Uh-oh

[Parachutes]

‘Of all places! The Fnac in Barcelona?’ hoorde ik iemand zeggen.
Ik draaide me om en keek recht in Jonathan Wisemans ogen.
Hij was zo ontzet dat hij twee dingen tegelijkertijd op de grond liet vallen. Z’n gigantische zonnebril ging als eerste. Ik hield m’n hart vast, het was geenszins een supermarktmodel, maar gelukkig werd de val gebroken door het dikke winkeltapijt. Precies op het moment dat ik opgelucht ademhaalde werd de zonnebril vermorzeld door een Zwarte Mannenschoen. De schoen was zo reusachtig en kwam zo plots mijn leven binnenvallen dat er gewoon geen persoon bij hoorde. Het was, zoals een Amerikaan zou zeggen, althans, zoals ik zou denken dat een Amerikaan zou zeggen, a hell of a shoe . Jonathan lachte schaapachtig, maar ik keek de schoen na met mijn allerkwaadste blik. Ik verzeker je dat als ik dat ding ooit nog eens tegenkom, ik er persoonlijk voor zorg dat het bij de schoenmaker terechtkomt. Het andere wat hij liet vallen was een al even gigantische stapel CD’s. Dat gebeurde tegelijkertijd, zoals ik al eerder met pijn in mijn hart vertelde. Kan een moment nog meer bevatten? Het antwoord is ja, want twee nanosecondes na deze spectaculaire vallen (Ik weet niet wat jou definitie van een moment is, maar twee nanosecondes na een moment horen voor mij ook nog bij dat moment) bukten Jonathan en ik ons tegelijkertijd, waardoor we romantische komediegewijs onze hoofden tegen elkaar stootten. Waar eigenlijks niets romantisch aan was, en eigenlijk al evenmin iets komisch, maar dat doet er niet toe. Wat er wel toe doet, is dat ik m’n verdomde bovenbuur tegenkwam in een verdomde platenzaak in Bar-ce-lo-na.
Het wordt me te veel.
Ik spoel even door.

(Jonathan heeft de schade aan zijn zonnebril bekeken met afkeurend geklak van zijn tong. Jonathan heeft de stapel CD’s opgeraapt. Jonathan bloost lichtjes als ik een exemplaar met een uiterst sinistere foto te zien krijg.)
Het was zo vreemd. De persoon aan wie ik elke tien minuten dacht, kwam ik plots tegen op een plaats waar ik nooit verwacht had hem te ontmoeten. Ik wist helemaal niet dat hij ook in Spanje vertoefde. Natuurlijk had ik me al voorgesteld hoe het zou zijn om Jonathan hier tegen te komen, maar dat het ook daadwerkelijk zou gebeuren had ik niet voor mogelijk gehouden. Er zat een dikke brok emotie vast in mijn binnenste.
‘Hoi.’, zei hij. Zijn timbre was warmer geworden. Dat kwam ongetwijfeld door de zanglessen waar hij recentelijk mee begonnen was.
‘Hoi.’, zei ik terug.
‘Je stemtimbre is warmer geworden.’, zei Jonathan.’Ik hoor het meteen. Dat soort dingen leren we herkennen in de zangles.’
Ik lachte. Ik voelde of m’n paardenstaart nog goed zat. Ik zweette.
‘Het is,’ Ik slikte. ‘het is warm hier.’
‘Warm’, knikte hij. Hij krabde in zijn haar als een verlegen schooljongen. Zijn linkerhand raakte even een klein stukje van mijn dij.
‘Koffie is warm.’ zei Jonathan toen.
’Prima.’, zei ik. Ik had geleerd z’n taal te spreken.

Aan de ene kant spreekt me dit heel erg aan... aan de andere kant niet zo. De stijl is leuk, maar soms te ver doorgevoerd. Het begin is grappig, maar zodra te veel je ''gigantisch dit'', ''gigantisch dat'' gaat gebruiken vind ik de humor geforceerd overkomen. Het stukje over de nanoceondes bijvoorbeeld, is ook wat té. Misschien als je er wat meer ''gewone zinnen'' tussen zou zetten, het beter zou staan, maar nu vind ik het stukje te volgepropt met dit soort gevatte opmerkingen.
Het einde vind ik érg leuk. Schrijf vooral verder.

[I C U]

Je stijl spreekt me aan, maar, zoals Quis al opmerkte, wordt het hier een daar een beetje té. Het laatste stukje is idd erg goed, vooral die laatste zin. En ik vind Jonathan een mooie naam.

Is er nog een vervolg? Vast wel...

[Ruby Blue]

Op sommige stukjes is het inderdaad een beetje té, maar stiekem vind ik het wel lekker weg lezen. Mooi, die laatste zin. Mooi ook de zin ‘Je stemtimbre is warmer geworden.’, zei Jonathan.’Ik hoor het meteen. Dat soort dingen leren we herkennen in de zangles.’ Prachtig. Dikke pluim!

[Uice]

Jezus Christus wat overdreven. Het lijkt wel of je ernaar streeft zoveel mogelijk overbodige onzin op te schrijven.

Vooral dit:

Parachutes schreef op 21-04-2006 @ 22:06 :

Het was, zoals een Amerikaan zou zeggen, althans, zoals ik zou denken dat een Amerikaan zou zeggen, a hell of a shoe .

Waar slaat dit in godsnaam op? Een dergelijke zin past misschien in een absurdistische literaire parodie (ken je die cartoons van Gummbah met nepcitaten uit boeken? Zoiets), maar in zo'n stuk absoluut niet.

En dit:

Ik verzeker je dat als ik dat ding ooit nog eens tegenkom, ik er persoonlijk voor zorg dat het bij de schoenmaker terechtkomt.

(Ik weet niet wat jou definitie van een moment is, maar twee nanosecondes na een moment horen voor mij ook nog bij dat moment)

Waar eigenlijks niets romantisch aan was, en eigenlijk al evenmin iets komisch, maar dat doet er niet toe.

Dat 'maar dat doet er niet toe' lijkt er alleen te staan omdat je geen goed einde wist voor deze -volstrekt overbodige- zin.

‘Hoi.’, zei hij. Zijn timbre was warmer geworden. Dat kwam ongetwijfeld door de zanglessen waar hij recentelijk mee begonnen was.
‘Hoi.’, zei ik terug.
‘Je stemtimbre is warmer geworden.’, zei Jonathan.’Ik hoor het meteen. Dat soort dingen leren we herkennen in de zangles.’
Ik lachte. Ik voelde of m’n paardenstaart nog goed zat. Ik zweette.
‘Het is,’ Ik slikte. ‘het is warm hier.’
‘Warm’, knikte hij. Hij krabde in zijn haar als een verlegen schooljongen. Zijn linkerhand raakte even een klein stukje van mijn dij.
‘Koffie is warm.’ zei Jonathan toen.
’Prima.’, zei ik. Ik had geleerd z’n taal te spreken.

Dit laatste is wel gaaf. Niet heel bijzonder of origineel, maar romantisch. Goede slotzin ook.

Twee bezwaren nog:

‘Warm’, knikte hij.

Mensen knikken geen woorden.

‘Koffie is warm.’ zei Jonathan toen.

Wanneer!?

[Parachutes]

Hoi allemaal! Bedankt voor de reactie.
Ik heb dit stukje (te) snel geschreven in een of andere vage opwelling, dat verklaar het 'gezeik'. Ik had helemaal niet nagedacht over de opmerkingen, maar als ik het nu herlees zie ik duidelijk dat ik te ver ging. 't Begon met één zinnetje en toen was ik niet meer te stuiten...
@ Juicy: Misschien heb je wel gelijk, het lijkt echt alsof ik zoveel mogelijk overbodige onzin wou opschrijven. Daar ben ik dan in ieder geval wel in geslaagd. Oja, bedankt, die 'toen' staat daar verkeerd!! En mensen knikken inderdaad geen woorden, maar da's dan een fout die frequent voorkomt, denk ik?

[Uice]

Parachutes schreef op 24-04-2006 @ 22:11 :
@ Juicy: Misschien heb je wel gelijk, het lijkt echt alsof ik zoveel mogelijk overbodige onzin wou opschrijven. Daar ben ik dan in ieder geval wel in geslaagd.

Maar het lijkt me geen prijzenswaardig streven. Vooral niet omdat het mooie laatste stuk er helemaal niet bij aansluit.

Oja, bedankt, die 'toen' staat daar verkeerd!! En mensen knikken inderdaad geen woorden, maar da's dan een fout die frequent voorkomt, denk ik?

Ja, het is een naar cliché.

[Ruby Blue]

Juice schreef op 25-04-2006 @ 14:26 :


Maar het lijkt me geen prijzenswaardig streven. Vooral niet omdat het mooie laatste stuk er helemaal niet bij aansluit.



Ja, het is een naar cliché. [/B]

Beste Juice, je kan er ook naar streven iemand totaal de grond in te boren. Wat onaardig van je. Natuurlijk kan iets niet in jouw kader passen, maar je kan toch wel een beetje netjes reageren? Jammer hoor.

[Uice]

Ruby Blue schreef op 25-04-2006 @ 16:00 :
Beste Juice, je kan er ook naar streven iemand totaal de grond in te boren.

Dat doe ik niet. Ik heb meerdere malen mijn complimenten gegeven over het slot, maar het begin vind ik gewoon absurd. Het is ook nogal absurd. Je kunt er niet omheen. Daar geef ik mijn eerlijke mening over, zonder verder Parachutes persoonlijk aan te vallen.

Wat onaardig van je. Natuurlijk kan iets niet in jouw kader passen,

'Het past niet in mijn kader'. Dat vind ik zoiets. Het is gewoon een raar stuk. Ik ga niet op een stuk dat ik raar vind reageren met 'dit past niet in mijn kader'. Dat zegt niets. Kader. Dan kan ik net zo goed zeggen 'ik vind het niets want ik ken iemand die Jonathan heet en die mag ik niet'.
Mijn kader. Bah.

[Anetj]

Ik vind het een goed stuk. Sommige zinnen zijn inderdaad wat overbodig maar dat heeft juice al laten merken. Vooral het einde is goed, maar het begin heb ik ook wel wat hebben. Vooral dit stuk vind ik goed:

hield m’n hart vast, het was geenszins een supermarktmodel, maar gelukkig werd de val gebroken door het dikke winkeltapijt. Precies op het moment dat ik opgelucht ademhaalde werd de zonnebril vermorzeld door een Zwarte Mannenschoen. De schoen was zo reusachtig en kwam zo plots mijn leven binnenvallen dat er gewoon geen persoon bij hoorde.

[Parachutes]

Dank je.

Maar het lijkt me geen prijzenswaardig streven. Vooral niet omdat het mooie laatste stuk er helemaal niet bij aansluit.

Ik doe ook maar wat.
Je vindt niet echt snel iets prijzenswaardig, dus vroeg ik me af wat jou stijl precies is. Ik heb de zoekfunctie gebruikt, maar kon niet direct een schrijfsel van je ontdekken. Voor alle duidelijkheid, dit is uit interesse en niet boos bedoeld!

[Uice]

Parachutes schreef op 25-04-2006 @ 17:46 :
Dank je.

Ik doe ook maar wat.
Je vindt niet echt snel iets prijzenswaardig,

Hoezo niet? Ik vind het streven zoveel mogelijk overbodige informatie te geven niet prijzenswaardig. Verder zat dat ik wel prijzenswaardig vind.

dus vroeg ik me af wat jou stijl precies is. Ik heb de zoekfunctie gebruikt, maar kon niet direct een schrijfsel van je ontdekken. Voor alle duidelijkheid, dit is uit interesse en niet boos bedoeld!

Hier een verhaaltje van mij.

Er staat nog wel meer van mij hier, een beetje in dezelfde stijl geloof ik, maar daar moet je zelf maar even voor naamzoeken. Verder schrijf ik vooral columns en recensies, waarvan ik er hier nog nooit eentje heb geplaatst omdat ik ze hier niet echt thuis vind horen.

Verschrikkelijke titel, het doet me denken aan de teletubbies.

[Parachutes]

Haha, zeer leuk verhaal. Ik bedoelde niet dat je het feit dat ik daar zoveel onzin opschreef prijzenswaardig moest vinden, maar ik merkte op dat je ook in andere threads zuinig omspringt met lof, wat ik niet slecht vind. Mijn excuses voor de titel, ik had er nog geen gevonden mits het ook (nog) geen echt verhaal is.

[Millroy]

De teletubbies zeggen geen uh-oh. Zij zeggen Eh-Oh (let op de hoofdletters). En dat is heel wat anders dan uh-oh.
Ken je klassiekers.

Anywho.
Fijn stuk. Je onwaarschijnlijke conversatie geeft mooi het genante van zo'n gesprek weer. Echte 'Ik wist niet wat ik moest zeggen dus zei ik maar wat en goede God had ik dat maar niet gezegd' zinnen.
De beschrijving daarvoor, daar ben ik niet weg van. Ik hou niet zo van namen, zoals Jonathan en Fnac. Ze houden me onmiddelijk een beeld voor van de jongens en de winkels met die naam die ik ken, maar goed, dat zit vast enkel in mijn hoofd.
Het is verliefd gebrabbel.
En zo hoort verliefd gebrabbel te zijn.

[Uice]

Parachutes schreef op 25-04-2006 @ 21:24 :
maar ik merkte op dat je ook in andere threads zuinig omspringt met lof

Ik reageer vaker op verhalen waar ik negatief commentaar op heb. Ik weet ook niet waarom.

[Millroy]

Juice schreef op 25-04-2006 @ 22:13 :
Ik reageer vaker op verhalen waar ik negatief commentaar op heb. Ik weet ook niet waarom.

Omdat, "Hé, jij schrijft leuk, doe zo voort, prima verhaal!" snel gaat vervelen. Of omdat het makkelijker is iets te posten als je het verhaal niet kunt smaken, terwijl iets posten over verhalen die je niet vervelen maar ook niet boeien al een stuk lastiger is.

[Ruby Blue]

Hoi Juice & Parachutes, ik reageer morgen even op jullie verhalen. Ben wel benieuwd ernaar! Tot morgen!

[Ruby Blue]

Juice, leuk verhaal. En over die opmerking; mijn dag was kut.