Het-Grote-Lucht-Je-Hart-Topic #71

[Redhair]

Yana, ik ben super trots op je!!

Ik fietste naar mijn oppasadres, kwam langs de brug waar N. ooit een arm om me heen sloeg om me iets te laten zien. Ik keek naar die plek en wtf, N. stond daar! Hij zag mij niet en ik fietste te snel om hem te roepen, maar ik vind het zo leuk om hem te zien, het is inmiddels ook weer bijna twee maanden geleden dat ik hem voor het laatst zag.

Ik kreeg net te horen dat het slecht gaat met mijn vader, er zit veel lucht in zijn maag, daardoor is zijn ene long helemaal ingedrukt, de andere zit vol met slijm. Hij krijgt waarschijnlijk weer een operatie, moet in ieder geval nog langer in het ziekenhuis blijven. Ik vind het rot voor hem, maar verder kan het me eigenlijk geen reet schelen. Lekker, nog meer rust voor mijn moeder, nog langer rust in huis.

Damn, dit weekend feesten, volgend weekend naar the knife, de week daarop naar Berlijn, ik heb J., ik heb D., ik voel me geweldig. Ik ben weer afgevallen, het leven lijkt godverdomme bijna leuk te worden. Ik stuiter en ik lach en ik voel me geweldig, zonder drugs. Ik kan niet wachten tot ik weer pep neem, maar de laatste 2/3 dagen kom ik gemakkelijk door.



Edit:
Omg, mijn moeder kwam net mijn kamer binnen met de vraag of ik weer pep op had, ik was de hele tijd zo stuiterig en vrolijk, zo druk. Het koste me bijna moeite om haar ervan te overtuigen dat ik gewoon verschrikkelijk verliefd en gelukkig ben.

Ik ga morgen naar de huisarts en vragen om een doorverwijzing naar een dieetist

[J3s]

darkfairy schreef op 03-10-2006 @ 22:34 :
dik en lelijk

Hmmmmm, not as I wished/hoped/prayed for....

[Nijn*]

Pff, en nu? Gisteren de excursie naar Rotterdam gehad, het was niet boeiend. We hebben in totaal bijna 3 uur gereden voor een rondleiding van amper een uur. De kunst die er hing/stond, de verhalen die werden vertelt, het kon me allemaal aan m'n kont roesten. Toen we een schilderij moesten uitkiezen, heb ik zomaar een willekeurig schilderij uitgekozen, dat ik alleen redelijk mooi vond door de penseeltoets, meer deed het me niet. De lunch, de gesprekken, ze deden me niets. Ik heb er geen lol aan beleefd, ik heb er geen fuck aan gehad. Thuis ben ik lusteloos in m'n bed gaan liggen, beetje tv kijken, beetje slapen, geen zin.

Vandaag eindelijk de uitslag van mijn moeder, weet niet wat ik moet verwachten, weet niet wat ik moet voelen. En weer een nutteloze dag, weer een dag waarop ik school binnenkom en hem weer uitga zonder dat ik ook maar íets heb opgestoken. Zonder dat er ook maar íets leuks is. Het kan me allemaal gestolen geworden, 't zal me echt verrotten allemaal. Ik wilde niets meer voelen, dat is gelukt. Ben ik toch nog ergens goed in.

I'm letting go now

Yana schreef op 03-10-2006 @ 20:14 :
of is de keuze al voor mij gemaakt?

Je bent zelf degene die de keuze maakt.

Super knap btw dat je gegaan bent. (})

[Neiu]

Naru schreef op 03-10-2006 @ 20:56 :
Ik kom hier normaal nooit, maar ik moet echt ff mijn hart luchten! Ik heb me nog nooit zo raar gevoeld geloof ik..
Mijn baas heeft mij vanmiddag verteld dat hij verliefd op me is.. Hij is in de 40 en heeft kinderen. Toen ik het hoorde werd ik helemaal draaierig en zag zwart voor mijn ogen. Het lijkt nu nog steeds alsof ik in een droom zit. En ik nog wel denken dat dat alleen in tekenfilms voorkomt

Wow, en wat verwacht hij nu dat jij daar mee gaat doen? Het lijkt me een onhoudbare situatie geworden door hem.

ontopic: ik wil graag meer dan 24 uur in een dag gepropt hebben.

[da leentjuh]

@ Yana: ik vind het echt heel knap van je dat je geweest bent.


Pff, al mn oude angsten komen terug. Als kind lag ik letterlijk tot 12 uur wakker, ik durfde niet te slapen. Nu ben ik weer bang. Voor van alles.
Ben zelfs ineens bang voor onweer. En dan niet een klein beetje. Ik sta echt doodsangsten uit. Ik ben laatst zelfs bij mn ouders in bed gaan liggen. Omdat ik gewoon hartkloppingen kreeg van angst.
En dat terwijl ik nooit echt bang was voor onweer.

Ik snap het niet

[Stefanie]

Aankomende vrijdag mag ik een kijkje gaan nemen bij een huis met 3 slaapkamers. Ik hoop zo dat de vier mensen voor me het afwijzen of niet komen opdagen

nieuwe dag nieuwe kansen zeggen we dan maar

Ik Wil Niet Meer!!!

[Saarah]

Chemie aan het leren.

Maar ik ga eerst een sigaretje roken.

School was redelijk saai, we hadden een bespreking van een enquête over drugs (dus ook sigaretten & alcohol) die we ooit eens ingevuld hadden. Maar dat was beter dan les, in elk geval.

[moon]

&%$#@^# GRRRRR *probeert vooral niet te gaan vloeken en schelden*

Wat een .........*piep* is mijn vriendje toch! KLOOTZAK! (kan het toch even niet laten)
Kwam hem vanochtend tegen in de trein, dacht dat het wel gezellig zou zijn samen in de tein..nou niet dus! Aan zijn stem hoorde ik vrijwel meteen al dat het fout zat. Ik vroeg of hij gedronken had maar hij ontkende en zei dat hij alleen veel kalmerende middelen had geslikt en daarom met zo'n dubbelle tong praatte. Ik geloofde hem eerst maar hij praatte zo vreemd en gedroeg zich zo vreemd en deed zo verward, ik geloofde hem niet. Ik keek hem recht in zijn ogen aan en vroeg: "Zeg nou eens eerlijk, heb je gedronken of niet?" hij keek me heel doordringend recht in mijn ogen aan en zei:"nee, ik heb echt niet gedronken!". Weer probeerde ik hem te geloven en ik hield mezelf voor er niet op terug te komen, maar hij bleef zo raar doen! Plotseling zei hij ergens tijdens een gesprek: "ik heb echt nietzoveel gedronken hoor, 2 biertjes maar" toen gaf hij dus zelf ineens toe dat hij gezopen had en hij leek het niet eens door te hebben, want hij schrok ervan toen ik hem ermee confronteerde. Hoe heeft hij het durven flikken *piep* om recht in mijn gezicht tegen me te liegen. Ik vind het doodeng dat iemand zo in staat is je aan te kijken en dan gewoon glashard tegen je te liegen. Kan wel huilen nu eikel *zucht*
En hij deed zo zielig daarna en ik was zo stom om er in te trappen. Als er 2 dingen in zijn leven waren die hij op dit moment niet kwijt wilde raken dan was het zijn studie en dan was ik het. "Beloof me, laat me alsjebelieft nooit alleen, want daardoor drink ik ook, omdat ik daar bang voor ben". LUL! Je zet me gewoon klem! Ik zit bij jou onder de palk en ik loop voortdurend te doen wat jij van me vraagt omdat jij zo zieligt bent en soms ook zo lief en begripvol bent als ik het moeilijk heb, maar ergens ben je gewoon een klootzak. Oooh ja, je bent zo zielig dat weet ik wel, je kan er allemaal niks aan doen en je doet er allemaal ontzettend je best voor en daarom blijf ik bij je. Ik blijf bij je omdat je zo zielig bent. Ik ben je SPHer die jou straks kan gaan begeleiden, ik hoop dat ze me nog leren met mensen zoals jij om te gaan. 't zal ik maar als te hard nodig hebben. Ik voel me als een mug in jou web, je hebt me ingepakt en er is geen weg terug. Ik voel me echt gevangen door je en dan kan je nog zo lief zijn en het allemaal goed bedolen (want dat geloof ik wel) maar je maakt het me in feite hartstikke moeilijk nu. Waarom doe je me dit aan? Ben ik je soms niks waard? Ik voel me echt...gatver wat voel ik me slecht en dan zit ik vanmiddag weer me je opgescheept ook. Dan kunnen we elkaar weer lief pootjes gaan zitten geven, jij gaat zote broodjes zitten bakken om het goed te maken en ik vind jou weer zo zielig dat je voor de 1000ste keer een nieuwe kans krijgt. Nou...gebruik die dan ook eens een keer zou ik zeggen! Doe me niet steeds zoveel pijn! En waar typ ik dit voor, want ik laat het hem toch niet lezen, daar is hij veel te zielig voor. *zucht,pffffffffffff hart gelucht*

[Nijn*]

Hetgene waar ik al die tijd al bang voor was, is waar: mijn moeder heeft kanker. Ik zat net het tweede uur mijn boek in de studieruimte te lezen, toen ze om precies kwart voor tien belde. Ik was opgelucht, want ik dacht als het slecht nieuws is, belt m'n vader vast. Maar het is wel degelijk kanker. J. probeerde me te troosten maar ik was echt in paniek. Naar mijn coördinator gegaan, daar alles verteld en uitgehuilt. Zij bracht me naar mijn les, en in de pauze mijn mentor vertelt. Daarna had ik Duits, M. haalde me uit de les en vroeg wat er aan de hand was. Ze maakte zich zorgen, ik vertellen, en huilen natuurlijk. Ik ben zo moe en voel me zo shit, toch maar een uur eerder van school weggegaan, sterkte van iedereen e.d. Vrijdag moet ze naar het ziekenhuis voor een MRI-scan en kijken ze waar in haar borst het precies zit, of het is uitgezaaid en hoe de operatie zal verlopen. Waarschijnlijk ligt ze in het ziekenhuis als ik in Berlijn zit, hiep-hoi.

Ik ben zo bang en kan alleen maar huilen. Straks ben ik mijn moeder kwijt, en wat moet ik nou zonder moeder? Jezus, waarom moet dit nou gebeuren? Waarom? Wat moet ik doen?

[Saarah]

Nijn*, da's verschrikkelijk. Heel veel sterkte, voor jou en je moeder en je hele familie. *Knuffel*

Ok, dat was heel stom om te doen...

Ik zit zó vast............

[Miracle]

Sterkte Nijn. *knuffel*

En ik zou nog veel meer willen zeggen om je gerust te stellen en te helpen, maar ik weet gewoon niet wat ik zeggen moet.

[moon]

Heel veel sterkte nijn* wat een vervelend nieuws. *hele dikke knuff*

Hell on eart (ja, niks vergeleken bij het verhaal van Nijn*, maar toch): ik moet vóór vrijdagochtend half elf mn kamer leeg opleveren. Terwijl ik géén nieuwe heb, hartstikke ziek ben en nog gewoon naar school moet.
Mensen zijn zo slecht, waai o waai.

[Lilium]

Dat was leuk en eeh... open?
Ik ben blij met mijn studiegenoten en mijn nieuwe studie.

[LiefsvanHier]

Ik droom raar. Ráár.

Sterkte nijn! hopen dat alles goed verloopt met je moeder en dat ze weer beter wordt! en je moet nog niet verder denken van hoe moet dat nou zonder moeder, probeer positief te blijven denken .. ook al is dat lastig
nogmaals sterkte

[ilse]

haha de wereld is zo klein

[duivelaartje]

*geeft Nijn* een dikke knuffel* Meisje toch.. Veel sterkte!

voelt zich verward ..

[de lekkerste]

mist haar moeder.. Denkt ze..

[moon]

ja...en nu? nu komt hij. en dan? dan moet ik weer de schein op gaan zitten houden omdat ik te schijterig ben om hem de waarheid te zeggen. zelfkwelling!

[de lekkerste]

Heel veel sterkte Nijn.. Ik vind het vreselijk voor je, ik weet niet wat ik zeggen moet..*knuf*

[Yana]

Een hele hele dikke hug voor Nijn*!

En verder vraag ik me af waarom jullie allemaal zo trots op me zijn... het was maar een eenmalige bijeenkomst, niet alsof ik nu hulp gezocht heb ofzo

...maar het blijft wel maar door mijn kop malen. Wat ik daar gezien en gehoord heb is ineens zo ontzettend echt geworden, niet alleen maar een vaag begrip. Het hakt er echt zo diep in, mijn nachten zijn weer zo gebroken en ik denk er, serieus, uren per dag over na. In de trein, 's avonds als ik alleen ben, in bed... Het houdt me vast. Ik hou het vast. Het eten is echt helemaal waardeloos op het moment, maar ik ben even niet in staat om daar tegen te vechten. Gaat wel weer over. Er komen altijd weer dagen dat ik besluit het anders te doen. Ik weet dat ik niet kan (en wil!) leven op alleen een appel per dag. En ik weet dat ik het niet zo ver laat komen als die meisjes die ik gezien heb *rilt weer bij de gedachte*. "...bij mij begon het ook met onschuldig afvallen". Nah. Ik ben sterker. Maar nu even niet.

[de lekkerste]

weer een kras erbij..

[~~dolce~~]

heeel veel sterkte Nijn! Ik spreek je dan de laatste tijd niet zoveel meer maar ik lees wel altijd je post en denk vaak aan je! Ik leef met je mee!!

Ik heb nog niks van M. gehoord, zij had vandaag een scan... ze weet waarschijnlijk nog niks maar ik maak me zorgen.. of zou ze nu gewoon moeten werken en en heeft ze haar tel niet bij zich?

Verder op school een gesprek gehad, was wel even fijn, uitleggen waar ik mee zit enzo.. zij hoefde eigenlijk niks te doen behalve luisteren en dat was oke.. (al voel ik me nu heel stom.. )
Praktijkles, ik zat er niet zo goed bij... ik was dus wat stil,heb maar een keer een rollenspel gepoefend, en toen moesten we halverwege stoppen omdat we weer als klas verder gingen, maar goed.. maar veel oefenen...
en toen kwam ik thuis, en gingen T & M lekker koken, gezellig met zijn tweeen.. ik voel me afgewezen, alleen en jaloers, ik haat ze, ze zijn gemeen...

gister had ik mentor gesprek, ze weten niet hoe ze mij moeten helpen, ze weten niet wat ze moeten doen om mij weer ff uit dit dal te trekken.. ik weet t zelf ook niet.. Nu heb ik vage "regels" gekregen waar ik me aan moet houden vaagheid. en een gele kaart, voor alcohol, ach...ja.. die werk ik wel weer weg
En vanmiddag even mijn individueel gelezen, en nu weet ik precies bij wie ik wel en niet meer aan hoef te kloppen..
En op woningnet staan maar geen huizen dus kan ik ook niet reageren
maar ja, dat komt wel weer goed.

Zometeen huisvergadering, ik zeg deze keer gewoon helemaal niks meer, kan ik ook niet iets verkeerd doen.Misschien niet de beste assertieve oplossing, maar wel een mooie, want wat je hier ook zegt, t maakt toch niks uit.

[Hawahaai]

Knuf voor Nijn*...

Ik heb na lang nadenken het kaartje geschreven. Ik vind het zo rot. Ik wil niet dat het verkeerd overkomt. Ik vind het heel erg dat hij doodgaat, maar vind niet dat ik het kan maken (en ik wil het zelf ook niet) om op bezoek te gaan om 'aapjes te kijken'... Ik zag die vader normaal gesproken 2 keer in het jaar... Ik zou niet weten wat ik tegen hem zou moeten zeggen, en voor mezelf wil ik het ook niet, ik denk liever aan hem zoals ik hem ken, niet ziek. Dus ik vond een kaartje sturen een goede oplossing... Dan merken niet alleen mijn vriendinnen dat ik aan hen denk, maar ook hun ouders, als die vader daar tenminste nog interesse in zou hebben. Ik hoop dat mijn bedoelingen goed overkomen.
En ik vind het toch wel griezelig, dat het nu toch zo dichtbij komt. Het gaat schijnbaar steeds slechter met hem. Dan zal het niet lang meer duren...

Huiswerk. Het lukt echt niet, ik heb geen discipline. Wel motivatie, maar geen discipline, dus dat schiet niet op.
En ik heb de liedjes van Kinderen voor kinderen weer eens opgezocht, geweldig!

[ilse]

Yana schreef op 04-10-2006 @ 17:28 :
Een hele hele dikke hug voor Nijn*!

En verder vraag ik me af waarom jullie allemaal zo trots op me zijn... het was maar een eenmalige bijeenkomst, niet alsof ik nu hulp gezocht heb ofzo

...maar het blijft wel maar door mijn kop malen. Wat ik daar gezien en gehoord heb is ineens zo ontzettend echt geworden, niet alleen maar een vaag begrip. Het hakt er echt zo diep in, mijn nachten zijn weer zo gebroken en ik denk er, serieus, uren per dag over na. In de trein, 's avonds als ik alleen ben, in bed... Het houdt me vast. Ik hou het vast. Het eten is echt helemaal waardeloos op het moment, maar ik ben even niet in staat om daar tegen te vechten. Gaat wel weer over. Er komen altijd weer dagen dat ik besluit het anders te doen. Ik weet dat ik niet kan (en wil!) leven op alleen een appel per dag. En ik weet dat ik het niet zo ver laat komen als die meisjes die ik gezien heb *rilt weer bij de gedachte*. "...bij mij begon het ook met onschuldig afvallen". Nah. Ik ben sterker. Maar nu even niet.

miosschien is iedereen wel juist zo trots omdatje wel de eerste stap hebt gezet en dat nadenken en het echt realisieren is volgens mij al een vette stap in de goede richting!

en Nijn* sterkte!!! probeer niet al te negatief te denken, hoe moeilijk dat ook klinkt . houd hoop...

[Nijn*]

@ Yana: alleen al het feit dat je naar zo'n bijeenkomst gaat, al zeg je niets, al kijk je alleen een beetje rond, is al één stap in de goede richting. Want als je heel eerlijk tegen jezelf bent, als jij nog steeds had gedacht dat het allemaal goed was wat je doet, en dat er niets aan de hand was, was je ook nooit gegaan. Het feit dat je er naar toe gaat, wil zeggen dat je bij jezelf aan het zoeken bent wat er nou precies mis gaat, en dat je in ieder geval erkent dát er iets mis gaat. Dat is al heel wat.

En verder: bedankt iedereen!! Ik probeer niet al te veel negatieve dingen te denken, maar ik ben nu eenmaal vrij pessimistisch ingesteld, dus tja. En het blijft mijn moeder, ineens komt dat ver-van-je-bed-verhaal wel héél dichtbij.

[rare kwast]

*big hug voor nijn*
ik herken de onzekerheid die je nu in gaat.. en eigenlijk hoopte dat je die nu uit zou gaan.. heel veel sterkte..
je mag altijd pm'en als je je hart wil uitstorten ofzo
knuffel

[darkfairy]

klote

darkfairy schreef op 04-10-2006 @ 18:30 :
klote

Vanavond hospiteren; ik durf niet, maar wil zo graag een andere kamer.
Slapen heeft niet geholpen.
Weer een dag naar de kl*te.

Ik vraag me echt af waar dit naartoe gaat...

<3

[rare kwast]

en ondertussen hoest ik mn longen half er uit..

dit werk (heb 1 dag gehad en een lesdag) en t vreet al mijn energie weg..
uitgeput, voel me leeg, rot, verdrietig, eenzaam en ga zo maar door

[rare kwast]

ik krijg spam neigingen hoor ..
staan nu twee topics op 497

[rare kwast]

ja 499 nu he..

ikspam hem vol!