vertrouwenspersoon

[Rik-vertr.pers.]

Een paar vragen. Ik ben een vertrouwenspersoon in het voortgezet onderwijs.

zou je, als je die mogelijkheid had, eerder mailen met een vertrouwenspersoon dan er naar toe gaan?

komt het voor, dat je eigenlijk bij niemand je veilig voelt je verhaal te doen, ook niet bij een vertrouwenspersoon?

Staat de persoon "vertrouwenspersoon"bij jou op school veraf of dichtbij?

(wil je trouwens, je verhaal kwijt, mag dat hoor)

Rik

[Daboman]

Ik ben wel bij een vertrouwenspersoon geweest. Maar ik ging altijd eerst naar m'n mentor. Vertrouwenspersoon klonk me destijd een beetje overdreven in de oren, het is alsof je voor jezelf toe moet geven dat je hulp nodig hebt. Ik denk wel dat de mogelijkheid om te mailen de drempel zal verlagen om er naartoe te gaan.

[=zwart wit=]

ik denk dat daboman gelijk heeft. mailen is voor veel jongeren een laagdrempelige actie, zeker als het anoniem kan. daarna iemand uitnodigen alsnog op gesprek te komen is dan een makkelijke(re) stap.

komt het voor, dat je eigenlijk bij niemand je veilig voelt je verhaal te doen, ook niet bij een vertrouwenspersoon?

natuurlijk. waarom zou je bij een vertrouwenspersoon wel dingen gaan vertellen eigenlijk, meestal hou je niet voor je niets je mond.

Staat de persoon "vertrouwenspersoon"bij jou op school veraf of dichtbij?

ik zit nu wel niet op school, maar ik vond een vertrouwenspersoon wel erg veraf klinken. aan de andere kant juist iemand bij wie je even "zomaar iets" gaat vertellen. niet als je echt problemen hebt. ik weet ook niet wat het precieze nut van een vertrouwenspersoon is. alleen "er voor iemand zijn"? wordt er bij problemen doorverwezen?

[trophus]

Rik-vertr.pers. schreef op 28-04-2007 @ 20:05 :

zou je, als je die mogelijkheid had, eerder mailen met een vertrouwenspersoon dan er naar toe gaan?

Zoals vermeld, het verlaagd de drempel, plus zo kan iemand met een probleem alvast ongeveer uitleggen zodat je je er al een beetje op voor kan bereiden.
Ik zal niet proberen het probleem op te lossen via e-mail, het is toch prettiger om buiten het i-net je verhaal kwijt te kunnen.

Rik-vertr.pers. schreef op 28-04-2007 @ 20:05 :
komt het voor, dat je eigenlijk bij niemand je veilig voelt je verhaal te doen, ook niet bij een vertrouwenspersoon?

Dat hangt er van af, over het algemeen heb ik de ervaring dat de meeste vertrouwenspersonen niet geschoold zijn in psychologie, dus bepaalde zaken zou ik achterwege laten. Niet omdat ik me niet veilig voel het te melden, maar meer omdat ik dan een houding heb dat het toch niet echt iets oplost en ik er dan alleen maar iemand mee op zadel.

Rik-vertr.pers. schreef op 28-04-2007 @ 20:05 :
Staat de persoon "vertrouwenspersoon"bij jou op school veraf of dichtbij?

]

dat hangt er van af, hebben we het hier over iemand die van buiten de school komt, over een leerkracht of over een klasgenoot? Heb die 3 variaties al wel meegemaakt en het verschil is best groot.

Het lijkt mij een goede optie als leerlingen hun vertrouwenspersoon kunnen mailen. De eerste stap naar hulp is heel moeilijk en dit zou het wat laagdrempeliger kunnen maken waardoor mensen sneller hulp inschakelen.

Het komt zeker voor dat mensen bij niemand zich veilig voelen. Op sommige scholen weten de leerlingen niet eens wie de vertrouwenspersoon is. Vaak moet er eerst vertrouwen zijn voordat iemand met een hulpverlener gaat praten. Bij mij was het zo dat ik ook les had van de vertrouwenspersoon, maar zelfs toen was het moeilijk om op hem af te stappen. Het is moeilijk om toe te geven naar jezelf toe dat je hulp nodig hebt. Ik wíst het wel, maar toch durfde ik niet. Uiteindelijk is de vertrouwenspersoon naar mij toe gekomen nadat hij signalen had opgevangen dat het niet goed ging.

Op mijn eerste middelbare school stond de vertrouwenspersoon redelijk dichtbij, omdat hij ook les gaf. Er waren trouwens meerdere vertrouwenspersonen dus bijna iedereen had wel les van 1 van de vertrouwenspersonen. Maar ik denk dat het moeilijker wordt als je geen les hebt van degene die vertrouwenspersoon is.
Mijn tweede middelbare school was de vrije school waar sowieso veel meer contact is tussen leraar en leerling. Toen ik daar net kwam was er geen vertrouwenspersoon maar als het niet goed ging met iemand merkten leraren dat gauw genoeg op. De mentor speelde een belangrijke rol maar eigenlijk kon iedere leerling naar iedere leraar stappen voor hulp. Het accent ligt op een vrije school ook veel meer op persoonlijke ontwikkeling dan op een "normale" middelbare school.
Nu zit ik op het volwassenenonderwijs waar alles toch iets anders geregeld is. Ik zou niet eens weten of er een vertrouwenspersoon is, maar ook dit is een kleine school en problemen worden snel opgemerkt en het contact tussen leraar en leerling is ook goed.

[Droomvlucht]

zou je, als je die mogelijkheid had, eerder mailen met een vertrouwenspersoon dan er naar toe gaan?
Dat weet ik niet. Naar een vertrouwenspersoon stap je meestal voor iets wat je erg zwaar licht. Niet om gewoon even wat te vragen. Het gaat om de eerste stap en die zou voor mij in beide gevallen behoorlijk hoog zijn. Uiteindelijk denk ik dat ik inderdaad eerder zou mailen. De drempel daarvoor is lager. Je hoeft geen afspraak te maken, iemand niet aan te kijken. En je zou het in het begin anoniem kunnen doen.

komt het voor, dat je eigenlijk bij niemand je veilig voelt je verhaal te doen, ook niet bij een vertrouwenspersoon?
Ja. Sowieso vind ik het sekseverschil belangrijk. Ik zal altijd veel moeite hebben een man in vertrouwen te nemen. Afhankelijk van waar het over gaat kan ik me voorstellen dat iemand niemand op school vertrouwd. Als je bijvoorbeeld al een bepaalde reputatie op school hebt (slechte) of slechte vertrouwenservaringen met andere docenten of mentoren.

Staat de persoon "vertrouwenspersoon"bij jou op school veraf of dichtbij?
De studentendecaan dichtbij. Toen ik op de middelbare school zat de vertrouwenspersoon veraf. Omdat er nog een mentor en coordinator tussenzit waar je meestal eerst bij beland (al is het een van de twee) voordat je bij de vertrouwenspersoon komt. Althans, zo ging het op mijn middelbare.

[Rik-vertr.pers.]

Tot nu toe alvast bedankt voor jullie reacties.
Ik zie dat jullie verschillende ervaringen heben met het begrip vertrouwenspersoon.

Wat betreft het gebruik van email, bedoel ik idd een email sturen als 1e stap naar een vertrouwenspersoon. Om daarna een gesprek aan te gaan.

Ikzelf werk op een kleine locatie waar je iedereen eerder kent en zij mij.

Ikzelf let erop om ook op leerlingen af te stappen (dit staat zelfs in mijn taakomschrijving beschreven) als ik denk dat dit nodig is, omdat ik weet dat het moeilijk kan zijn een gesprek aan te gaan.

Naar een vertrouwenspersoon ga je niet alleen voor lichte zaken, ik heb al heel wat (helaas) zware zaken gehad. Gelukkig natuurlijk zodat ik hen verder kan helpen.

Bij mij op school is gelukkig mijn ervaring en die van mijn collega dat we iedereen kunnen helpen. Wij hebben trouwens een mannelijke en een vrouwelijke vertrouwenspersoon. Zodat iedereen kan kiezen. Wij spreken echter beidde zowel jongens als meisjes.

Rik

Rik-vertr.pers. schreef op 28-04-2007 @ 20:05 :
Een paar vragen. Ik ben een vertrouwenspersoon in het voortgezet onderwijs.

zou je, als je die mogelijkheid had, eerder mailen met een vertrouwenspersoon dan er naar toe gaan?

komt het voor, dat je eigenlijk bij niemand je veilig voelt je verhaal te doen, ook niet bij een vertrouwenspersoon?

Staat de persoon "vertrouwenspersoon"bij jou op school veraf of dichtbij?

(wil je trouwens, je verhaal kwijt, mag dat hoor)

Rik

Ik zou eerder mailen, gewoon omdat dat wat onpersoonlijker is, en je makkelijker kunt bedenken tot hoever je gaat. zegmaar.

Ik voelde me niet echt veilig bij de vertrouwenspersoon maar dat was mijn wantrouwen en haar gedrag. Komt natuurlijk altijd van twee kanten.

Op mijn middelbare school destijds stond de vertrouwenspersoon wel aardig dichtbij, iedereen kreeg of had wel les van haar gehad. Verder bleek er nog een andere vertrouwenspersoon te zijn, maar daar was ik niet van op de hoogte, balen, want ik was veel liever bij hem gaan praten.

Nougoed, ik denk dat een vertrouwenspersoon niet iemand is waar je zomaar naar toe gaat. Ik sprak eerst gewoon na de les metmeer leraren over mijn problemen, omdat er tijdens hun les iets voorgevallen was wat ik wide uitleggen of waarom ik zo reageerde. Over een groot probleem heb ik toen mijn favoriete lerares in vertrouwen genomen en zij heeft mij geholpen toen.

Wil je meer weten, mag je me pm-en.

[Luki]

Ik vertel gewoon wat ik wil tegen wie ik wil. Ik had die schoolpsychologe, en ik dacht jah, zij is een psychologe, en ik wil van mij telaat-kom spijbelprobleem af. Dus bij aankomst leg ik gewoon meteen mijn hele emotionele problemen en sociale perikelen op tafel, en zij mag het dan uitzoeken. Ook dingen die ik vrienden bijvoorbeeld niet zo snel zou vertellen. Omdat zij nou eenmaal om kan gaan met die gegevens..

Zo denk ik dat dan.

Dus mailen is voor mij niet nodig.

[~~dolce~~]

Rik-vertr.pers. schreef op 28-04-2007 @ 20:05 :

zou je, als je die mogelijkheid had, eerder mailen met een vertrouwenspersoon dan er naar toe gaan?
ja, ik denk dat, dat voor mij de stap makkelijker had gemaakt. Ik heb veel contact gehad met vertrouwenspersonen. Maar in de onderbouw (klas 1,2,3) ging ik gewoon naar een docent waarbij ik me prettig voelde. Ik heb heel veel met haar gepraat en zij heeft mij ontzettend geholpen, via haar kwam ik ook bij een leerlingenbegeleider, maar die "gewone" docent was voor mij "mijn" vertrouwenspersoon.

Toen ik eenmaal in de 2e fase kwam (klas 4,5) moest ik naar een andere locatie. Ik had daar contact met de leerlingenbegeleider (doorverwezen door de ander) Maar in geval van crisis kon ik wel bij bepaalde docenten terecht maar die waren er vaak niet. Ik ben toen letterlijk door iemand het lokaal van een vertrouwenspersoon in geduwd. Ik heb ook met haar veel gepraat.
Maar als ik haar had kunnen mailen had ik misschien eerder contact met haar gezocht.
Je kon bij mij op school docenten wel mailen, maar er werd niet echt naar verwezen, dat je daar gebruik van mocht maken.



komt het voor, dat je eigenlijk bij niemand je veilig voelt je verhaal te doen, ook niet bij een vertrouwenspersoon?ja, dat heb ik wel gehad. Ik had op een gegeven moment veel mensen die mij wilde helpen op school, maar soms voelde ik me bij niemand echt veilig. Maar misschien kwam dat omdat ik wist wat er kon gaan gebeuren.

Staat de persoon "vertrouwenspersoon"bij jou op school veraf of dichtbij?
Op mijn middelbare school wist ik wie ze waren. Als ik les van die persoon had, stonden ze voor mijn gevoel dichtbij.
Nu op de hogeschool heb ik geen idee wie de vertrouwenspersoon is, en of die er eigenlijk is.

(wil je trouwens, je verhaal kwijt, mag dat hoor)


Via PM?

Rik-vertr.pers. schreef op 28-04-2007 @ 20:05 :
Een paar vragen. Ik ben een vertrouwenspersoon in het voortgezet onderwijs.

zou je, als je die mogelijkheid had, eerder mailen met een vertrouwenspersoon dan er naar toe gaan?

komt het voor, dat je eigenlijk bij niemand je veilig voelt je verhaal te doen, ook niet bij een vertrouwenspersoon?

Staat de persoon "vertrouwenspersoon"bij jou op school veraf of dichtbij?

(wil je trouwens, je verhaal kwijt, mag dat hoor)

Rik

- Ja ik zou eerder mailen met een vertrouwenspersoon. Je stapt niet zo heel snel op een vertrouwenspersoon af. Althans dat is wat ik zie.

- Ik praat nu ook met een vertrouwenspersoon. Maar ben er zelf niet op afgestapt. Hij kwam bij mij. En waarom? Omdat ik niet zomaar even mijn verhaal ga vertellen. Ik knoei liever zelf verder. Maar uiteindelijk vind ik het toch wel 'fijn'

- Hmm wij hebben wel een brief meegekregen. Met adressen erop. En waarvoor je er naar toe kon gaan. Maar ik vind ze toch ver van mij af staan. Ik weet niet gewoon een gevoel

Queasy schreef op 29-04-2007 @ 15:58 :
- Ja ik zou eerder mailen met een vertrouwenspersoon. Je stapt niet zo heel snel op een vertrouwenspersoon af. Althans dat is wat ik zie.

- Ik praat nu ook met een vertrouwenspersoon. Maar ben er zelf niet op afgestapt. Hij kwam bij mij. Via een behoorlijke omweg. En waarom? Omdat ik niet zomaar even mijn verhaal ga vertellen. Ik knoei liever zelf verder. Maar uiteindelijk vind ik het toch wel 'fijn'

- Hmm wij hebben wel een brief meegekregen. Met adressen erop. En waarvoor je er naar toe kon gaan. Maar ik vind ze toch ver van mij af staan. Ik weet niet gewoon een gevoel

sowieso zou ik mailen, dat lijkt me veel makkelijker, ik kan me dan beter verwoorden. Maar ik zou nooit naar een vertrouwenspersoon durven gaan, niet met grote problemen.
Toen ik een paar jaar geleden een klein probleem had, stalker vlakbij school, wist ik in eerste instantie niet dat we een vertrouwenspersoon hadden. Hoe ik erachter ben gekomen weet ik niet, maar ik zou nu echt niet meer naar die man gaan. (niet omdat hij niet te vertrouwen is ofzo, maar gewoon omdat ik mijn problemen het liefst voor me houd, of anoniem spui op het LJH )

Ik knoei liever zelf verder, tot ik erbij instort, en dan ga ik weer door.

[naam ingebruik]

-nee, want mail blijft zowiezo bewaart en ik heb dan toch eerder het idee dat andere het lezen ofzo


-ik heb het idee dat vertrouwingspersoon ook dingen door verteld als je iets verkeerds zegt dus ja

-het zijn docenten dus het ligt er maar net aan of je ooit les van ze gehad hebt ofzo. dit jaar is m'n mentor vertrouwings persoon.
en 2 andere jaren had ik les van een gymdocente die vertrouwings persoon is.
Alleen dat was irtant want die ging je zitten uithoren soms
(wel op een aardige manier)
ik zou zowiezo niet uit mezelf naar een vertruiwings persoon gaan wel een keer geweest maar dat was via vrienden en een leraar waarvan het moest
en daarna mocht ik weer weg

[Rik-vertr.pers.]

Bedankt voor de reacties die ik al heb gekregen. Graag wil ik het even in een pol bekijken.

Rik

[=zwart wit=]

zucht. nee, het helpt mij toch niet.

[Nona]

Voor de overzichtelijkheid van het forum heb ik de topics bij elkaar gevoegd. Veel succes verder.

[Lorelei]

Eerlijk gezegd hangt het niet alleen enorm van het probleem af maar ook nog eens van wie de vertrouwenspersoon is. Op de middelbare school was de vertrouwenspersoon de man die ook in de brugklas m'n mentor was geweest en met wie ik het goed kon vinden. Dan is contact zoeken veel minder vervelend dan wanneer het iemand is die je niet goed kent of met wie je niet kunt opschieten.

Verder heb ik hem nooit als vertrouwenspersoon nodig gehad dus uit ervaring kan ik weinig zeggen.

[Rik-vertr.pers.]

Grl.
dankje voor je antwoord, je hebt gelijk, het hangt niet alleen van het probleem af waar je mee loopt. Maar nog belangrijker, wie de vertrouwenspersoon is. Het mooiste is als je hem of haar al kent als docent of anders.
Of het moet een vertrouwenspersoon zijn die heel toegankelijk is, vertrouwd overkomt.

Rik

In mijn eerste jaar op de middelbare school, ging de vertrouwenspersoon zich heel netjes en uitgebreid voorstellen, met allemaal voorbeelden waarvoor je bij haar terecht zou kunnen. Van kleine problemen tot hele grote. Die introductie raakte me meteen en een week later zat ik bij haar op de kamer, geloof ik - misschien twee weken later, maar in ieder geval heel snel. En ze heeft me enorm geholpen, de hele middelbare schooltijd lang, maar vooral in dat eerste jaar. Ze storte zich volledig in haar taak en offerde zelfs vrije tijd op om me te helpen. Echt, ik blijf haar eeuwig dankbaar

Maar in de jaren na de eerste klas werd er aan het begin helemaal geen vertrouwenspersoon voorgesteld; die bleef wel telkens hetzelfde, maar 't was denk ik beter geweest als ze ook meer contact had met de leerlingen. Dus ieder jaar weer even voorstellen en uitleggen wat ze doet, en af en toe een soort les met haar ofzo.

Contact via e-mail lijkt me heel slim; vaak kan je dan heel goed op een rijtje zetten wat er aan de hand is en is het iets onpersoonlijker waardoor de drempel wat lager is. Zeker voor het uitleggen van het probleem kan dat heel handig zijn. Zelf kwam ik ook heel moeilijk uit mijn woorden die eerste keer en heb ik een brief geschreven.

Ze was geen docent van me, en dat vind ik achteraf ook wel heel fijn; anders had ik me tijdens haar lessen nooit prettig gevoeld, omdat 't echt een geheim tussen ons was. Als ik haar zie, dan denk ik aan dat probleem, dus 't zou iets te confronterend geworden zijn. Maar regelmatig contact is wel belangrijk.

[Kingofthemall]

Ik denk dat email ook beter is voor jongeren. Ze doen het makkelijker waarna de vervolgstappen ook gemakkelijker zullen zijn. Ik heb niet zelf ervaring maar ik weet wel dat het vrienden van me zeker geholpen zou hebben als die mogelijkheid er geweest zou zijn in die tijd.

[=zwart wit=]

Rik-vertr.pers. schreef op 30-04-2007 @ 14:35 :
Maar nog belangrijker, wie de vertrouwenspersoon is. Het mooiste is als je hem of haar al kent als docent of anders.

dat lijkt me juist het tegenovergestelde. wat andijvie ook zegt. het is al vervelende als je vader je leraar is, niet. ik vind dat leraren ook objectief tegenover leerlingen moeten kunnen staan. en een vertrouwenspersoon zul je meestal zo vertrouwelijk (anoniem, maar ook: persoonlijk) mogelijk willen hebben.

Of het moet een vertrouwenspersoon zijn die heel toegankelijk is, vertrouwd overkomt.

ja, dat lijkt me altijd van belang. je moet ergens wel je verhaal kwijt wíllen.

[Rik-vertr.pers.]

Jep, je hebt gelijk, maar een vertrouwenspersoon moet wel de proffessie bezitten zaken van elkaar te scheiden, als je de leerling als mentor of docent kent.
En zulke vertrouwenspersonen zijn er gelukkig ook wel.

Rik

[light fighter]

Opzich vind ik email een goed medium om contact te krijgen, het is vrij laagdrempelig en ik denk dat daardoor de drempel naar face to face ook lager word.

Van mag en vind ik absoluut een pre als een vertrouwenspersoon ook docent is. Dit omdat de leerlingen hem of haar al kenne.
Het verhaal van andijvi is voor mij totaal niet herkenbaar. In mijn geval was het een docent die in eerste instantie alleen docent was en mij van uit die rol aansprak als vertrouwenspersoon en later ook mijn mentor werd. Voor mij werkte dat juist heel prettig omdat ik wist wat ik aan haar had en eerlijk kon/moest zijn. Hier door hoefde zij minder mijn vertrouwen te winnen en dan de vertrouwenspersoon met wie ik daarvoor praatte.

[Chimera]

Rik, vertel eens: wat voor'n taken heb jij naast je vertrouwenspersoon-zijn? Meestal is dit een docent namelijk. Bij wat voor'n school werk je?

[Rik-vertr.pers.]

Ik ben onderwijsassistent op een vmbo-school, sta vaak voor de klas. Zit in de mr en werk mee in een aantal projecten.

Groet, Rik

[Makaveli]

@Rik:
Ik vind het goed van je dat je onderzoek doet via dit forum. Ik vind dat je op deze manier je taak als vertrouwenspersoon serieus neemt en laat zien dat aan jezelf wilt werken om een zo goed mogelijke vertrouwenspersoon te zijn. Probeer deze motivatie vast te houden!

Ik heb in het verleden geen gebruik gemaakt van een vertrouwenspersoon op mijn middelbare school.

Ik beantwoord je vragen tweemaal vanuit een verschillend perspectief: 1) Ik als scholier (toen ik ong. 15 jaar was). 2) Mijn verwachting van een leerling, vanuit ik als vertrouwenspersoon (als ik dat zou zijn).

zou je, als je die mogelijkheid had, eerder mailen met een vertrouwenspersoon dan er naar toe gaan?
1) Ik denk dat ik eerder zou mailen en eventueel vervolgens een vervolg afspraak maken.
2) Ik verwacht dat aan de ene kant de meeste leerlingen mailen fijner vinden dan een afspraak, vanwege een lagere drempel. Aan de andere kant, hebben leerlingen ook wel behoefte aan sociaal contact die je niet via de mail kan hebben. Ik ervaar dat VMBO-leerlingen hier in het algemeen meer behoefte aan hebben dan VWO-leerlingen.
Ik zou de mogelijkheid tot mailen zeker geven als vertrouwenspersoon.

komt het voor, dat je eigenlijk bij niemand je veilig voelt je verhaal te doen, ook niet bij een vertrouwenspersoon?
1) Ik heb altijd mijn verhaal kunnen doen bij mijn ouders, indien het nodig was.
2) Ik verwacht dat er leerlingen zijn die dit probleem hebben en daar kan je als vertrouwenspersoon niet altijd wat aan doen. Wat je wel kan doen is de afstand tussen jou en de leerlingen kleiner proberen te maken. Dit kan door je in het begin van het jaar voor te stellen aan elke klas (incl. uitleg: hoe en wat) en door tijd in de leerlingen te stoppen (begroeten, vragen hoe het ermee is, etc.).

Staat de persoon "vertrouwenspersoon" bij jou op school veraf of dichtbij?
1) Het eerste jaar stond de vertrouwenspersoon op school veraf, maar ook niet overdreven veraf. Toen hij ook onze docent werd (jaar 2, 1 lesuur per week), werd de afstand kleiner. Voor mij stond hij dichtbij genoeg, om er eventueel naar toe te stappen. Dit lag ook aan de manier waarop hij zich opstelde.
2) Zie antwoord vraag 2.

PS. Aangezien ik geen scholier meer ben, heb ik niet gereageerd op de poll. Ik ben overigens werkzaam als docentassistent 2 dagen in de week op een VMBO-school.

[Rik-vertr.pers.]

Thx!!!

[justhanna]

zou je, als je die mogelijkheid had, eerder mailen met een vertrouwenspersoon dan er naar toe gaan?

Ik heb op de middelbare school zelf contact gezocht met mijn vertrouwenspersoon via een lange brief. Daarna sprak ze me op de gang aan omdat ze er graag met me over wilde praten. Dit gaf dus wel een opening, waardoor ik zelf niet 'direct' op haar af hoefde te stappen. Mailen deed mijn school nog niet aan, maar ik denk dat als ik die kans had gehad, dat ik dat zeker had gedaan.

komt het voor, dat je eigenlijk bij niemand je veilig voelt je verhaal te doen, ook niet bij een vertrouwenspersoon?

En ja, in mijn geval kwam dit voor. Als je een vader hebt die dreigt je beide benen te breken als je ook maar met iemand praat over wat er thuis gebeurd, dan is die angst toch wel erg groot dat hij er achter komt mocht ik mijn verhaal bij iemand doen.
Daarnaast heeft de vertrouwenspersoon in kwestie mijn vertrouwen verbroken door in eerste instantie geheimhouding te beloven en daarna achter mijn rug om de opleidingscoördinator te informeren, omdat ze het niet aankon. Als ze dit in overleg had gedaan, had ik het misschien nog kunnen begrijpen, maar nadat ze dit achter mijn rug om had gedaan voelde ik me ook bij haar niet veilig genoeg meer.

Staat de persoon "vertrouwenspersoon"bij jou op school veraf of dichtbij?

Mijn vertrouwenspersoon was tevens mijn docente Nederlands. In eerste instantie was dit prettig, omdat ik gewoon wist dat ik haar zou vertrouwen. Maar nadat ze het vertrouwen verbroken had vond ik het erg vervelend om meerdere uren per week bij haar in de les te zitten.

[Rik-vertr.pers.]

Dat is een heftige ervaring zeg, ik kan me voorstellen dat je zwaar teleurgesteld was in het beschamen van je vertrouwen.

Rik

[looneylover]

zou je, als je die mogelijkheid had, eerder mailen met een vertrouwenspersoon dan er naar toe gaan?
Nou ik doe nou zelf meer mailen met me vertrouwingspersoon dan dat ik haar zie. Dat heeft dan ook wel een rede, want ze is nog maar 2 uurtjes op school bij mij.
Opzich vind ik het wel makkelijker om te mailen dan alles zo te zeggen, maar toen ik nog niet mailde ging het ook wel goed om gewoon zo alles te zeggen

komt het voor, dat je eigenlijk bij niemand je veilig voelt je verhaal te doen, ook niet bij een vertrouwenspersoon?
soms heb ik dat wel, maar eigenlijk vertrouw ik me vertrouwenpersoon wel alleen heb ik vaker gewoon zoiets van dat ik haar weer lastig val met mijn problemen enzo. dus is niet echt dat ik me niet veilig voel bij die gene, maar dat ik gewoon meer zo iets heb dat ik haar niet lastig wil vallen.

Staat de persoon "vertrouwenspersoon"bij jou op school veraf of dichtbij?
ik krijg ook franse les van haar (maar nou niet meer omdat ik frans heb afgesloten), maar eerst dus wel. Aan de ene kant vond ik dat wel fijn en aan de andere kant had ik daar toch ook wel twijfel over. Maar daardoor zag zij wel goed als er iets met me was of niet.

[kroot]

zou je, als je die mogelijkheid had, eerder mailen met een vertrouwenspersoon dan er naar toe gaan??
Ik heb wel toen het slecht ging eerst met een counselor van een bepaald forum geemaild. Maar bij mijn vertrouwenspersoon op de middelbare school en op het conservatorium ben ik toen terecht gekomen omdat vriendinnen bij haar hadden aangegeven dat het niet goed met mij ging. Maar ik moet zeggen dat ik het denk ik toch fijner vind te praten in het echt, dan over de mail.

komt het voor, dat je eigenlijk bij niemand je veilig voelt je verhaal te doen, ook niet bij een vertrouwenspersoon?
Ja, ik vertrouw erg weinig mensen, en de mensen die ik vertrouw daar is dat heel erg oppervlakkig bij. Het heeft bij die vertrouwenspersoon ook heel lang geduurd voordat ik dingen zei die me echt bezighielden. En nu ik in therapie zit, durf ik mijn verhaal ook niet echt kwijt. Ik vertel wel wat, maar ook weer erg oppervlakkig.

Staat de persoon "vertrouwenspersoon" bij jou op school veraf of dichtbij?
Op mijn middelbare school stond ze vrij dicht bij, ik had ook les van haar. Opzich vond ik dat wel weer fijn. Als ze zag dat ik afdwaalde gaf ze me een seintje waardoor ik er weer even bij bleef.
Op het conservatorium was het anders, een docent van mijn opleiding, waar ik zelf geen les van had, wilde een afspraak met mij maken. En ik vroeg toen waarom, dat merk je zelf wel, zei ze. Ik kende haar verder niet en ik wist ook niet dat ze vertrouwenspersoon was. Maar het bleek dus dat iemand van mijn opleiding zich zorgen maakte om mij, en ze mocht niet zeggen wie. Daar baalde ik opzich wel erg van. Maar het was wel fijn met haar praten, maar alhoewel het toen echt heel slecht ging, heb ik daar weinig over verteld. Ik heb haar pas gebeld toen ik een paar weken later opgenomen was, toen heb ik haar alles verteld. Zij was toen echt heel aardig, kwam langs en kleren brengen enzo.
Sorry voor mijn lange verhaal, maar ik merk wel dat het me een beetje oplucht.

[Rik-vertr.pers.]

Dankje voor je reactie, ik mail je nog.

Rik

zou je, als je die mogelijkheid had, eerder mailen met een vertrouwenspersoon dan er naar toe gaan?
Ik denk het niet, ik ben pas naar de vertrouwenspersoon gegaan toen het voor mijn gevoel echt niet meer ging en ik met iemand moest praten. Mailen kon ik al met genoeg anderen. De eerste stap naar de vertrouwenspersoon is via een leraar gegaan en was echt een beetje een spontane actie.

komt het voor, dat je eigenlijk bij niemand je veilig voelt je verhaal te doen, ook niet bij een vertrouwenspersoon?
Ik voelde me niet echt veilig omdat ze de eerste was aan wie ik echt (op die leraar na) dingen vertelde. Ik was heel gesloten en uiteindelijk heeft het me ook niet zoveel geholpen omdat ik niets zei. Wat ik er mee opgeschoten ben is dat ik mijn ouders in heb gelicht en dat ik naar Jeugdzorg ben gegaan. Op het laatst heb ik de hulp afgewezen.
Het was een lieve vrouw, daar niet van, maar ik kon geen woord over mijn lippen krijgen. Dat zou in elke situatie zo zijn geweest.

Staat de persoon "vertrouwenspersoon"bij jou op school veraf of dichtbij?
Veraf. Niemand weet hoe ze heet of wie het is en je komt er eigenlijk bijna altijd via via. Dat is wel fijn omdat anders iedereen je met haar mee zag lopen. Ik kwam er pas na een jaar achter dat het de moeder was van een klasgenoot van me.

[Luki]

Opzich een heel goed idee, van dat mailen.
Want dat is meer 'casual', dus is de drempel idd lager. En het is dan ook de kracht van de pen. Je kan je verhaal doen in éen keer zonder aan één stuk door te moeten lullen en je woorden overwegen tergelijk. Dat maakt een vervolgafspraak aanzienlijk makkelijker denk ik.

Oja deze vragen ook even.

komt het voor, dat je eigenlijk bij niemand je veilig voelt je verhaal te doen, ook niet bij een vertrouwenspersoon?
Niet echt in mijn geval. Ik heb een best grote mond meestal. Maar ik zou kunnen begrijpen dat als je problemen een tikkeltje akeliger zijn dat je denkt 'hoe kan iemand hier nou begrip voor hebben'.

Staat de persoon "vertrouwenspersoon"bij jou op school veraf of dichtbij?
Op mijn school is het hele gebeuren bijna of helemaal een soort aparte instantie, in een 'vleugel' van dat pand. Ook geen intro gesprek. Wel een globale tip van de mentor. Hij had mij eerst dus ook doorverwezen.

[Luego]

Hoi Rik,

Wat goed dat je dit topic opent.
Zoals al vaker genoemd is, denk ik dat het heel goed is als je per email bereikbaar bent voor leerlingen, waarbij een privé-emailadres denk ik ook nog beter overkomt dan iets met @school.nl erachter.
Verder sluit ik me volledig aan bij Luki .

Op mijn oude school (inmiddels alweer wat jaartjes vanaf) stond de "vertrouwenspersoon" behoorlijk dichtbij. Er waren een man en een vrouw, en ik koos er toen bewust voor juist met de man te gaan praten.
Helaas werd ook ik met e.e.a. bedreigd als ik het lef zou hebben dingen die thuis gebeurden met anderen te bespreken, wat een van de redenen was waarom ik niet zo goed durfde en er lang mee wachtte, maar juist dan is een vertrouwenspersoon erg 'veilig'; op school, vertrouwde omgeving, en waar je toch al bent (ik had 10001 excuses voor waar ik geweest was als we een gesprek na schooltijd planden). Een echte psycholoog kon niet, omdat het om die reden makkelijker ontdekt zou kunnen worden en omdat juist m'n vader daar door z'n werk regelmatig mee te maken had en ze hem misschien kenden, met alle gevolgen van dien. Ook is iemand dan een docent (op onze (kleine) school was alles heel laagdrempelig, we noemden zelfs de rector e.d. bij de voornaam), en geen totaal onbekende 'expert'.
Omdat ik pas toen ik het echt niet meer trok hulp zocht, was er redelijk wat te vertellen, en de vertrouwenspersoon stelde toen voor dat ik 'm wel een mail mocht sturen met m'n hele verhaal en dat we er een dag later dan over zouden praten. Dat scheelde erg veel, ik had anders niet eens geweten waar ik moest beginnen (had er nog nooit met iemand over gepraat) en ik stond op het randje van instorten, waardoor ik het waarschijnlijk mondeling niet had gekund/om die reden gedurfd.

En helaas denk ik dat mijn situatie van toen niet uniek is, dus ik sluit me volledig aan bij allen hierboven: goed als je per email bereikbaar bent voor leerlingen !

(met mij is het overigens weer volledig goed gekomen, heeft wat jaartjes geduurd, maar nu heeft alles een plek en voel ik me sterker dan ooit, met ongelofelijk veel dank aan die vertrouwenspersoon van toen)

[Heksjuh]

Bij mij op school heeft iedereen een eigen schoolmail, zowel de leerlingen als de leraren. Je kan op school op deze mail, maar ook thuis.
Ik heb eerst gemaild naar de vertrouwenspersoon voordat ik op hem afstapte. Wij hebben drie vertrouwenspersonen en ze geven alledrie les. Ik heb van eentje een jaar les gehad, en de ander is mijn mentor en leraar. Ik heb zelf een mailtje gestuurd naar de vertrouwenspersoon die ook mijn mentor is, omdat die dichterbij mij stond dan de anderen. Toch vind ik dit ook wel een reden om juist niet naar de vertrouwenspersoon gegaan. Ik heb nog altijd het idee dat hij me met andere ogen aankijkt en ik ben een tijd lang bang geweest voor opmerkingen tijdens/na de les, toen ik geen gesprekken meer had.

Ik weet niet, aan de ene kant is het makkelijker als je les hebt van de vertrouwenspersoon, maar aan de andere kant vind ik van niet. Het is wel fijn als je eerst een mail kan sturen, zeker als je geen les hebt van hem/haar. Een mail kan je ook ongezien versturen, als je een brief geeft of naar diegene toegaat zien mensen het en dat voelt toch wel ongemakkelijk, omdat iedereen weet wie de vertrouwenspersonen zijn.Dat vind ik ook als je voor zijn kamertje staat te wachten, dan voelt het net alsof iedereen je aanstaart en denkt dat je gek bent ofzo (ik weet wel dat dit niet zo is, maar zo voelde het soms wel).

[Rik-vertr.pers.]

Bedankt voor jullie reacties tot nu toe.
Heksjuh, of je de vertrouwenspersoon al kent, kan, wat ik merk, per leerling, maar ook natuurlijk per vertrouwenspersoon verschillend zijn, hoe daar, in de les mee omgegaan wordt. Een vertrouwenspersoon moet daar in ieder geval proffessioneel mee om kunnen gaan.

Rik

Ik ben het eens met wat heksjuh zegt.
Soms is het fijn dat je les van een vertrouwenspersoon hebt. Maar ik heb ook in het begin het idee gehad, dat hij je met andere ogen aankijkt. Nu vind ik het trouwens alleen maar fijn, dat ik les van een vertrouwenspersoon heb. Je kunt altijd seinen hoe je je voelt. Je moet alleen eerst even door de onzekerheid heen, dat hij je met andere ogen bekijkt. Want ik denk niet dat dat zo is.