Kettingreactie

je weet
wel

van die veren...
je weet

wat

ik bedoelde de dwarrelende
pluisjes stof in kleur en glans
verwazigd tot een verregaande vergane
waas
die niet meer als een herinnering
in zijn kooi verblijven zal
want
kwetterende gesprekjes zilten nu instil
achter wat vergoten tranen om
de zachtige agressie die
eigen aan je was





Over mijn rosella die een tijdje terug zijn kopje erbij heeft neergelegd Kies maar waar de zin moet beginnen, zolang de laatste regel er maar aan zit.

[Muze]

de zachtige agressie die
eigen aan je was
probeer ik te vinden met boze woorden
maar ik kan toch niet ruzieen
met een leeggegooit glas

[Sjoerd]

met een leeggegooit glas,
loop ik naar de bar,
om nog een bacootje te kopen,
en leeg te gieten.

Gieten,
gieten over zijn hoofd,
die mijn vriendinnetje stal,
die eikel.

[Daaaan]

Die eikel
heeft het verdomme weer door,

dat zij degene is,
die niet van hem wil zijn,
want steken in zijn
hart,
reiken eeuwig
naar oneeuwigheid

[xineof]

naar oneeuwigheid
zo wil ik heten

'boemklabampffff'

zo zal het dan klinken,
als ik stil en stiekem

de wereld in één klap aanpas aan mijn idealen

[Anno 1986]

De wereld in één klap
aangepast aan mijn idealen sorry van die kleine verandering hier xineof
Ik zou niet weten of dat
beter is dan nu

Doch, geleek het mij fantastisch
de wereld in eigen handen
te kunnen/mogen hebben
ook al is het niets

En ook al ontstaan de misverstanden
steeds maar over of dóór mij
Fantastisch, een eigen gezag
geweldig; dit leiderschap

Geweldig; dit leiderschap,
de macht over hoe zij leeft,
en dit bezit over alles
wat zij niet heeft.

Maar zij lijdt onder jouw leiden
en neemt geheel ongemerkt
-jij ziet niets dan jou -
de touwtjes in handen.

En maakt zich los.

[xineof]

sorry van die kleine verandering hier xineof

Ja, ich weis, mijn slotzinnen zijn te moeilijk . Maargoed, ik vind dat je het geweldig hebt gedaan .

En maakt zich los.
Zoals hij nooit eerder deed,
en ik weet, dat hij vermeed
om verder te stappen,

hij was listig als een vos.

[EggeD]

hij was listig als een vos
bij het zien van haarlokken
lag het sap hem op de tong
zeker zes jaar zou hij lachen

Prachtig.

[Anno 1986]

Zeker zes jaar zou hij lachen
om zijn mooie toekomstdromen
Waarvan er in werk'lijkheid
nimmer één was uitgekomen

Hij zou lachen om zijn leugens
om zijn wereld toendertijd
En beseffen; het is waanzin
want dromen raak je toch wel kwijt

[Reem]

Dromen raak
je toch
wel kwijt
verloren, in
in de loop
der tijd.

Vergeten, door
zoveel
nieuwigheid,
behorend
tot de
werkelijkheid.

Dromen,
is dat niet
slechts 'n begrip
voor 't leven
in een wereld, die
niet eens bestaat?

'In een wereld,
die niet eens bestaat?'
vroeg jij toen ik zei
dat ik onbedoeld
was verdwaald.

En hulpeloos zag
ik mij wegzakken,
verdrinken,
omdat jij mij
niet langer grijpen kon.

[wilookmeepraten]

omdat jij mij niet langer begrijpen kon
ben ik weggegaan
trots van woede, furieus
voor de menigte gaan staan

en daar sprak ik over heuvels
hoe de weg glooit en hoe niet
hoe vicieus de zonde zijn kan
de menigte begreep mij niet

zelfregulerend en volhardend
niet stoppen nu, niet deze keer
ben ik mijn standpunt toe gaan lichten;
snapte ik het zelf niet meer

laat mij een tweede poging wagen
helder, duidelijk en vlug
ik was het spoor een poosje bijster
nu niet meer
ik wil je terug

[Sjoerd]

Ik wil je terug,
nu, direct.

Weldra zal het donker worden,
en is er geen tijd meer,
geen tijd voor jou,
jij geen tijd voor mij.

Laten wij nu genieten,
van het geluk dat wij nog hebben,
en dat samen delen,
ons hele leven lang.

[lovetear]

Ons hele leven lang een beetje bang om op te schieten,
om eventjes niet stiekem en geniepig te genieten.
En nu volledig in de war, alleen gericht op ieder heden
dat enkel telkens slechter worden zal, al eeuwen ontevreden.

Snikkend en knikkend toe moeten geven dat het fout was
dat alles nu in duigen ligt, zo duivels is als het voor jou was.
Dat ik me zingend, drinkend, zuchtend en ontnuchterd,
moet beseffen dat ik jou al jarenlang niet meer kan luchten.

We wilden blijven staan om te bewaren, infantiel.
We bleven zo lang staan dat alles om ons heen verviel
en nu je door je benen bent gezakt en naar mijn voet lacht
heb ik in heel mijn lijden nooit zo'n pijn door je gehad.

En ik liep weg, ik was het zat en vond het knap
dat we het zo lang uitgehouden hebben. Het was toch wel een klap
om jou nu te verlaten, maar ik begon je echt te haten
vandaar dat ik niet met je praatte, ik plaatste rap de eerste stap.

[xineof]

ik plaatste rap de eerste stap , vast van plan om te vertrekken
het kon me niets meer schelen en je mocht gerust van me verrekken
van de koude treinendagen, op en neer die we samen deelden
maar aan alles komt een einde en zo ook aan het zachte strelen

van elkaars ego en de drang om bij de ander immer in het krijt te staan
als twee verlopen borden die hun gang gewoon maar gaan
en botsen als ze dichtklappen want ze hadden het niet in de gaten
ik veeg het allemaal uit; het is zonde om het zo te laten

'vaarwel bonjour, door alle monden wens ik je een zacht verloop
van je verdere bestaan'

van je verdere bestaan
heb je geen weet meer
het zweet brak je uit
het geroffel achter je begon

mensen liepen joelend om je heen
ze is een heks: branden zal ze
jij bad alleen maar tot jezelf
laat het een boze droom zijn

daar was de stapel
een harde duw een ruk en je stond
opeens een hitte het branden begon
de hemel brak voor je open

hmm het idee is er, alleen niet goed uitgewerkt

[FulltimePsycho]

De hemel brak voor je open
Maar je zag het niet
Je had een pijl
maar schoot toch niet

Nu wil je de hemel,
Maar is er geen licht
Ook wil je een pijl,
maar heb je een gedicht.

-Geen geniale laatste zin, maa rik vond het een leuke openingszin voor een nieuw gedicht en ik ben te duf om een betere te bedenken.-

[*nerwen elensar]

Maar heb je een gedicht
dat ik je luchtig schrijf
tussen de takken van de bomen
wiegend en wiebelend
om te vallen
als dat zoekgeraakte blad
in je verwarde haar

sorry lijkt nergens naar

[Anno 1986]

Sorry, lijkt nergens naar
ik schrijf doelloos woorden op
Zonder dat ik weet wat ik wil schrijven
schrijf ik wat letters op zijn kop

Met een vulpen of een balpen
en af en toe in spiegelbeeld
Zo is gek genoeg gebleken;
'je moet wat wanneer je je verveeld'

[Reem]

'Je moet toch
wat als je
je verveelt',
zo denk ik, kijkend naar
het kindje dat vredig
met zijn auto's speelt.

En zo speelt
zijn vriendinnetje
met haar poppen
en een ander
tracht de
hond te foppen.

'Kom je kijken
naar mijn
tekening, juffie?'
En ik word meegesleurd
en kijk naar iets
wat ik niet zie.

Ik ben er
vandaag
gewoon niet bij.
Was ik nog maar
een kind, dan
was ik altijd blij.

[Anno 1986]

Was ik nog maar een kind
dan was ik altijd lekker blij
althans, zo dacht ik vroeger
ja zo geleek het mij

Dat ik ongestoord kon spelen
of schaamteloos kon huilen
En wanneer het mij teveel werd
achter mamma wel kon schuilen

De wereld was een speeltuin
volwassen worden; dat was niets
Maar nu ik reeds wat ouder ben
heeft het toch wel iets

[wilookmeepraten]

maar nu ik reeds wat ouder ben
heeft het toch wel iets
waar ik mij eerder had verveeld
doe ik nu heerlijk niets

waar ik mij eenzaam had gevoeld
daar vind ik nu de rust
dan denk ik af en toe eens aan
hoe jij mij had gekust

zo ga ik nu heel rustig
van maart, april naar mei
mocht juni niet meer komen
ach.. dan blijft het er maar bij

[Anno 1986]

ach, dan blijft het er maar bij
zijn dagen niet wat ze waren
en is het licht niet langer licht

vermogen, of onvermogen
ogen gaan open, vervolgens weer dicht
En ik word wakker, ik sta op
maar de wereld?

De wereld lijkt niet langer
deelnemer aan ons vast spel
Het leven zal niet langer
geleefd worden door de mensheid

Game over, het leven is klaar
het gedicht is geschreven
en mijn leugen ligt daar

[wilookmeepraten]

mijn leugen ligt daar op de grond
en jij ziet hem niet
gewoon niet goed gekeken waar
ik de waarheid achterliet

de laatste leugen was het
die ik nog kon verkopen
straks struikel je erover heen
en is het afgelopen

[xineof]

is het afgelopen
dan pas, wanneer de elfenzangen stillen
en het bos totaal bedrukt is?

is het afgelopen
dan pas, wanneer het levenslange breken
van het water plotsklaps stop?

laat het me dan weten,
want dan kan ik voor een laatste keer,
nog even een stukje door het groen.

[Not for Sale]

nog even een stukje door het groen,
nog even kastanjes rapen,
nog even een stukje door het groen
zullen we dat doen?

Nog even een kusje geven,
nog even speel ik met je haar,
nog even delen we elkanders leven
gelukkig met elkaar.

Maar jij gaat verder binnenkort,
voor dag en dauw en traan
En ik blijf hier, En jij reist verder
Als een pillaar blijf ik staan.
...En jij reist verder, verder,
zo ver als je kunt gaan

zo ver als je kunt gaan
neem altijd de grootste stappen
loop gerust door het water
stamp in de plassen
de wind zal waaien
en maakt overal een troep van

loop nog verder
ren steeds sneller
totdat de minuten in de klok stil zullen staan
totdat de kleuren zullen vervagen
totdat je het niet meer zeker weet
is de lucht echt zo kil en grauw

[wilookmeepraten]

is de lucht echt zo kil en grauw
of is dat slechts de schijn
want als jij zegt: ik hou van jou
dan lijkt het soms zo fijn

[Not for Sale]

Lijkt het soms zo fijn
omdat ik dat zo graag wil?

Bij nader inzien doet het pijn

[wilookmeepraten]

bij nader inzien doet het pijn
de lucht is kil en grauw
jij zei dan wel: ik hou van jou
maar dat bleek juist de schijn

[Reem]

Het bleek juist de schijn
die mij heeft voorgelogen,
die de waarheid
uit mijn ziel heeft gezogen.

Het waren dus toch leugens
die om eerlijkheid gaven,
die in mijn binnenste
hebben gegraven.

Het was gewoon niet
zoals ik dacht.
Je hebt mijn
gevoelens verkracht.

[Anno 1986]

Je hebt mijn gevoelens verkracht
bruut en harteloos, zonder gevoel
Mijn leven van mij afgepakt
en mijn toekomst deels bepaald

En wat verwacht je nu van mij
behalve mijn duizend zoute tranen
brandend achter mijn ogen, en stromend
op de - in mijn ogen ziende - vieze huid?

Verwacht geen woede, ook al ben ik
eeuwig boos en agressief
Verwacht geen tranen, ook al blijf ik
achter in depressies, vol verdriet

Verwacht het niet, bedenk het niet
ook al weet ik dat je 't ziet...

[xineof]

ook al weet ik dat je 't ziet...
ik was je toch al lang vergeten,

en speel weer lekker verder.
oh, een triplet en ik, raak verward
maar ga gewoon rustig verder.

verder, verder, verder.

Verder, verder, VERDER.

V-E-R-D-E-R,

ik geloof bijna dat er niets gebeurd is.

ik geloof bijna dat er niets gebeurd is
sinds dat die ene jongen bij de bushalte
struikelde over een dood egeltje
en met zijn tengere gestalte
een blijvende schaduw wierp
op de zompige grond

ik zie hem nog liggen
verdwaast en lachend
als een idioot
een grote klont modder
bedekte zijn schaamte
en het egeltje ligt daar nu nog
een klein souvenir van een dwaze valpartij
ik was erbij

[wilookmeepraten]

ik was erbij, zag het boeket
zijn pak, zijn haar, de ring
een fonkel in zijn ogen
in zijn haar een schittering

ik zag de allermooiste jurk
vanaf de derde rij
die jurk zou mij vast beter staan
en toch..
ik was erbij

[blanco]

ik was erbij toen hij haar vroeg,
en ook toen hij haar dumpte.
Daar op zijn knieen zag ik blijdschap
en de woede toen hij sloeg.

Ik voelde haar tranen en verdriet,
en wilde zo graag helpen!
Maar ze trok zich terug, sloot zich af,
waarom vertrouwde ze me niet?

[Anno 1986]

Waarom vertrouwde ze me niet
als ik haar vertelde hoe het ging
Als ik zei; 'Geen zorgen, het gaat goed.'
Waarom keek haar blik alsof ik
werkelijk al uitgeschreven stond
voor een plaatsje, in de maatschappij

Of lag het werkelijk, aan mij?

[wilookmeepraten]

lag het werkelijk aan mij
of was de lucht iets blauwer
iets helderder dan dat het was
het voelde altijd kouder

en dan de vogels in de lucht
het leken er iets meer
meer bloemen die er bloeiden
en toen zag ik een meneer

hij vroeg zich af hoe het toch kon
die grauwe plekken in het gras
waar iets minder bloemen bloeiden
sinds zij niet meer bij hem was

ik dacht, die man heeft geen idee
maar hij wist het juist heel goed
hij zij, ik heb er een verloren
en jij hebt er een ontmoet

en jij hebt er een ontmoet
zei de een tegen de ander
voordat hij met zijn stomme kop
de wijnfles omstootte
het glas lag overal
en rood vermengde zich met rood
terwijl de ene dronken staarde
ging de ander langzaam dood

[Fabel]

De ander ging langzaam dood
en ik stond in het gras
ieder's ander te wezen of zijn;
nu ben je toch verloren

Alle pijn, verdriet, ellende
het is allemaal verleden tijd
onvoltooid misschien, maar
ik heb nooit genoten van jouw overduidelijke aanwezigheid

Toch, van alles wat gebeuren kon
heb ik dit nooit gehoopt
alles zou ik je vergeven!
maar terwijl je geestelijk stierf
verbrokkelde er een deeltje van mijn hart

[Reem]

Er verbrokkelde
een deeltje van mijn hart
en een traan
weende naar beneden.

Hoewel het verlies
van tien jaar terug is,
lijkt 't nog niet
zo lang geleden.

lijkt 't nog niet zo lang geleden
dat ik je mooie ogen zag
blauwe ogen
zeiden zoveel
over zonlicht
lucht en water

Ademloos staarde ik er in
en verdronk toen even later

blauwe ogen als de zee

[Krisje]

blauwe ogen als de zee
zwarte haren als roet
een zachte huid zoals dat moet

Mispoes, echt niet
mooie rode lenzen
groene haren, pas geverft
en pukkels op mijn neus
wat vanzelf de rest bederft

Starend in de spiegel
vervloek ik de maatschappij
want ik zoals ik ben
en dat is niet zoals zij

[Kip187]

En dat is niet zoals zij
mezelf nu eeuwig verstoten
laat ik 'ze' de wereld verkloten

Het mooi zijn, het wonderlijke voelen
De 'schoonheid' die ik aanschouw
maakte mijn hart rauw

Als één druppel op een hete plaat
kom ik zeker te laat

[Man of Chrome]

Als één druppel op een hete plaat
kom ik zeker te laat om te redden
wat ooit nog niet verloren was.

Sissend daal ik neer, vlieg ik
uiteen in opgeblazen stoom.
Wacht ik op mijn

condensatiepunt om weer
te dalen

[Not for Sale]

Mijn condensatiepunt om weer te dalen,
bereik ik dezer dagen.
Ik heb getopt maar leef in vlagen,
Het is weer tijd om weer te balen.

Het waarom is mij onbekend
maar in een cyclus leef ik.
Ik stijg en daal als een rollende golf
Maar zonder breker bleef ik
Rollen tot het end.

Onstuitbaar duik ik in een somber dal
Ik spartel en ik sop,
Maar kijk uit terwijl ik val,
Al naar de volgende top

[wilookmeepraten]

al naar de volgende top
kijk ik met tegenzin
want ik zie er tegenop
hoe 'k dat ding staks overwin

en gelukkig is er thee
in een hele grote mok
en dan is er de CV
en iets zinloos op tv

trek de deken nog iets hoger
zie mij klimmen naar de top
zou alvast kunnen beginnen
maar de thee is nog niet op

[xineof]

'maar de thee is nog niet op'
spraken zijn ogen toen ik net van plan was op te stappen.
Uit beleefheid - waar de etiquette gebood - bleef ik nog even,
en brandde mijn tong aan mint en gekwelde verhalen.

Zijn lichaamstaal vertelde me met lange halen
hoezeer hij aan me gehecht was, maar wederzijdsheid was er niet.
Ook al had ik het gehad, ik kon het hem niet geven,
dus laatte ik het maar zo terwijl hij hoop en pijn bezat.

Anders en ja liever had ik het anders gezien,
maar erger kon en wilde ik het niet maken;
het kopje spatte kapot van spanning en verlaten,

ik kon niet anders dan opstappen en me laten haten.

[Reem]

laatte foei, Xineof