crappy titel. wie een betere heeft is welkom.
*
Die avond had mijn vriendin Laura mij gebeld. Of ik uit wilde gaan. Eigenlijk was ik moe, maar ik wilde ook niet thuis blijven. Het helpt wel als je veel drinkt. Alcohol is het wondermiddeltje van deze wereld, en eerlijk gezegd denk ik dat de meeste oorlogen niet eens ontstaan zouden zijn als iedereen maar wat meer wodka zou drinken. Wat dat betreft hebben ze het in Rusland best goed begrepen. Ik schonk mijn glas dus nog maar eens vol met wijn, en ik douchte me en deed mascara op mijn wimpers. Toen was het alweer elf uur, en buiten begon het zacht te regenen. Ik vloekte en kreeg plotseling een moeilijk te onderdrukken verlangen om mijn joggingbroek weer aan te trekken.
In de club was het warm en vochtig en rook het naar een mengeling van natte hond, rook en bier. Dat is geen heel prettige geur, dus ik probeerde mijn martini een beetje te inhaleren. Ondertussen loerde Laura naar het mannelijk potentieel, maar ze keek niet bijzonder vrolijk. Dat kon ik me voorstellen, want toen ik twee seconden binnen was had ik al door dat ik vanavond waarschijnlijk weer alleen zou vertrekken. Er was alleen een jongen in de hoek met krullen en een pet die me wel wat leek. In die tijd had ik niet zoveel eisen, maar hij moest er toch tenminste een beetje behoorlijk uit zien en die avond hadden helaas alle mannen besloten eruit te zien alsof ze gebrek aan zuurstof hadden gehad bij hun geboorte. Ik had wel medelijden met dat soort types, voornamelijk omdat ze ook nog oprecht geloofden ooit een mooi meisje te krijgen.
Uiteindelijk was ik gekomen om te dansen, dus ik trok Laura mee naar de dansvloer. Dansen vind ik heerlijk, zeker als je een beetje aangeschoten bent en je denkt dat je het meest sexy danst van iedereen. Een deel van mij wist wel dat ik idiote bewegingen aan het maken was, maar op dat moment kon me dat niks schelen. Ik geloofde oprecht dat ik een femme fatale was en ik wierp steelse blikken naar de krullenjongen. Hij leek echter niet geïnteresseerd, dus ik liet het maar voor wat het was. Afgewezen worden was een catastrofe die ik het liefst vermeed. Mijn verbazing was dan ook tamelijk groot toen de jongen in kwestie ineens voor mijn neus stond. Nadat we onze namen en woonplaatsen in elkaars oor hadden geschreeuwd, begonnen we maar te zoenen. Hij bleek daar nog best goed in te zijn ook, dus toen Laura zei dat ze wel weer genoeg lelijkheid had gezien en ze bovendien pijn in haar voeten had ben ik niet met haar meegegaan, maar sprong ik achterop zijn fiets. Ik was een klein beetje dronken, had zin in seks en spanning en onverwachte dingen. Ik hoopte alleen maar dat hij geen psychopaat was, maar ik bedacht me dat als ik in stukjes in een container eindigde ik in ieder geval in de krant zou komen. Waarschijnlijk zelfs op de voorpagina, en dat was me toch wel wat waard.
Ik werd wakker in een bed met vreemde vlekken, en op de wekker was het half twaalf. Mijn hoofd voelde aan alsof iemand er met een vrachtwagen overheen was gereden en bovendien was mijn ruggengraat in een ijzeren staaf veranderd. Ik vroeg me af waar ik was. Daar was ik trouwens niet verbaasd over, en ook niet over dat ik naast een onbekende lag, want zo begon ongeveer de helft van al mijn weekenden. Ik zag wel een lege fles wodka naast zijn bed, dus het raadsel van mijn kater was in ieder geval opgelost. Het vervelende van drank is dat mijn blaas er absoluut niet tegen kan. Ik had het idee dat als ik niet direct naar het toilet zou gaan ik nog meer dubieuze vlekken op zijn bed zou maken, en ik nam aan dat hij daar geen behoefte aan had. Ik stapte het bed uit en hoopte heel erg dat hij geen huisgenoten had, want ik had geen zin om me aan te kleden. Hoop is duidelijk zinloos, want op hetzelfde moment dat ik zijn kamer uitstapte kwam er een andere jongen (met eveneens een pet en krullen) uit een andere deur. Instinctief sprong ik terug. Toen ik me omdraaide zag ik krullenjongen grinniken. Dat was best aantrekkelijk, ondanks dat ook hij eruitzag alsof hij van een ziekenhuisopname aan het herstellen was. Plotseling moest ik helemaal niet meer plassen.
Het hele probleem met Krul was dat hij goed was. Ik geloof niet dat ik ooit betere seks heb gehad, en ik vind dat helaas erg belangrijk. Als ik dat zeg is er altijd wel een flets blond meisje dat me erop wijst dat praten ook heel belangrijk is, en dat je een sóúlmate moet hebben. Dat begrijp ik nooit zo goed, want als ik een man zou zijn zou ik liever in een bad zoutzuur gaan liggen dan zo’n meisje als soulmate te hebben. Daarnaast is praten niet mijn sterkste punt. Ik luister liever. Het grootste deel van wat je kunt zeggen is namelijk al zo vaak gezegd dat ik het nut er niet van in zie het nog eens te herhalen. Ik kijk liever films, omdat de enige echt goede gesprekken in films worden gevoerd. Het zou erg helpen als er in het echte leven ook een scriptschrijver zou zijn. Maar films kunnen ook saai worden, en dan is het wel leuk om naast iemand in bed te liggen. Beter dan al die andere waardeloze dingen die je als hobby kunt hebben althans, zoals sporten of kleien of kookcursussen volgen. Ik besloot dus om Krul wat vaker te zien. In die periode sliep ik vaak kort, maar toch was ik helemaal niet moe. Met zo’n humeur moet je oppassen, want waarschijnlijk is het dan zo dat je verliefd bent, of anders misschien manisch (hoewel die twee biochemisch gezien praktisch hetzelfde zijn). Wat ik had, hing er zo’n beetje tussenin. Ik ergerde me vaak enorm aan hem en vermoedde bovendien dat ik niet het enige meisje was dat af en toe bij hem vertoefde. Dat kon ik niet uitstaan, want ook al vond ik hem ondanks de seks een schoft, ik wou hem toch niet delen. Personen die beweren dat monogamie niet bestaat hebben duidelijk geen enkel benul van de menselijke psyche. Om op vreemdsoortige manier wraak te nemen sprak ik dus ook af met allerlei andere ongure figuren, maar dat was geen groot succes. Door de jongen die een strakke witte mannenslip droeg ben ik nog steeds mild getraumatiseerd. Ik geef toe dat het ontzettend kinderachtig was, maar ik greep ongeveer elke kans om met een ander af te spreken. Vaak liep ik dan rond in de buurt waar Krul werkte, in de hoop dat hij mij met die ander zou zien. Verschillende mensen hebben me erop gewezen dat dit waarschijnlijk wel betekent dat ik verliefd op hem was, maar ik geloof dat het woord nieuwsgierigheid beter omschrijft hoe ik me toen voelde. Ik wilde hem leren kennen, want hij intrigeerde mij. Leren kennen en gemeenschap hebben zijn in het Hebreeuws overigens synoniemen, wat mijn promiscue gedrag wel enigzins verklaart. Het werd natuurlijk niets, en toen het herfst werd ben ik opgehouden met hem te zien.
__________________
april is the cruellest month
|