Met mijzelf in de knoop

[JustInHere97]

Heei ik ben een jongen van 18 jaar en doe de opleiding medewerker maatschappelijke zorg.

Het probleem is ik kom mijzelf hier door vaak tegen, hiermee bedoel ik dat ik wel eens vastloop en me hersens soort van vastlopen of op slot gaat zitten. Vaak op momenten waarop ik niet weet hoe ik moet reageren.

Verder ik ben erg onzeker, verlegen en heb moeite met mijzelf openstellen, daardoor toon ik weinig initiatief. Ik krijg inmiddels extra begeleiding om mij te helpen tijdens mijn opleiding. Ik heb hier wel baat bij maar voor mij gaat het niet snel genoeg en ben ik beetje opzoek naar extra tips/adviezen. De meeste mensen vinden mij een lastig geval omdat ik vrij gecompliceerd ben. Omdat ik alles op mijn manier doe en gewend ben om dat te doen en daardoor een eigen kijk/visie op het leven is en vaak afwijkend. Daarom ben ik opzoek naar objectieve tips en adviezen van mensen die mij niet kennen want vaak krijg je dan een andere kijk op iets.

Ik heb namelijk ook veel last van negatieve gedachtes door alles, zit in een neerwaartse spiraal waar het lijkt of ik er niet uit kan komen. Constante twijfel en onzekerheden in mijn hoofd, wat vaak uit eindelijk niet klopt. Ik probeer me overal in weg te cijferen en voortijd te bedenken wat er na de tijd zou kunnen gebeuren. Ook wel ik probeer de toekomst te voorspellen en andere zijn/haar gedachtes te lezen vaak zijn die in mijn hoofd dan negatief. Daar door ontstaat het probleem dat ik alles buiten me comfortzone ga vermijden en daar door niet in actie kom. Bijvoorbeeld bij een gesprek beginnen of het stellen van een vraag.

Waar heb ik nou moeite mee? Dat zit hem vooral in gesprekken voeren, ik ga niet zonder reden met iemand in gesprek. Omdat ik het anders overbodig vind, vervolg hierop is dat ik weinig contact maak met bijvoorbeeld klasgenoten. Ook heb ik moeite met vragen stellen, omdat ik niemand tot last wil zijn met mijn vraag. Doordat ik geen vragen stel is het gevolg dat ik niet antwoord krijg of bevestiging en zo opdrachten voor school bijvoorbeeld verkeerd maak. Wat ik het aller lastigst vind zijn gesprekken in groepsverband, het lijkt wel of ik er gewoon niet tussen kom.

De oorzaak van alles is door mijn verleden, die houd mij tegen en zorgt dat mijn hersens zeg maar vastlopen / op slot gaan zitten. Dan zit ik maar te denken en te denken en komt er niets uit mijn mond. In mijn verleden heb ik veel meegemaakt, zoals de meeste alleen ik kan er niet mee omgaan das het probleem. Ik ben namelijk gepest, beschadigde vertrouwen en relatie problemen gehad.

Het vreemde is, ik heb er vooral op school last van, dat komt vooral door de basis en de middelbare school waar zo beetje alles is gebeurd. Ik hoop dat iemand mij advies zou kunnen geven zodat ik weer even vooruit kan.

[Elin3]

Heb je al eens actief hulp gehad bij het verwerken van je verleden? Wat er gebeurd is kan je niet veranderen, en dat zal ook jou als individu gevormd hebben. Maar op welke manier dat jouw verder nog vormt, dat ligt in jouw hand. Kan je er mee leren leven, accepteren dat het gebeurd is en je er grotendeels overheen zetten? Of blijf je er in hangen? Voelt het als een goede reden, of prima excuus om je nu niet verder te ontwikkelen? Of ben je verbitterd en bang door wat er gebeurd is, waardoor je nieuwe (mogelijk positieve) ervaringen op afstand houdt? Zorg dat je leert omgaan met het verleden en blijf er niets in hangen. Het zal altijd deel blijven van jouw verhaal, maar het hoeft je niet voor altijd te beïnvloeden!

Je doet een opleiding waar je flink jezelf leert kennen, maar dat is niet voor niks. Hoe moet jij anderen helpen als jouw basis niet op orde is? Dat zegt niet dat je het alleen moet doen (vraag hulp waar nodig!) maar wel dat je hier doorheen moet. Pas als jij hier sterker uitkomt kan je andere mensen vanuit die ervaring weer verder helpen.

[JustInHere97]

Wat je zegt komt aardig overheen wat mijn persoonlijke begeleiding op school zegt. Het gaat sinds die begeleiding al beter en maak al kleine stapjes vooruit, maar het gaat niet snel genoeg voor mijn gevoel.

Ik bewandel normaal gesproken op een veilig pad en door oefeningen ga ik er welleens vanaf en dan gaat het mis of voel ik me niet comfortabel in die situatie en kruip ik weer terug na me veilige pad. Het schommelt nogal op dit moment.

Mijn veilige pad is door wat stiller te zijn en meer de kat uit de boom te kijken. Het hoort bij mijn karakter, maar het past niet altijd binnen het werkveld dat ik op wil gaan.

Daarnaast vind ik het lastig met mijzelf om te kunnen gaan en weet ik niet mijn karakter eigenschappen toe te passen in de praktijk zodat ik voordeel van heb.

Mijn eerdere ervaringen weerhoud mij vaak om mijzelf positief te ontwikkelen op sociaal gebied. Vooral in groepen is dat merkbaar, zoals in de klas. Maar op voetbalveld, voel ik me gewoon helemaal thuis. School is voor mij geen veilig omgeving, 't is allemaal onbetrouwbaar.

Ik loop momenteel stage en die weten ook ongeveer wat mijn situatie is, ze houden rekening mee en proberen mij ook zo nodig te helpen. Op stage met cliënten heb ik minder last van mijn "psychische klachten". Vaak heb ik wel slaap problemen omdat ik de dag in bed aan verwerken ben zeg maar. Dan bedenk ik wat ging er goed en wat kan er beter, heb ik wel alles gedaan etc.

Wat vooral aan mij vreet is het feit, dat ik het wel op voetbal en stage kan laten zien en minder op school. Toch ziet school vooruitgang maar voor mijn gevoel is dat allemaal vrij traag. Nja komt mede ik heb wel een leuke klas enz, maar mijn vrienden zijn nog van de middelbare school en heb geen behoefte om bevriend te raken met een klasgenoot. Gevolg is er van dat ik minder snel iemand aanspreek in de klas, laat staan een hele groep. Tis wel knap dat ik vrij zelfbewust ben van de situatie maar het mindere is dat ik de positieve vooruitgang niet zie.

[Elin3]

Wees niet te hard voor jezelf. Wees trots op de vooruitgang die er wel is! De kleine stapjes accepteren helpt je verder dan alleen balen dat het niet sneller gaat. Dat kan je jezelf weer kwalijk nemen en dat is niet goed voor je zelfvertrouwen.

Als je de stagedag wil verwerken kan je dat misschien beter voor bedtijd doen. Ga even zitten en schrijf in een schriftje wat goed ging en wat verbeterpunten zijn. Door het op te schijven en niet in bed die evaluatie te doen, kan je het mogelijk makkelijker loslaten zodra je het schriftje dichtdoet.

[Daantje_0705]

Je zal niet de enige zijn die zelf psychische hulp nodig heeft voor je zelf als hulpverlener aan de slag gaat dus schroom niet om hulp te vragen. Je kan daarvoor terecht bij je huisarts.