Advertentie | |
|
12-01-2009, 11:37 | |
Fuck, ik hoor net ineens dat ik vandaag (voor 13.00u) al een concept van mijn paper moet inleveren à 5000 woorden en ik heb er slechts 700. Hmm, gelukkig ligt de UU-site eruit en kan ik dus niks inleveren wat mij natuurlijk een prachtig excuus verschaft om het vanavond pas in te leveren (en dan dus hopelijk een woord of 3000/4000 te hebben).
Maar dit wordt dus niet de dag die ik in gedachten had...
__________________
wat een heerlijkheid
|
Ads door Google |
12-01-2009, 16:22 | |
Damn, ik heb letterlijk m'n halve dag verslapen en nu heb ik de helft van alles wat ik vandaag wilde doen niet gedaan. Heb wel de hele middag zitten surfen op sites van uitzendbureau's, overheden etc. etc. als oriëntatie op een baan. Maar het is gewoon lastig. Bijna alle leuke banen zijn in de Randstad en dan vooral rond Amsterdam-Den Haag en dat is écht te ver. Of ze zijn op plakken die zonder auto niet bereikbaar zijn. Dus ja. Ga me morgen maar eens in laten schrijven bij 3 grote uitzendbureaus hier denk ik. En meteen vragen of ze iets tijdelijks hebben voor een aantal uur per week.
Vanavond lekker quizzen, als we er heen kunnen tenminste, ivm de ijzel *duimt* en nu maar eens boodschappen gaan doen, vriendje komt zo thuis. |
12-01-2009, 19:03 | |
Shit. Ik merk net dat mijn oproepkaart van de bloedbank alleen nog maar morgen geldig is Opzich heb ik dan wel tijd... alleen heb ik nu wel een wond, en dan mag het dus niet. Iemand hier verstand van? Geldt het alleen voor grote open wonden, of ook voor een klein sneetje of schaafwonden of.. Zal je zien dat ik daar morgen voor nop sta.
__________________
*--Sometimes the only way to stay sane is to go a little crazy..- My life turned around, but I still believe in my dreams..--*
|
12-01-2009, 19:21 | |
Verwijderd
|
Het wordt me te veel. Ik heb geen concentratie vermogen meer. Dat ik hier het topic niet meer kan volgen is tot daar aan toe, maar dat ik niet mee kom bij therapie frustreert me behoorlijk. Ik raak in paniek. Het is alsof iedereen in een andere taal praat. Duits ofzo. De woorden ken ik wel maar ik kan er geen verhaal van maken. Wat maakt dat elke therapie een eeuwigheid duurt en ik geen steek opschiet. Ze zeggen dat het van de medicatie kan komen en dat het misschien nog wel over gaat. Maar wat heb ik daar nu aan? De tijd gaat voorbij en ik zit er zinloos bij. Ik schiet er niks mee op, ik kan niks ervan leren als ik het niet begrijp, en de rest schiet er ook niks mee op want er komt geen zinnige feedback uit mijn mond. Ik geloof dat ik er een beetje doorheen zit, maar hoe moet ik verder?
|
12-01-2009, 19:22 | |
Verdomme, ik word helemaal gek van mijn vermoeidheid, concentratieproblemen, hoofdpijn en vergeetachtigheid en nekklachten Het kan nog een half jaar duren... En als de verzekering de schade/ het ongeluk erkent, kan het nog best een tijd duren voordat het geld van de medische kosten worden vergoed Ik baal er van dat het zo traag gaat. Ik wil sneller, verder, uitdaging... Maar momenteel word ik al moe van de gedachte. Vandaag had ik een kennismakingsgesprek met de nieuwe teammanager, en daarna voelde ik me weer zo gaar.. De meeste mensen lijken te vinden dat je binnen een week weer hersteld moet zijn van de klachten. Van de buitenkant zie je dan ook weinig, behalve een ietwat pips uitziend hoofd..
Elektrische deken aanzetten, kopje thee drinken en vroeg naar bed. Hopelijk kan ik me morgen beter tot statistiek aanzetten Vandaag bekeek ik de stof en het kwam me niet eens meer bekent voor, terwijl ik het weekend ook gelezen/ geoefend heb
__________________
Just because you're paranoid doesn't mean they're not out to get you.
|
Advertentie |
|
12-01-2009, 20:01 | ||
Citaat:
en als het morgen niet uitkomt kan je ook bellen over je een weekje later mag komen, volgens mij doen ze daar niet zo moeilijk over. ik heb ook wel eens een kwartaalbezoek af laten lopen.. veel te druk
__________________
Humor is een prachtige waterlelie die wortelt in het troebele water van verdriet.
|
12-01-2009, 20:09 | ||
Citaat:
|
13-01-2009, 08:17 | |
Ik word stapelgek van al die mailtjes voor hospiteren te sturen. Ze zeggen altijd dat moeten hospiteren zo verschrikkelijk is en zo en dat lijkt me ook heel irritant, maar dit moet toch minstens zo onaangenaam zijn Ik voel me bedreigd en ik ben bang dat mijn huis niet meer als mijn huis zal voelen en ondertussen moet ik twee essays schrijven en dat gaat zo echt niet.
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
13-01-2009, 09:30 | |
Verwijderd
|
Ik haat dit. Dit sombere, verlammende gevoel. Voor me uit staren, de hele dag; dát wil ik. Alles is teveel, alles voelt zo zwaar. Maar er moet zoveel gebeuren en dat gebeurt niet als ik niets doe, dus ik doe m'n best mezelf bij elkaar te rapen en te doendoendoendoen. Maar het is zo druk in mijn hoofd dat alles bij elkaar één grote ruis wordt. Het is zo vol, dat het leeg lijkt. Ik voel me hol.
|
13-01-2009, 10:00 | |
Ben in Utrecht en irriteer me nu alweer vreselijk aan de teringzooi in huis. En blijkbaar heeft een nieuw meisje besloten om mijn lade in de keukenkast op te eisen, op zich niet erg want ik zet er niks in maar het feit dat het allemaal zo makkelijk gaat zonder iets te vragen en gewoon het stickertje met namen weg haalt maakt dat ik haar al meteen niet aardig vind hehe.
Vriendje is nu hier en dat maakt het allemaal wel wat relaxter.
__________________
wat een heerlijkheid
|
13-01-2009, 14:19 | ||
Citaat:
@Topic: "Ze" willen dat ik mijn twee ikjes eens bij elkaar ga brengen. Dat er niet meer Yana-de-eetgestoorde en Yana-de-"ik heb alles zo goed voor elkaar" ben. Ik moet mensen toelaten, enzo. En hoe harder ik nadenk, hoe meer ik in paniek raak... want eh.. ze belden me voor mijn vakantiebaantje deze zomer, maarrrr dan zit ik misschien in therapie. Wat moet ik dan zeggen? "Ik kan wel, maar iedere week twee dagen niet." En dan? Vriendje zegt dat ik "gewoon" moet zeggen dat ik in therapie zit dan, maar hallo... lekker dan, de roddel van het bedrijf worden. En mijn ouders weten het niet eens. Ik-wil-het-niet-ik-wil-het-niet-ik-wil-het-niet. Ergens denk ik: Ga weg met je therapie! en: Ga weg met je mensen-vertellen! En: Ga weg met delen, en openheid geven, en werken aan mezelf. Ga gewoon weg met alles wat moet.Ik doe het zelf wel. Ik hoef geen therapie. Maar ja. Dat heeft de afgelopen jaren ook zo goed gewerkt he Wat moet ik nou.
__________________
She lives on disillusion road, we go where the wild blood flows
|
Ads door Google |
13-01-2009, 14:39 | |
Ik doe echt helemaal niks. Maar ik heb wel echt leuk vrijwilligerswerk gevonden en dat zou ook echt wel goed voor mij zijn, maar ik moét ook betaald werk. En gister riep ik nog wel zo overmoedig dat ik me vandaag ging inschrijven bij uitzendbureau's, maar als puntje bij paaltje komt heb ik teveel redenen waarom ik het niet doe. Morgenmiddag hopelijk wel weer bij de post werken en donderdag en vrijdag ook, dan heb ik toch nog 13 uur gewerkt deze week, maar dat is het toch niet en ik wil ook wat hier bij m'n vriend en niet bij m'n ouders. Waar ben ik zo f***** bang voor?
Zit hier nu dus de hele dag alleen, vriendje heeft 2 dagen cursus in N-Brabant ergens, dus met overnachting. |
13-01-2009, 14:55 | |
@ Roosjuh: ik ga je nog terug pmmen vandaag.
@ Commando: vooropgesteld dat ik begrijp dat je er momenteel compleet doorheen zit en dat het niet makkelijk is, zou ik het op school toch aankaarten. Zoals jij het beschrijft, hoort een stage niet te zijn, je hebt recht op goede begeleiding, een uitdagende opdracht etc. Dat je dat nu niet hebt, kan alleen maar het bedrijf aangerekend worden en jij bent de enige die, door het aan te geven op school, de situatie voor jezelf beter kan maken. Nu ben je bang dat je je stage niet haalt en bedenk je al allerlei wraakacties, maar dán is het te laat en krijg je gewoon die onvoldoende. Nu kun je dat misschien nog voorkomen door het aan te geven op school en desnoods gewoon met die stage te stoppen. Is dat geen optie? En ja, dan krijg je studievertraging, maar is het doorgaan met een stage waar je he-le-maal gek van wordt met kans op een onvoldoende beoordeling de moeite waard? Kun je dan niet beter "gewoon" stoppen en een nieuwe stage zoeken? Ik vind dat je je nu nogal passief opstelt. Dit en dit en dit is niet goed en ik word gek en als ik het straks niet haal, ga ik op die en die manier wraak nemen etc., maar zelf actie ondernemen en je situatie verbeteren, doe je ook niet. Ik wil je niet aanvallen, maar je alleen duidelijk maken dat jij de enige bent die iets aan de situatie kunt veranderen. Of in elk geval het initiatief te nemen er iets aan te laten veranderen. |
13-01-2009, 18:03 | ||
Citaat:
|
13-01-2009, 18:10 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Hoewel ik denk dat er ook niks mis mee is om het gewoon te vertellen, ik neem aan dat dan heus niet meteen het hele bedrijf het weet. Enige discretie zullen ze bij de directie toch wel kennen. |
13-01-2009, 18:48 | |
Verwijderd
|
Ik voel me leeg/verdrietig/eenzaam en ik verlang naar de persoon die ik vroeger was. Soms wel vrolijk, vrienden om me heen en ik deed dingen. Ik ben eigenlijk niemand. Ik leef voor anderen geloof ik. Ik weet het niet.
Hobby's heb ik eigenlijk niet echt. Kan ze toch nooit volhouden. Het enige wat ik nu doe is naar school gaan en werken. De enige reden dat ik nu wel blij ben, is dankzij mijn vriend(naja, ook wel vrienden en dat het op school redelijk gaat). Maarja, ik moet ook gelukkig kunnen zijn zonder hem, want ik wil ook nog iemand zijn als hij er niet is. Ik weet alleen helemaal niks te doen op het moment, terwijl ik normaal juist zo verlang naar vrije tijd. Ook zijn er geen mensen online die ik wel zou willen spreken, dus die optie valt ook af. Waarom ben ik de laatste tijd zo emotieloos of zo pessimistisch? Zo wil ik niet zijn. Ik wil iemand zijn die van het leven geniet, maar herinneringen blijven maar terugkomen en van het heden weet ik tot nu toe nog niet echt veel te maken... Positief nieuws: We gaan samenwonen!!!!!! |
13-01-2009, 18:52 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Nou, weet je wat het is? Het is nog tot eind Januari, dus die paar dagen kunnen er ook nog wel bij. Dan draai ik maar compleet door. Alleen moet er nog een verslag geschreven worden (het is eigenlijk al bijna af), wat eigenlijk totaal niets voorstelt. Ik ben namelijk bang dat school daar moeilijk over gaat doen. Moet ik dan maar open kaart spelen als ze zeggen dat het verslag niet wat dikker mocht zijn of het onderzoek wat aan de magere kant is voor een HBO-afstudeerstage? Het is dan wel zij (de school en het stagebedrijf) tegen mij. Dat win ik nooit. Dat is hetzelfde als vechten met een leeuw en een beer tegelijk. Laatst gewijzigd op 13-01-2009 om 19:43. |
13-01-2009, 20:00 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
OT: Ik ben echt tot in m'n tenen gestresst. Morgen moet ik een PO inleveren en hij is nu zo goed als af, maar hij moet nog wel uitgeprint worden enzo. Ik zit nu alleen te wachten totdat T. haar stuk stuurt zodat ie compleet is. Ik ben echt heel misselijk vandaag en ik heb ook al een paar dagen bijna niks gegeten. Als ik aan eten denk draait m'n maag zich gewoon om. Maar dit is niks voor mij, want normaal gesproken eet ik best veel. En ik slaap ook niet goed, dat is ook niet leuk. Ik word iedere keer wakker en dan kan niet goed meer in slaap komen en ik droom ook heel naar. |
13-01-2009, 20:04 | |
@ Commando, bij mij is het altijd zo geweest dat school in eerste instantie aan de kant van de student staat (mits je geen hele hele rare dingen hebt gedaan) en in elk geval ook eerst altijd naar jou luistert. Het gaat er niet om dat je je dagen daar uit zit maar dat je nog wat aan je eindbeoordeling kan doen endan moet je je niet tegen school keren. Hulde voor het schrijven van een reactie zonder het k-woord trouwens. Het kwetst ook wel eens mensen daarmee te smijten.
O.T. Ik zou vandaag m'n eindpresentatie op stage moeten houden maar vanwege een zieke die erbij moet zijn ist misschien morgen, of volgende week, of over 2 weken Ik ben er klaar voor, ik wil hem doen ik wil er vanaf zijn! Maak me nog een beetje zorgen om m'n eindverslag. Ik kan een onderwerp niet verwerken. Heb gemailt om hulp maar nog niks terug en het is vrijdag al inleverdag Geld ook voor m'n portfolio. Maar weer flink aan de slag en over een half uur slapen. Morgen weer 6 uur en een drukke dag...
__________________
Bij gebrek aan beter, een .
|
13-01-2009, 20:26 | |
OOOH wat mis ik het vrije leven. En dan met name het vrije zomer leven. De warmte en de vrijheid. Buiten slapen, zijn, lopen, picknicken, op reis zijn, de warmte, de bladeren aan de bomen, het in het gras neervallen, naakt in een rivier of zee springen, de geur van mijn muffe slaapzak, mijn vieze sandalen, je onderbroekjes wassen in een rivier, uren lang mijn haar uitkammen in mijn eentje in de middle of nowhere, het zand tussen mijn tenen, het verlangen na een douche, lopen lopen, of langs de kant staan van de weg met een bordje, zo maar wat dansen op een feestje, elke dag maar zien hoe je aan eten komt.
oh mmh dit jaar wordt zo serieus, zo vréselijk serieus. Een fulltime jaarcontract negentotvijfmentaliteit. (in een souterrain oh god where is my sweet beloved daylight). Tsja, alles gaat voorbij ook dit. En daarna kan ik altijd nog zien wat ik doe. Dan heb ik iig een "papiertje" en wat "werkervaring" en nog wat meer afkeer voor het "serieuze leven"??. Wat ik toch wel echt denk de laatste tijd, "als je het doet moet je het goed doen". Dus dat doe ik. En ook, maar dat is voor later, "alles of niets". Als ik deelneem aan het "serieuze leven" en ik blijf zo werken, dan doe ik het ook goed. Samenwonen, een hond, een kind, een contract, het lijkt me best leuk. Dat vind ik meer bij elkaar passen dan dit. Verder weinig/geen verantwoordelijkheden, geen "serieus" leven, maar meer vrijheidblijheid en vrijblijvendheid. Dit past gewoon niet zo bij elkaar, het voelt alsof ik doordeweeks overdag out of the bleu iets doe wat verder nog niet zo in mijn leven past. Misschien dat dat komt. Toch verlang ik haast terug naar klotebaantjes. Andermans vloeraanvegen ofzo. Maar oké. Ik blijf genieten van het leven, toch denk ik wat serieuzer na. Na een paarweken al rsi klachten. Ik kan niet stilzitten. Ik wíst het, het is gewoon niet goed voor me, stilzitten, computeren. En ik heb minder energie en vrolijkheid als ik de hele dag binnen zit (in de tijd dat het licht is buiten). Maar goed ook dat gaat weer voorbij. En ik doe gewoon wat ik kan. In de pauze even naar buiten een stukje lopen, tussendoor bewegen, 's ochtends als het net licht is lopend naar het werk. Het gaat me lukken, en ergens ben ik best positief over dit alles (waarom voelt het dan alsof ik een berg probeer te verzetten? MIsschien ben ik te verwend geraakt aan zoveel vrijheid buitenzijn. Maar ik moet van de computer anders krijg ik nog meer last van rsi. dag lieve mensen. En yana, hulp accepteren is niet een zwakte, het is een teken van overwinning. Je hebt de stap genomen, je gaat ergens voor, je dúrft hulp te vragen, zie op een dag toch in hoe sterk je bent. misschien moet je ook maar op pelgrimage. En lekker blijven eten, dat is goed voor je. Gewoon gezond, genoeg van alles, je hebt het nodig, dat weet je. Je bereikt echt geen geluk of innerlijke rust als je 2 kilo minder weegt. (of 10 of 20 of whatever) En als je dat baantje opbelt, het is echt niet raar om te zeggen dat je 3 dagen wil werken. Dat doen zoveel mensen, als je je daaraan zou willen meten..... OHh sorry ik ben je haast bevelen aan het geven........lees het alsjeblieft niet zo bevelend Ik ben moe, dat is het, ik moet van de pc xxx.
__________________
never get old
|
Advertentie |
|
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
De Kantine |
Ctrl + V Topic #66 Retro*Love | 500 | 19-04-2007 10:19 |