Advertentie | |
|
22-09-2009, 20:51 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Succes morgen, meissie! Laat je (hier) even weten hoe het ging enzo? |
22-09-2009, 21:08 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
|
22-09-2009, 22:01 | |
@ Nijn: gefeliciteerd!!
hmmm op mijn donder gekregen bij pianoles dat ik een ramp ben in concentreren, zelfs dus als ik speel... Ja ik weet het heus wel, en het is echt niet alleen bij pianospelen maar hoe in godsnaam los ik dat op? Voor de rest wel enigszins braaf gestudeerd vandaag. Alleen ik ben echt blond: ik zat oefeningenblad van blad te spelen, en ik dacht al waarom zou ik dit van blad moeten spelen, het is toch partituurspel? Kom ik er net achter dat het solfège oefeningen zijn. Briljant! |
23-09-2009, 10:48 | |
Verwijderd
|
Balen Want ik heb er toen echt zó veel tijd ingestoken en t telde amper mee Er staat alleen dat je geen plagiaat mag plegen Maar ik vermoed dat mn docent er toch niet zo gelukkig mee is en om nou dat risico te gaan lopen.. Misschien mag ik wel gewoon stukken gebruiken ofzo.
|
23-09-2009, 11:09 | |
Verwijderd
|
Ik vind dat het wel mag hoor En in de bronvermelding zet je gewoon je doopnaam Ik heb het even voor je opgzocht:
pla·gi·aat het; o -aten het zich toe-eigenen vh geestelijk werk van anderen en het als eigen werk openbaar maken Dus dat mag vast wel. Recyclen is alleen maar goed, toch? |
23-09-2009, 12:07 | ||
Citaat:
__________________
"DAS WAR EIN BEFEHL!"
|
23-09-2009, 12:22 | |
Verwijderd
|
Pffft, waar is mijn motivatie/concentratie gebleven? Ik kan nergens meer echt plezier uit halen en ik zit alleen maar nutteloos te internetten. Weet iemand misschien een antwoord op de vraag: Wat kun je er tegen doen als je nergens meer écht plezier uit haalt? Ik wil namelijk erg graag weer tekenen en gamen, zonder er na een paar minuten geen zin meer in te hebben of er niet eens aan beginnen. Bluh.
|
23-09-2009, 12:29 | |
Verwijderd
|
Ik heb de docent gewoon gemaild en t uitgelegd. Ik heb er toen zoveel uren ingestoken dat dat het aantal uur dat ik dan nu niet maak ruim goedmaak. En verder ben ik al een paar dagen niet lekker en moet ik nog Heel Veel doen, dus ik heb me ook direct ziek gemeld voor het werkcollege van vanmiddag. Snottersnotter.
|
23-09-2009, 14:48 | |
Verwijderd
|
Ik ben moe, chagrijnig, libido-loos (of althans: ik wil wel willen, maar ik wil niet zeg maar), ik zit niet lekker in m'n vel, ik heb honger, ik kom aan en moet zoveel, maar doe zo weinig.
En nou weet ik niet waar t aan ligt. Een paar dagen geleden was het nog zomer, dus aan te-weinig-zonlicht kan het niet liggen lijkt me. De pil? Ik herken veel aan de klachten, maar ik slik deze pil nu al 8 maand, had ik dan niet eerder wat moeten merken? Stel ik me aan, moet ik niet zo zeuren en me er doorheen vechten? Hoe doe ik dat dan? Vrijdag iig afspraak gemaakt bij de dokter. Ik wilde sowieso al een andere pil (Qlaira proberen, lichaams-eigen-hormonen kunnen sowieso geen kwaad lijkt me) en het is de moeite van het proberen waard. En verder weet ik het niet. Tis een beetje een vicieuze cirkel, maar soms weet ik niet waar ik m moet doorbreken. Op 'goede' dagen eet ik beter, zit ik beter in mn vel, doe ik meer aan school, ben ik vrolijker en heb ik meer energie. Maar waar begint 't? Bluh. And for the record: nee, vandaag is geen fijne dag. |
23-09-2009, 15:40 | |
@ Nijn*: Wat goed dat je je rijbewijs hebt! Gefeliciteerd!
Doet mij eraan denken, ik moet ook maar eens beginnen... OT: Hooooofdpijn en futloos, volgens mij heb ik echt NU AL het herfstgevoel. Zo raar dat ik me niet eens echt depri voel (nog niet zeg maar), maar dat ik al aan mijn lichaam merk dat ik het schijnbaar toch al weet ofzo. Lekker vaag geformuleerd maar oké. School is killing me. Hoe moet ik alles gaan plannen en ALLES goed doen? Ik wou deze bonuspunttoets goed gaan leren, maar hoe dan?? HELP |
23-09-2009, 15:47 | |
Verwijderd
|
Ik moet uitstel vragen voor een opdracht, maar ik weet niet hoe ik me moet verwoorden. ik wil niet zielig gevonden worden, maar ik wil wel dat ze weet dat het me zo niet lukt en dat ik ruimte nodig heb.
Iemand die mijn brief misschien een keer door wil lezen om me te helpen? |
23-09-2009, 15:57 | |
Forever: ik wil je wel proberen te helpen, stuur maar een pm
Ik wil niet meer verliefd zijn. Het kost me veel energie. Ik raak er gestresst door, het geeft me spanning die ik anders niet zou hebben. Het zorgt ervoor dat ik me verdrietig en rot voel om dingen waar ik anders niet eens aan zou denken. Het laat me twijfelen aan dingen waar ik anders niet aan zou twijfelen. En hoewel het ook fijne momenten geeft, heb ik af en toe het idee dat het me meer negatieve gevoelens oplevert dan positieve. Dit klinkt vast heel gek Edit: sms ik hem dat ik met hem wil praten (na al een aantal smsjes met weinig bijzonders heen en weer te hebben gestuurd), smst hij ineens niet meer terug. Maarja, ik heb in ieder geval aangegeven dat ik met hem wil praten en dat koste al veel moeite. Ik heb er moeite mee om het echt over mijn gevoelens te hebben. Nu weet hij dat me iets dwars zit en zal hij het hopelijk iets meer uit me trekken. Want ik weet wel dat ik het op deze manier niet ga trekken. Op deze manier is het wachten tot ik echt instort, en zoals het nu voelt kan dat niet al te lang meer duren. Ik ga op papier zetten wat me dwars zit, dan kan ik het altijd aan hem laten lezen als ik er niet uit krijg. En ik twijfel nu of ik de juiste keuze heb gemaakt om met hem te praten omdat het voelt alsof ik hem verwijten maak en alsof ik hem opzadel met mijn problemen omdat niet alles waardoor ik nu even in de knoop zit met hem te maken heeft of het zijn geen dingen waar hij iets aan kan doen. Ik heb nu gesmst dus ik kan niet meer terug, ik denk dat dat al een goede eerste stap is. Nu niet twijfelen en voor hem denken, het komt wel goed. Ik moet echt leren niet zoveel te twijfelen en er vanuit gaan dat mijn beslissingen juist zijn. Edit2: oke, hij belt me vanavond even maar hij heeft zondag pas tijd om af te spreken en ik weet niet of zondag mij wel uitkomt. Maar ik vind dit wel een belangrijk iets om tijd voor te maken. Ik kan al die stress en onzekerheden gewoon niet hebben. Beter bevalt de koe gewoon vrijdag, ik ga denk ik vrijdagavond gewoon naar huis dan kan ik er zaterdag niet op tijd zijn. Maar ik trek het gewoon niet om zaterdag de hele dag alleen op mijn kamer te zitten. Ik heb mensen om me heen nodig om niet in te storten. Ik wil het nu even uit mijn hoofd zetten. Nog even wat kleine dingetjes voor school doen, douchen en dan alvast wat dingen die me dwars zitten opschrijven en zo hopelijk uit mijn hoofd halen. En dan hoop ik dat eens een nacht doorslaap. Ik wil niet meer verliefd zijn. Ik wil niet meer studeren. Ik wil niet meer over alles twijfelen en me druk maken om dingen die het of niet waard zijn, of die wel goed komen ook als ik me er niet druk over maak. Ik wil leven en gelukkig zijn, en niet het idee hebben dat mijn leven alleen maar om mijn studie draait.
__________________
I'm not afraid of happy endings. I'm just afraid my life won't work that way.
Laatst gewijzigd op 23-09-2009 om 17:22. |
23-09-2009, 16:01 | |
Verwijderd
|
Dankjewel, zal ik zo doen!
maar het is zo lastig want ik ben zo chaotisch dat ik ook niet weet tot wanneer ik uitstel moet vragen en we moeten eigenlijk met z'n allen filmpjes kijken, maar mijn filmpje is er dan niet en dan gaan m'n klasgenoten allemaal vragen stellen en daar heb ik echt geen zin in. Verdomme. |
23-09-2009, 17:52 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
|
23-09-2009, 19:32 | |
Bedankt nog iedereen voor de felicitaties, morgen mogen jullie weer
OT: Ik voel me heel erg down, zoals altijd vlak voor mijn verjaardag. Weer een jaar erbij waarvan ik niet had gedacht dat ik het zou halen. Weer een jaar. Weer terugkijken op het afgelopen jaar, op de afgelopen jaren. En zien hoe het is geweest. Kijken naar wat ik heb verloren. Welke mensen ik mis, welke mensen ik heb moeten achterlaten of zelfs begraven. Hoe ik mezelf soms mis, zoals ik vroeger was, hoe blij ik tegelijkertijd ben dat ik nu al heel anders ben dan toen. Zien wat ik heb bereikt, maar vooral ook wat me nog niet is gelukt. Volgens de conventionele normen ben ik nu al een veelbelovend persoon. Ik heb veel toekomstplannen, weet wat ik wil. Ik heb mijn rijbewijs, mijn propedeuse, mijn vwo-diploma, een goede baan, genoeg vrienden, leuke hobbies. Ik ben 'gezond', ik zie er leuk uit, ik ben sociaal, ik draag bij aan de maatschappij. Maar op het moment dat ík kijk naar wat ik goed vind aan mijn leven, blijft het stil. Soms voelt het zelfs alsof ik nog op dezelfde plek sta als 6-7 jaar terug. Alsof ik geen enkele stap vooruit heb gedaan. Ik weet dat dat niet klopt, dat het wel degelijk zo is. Maar toch, mijn laatste tienerjaar en ik ben nog steeds niet beter. Bijna beginnen aan de 20 en nog steeds niet gelukkig, althans niet zoals dat zou moeten of zelfs zou kunnen. Wordt het niet eens tijd dat ik ga leven zoals iedereen dat doet? Zonder al die zorgen, zonder dat destructieve gedrag, gewoon zoals het ook zou kunnen? Waarom gebeurt dat niet, waarom doe ik dat niet? En waarom kan ik alleen maar kijken naar de dingen die ik niet heb, is het niet gewoon genoeg om qua studie een geslaagd persoon te zijn? Moet ik per se psychisch ook in orde zijn? Kan ik morgen niet gewoon genieten? Ik wou dat ik deze week even kon overslaan, er zijn zoveel dingen waar ik geen zin in heb. Niet alleen door mijn verjaardag, ook door allerlei dingen die ik nog moet doen, die eraan komen, die van me worden verwacht. Het liefste ga ik nu in bed liggen met de deken over mijn hoofd, want ik heb er helemaal geen zin meer in. Ik haat mezelf dat ik nu weer huilend dit stukje zit te typen, terwijl ik zoveel heb om blij over te zijn. Waarom voel ik dat dan niet? Waarom heb ik het gevoel dat dit het niet is, dat ik liever weg zou gaan van alles wat ik hier heb. Opnieuw beginnen, alles achterlaten. Een keer echt huilen, huilen zo hard dat het gehoord mag worden in plaats van 's nachts als niemand het hoort. Doen wat ik echt wil, zonder alle verwachtingen. Ik wou dat ik mezelf kon achterlaten, dat ik verder kon zonder wie ik ben en wat ik met me meeneem.. Oh, tie me to the end of a kite So I can go on, I can go on with my life Every marigold I pass below will be my guiding light I just want to go away from here
__________________
*--Sometimes the only way to stay sane is to go a little crazy..- My life turned around, but I still believe in my dreams..--*
|
23-09-2009, 20:47 | |
Verwijderd
|
@Rasmus: Soms is irrationeel denken de enige manier om er achter te komen dat er iets moet veranderen. Dapper dat je naar de psycholoog gaat, ook al voelt het misschien niet zo. Huilen is goed, jank maar zoveel als je kunt, ook als je niet wil of weetikveelwat. Janken is goed. Kop op meisje, je kunt het!
|
24-09-2009, 05:37 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
|
24-09-2009, 08:22 | |
Nijn: gefeliciteerd, en ik hoop dat je toch een fijne verjaardag hebt (})
Ik twijfel er nu aan of ik er goed aan doe alles uit te spreken wat me dwars zit. Ik voel me iets beter dan gisteren, al voel ik me nu lichamelijk wel een wrak, ik ben een beetje koortsig. Omdat ik me nu beter voel, twijfel ik eraan of ik wel met hem moet praten. Ik ben zo bang dat we ruzie krijgen over dingen die hem voordat ik het uitspreek helemaal niet bezig houden. Maar ik weet eigenlijk wel dat het zo ook niet gaat. Zo kost het mij teveel energie, teveel twijfels, teveel stress. Maar ik ben bang omdat ik niet weet hoe hij gaat reageren. Ik ben bang dat hij het als verwijten opvat, of dat hij denkt dat ik vind dat hij moet veranderen. De dingen die me dwars zitten zijn dingen die hij niet bewust doet of dingen waar hij niks aan kan doen. De twijfels en onzekerheid die ik heb is waarschijnlijk irrationeel. Ik ben bang dat ik wat wij hebben stuk maak door met hem te praten.
__________________
I'm not afraid of happy endings. I'm just afraid my life won't work that way.
|
24-09-2009, 10:10 | |
@ Nijn: gefeliciteerd! Ik hoop ook dat je een leuke verjaardag hebt! Het is in elk geval mooi weer
@ Heksjuh: ik zou wél met hem praten, want jij zit ergens mee en omdat hij je vriend is, is dat ook zijn probleem. Het is beter het er nu uit te gooien dan er nog weken mee rond te lopen *spreekt uit ervaring* Als je bang bent dat je hem verwijten gaat maken, kun je het beste vanuit je zelf spreken, dus 'ik vind', 'ik denk', in plaats van 'jij doet altijd zus', 'jij zo'. En soms is het wel goed iemand te wijzen op dingen die hij onbewust doet, het kan ook een eye opener zijn voor degene. Het is natuurlijk wel zijn grootste recht het niet eens te zijn met sommige dingen die jij zegt, maar als jullie daar rustig over kunnen praten, hoeft dit niet perse op ruzie uit te lopen. Een regel die ik op een assertiviteitscursus heb geleerd en die mij meestal wel helpt bij zulke confrontaties: je weet nooit hoe iemand reageert, maar je hebt ook niet het recht dit voor iemand in te vullen (omdat je daarmee iemand zijn reactie ontneemt). Vertel gewoon rustig wat je dwarszit vanuit de ik-persoon en dan merk je vanzelf of hij het ermee eens is of niet. En hopelijk kunnen jullie er daarna gewoon rustig over praten. OT: ik had gisteravond een stemtest op m'n koor en o wat was ik zenuwachtig. De dirigent zei dat hij daar wel doorheen prikte en dat deed hij ook wel, maar toch. Hij zei wel dat ik wat minder bescheiden moest zijn en meer moest durven te zingen. Eh, ja, in het koor gaat dat ook wel, maar als je in je eentje voor alleen de dirigent staat, is dat wat lastiger. Ik ben trouwens mezzo/alt gestemd, dus ik word nu hoge alt (en ik was lage alt). |
|
|