Advertentie | |
|
13-12-2007, 23:23 | |
Een tel later voelde Tarlin het zwaard van zijn rug glijden. Hij wist wat er komen ging. Hij zette zich schrap en wachtte op de scherpe punt, die zich elk ogenblik in zijn rug kon boren. Teleurstelling en angst, dat zijn mijn laatste gevoelens, dacht hij. Zijn antwoord was niet het juiste geweest.
Het duurde een hele tijd voordat zijn opponent actie ondernam. Maar dit was niet hetgeen wat Tarlin verwachtte. ‘Je hebt gelijk, ik heb er niets aan je te doden. Maar ik heb een vraag die ik beantwoord wil zien. Alleen als je mij vertelt wat ik wil horen, dan laat ik je leven. Verkwist deze kans niet, want je krijgt er maar één. Ik heb echt geen geweten, en over een uur zou ik je al weer vergeten zijn. Welnu, mijn vraag is, ken jij een man genaamd Saevar? Hij is een invloedrijk persoon..’ Tarlin had nog nooit gehoord van iemand die zo werd genoemd, en afgezien van het feit dat hij geen enkel invloedrijk persoon kende, probeerde hij in zijn geheugen te graven…wist hij maar wie Saevar was! Dan zou hij zijn belager kunnen helpen…maar het ogenblik dat hij de naam had gehoord, had Tarlin diep in zichzelf geweten dat hij de naam nog nooit eerder had gehoord. ‘Ik…Ik..echt, ik ken de man niet. Ik zou U graag willen helpen maar dat kan ik alleen door te liegen, de naam Saevar zegt mij niets.’ Tarlin sprak zo oprecht en duidelijk als hij maar kon, al wist hij dat het weinig verschil zou maken. De man achter hem liep om Tarlin heen en kwam recht voor hem staan. Binnen een seconde zag Tarlin hoe gevaarlijk deze persoon was. Hij was niet uitermate groot of fors. Maar zijn imposante kleding en houding maakten hem er indrukwekkender uitzien dan dat zijn figuur ooit had kunnen doen. De man droeg een zwartlederen vest, met aan beide zijdes een rij vlijmscherpe messen. Zijn broek, eveneens zwart, werd aan beide kanten versierd door een gouden havik, die eigenlijk als eerste in het oog sprong bij het zien van de man. Afgezien van de messen droeg de man twee zwaarden aan zijn riem, en had hij nog een zware bijl over zijn schouders hangen. Een zwarte cape zorgde ervoor dat de man nog meer leek op een schaduw in de nacht. Degene die zo onfortuinlijk was met deze man te moeten vechten, zou geen vijf seconden overleven. Bovendien zou het gezicht van zijn moordenaar nooit duidelijk worden, want een kap omsloot het grootste gedeelte van zijn hoofd. De man pakte razendsnel één van zijn messen, gooide deze in de lucht, en ving hem weer op; de scherpe kling wees naar zijn eigen borst. ‘Je hebt geen wapens bij je, zie ik. Neem dit mes maar. Dan kun je jezelf in elk geval verdedigen. Niet dat ik verwacht dat we worden aangevallen, maar voor het geval dat. Zoals ik zei, men moet niets aan het toeval overlaten.’ Tarlin, die als versteend had gestaan bij de worp van de man, had geen woord gemist van wat deze zei. ‘Ehh…u zei we, meneer? ‘Juist ja, was je dat nog niet duidelijk? Wij reizen de rest van de dag samen. Voorlopig noem je me maar Danwe. Schiet op, we moeten gaan. Ik heb haast.’ |
13-12-2007, 23:23 | |
Danwe was een bijzondere reisgenoot. De man zei nauwelijks een woord; hij maakte slechts via handgebaren en norse geluiden duidelijk wat hij wilde. Niet dat hij echt bevelen gaf aan Tarlin; Danwe keek af en toe om, zodat hij kon controleren of zijn reisgenoot meeliep, maar veel meer ook niet. Het viel Tarlin direct op dat de man altijd waakzaam om zich heen keek. Zo nu en dan stopte hij zelfs omdat hij de zaak niet helemaal vertrouwde. Geen enkele maal werd het Tarlin duidelijk waarom Danwe zo op zijn hoede was, maar één van de dingen die hij wel wist, was dat hij geen vragen moest stellen. Als Danwe iets kwijt wilde, zou hij daar zelf wel mee aan komen zetten. Nee, de tocht verliep langzaam maar gestaag, en een enkele keer stopten de twee om wat te eten; Danwe had een kleine buidel met enkele vruchten en wat brood bij zich. Het leek erop dat de man alleen op zichzelf had gerekend, maar hij bood Tarlin elke keer weer de helft van zijn voedsel aan. Daar was Tarlin wel dankbaar voor, al vertrouwde hij zijn metgezel van geen kant. Danwe had iets..onguurs. Hij leek niet kwaadaardig, maar er ging evenmin warmte van hem uit. Het leek een soort van geest; hij was onvermoeibaar en zijn waakzaamheid verslapte geen seconde, maar een goed gesprek was er niet mee te voeren.
Danwe vertelde hem dat de twee naar een andere stad zouden reizen, Orydel genaamd. Daar had Tarlin wel eens van gehoord, al had hij nooit reden toe gehad naar de plaats af te reizen. Die reden was er nu ook niet, maar toch had Tarlin het donkerbruine vermoeden dat hij Danwe maar beter te vriend kon houden; er zat niets anders op dan hem te volgen. Zijn uitstapje naar de kluizenaar Renc leek hiermee even van de baan, maar gelukkig hoefde hij slechts een aantal paddenstoelen te bezorgen. Het zou niemand echt deren als deze onverhoopt verloren gingen. Nee, het ergste vond hij het voor Pietro, want hij had deze een belofte gedaan. Tarlin zou deze alsnog voldoen, maar dan met enige vertraging. Het werd al donker toen Tarlin zijn metgezel voor het eerst iets hoorde zeggen wat leek op een duidelijk geformuleerde zin. ‘Je vraagt je vast af wat je hier nu doet. Jouw nut zal snel genoeg duidelijk worden. Voorlopig kan ik je niet veel meer vertellen. Ik vraag je alleen goed uit te kijken; ik heb nog steeds het gevoel dat wij worden gevolgd. Met mij aan je zijde loop je weinig gevaar, maar desondanks vermijd ik liever gevechten. Dat kost me soms weer een dolk en ik ben nogal gehecht aan mijn wapens.’ zei de krijger, en het werd Tarlin niet duidelijk of hij dat laatste serieus had bedoeld. In ieder geval had er geen glimlach gespeeld op het gezicht van Danwe, maar lachen had Tarlin de man de hele dag nog niet zien doen. Tarlin kon zich zelf niet meer beheersen het vroeg wat hij al de hele tijd wilde weten. ‘Zou je mij doden, Danwe, als ik nu een poging deed te vluchten? Om eerlijk te zijn kan ik mijn tijd nuttiger besteden dan een tocht naar een of andere stad, waar ik niets, maar dan ook helemaal niets te zoeken heb.’ Tarlin sprak met een bittere toon, want hij meende het. Danwe reageerde nors, zoals gewoonlijk. ‘Zoals ik zeg, dat zou me een dolk kosten en die behoud ik liever. Nee, ik zou je niets aandoen. Toch raad ik je aan te blijven; ik kan je hulp goed gebruiken, maar bovendien schenk ik je de kans een machtig man te ontmoeten. Geloof me, je zou er je hele leven spijt van hebben als je nu wegliep.’ Tarlin overwoog zijn mogelijkheden. Hij had de kans nu weg te lopen, en dan zou hij in een uur of vijf veilig thuis kunnen zijn. Of hij zou koers naar Renc kunnen zetten; die tocht zou vier uur vergen en bovendien zou hij Pietro dan niet teleurstellen. De derde optie was om door te reizen met de mysterieuze Danwe, een man waar Tarlin nog steeds geen lucht van had. Behalve zijn angstaanjagende gestalte en zijn ongeïnteresseerde houding had de man zich angstvallig op de vlakte gehouden. |
13-12-2007, 23:23 | |
‘Wanneer kan ik deze ‘machtige man’ ontmoeten? Kan ik rekenen op enkele uren of enkele weken?’ vroeg Tarlin. Hij achtte de kans op een antwoord niet erg groot. Als Danwé één onderwerp angstvallig vermeed, afgezien van zijn verleden, dan was het hun bestemming. Hij was dan ook verbaasd toen hij Danwe hoorde zeggen:
‘Een dag, misschien twee. Het is niet zo ver meer. Stil nu…ik wil de omgeving kunnen horen. Dat doe ik niet voor niets. Ik vertrouw het niet. Ik denk dat we gevolgd worden.’ ‘Ge-gevolgd? Maar ik dacht dat je al je belagers had vermoord? Ik zou zweren dat ze dood zijn. De meesten zagen er nauwelijks meer herkenbaar uit.’ Danwe keek Tarlin fronsend aan en zei stug: ‘O, maar dat waren lang niet de enigen. Er zitten veel meer mensen achter mij aan. Dat was slechts een kleine verkenningsgroep. Ze waren licht gekleed en het waren geen beste vechters. Nee, ik mag hopen dat we de werkelijke groep die het op mij heeft gemunt niet tegenkomen. Het zou ons onnodig kunnen vertragen.’ ‘Danwe, wat moeten al deze mensen van je? Waarom willen ze je allemaal dood hebben? Heb jij hen iets aangedaan, willen ze je goud, hoe zit het? Ik wil wel eens weten wie de man is waar ik al een tijdje mee rondtrek.’ ‘Vragen, vragen….’ Danwe keek Tarlin aan en deze schrok bijna: voor het eerst was er iets wat op een glimlach leek te zien op het gezicht van de ruige krijger. ‘Niemand is onschuldig, ik ook niet, Tarlin. Maar ik geloof dat de mensen die achter mij aanzitten, meer op hun geweten hebben dan ik. Vraag me alsjeblieft niets over mijn verleden…dat heeft geen enkele zin. Ik heb zo langzamerhand aangeleerd om zelf te komen met antwoorden op vragen die ik al dan niet heb gehoord. Het zal je vanzelf duidelijker worden.’ Tarlin en Danwe vorderden snel op hun tocht. Tarlin wist niet waar de twee heen gingen, maar Danwe leek nimmer te twijfelen over de te nemen weg. Zo nu en dan hielden ze halt om even iets te eten en wat te rusten, maar deze momenten waren schaars. Het was duidelijk dat Danwe haast had. Of dat te maken had met de onzichtbare groep achtervolgers was Tarlin niet duidelijk, maar hij klaagde niet over het tempo. Na jaren lang in een stad te hebben geleefd vond hij de reis te voet een enorme beleving. Hij had niemand die zich er druk over zou maken dat hij er even tussenuit was, behalve de koopman Pietro misschien. Zijn vader zou het toch druk hebben met de markt; voor een koopman was dit de drukste tijd van het jaar. Bovendien leefden de twee erg gescheiden van elkaar; het wilde wel eens voorkomen dat de twee elkaar weken niet zagen. Nee, hij had geen haast en eigenlijk wilde hij ook niet terug. Nog niet althans. Hij was benieuwd waar de reis hen voerde en hij wilde graag meer weten over zijn metgezel. |
Advertentie |
|
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
De Kantine |
Weerwolfspel #86 Geel | 500 | 17-06-2011 18:21 | |
Games |
semi-nieuw gratis MMO turnbased strategy spel Mardrax | 0 | 03-12-2003 22:30 | |
ARTistiek |
Epiloog van mijn (SF/Fantasy)verhaal Retinite | 5 | 15-12-2001 23:34 | |
ARTistiek |
Mijn verhaal, veranderd en helft van hfdst 2!!!! ArvidKeemink | 9 | 08-09-2001 21:32 | |
ARTistiek |
Mijn verhaal, nieuwe versie en makkelijker te lezen ArvidKeemink | 4 | 04-09-2001 19:57 | |
ARTistiek |
Zelf een verhaal geschreven! ArvidKeemink | 7 | 03-09-2001 15:57 |