn mening maar

Liefs Gravin