Het Grote Lucht-je-hart-topic 168

[igfy]

Ik ben zo'n angsthaas.. Ik moet mijn scriptie inleveren, maar ik durf niet. Bang dat het allemaal enorm slecht blijkt te zijn en ik nooit kan afstuderen. Dat krijg je als je een begeleider hebt die nooit een keer tijd voor je heeft en nooit iets heeft doorgelezen. De hele tijd is hij zwaar laks in alles wat hij doet, en straks blijkt hij ineens vet streng te zijn. Ik zit hem hier best wel te knijpen nu...

@winnie Ik post hier bijna nooit, maar lees wel vaak mee. En ik zou willen zeggen: Nog even doorzetten nu. Het is nog maar een paar maanden en de weken voor je eindexamens heb je vaak al bijna geen les meer dus dat valt dan weer mee. Bovendien heb je straks misschien iets leuks om naar uit te kijken, als je wordt toegelaten op die school. Dan zie je het merendeel van je klasgenoten nooit weer en kun je dit hele hoofdstuk afsluiten.

[winnie the pooh]

@igfy,
je hebt wel gelijk, ik moet ook ff doorzetten, alleen eerlijk gezegd zie ik juist op tegen de lange zomer van dit jaar, omdat ik dan geen school en geen tekenles meer heb dus er valt dan ook een hoop afleiding weg, en als de thuissituatie niet verbetert dan moet ik toch echt iets gaan verzinnen om wel afleiding te krijgen.
Maarja, morgen heb ik een gesprek bij een centrum voor jongeren met autisme, en mss ga ik daar 1 of 2 dagdelen per week dagbehandeling krijgen, dus dat is in de zomer ook weer ff wat afleiding en weg van alles.

OT: school vandaag was te doen, eerst had ik maatschappijleer en dat was proefwerk dus dat was wel fijn, dan hoef ik niet meteen zo in een normale les te zitten en kan ik ff aan die klas wennen, en het proefwerk viel ook best mee.
Daarna had ik wiskunde maar toen zat ik bij een stel jongens die me weer zo nodig belachelijk moesten maken, gelukkig werd er door de lerares wel meten wat van gezegd.
In de pauze tussen die twee lessen mocht ik weer in het kunstvakken lokaal gaan zitten, dat doe ik in de pauze op woensdag ook altijd, en dat is wel fijn want dat lokaal is van mn persoonlijk mentor en een ander iemand die de begeleiding regelt van alle mensen met autisme op mn school, kan ik ook meteen ff met haar bijpraten,
en er waren 2 derdejaars bezig met een kunstvakken opdracht die ik vorig jaar ook heb gemaakt, maar ze kwamen er niet uit omdat ze in tijdnood zaten dus heb ik maar ff geholpen, vind ik best leuk om te doen.

Wat ik vandaag verder ga doen weet ik niet, ik denk dat ik mss mn kledingkast ff uit ga mesten, want hij kan nauwelijks nog dicht terwijl ik de helft van de kleding toch niet meer aan trek, kan ik die mooi apart houden voor te knutselen ofzo, of gewoon weg. En volgende week moet ik naar de psych in eindhoven, dus dan ga ik daar meteen ff winkelen want volgens mij heb ik nog maar 4 korte broeken voor in de zomer(al kan ik ook wel wat oude spijkerbroeken kapot knippen want die trek ik toch niet meer aan)

Ik haathaatHAAT geldproblemen en ik haat die kutcrisis Kan iedereen even weer gewoon geld uitgeven JA?

En op de bureaucratie van scholen en dergelijke stompzinnige massale instanties. HALLO JE HEBT MET MENSEN TE MAKEN JA

[darkfairy]

vanmiddag een fijn gesprek met de psychologe gehad.
ik heb ook gezegd van al die klote angsten.
ik heb ook gezegd dat ik het eng vind dat me ouders 4 dagen weg gaan volgend weekend.
ik heb gevraagd of ik volgend weekend niet in boekel zou kunnen blijven op de afdeling.
en ze zou het er dinsdag in de team bespreking over hebben met de psychiatrer en de vpk's.
of dat zou mogen volgend weekend voor 4 dagen.
en dan na het weekend weer gewoon naar dagbehandeling.
me moeder zei dat ik me er nog maar niet op moet verheugen.
maar ik wacht wel af en ik zou het volgende week van een van me coordinators horen.
en verder is het nou gelukkig weekend.

[Neko*]

Freyja schreef:

Ik haathaatHAAT geldproblemen en ik haat die kutcrisis

Dit gevoel deel ik wel ja.

Verder heb ik wol gescoord en ben ik me weer lekker aan het opsluiten met mijn hobby's. Ik vergeet maar voor het gemak even dat maandag school weer begint.

[Tessebezz]

Het is vakantie, ik voel me alleen, ik voel me kut, ik heb koppijn.
Ik ben jaloers, vervelend, chagrijnig, niet aardig en bang.
maandag begint school weer, en ik weet nu al weer dat het helemaal fout gaat maandagochtend.
ik haat het eten, ik haat het dik zijn, ik haat mezelf.
Ik haat mn pdd nos, ik haat de eenzaamheid. Ik kan het even niet meer

[winnie the pooh]

Roosje schreef:

Ik schrijf aan het eind van elke dag het Mooie Ding van de Dag in een mooi groot opschrijfboek. Dan besef ik in elk geval dat, hoe kut een dag ook kan zijn geweest, er óók mooie dingen waren. Als je dat met aandacht en rust doet, zorgt het er wel voor dat je minder pessimistisch wordt en dat je minder verdrinkt in alle stomme dingen die er gebeuren. Het geeft je ook een weerwoord tegen jezelf: als je denkt "Mijn hele leven is kut", dan heb je in elk geval alle Mooie Dingen van de Dag die bewijzen dat dat níet zo is. Kan me voorstellen dat je daar wel wat aan hebt.

Ik heb je advies opgevolgd
Ik heb net een fotoalbum gehaald bij de action en dat ga ik volplakken met allemaal dingen waar ik blij van wordt.
En dan zegmaar op elke pagina foto's of dingen die met iets waar ik blij van wordt te maken hebben.
De eerste pagina's weet ik al, een pagina vol met mooie momenten met Joyce, eentje met mn hond, eentje over de tekengroep en een met muziek.

OT: gisteravond was Joyce toevallig online op facebook, dus dat was wel fijn, ff gechat enzo.
Alleen kan ik mn moeder niet meer uitstaan, die zegt beweert nog steeds dat ik nog niet eens 1 keer per week een mailtje mag sturen ofzo.
Maarja, lekker boeiend, dan zeg ik het wel niet meer tegen haar als ik contact met haar heb.
Ik voel me er in elk geval een stukje beter door dus dat is mooi, ookal blijft het gewoon rot dat ze weg is.

En ik ben benieuwd hoe lang het duurt voordat ik weer knallende ruzie heb met de zus van mn moeder. Ze had me uitgenodigd voor facebook, maar ik heb dat dus lekker niet geaccepteerd omdat ik best weet hoe dat met hyves ging, continu bemoeien en slijmen etc. dus dat wil ik niet meer.
Maar ik heb mn oom wel toegevoegd, dat is de broer van mn moeder, en die broer en zus van mn moeder hebben dus al jaren knallende ruzie(al 20 jaar of nog langer) en die willen elkaar dus nooit meer zien. Met die oom heb ik wel een hele goede band. Maar vooral mn tante heeft er nogal een handje van om steeds bij te houden hoe vaak ik contact heb met mn oom en hoe vaak met haar, omdat ze dan vindt dat zij er ook recht op heeft. En t ergste vind ik nog wel dat ze ook zo ongelofelijk zielig kan doen, als mn nichtjes of neefjes jarig zijn vind ze dat ik daar persé bij moet zijn 'omdat ik hun enigste nichtje ben' terwijl die kinderen wel mooi 10 jaar jonger zijn en ik daar dus niets mee heb, wat zij vervoglens weer niet wil accepteren.

Straks gesprek bij dat centrum voor dagbehandeling, dat vind ik best spannend.
En ik hoop zo dat ik vandaag de uitslag van sintlucas krijg en dat die uitslag positief is.

winnie the pooh schreef:

Ik heb je advies opgevolgd
Ik heb net een fotoalbum gehaald bij de action en dat ga ik volplakken met allemaal dingen waar ik blij van wordt.
En dan zegmaar op elke pagina foto's of dingen die met iets waar ik blij van wordt te maken hebben.
De eerste pagina's weet ik al, een pagina vol met mooie momenten met Joyce, eentje met mn hond, eentje over de tekengroep en een met muziek.

OT: gisteravond was Joyce toevallig online op facebook, dus dat was wel fijn, ff gechat enzo.
Alleen kan ik mn moeder niet meer uitstaan, die zegt beweert nog steeds dat ik nog niet eens 1 keer per week een mailtje mag sturen ofzo.
Maarja, lekker boeiend, dan zeg ik het wel niet meer tegen haar als ik contact met haar heb.
Ik voel me er in elk geval een stukje beter door dus dat is mooi, ookal blijft het gewoon rot dat ze weg is.

En ik ben benieuwd hoe lang het duurt voordat ik weer knallende ruzie heb met de zus van mn moeder. Ze had me uitgenodigd voor facebook, maar ik heb dat dus lekker niet geaccepteerd omdat ik best weet hoe dat met hyves ging, continu bemoeien en slijmen etc. dus dat wil ik niet meer.
Maar ik heb mn oom wel toegevoegd, dat is de broer van mn moeder, en die broer en zus van mn moeder hebben dus al jaren knallende ruzie(al 20 jaar of nog langer) en die willen elkaar dus nooit meer zien. Met die oom heb ik wel een hele goede band. Maar vooral mn tante heeft er nogal een handje van om steeds bij te houden hoe vaak ik contact heb met mn oom en hoe vaak met haar, omdat ze dan vindt dat zij er ook recht op heeft. En t ergste vind ik nog wel dat ze ook zo ongelofelijk zielig kan doen, als mn nichtjes of neefjes jarig zijn vind ze dat ik daar persé bij moet zijn 'omdat ik hun enigste nichtje ben' terwijl die kinderen wel mooi 10 jaar jonger zijn en ik daar dus niets mee heb, wat zij vervoglens weer niet wil accepteren.

Straks gesprek bij dat centrum voor dagbehandeling, dat vind ik best spannend.
En ik hoop zo dat ik vandaag de uitslag van sintlucas krijg en dat die uitslag positief is.

[winnie the pooh]

Vanmiddag dus dat gesprek gehad,
met mn ouders en twee medewerkers van dat centrum.
Vond het in het begin best heftig, want ik was nog nooit bij zoiets geweest, was echt een heel groot terrein en er wonen ook allemaal mensen enzo.
De mensen waar we dat gesprek mee hadden waren gelukkig wel heel erg begripvol en dachten heel erg met me mee.
Ze waren het met mij en mn ouders eens dat ik hoe dan ook de komende paar maanden gewoon nog ff vol moet gaan voor mn examen, want dat is wel iets belangrijks, mocht ik dan uiteindelijk stoppen met mijn opleiding door teveel psychische klachten of wat dan ook heb ik in elk geval nog een basis waar ik wat mee kan.
De dagbehandelingen die ze daar hebben is echt specifiek voor vastgelopen jongeren met autisme dus dat is wel handig, en de jongste is 13 maar de meeste zijn ouder dus dat is ook heel fijn.
Het enigste waar ik een beetje mee zit is dat het een traject van 1,5 jaar is wat je moet doen. De eerste 3 maanden een soort observatie, dan een jaar behandeling en dan de laatste 3 maanden weer een soort van training om weer weg te gaan daar. En het is minimaal 2 hele dagen per week. Nu kan dat goed, maar als ik straks op het mbo zit wordt dat veel moeilijker en ik denk eerlijk gezegd zelf ook niet dat het te combineren valt met school.
Dus we moeten echt ff kijken of het mogelijk is, of dat ze daar misschien iets anders kunnen doen ofzo.
Nu kom ik in een soort gesprek daar, waar die mensen waar ik dat gesprek mee had gaan overleggen met collega's wat ze kunnen doen en of ze denken dat ik verder kom met hun hulp, en dan horen we binnen twee weken wat.
Dus dat wacht ik maar gewoon ff af.

Ondertussen nog geen post van sintlucas jammer genoeg, maar dankzij een vriendin begin ik te twijfelen of ze die carnavalsvakantie mee zullen tellen met die 4 weken of niet... anders is het nog een week wachten

[Heksjuh]

Hawahaai en Kroot: bedankt voor de tip!

De huisarts die ik had was heel aardig en begripvol. Ik heb pijnstillers gekregen die lijken te helpen. Over drie weken moet ik eerst met mijn huidige behandelaar praten, daar zie ik wel een beetje tegenop. Ik wil eigenlijk stoppen met de behandelingen, want ze lijken niet te werken en ik vind dat ik het lang genoeg de kans heb gegeven, maar ik denk dat hij daar anders over denkt. Maar de behandelingen zijn ook niet gratis en worden slechts deels vergoed (ik moet meer dan de helft zelf betalen) en dat geld heb ik er niet meer voor over. Dus ik wil eigenlijk dat hij opschrijft wat hij heeft gedaan en denkt en dan gaat de huisarts verder kijken wat ze voor me kan doen. Ze zei dat ik dan misschien weer terug moet naar het revalidatiecentrum, want daar hebben ze er gewoon veel verstand van.

Toevallig heb ik maandag een telefonisch consult met de revalidatiearts. Een beetje raar wel, ik had twee weken geledengemaild met de vraag hoe ik een afspraak kon maken voor een telefonisch consult en in plaats van daar antwoord op te geven hebben ze maar gewoon een afspraak gemaakt. Het was misschien handiger geweest om eerst de afspraak met mijn behandelaar af te wachten.
Ik ga maar eens opschrijven wat ik wil bespreken. Ik vind een telefonische afspraak heel vervelend, ik hou niet van bellen Maar ik vind het wel fijn om feedback van de revalidatiearts te krijgen en ik ben benieuwd of hij een plan heeft.

[Droomvlucht]

Freyja schreef:

En op de bureaucratie van scholen en dergelijke stompzinnige massale instanties. HALLO JE HEBT MET MENSEN TE MAKEN JA

Ja, dit! Knuffel voor jou

Droomvlucht schreef:

Ja, dit! Knuffel voor jou

Dankje, en terug! Voor mezelf zou het me niet eens zo veel uitmaken, maar juist voor mijn geliefden vind ik het bijna onaanvaardbaar dat dit soort dingen zó onrechtvaardig kunnen zijn. Grrrrrrr.

Maar vandaag is een fijne dag, met lekker fietsen en goed aan de studie

[Dott]

Ik heb niet eens de energie om te beschrijven hoe het écht met me gaat

Ik had een goed gesprek met mijn psychiater vandaag. Ik voel me nu goed en alles loopt wel. Hij vroeg of ik zenuwachtig was om naar hem (en andere hulpverleners) te komen en dat heb ik toegegeven. Ik kom soms moeilijk uit mijn woorden (omdat ik bijvoorbeeld slecht geslapen heb, of juist omdat ik heel druk ben) en door de zenuwen wordt dat alleen maar erger. Ik ben dan bang om mensen onder ogen te komen omdat ik bang ben dat zij denken dat het niet goed gaat, met alle gevolgen van dien, maar ook wegblijven bij afspraken is dan geen optie omdat men dan ook zou denken dat het niet goed gaat. Het was goed om deze angst uit te spreken. Psychiater zei dat ze mij inderdaad nu natuurlijk goed in de gaten houden en mijn spraak is daar een onderdeel van, maar ze zullen ook niet zo op mijn lip gaan zitten dat ik er helemaal zenuwachtig van word. We moeten daar met z'n allen een goede weg in vinden. Door het hierover gehad te hebben durf ik beter naar daar te gaan als ik eens een wat mindere dag heb.

Vorige week had ik een dag waarop het leek dat het heel slecht ging. Ik had dit zelf door, maar wist niet goed wat te doen. Ik was blij te merken dat mensen zich weliswaar die dag zorgen hadden gemaakt, maar dat die zorgen ook meteen verdwenen toen het de dag erna weer gewoon goed ging. Als ik me de volgende keer een dag niet goed voel, hoef ik me in ieder geval op dat moment niet ook nog heel druk te maken dat men meteen de alarmklokken gaat slaan.

De afgelopen dagen zo vaak om half zeven mijn bed uit moeten rollen dat ik nu automatisch vroeg in de ochtend wakker word.
Lekker wakker worden trouwens, met al die zingende vogels. <3 De lente staat voor de deur en ik heb er zo vreselijk veel zin in!

Gister voor het eerst in aanraking gekomen met een nieuwe teambegeleider op mijn werk. Zonder zich even voor te stellen vertelde die me meteen met een grafsmoel wat ik moest gaan doen. Misschien had hij gewoon een rotdag of zo, maar als hij me nog een keer zo aanspreekt mag hij fijn iemand anders gaan zoeken om mijn werk over te nemen.

Zo, lekker allemaal ouwe cd's en dvd's verkocht via marktplaats. Ik had niet gedacht dat ik er zo makkelijk vanaf zou komen. Oeh en iemand bood een schattig rokje aan en dat is nu van mij. <3

[winnie the pooh]

Norwood Ranger schreef:

Lekker wakker worden trouwens, met al die zingende vogels. <3 De lente staat voor de deur en ik heb er zo vreselijk veel zin in!

Dat is idd fijn, merk ik 's ochtends met de krant ook, ik zie ineens veel meer konijntjes en vogels onderweg.
Alleen vanochtend zag ik een kat bovenop een autoband liggen, tussen de band en de auto in zegmaar, dat vind ik dan wel weer vervelend, ookal weet ik dat de kans bijna nihil is dat dat beest er nog ligt als die auto gestart wordt.

OT: niks gehoord, dus nu is het op zn vroegst dinsdag dat ik wat hoor
Vanochtend lekker ff wat opgeruimd op mn kamer, ookal is nog niet alles opgeruimd, wat aan wiskunde gedaan en boodschappen gedaan met mama. Zometeen denk ik eerst maar even een opdracht van engels doen, zodat ik weer een plakblaadje van mijn kast af kan halen, en daarna weet ik nog niet. Van die kledingkast is gister ook niets meer terecht gekomen dus misschien dat ik dat dan maar ga doen.
Morgen ga ik folders bezorgen.
En facebook is echt een topuitvinding, ineens spreek ik sommige mensen veel meer dan eerst, mn nichtjes enzo, en een paar meiden die vorig jaar op mn school zaten en nu op het mbo zitten enzo. Echt fijn, ookal is het dan via internet, alles is beter dan zoals het pas nog was, dat ik alleen mn ouders de tekengroep en de kunstvakkenklas sprak en verder niemand.

[Dott]

pff, nou daar gaan we dan, een poging om te typen hoe het echt met me gaat, want als ik het hier kan dan moet ik het ook kunnen als ik maandag weer een afspraak heb met mn hoofdbehandelaar.. (toch?)

Het gaat niet zo goed.
Ik ben weer aan het afzakken in mijn depressie, ik kom wel uit bed en doe de dingen die ik moet doen, maar in mijn hoofd gaat het helemaal niet zo goed.
Ben veel bezig met of ik dit leven nog wel wil leven, want ik ben ervan overtuigd dat ik nooit plezier zal krijgen in het leven.
Dat heb ik namelijk al 23 jaar niet, dus waarom zou dat dan anders worden? tuurlijk, ik heb wel momenten dat het leuk is, als ik op mijn paard zit of een dagje naar het pretpark, maar ja je kunt moeilijk dat hele dagen gaan doen.
Maar dan ga ik me afvragen, is het leven voor andere mensen wel leuk?
Ik bedoel je word geboren, kunt als het goed is 6 jaar genieten van je jeugd en dan begint het leren, je leert zodat je weet, zodat je verder kunt leren, zodat je kunt gaan werken voor andere mensen, hoe meer je leert hoe meer je kunt voor anderen en hoe meer je verdient.
Verdien je voor jezelf? ja deels wel, je moet immers huur betalen en dingen onderhouden, maar 8 uur per dag, 5 a 6 dagen per week ga je werken.
Als je geluk hebt dan heb je werk wat je bevalt, heb je pech ga je met lichte tegenzin naar je werk.
Goed, ik ben nu 23, 3 studies niet afgemaakt, meerdere jaren stufi naar de kloten, de kans dat ik weer ga studeren na mijn psychische shit is vrij klein, dus de kans dat ik een baan krijg die me bevalt.. nou ja goed.
Dus moet je het hebben van je hobby's.
Ik heb een paard <3 mijn pareltje, mijn liefde, mijn alles. Als ik bij haar ben kan ik even alle shit in de wereld vergeten, maar ja haar leven zal niet eeuwig duren, ze is 14.
Ze kan 35 worden, maar kan ook volgend jaar einde oefening zijn, dat weet je niet.

pff.. wat een verhaal alweer, en nog steeds niet hoe het echt met me gaat, alleen waar ik over nadenk.
Mijn relatie is momenteel ook naadje, ik hou van hem absoluut, maar intimiteit heb ik geen zin in, alle kleine dingen die hij doet die ik vroeger al licht storend vond irriteren me nu echt ongelooflijk.
Ik ben niet eerlijk tegen hem, gezien hij de enige is bij wie ik me veilig genoeg voel om me open te stellen, krijgt hij ook alle shit over zich heen.
Dat vind ik niet eerlijk dat verdient hij niet. Hij word boos dat ik me zo veel bezig houd met wat wel en niet eerlijk is voor hem, daar kan hij zich zelf wel mee bezig houden. NOU, sorry hoor dat ik om je geef.
Maar echt leuk om bij me te zijn vind ie het niet.. nee dat begrijp ik, ik zou het ook niet leuk vinden om de hele tijd bij zo'n depressieve kut te zijn.

Dan krijg je nog mijn twijfel over wat echt is en wat niet.
Als ik iets zeg wat ik nog nooit eerder gezegd heb (want ik hou me schuil achter mijn ' het gaat wel goed' behalve tegen mijn vriend) dan voelt dat als liegen, maar is dat ook liegen? nee? hmm waarom voelt het dan zo? daar kan ik mezelf zo in verdrinken dat ik op den duur niet meer weet wat echt is.
Daarnaast manipuleer ik mensen. Niet bewust, ik merk het zelf pas later, als iemand me er bij stil zet.
Stom voorbeeldje:

Mijn vriend heeft iets teruggehangen in mijn zadelkast en we gaan weg.
In de auto vraag ik hem aan welk haakje hij het heeft gehangen, aan de rechter zegt hij, want daar hing niks.
Ik hang daar altijd mijn hoofdstel (controlebehoefte), dus vraag of hij zeker wist dat er niks hangt, ja dat weet hij vrij zeker.. moeten we teruggaan? (hij kent me)
Ik zeg nee, dat hoeft niet. Hij vraagt waarom niet.
Ik zeg dat dat niet hoeft omdat ik maar eens moet leren dingen los te laten, wetende dat ik me tot ik zeker weet dat mijn hoofdstel niet op de grond is gevallen ofzo me bezig zal houden met dat hoofdstel.
Later sta ik even stil bij dat moment, waarom wilde ik nou echt niet terug? wilde ik mezelf dat leren? nee ik wil mezelf kwellen, straffen, want ik had gewoon dat zelf terug moeten hangen op het plekje waar het hoort.
Ik manipuleer hem om niet terug te gaan (want als ik had gezegd dat ik dat deed om mezelf af te straffen was ie terug gegaan, hij pikt dat niet) terwijl ik dat zelf niet door heb.

Is dit dan nu al een 2e natuur voor me? zo ja hoe vaak doe ik dit dan zonder dat ik het weet? lieg ik echt zo veel?


Daarnaast het eeuwige gevecht tegen mijn automutilatie, het gevecht tegen de depressie, het gevecht om elke dag mijn leven te leven, op te staan en iets te gaan doen, het gedoe rondom mijn dwanggedachten... en ik me maar afvragen waarom ik altijd zo vreselijk moe ben.

Soms heb ik het gevoel dat ik 2 personen ben, persoon 1, de Dott die iedereen ziet, redelijk vrolijk, sociaal, lekker kletsen, een Dott achter maskers, die haar leven leeft omdat het moet, als een robot, automatisch en zonder al te veel gevoel, voornamelijk op verstand.

Persoon 2, de Dott die alleen mijn vriend kent, en bij vlagen mijn moeder, die manipuleert zonder dat ze het doorheeft, die steeds zichzelf pijn doet, die woedeaanvallen heeft, die dwanggedachten heeft, die wanhopig is, eigenlijk geen leven wil hebben en zich het allemaal niet waard vind, die zichzelf geen hulp gunt en ook verwacht dat dit niet zal werken, want er heeft nog nooit iets gewerkt, die piekert, die gek word.. nou ja noem maar op, ik ken deze persoon niet eens volledig...


Sorry voor mn verhaal.

Jezus Dott, wat maak jij het jezelf moeilijk! Ik kan niet eens goed advies bedenken, behalve "doe het niet!" maar dat helpt natuurlijk niets want als dat kon, dan deed je dat al. Behalve dan misschien zenmeditatie, mindfulnesstraining, dat soort dingen. www.thework.org. Want therapie in de zin van jezelf-ontdekken en mechanismen-uitvogelen helpt je volgens mij alleen maar van de wal in de sloot; dan ga je alleen maar méér proberen te analyseren en te piekeren, terwijl je nou al gaat twijfelen over totaal irrelevante dingen. Wat maakt het nou uit of wat je zegt waar is of niet? Jij zegt gewoon wat je op dat moment denkt te moeten zeggen. Het hoeft niet waar (of juist onwaar) te zijn om uitgesproken te worden. Of je paard, tja, uiteindelijk zal ze toch eerder doodgaan dan jij, en dat is kut, maar er zijn nog allerlei andere paarden in de wereld met welke je een zelfde klik kunt hebben. En er zijn altijd nog banen waar je intern opleidingen kunt volgen, waar je uiteindelijk wel door kunt naar een plek waar je wat mee kan. Of niet. Je kunt net zo veel voldoening halen, of meer zelfs, uit bijvoorbeeld vrijwilligerswerk. Hoe erg is het nou om een deel van de week iets te doen dat níet je passie of hobby is? Het grootste deel van de mensheid werkt om er van te kunnen leven, meer niet.

Het lijkt me niet dat er iets mis is met je leven, maar wel in de manier waarop je er naar kijkt/er mee omgaat. Je moet iets zien te vinden waardoor je niet zo veel (negatief) nadenkt over werkelijk álles. Als je er enigszins wat mee zou kunnen, zou ik denken dat een religie je een hoop goeds zou kunnen bieden.

En ja, het leven is voor sommige mensen wel leuk. Mij bijvoorbeeld. En ik kan het mezelf ook best moeilijk maken, soms, maar ook loslaten en genieten. En dat hoeft heus niet te paard of in het pretpark, maar kan ook als ik aan de studie ben, of zelfs lekker saai aan het tekstschrijven, of de afwas doe, of naar school fiets, of... Maar goed, hoe zorg je ervoor dat dat lukt? Mij helpt het om zo bewust mogelijk in het moment aanwezig te zijn; proberen alleen te ervaren en te observeren wat er ís, en niet zo veel aandacht te besteden aan al mijn gedachten. Die komen toch wel voorbij blaten, maar het grootste deel van je gedachten voegt niks toe en daar hoef je dus helemaal niet continu bij stil te staan.

[Dott]

Dank voor je reactie dak het mezelf moeilijk maak staat als een paal boven water.
Al zo lang ik me kan herinneren heb ik moeite met in het hier en nu te leven, ik kan heel moeilijk stilstaan om het maar zo te zeggn.
Meditatie heb ik geprobeerd, maar lukt me ook met moeite, ik heb de rust niet om ervoor stil te zitten.
Ik weet dat mn paard niet iets is om me heel druk over te maken, toch door dat rhinovirus doe ik het wel. En zo is er altijd wel iets wat me bezig houd.
Ik heb 5 gedachtenstromen tegelijk, zo niet meer, daarnaast kan ik een gesprek voeren met 1 persoon en daarnaast nog 2 gesprekken volgen (gewoon onbeschoft haast).
ben hyperalert op dingen.
Ik probeer me op t positieve te focussen maar heb daar moeite mee, want alles dat wel positief is verdien ik niet.
Ben ontzettend streng voor mezelf en daardoor maak ik het mezelf heel moeilijk, daar ben ik me heel bewust van, maar ik heb hulp nodig om dat te veranderen, en tot nog toe nog geen manier gevonden die werkt terwijl ik dieper wegzak in de kuil van negativiteit, rotzooi, straffen, dwang, depressiviteit en levensmoeheid die ik zelf (onbewust) steeds dieper graaf.
Ik heb genoeg zelfinzicht om te weten waar het aan schort maar gebrek aan manieren om het te veranderen, want 'gewoon doen' kent mijn woordenboek niet xD

Edit: vind t wel fijn dat jij wel een leuk leven hebt (das absoluut niet sarcastisch, maar echt gemeend )

Dott schreef:

Dank voor je reactie dak het mezelf moeilijk maak staat als een paal boven water.
Al zo lang ik me kan herinneren heb ik moeite met in het hier en nu te leven, ik kan heel moeilijk stilstaan om het maar zo te zeggn.
Meditatie heb ik geprobeerd, maar lukt me ook met moeite, ik heb de rust niet om ervoor stil te zitten.
Ik weet dat mn paard niet iets is om me heel druk over te maken, toch door dat rhinovirus doe ik het wel. En zo is er altijd wel iets wat me bezig houd.
Ik heb 5 gedachtenstromen tegelijk, zo niet meer, daarnaast kan ik een gesprek voeren met 1 persoon en daarnaast nog 2 gesprekken volgen (gewoon onbeschoft haast).
ben hyperalert op dingen.
Ik probeer me op t positieve te focussen maar heb daar moeite mee, want alles dat wel positief is verdien ik niet.
Ben ontzettend streng voor mezelf en daardoor maak ik het mezelf heel moeilijk, daar ben ik me heel bewust van, maar ik heb hulp nodig om dat te veranderen, en tot nog toe nog geen manier gevonden die werkt terwijl ik dieper wegzak in de kuil van negativiteit, rotzooi, straffen, dwang, depressiviteit en levensmoeheid die ik zelf (onbewust) steeds dieper graaf.
Ik heb genoeg zelfinzicht om te weten waar het aan schort maar gebrek aan manieren om het te veranderen, want 'gewoon doen' kent mijn woordenboek niet xD

Edit: vind t wel fijn dat jij wel een leuk leven hebt (das absoluut niet sarcastisch, maar echt gemeend )

Moeilijk... ik herken best veel van wat je zegt (ik heb ook zo'n brein dat álles oppikt, van alles tegelijk doet, en zich ook heel snel verveelt en veel prikkels wil of anders zelf wel creëert), maar ik zit net op de grens waarin ik te storende denkpatronen ook wel weer weet af te kappen; ik ga er niet in kopje onder zeg maar. Maar daar heb ik natuurlijk ook wel geluk mee; ik heb dat nooit bewust geleerd; ik ben van mezelf iemand die meestal vrolijk is. (Hoewel mijn moeder gister nog concludeerde dat ik tegenwoordig wel iemand van de hoge pieken, diepe dalen ben Alleen gaan de diepe dalen na een nachtje slapen wel over).

Maar ik doe nu yoga/meditatie bij een boeddhistische monnik en hoewel ik zelf geen boeddhist ben/wil worden, biedt het wel veel handvatten om met eigenwijze hersens om te gaan. (Het scheelt dat hij niet dogmatisch doet over reïncarnatie ofzo, hij zegt dan alleen "Geen idee, ik kan me niet herinneren dat ik gereïncarneerd ben" ) En het is een stuk gemakkelijker om met begeleiding te mediteren! Dus ik kan me voorstellen dat dat tóch heel veel nut kan hebben voor jou, omdat ik er dus ook al zo veel baat bij heb. En mindfulnesstherapie, dus. Je moet op de een of andere manier zien te leren dat je je gedachten niet hoeft te geloven.

Dat is de kunst... je gedachten gaan toch wel door, die blijven kabbelen, ze kunnen de grootst mogelijke onzin uitkramen, van zorgen om je paard tot je proberen wijs te maken dat je positieve dingen niet verdient. Die kun je nooit stopzetten. Maar je kunt wel leren inzien dat die gedachten niet hetzelfde zijn als jíj. Dat je ze niet serieus hoeft te nemen. Dat je niet continu hoeft mee te gaan met dat verhaal dat je denken vertelt over jou, over je vriend, over je toekomst en je verleden, over alles in je leven. Dat is het écht relevante zelfinzicht. Je hoeft jezelf niet te begrijpen om het leven te kunnen handelen. Je hoeft alleen maar te begrijpen dat er een verschil is tussen je verstand en jijzelf, dat toekomst en verleden alleen maar verhalen zijn die je jezelf vertelt.

[Missy1234567890]

Wat een vreemd weekend is dit.

[Daantje_0705]

@ Dott: wat voor mij ontzettend heeft geholpen is dat ik in m'n psychotherapie geleerd heb dat je zelf dingen in de hand hebt. Ik was altjid zo van 'ik heb niets te doen want niemand nodigt me uit' maar je moet zélf dingen gaan doen, mensen gaan vragen. Ik was altijd heel erg passief. Schoof alles op anderen af als het met mij niet goed ging terwijl je daar zeker zelf wel zeggenschap in hebt. Ik heb ook een lange periode gehad waarin het niet goed ging, ik niet gelukkig was maar op een gegeven moment ging het echt beter. Weet nog altijd niet of dat door m'n therapie kwam of gewoon doordat ik ouder werd en anders naar dingen ging kijken. Kreeg toen ook een andere relatie. Nu gaat het goed met me. Kan ontzettend genieten van kleine dingen (mooi weer, lekker zonnetje, iets leuks nieuws kopen, bloemetjes in bloei buiten, lekker eten, gezellige avond met vrienden) terwijl dat echt een tijd heeft geduurd. M'n leven is nu ook redelijk stabiel. Heb een eigen huisje met m'n vriend, een goede relatie, een leuke, vaste baan. Dat scheelt ook superveel. Je leven is echt de moeite waard om ervoor te vechten dus ga ervoor

[Neko*]

Gisteren erachter gekomen dat mijn angst voor gevoelens voornamelijk voortkomt uit de angst de controle te verliezen en het niet weten wat ik vervolgens moet met die gevoelens. Dat ik het ook gewoon niet goed durf toe te laten, en al gauw de open deur met emoties wanneer iets me teveel word, gewoon weer dicht gooi. En ondanks dat het gisteren best fijn en al was, voel ik me enorm schuldig. Het wordt echt tijd dat ik eens bericht krijg over dat stomme onderzoek en dat er iets van hulp komt want zo langzamerhand zinkt het bootje op de oceaan waarin ik me bevind.

[Heksjuh]

Ik snap mijn moeder echt niet. Ja, ik weet dat ik mijn spaargeld aan het opmaken ben aan mijn rug, dat hoef je me niet elke keer als ik je zie te zeggen. Ze zei dat ik er maar mee moet leren leven dat ik een zwakke rug heb. Ze vindt het onzin dat ik morgen een telefonische afspraak heb en misschien zelfs terug ga naar het revalidatiecentrum, ik moet er maar gewoon mee leren leven. En stoppen met mijn sport.
Ik snap dat er een moment komt dat ik er misschien maar mee moet leren leven dat mijn rugpijn niet weggaat, of dat het misschien wel weggaat maar ik sneller last krijg dan anderen, maar dat is niet nu. Ik heb nog niet alle onderzoeken gehad die mogelijk zijn. En ze heeft het duidelijk niet begrepen als ze denkt dat ik gewoon een zwakke rug heb. Er valt ook niet over te praten, ik ben het niet met haar eens dus zegt ze dat ik een eigen wil heb en alles beter weet?
Bedankt mam. Je hoeft niet achter alles te staan wat ik doe, ik hoef het niet eens te zijn met de adviezen die je geeft, maar de opmerkingen die jij maakt zijn geen adviezen ("straks kan je niet met de wedstrijden meedoen omdat je het inschrijfgeld niet kan betalen"). Ik ben echt ontzettend verdrietig hierdoor. Ik ben wel blij dat ik niet meer elk weekend thuis kom, ik was nog geen vijf minuten binnen of het was al feest. Ik voel me al ellendig genoeg zonder die kutopmerkingen.

[Dott]

Daantje_0705 schreef:

@ Dott: wat voor mij ontzettend heeft geholpen is dat ik in m'n psychotherapie geleerd heb dat je zelf dingen in de hand hebt. Ik was altjid zo van 'ik heb niets te doen want niemand nodigt me uit' maar je moet zélf dingen gaan doen, mensen gaan vragen. Ik was altijd heel erg passief. Schoof alles op anderen af als het met mij niet goed ging terwijl je daar zeker zelf wel zeggenschap in hebt. Ik heb ook een lange periode gehad waarin het niet goed ging, ik niet gelukkig was maar op een gegeven moment ging het echt beter. Weet nog altijd niet of dat door m'n therapie kwam of gewoon doordat ik ouder werd en anders naar dingen ging kijken. Kreeg toen ook een andere relatie. Nu gaat het goed met me. Kan ontzettend genieten van kleine dingen (mooi weer, lekker zonnetje, iets leuks nieuws kopen, bloemetjes in bloei buiten, lekker eten, gezellige avond met vrienden) terwijl dat echt een tijd heeft geduurd. M'n leven is nu ook redelijk stabiel. Heb een eigen huisje met m'n vriend, een goede relatie, een leuke, vaste baan. Dat scheelt ook superveel. Je leven is echt de moeite waard om ervoor te vechten dus ga ervoor

Ja, ik heb een beetje het omgekeerde, meer het ik heb geen behoefte aan mensen want ik val ze alleen maar lastig met mn gezeur xD
Ik heb niet het idee dat ik per se passief ben of het op anderen af schuif, ik heb juist eerder de neiging om mezelf op de kop te geven.
Ik hoop dat ik over een tijdje ook kan zeggen dat het goed met me gaat, daar heb ik nog wel hoop in dat dat misschien ooit zou kunnen..
Maar ja, voor nu word ik ook gewoon moe van het niet weten wanneer ik aan iets anders kan beginnen, misschien hoor ik daar morgen meer over.

Iig bedankt voor de reacties, was heel erg bang om afgekeurd te worden

[Daantje_0705]

Onzekerheid is altijd gewoon heel erg vervelend. Iedereen wil gewoon weten waar ie aan toe is en weer plannen kunnen maken enzo, dat snap ik heel goed Misschien is het voor jou ook juist wel goed om júist met mensen af te spreken omdat je daar vaak meer van opknapt dan wanneer je alleen thuis blijft zitten piekeren of andere mensen je niet tot last zien. Ik heb dat zelf ook wel gehad met m'n astma hoor. Dat ik het heel vervelend vind om te vragen of mensen daar rekening mee houden en daardoor maar niet mee ging of dingen niet meer deed terwijl ik er nu achterkom dat mensen het helemaal niet erg vinden maar het vaak gewoon niet weten. Succes hoor meid en ik hoop dat je gauw meer duidelijkheid hebt

[Hawahaai]

@ Dott: sterkte...
@ Heksjuh: lastig, dat je moeder het erg anders ziet dan jij. Het is jouw rug, en jij moet er mee leven, en accepteren dat 'dit het is' (als dat inderdaad zo gaat zijn) gaat je vast beter af als je zelf het idee hebt dat je alle mogelijke opties hebt geprobeerd, dus ik snap wel dat je door wilt gaan.

OT: Wat een geweldig weekend, not. Bij vrienden op bezoek was leuk, maar verder gaat de communicatie hier thuis niet echt goed. Hij is niet eenduidig en daar kan ik heel slecht tegen als ik het al druk heb.
En pff. Ik word echt gek van het vacatures-zoeken. Er is zo ontzettend weinig, of ik weet gewoon echt niet in welke richting ik moet zoeken. En google is your friend, maar er worden ook zoveel verschillende benamingen voor functies gebruikt, dat ik soms ook niet meer weet waar ik op moet zoeken. Iemand nog suggesties? Op wat voor functies (binnen en buiten het onderwijs / de jeugdzorg) kan ik solliciteren met een pabo-diploma en een diploma orthopedagogiek/onderwijskunde (en een rits certificaten voor onderwijszorg)?

[Daantje_0705]

@ Hawahaai: mijn schoonmoeder is remedial teacher en doet dat ook voor een onderwijsstichting op verschillende scholen. Heb je al aan zoiets gedacht? Dan heb je wel contact met kinderen maar minder het 'opvoeden' en ook geen eigen klas waarvoor je je verantwoordelijk hoeft te voelen. De man van een collega van me doet veel organisatorische dingen voor een brede school, dat kan ook nog een optie zijn. Hij heeft ook gewerkt bij Teleac bij het ontwikkelen van programma's voor schooltv enzo.

[Hawahaai]

@daantje: ik werk nu gedeeltelijk als rt-er, maar vanwege de bezuinigingen in het onderwijs raak ik waarschijnlijk mijn baan kwijt en worden dat soort functies sowieso vaker geschrapt. Ook doe ik dat soort werk nu al freelance, maar daar is geen fulltime salaris mee te verdienen als je niet op een school kunt werken. Een brede school is misschien wel wat. Ik was ook al aan het kijken naar educatieve uitgeverijen, maar daarvoor heb ik volgens hen te weinig ervaring. En zo gaat het dus maar door.

[Missy1234567890]

@ Heksjuh: nee, op zulke opmerkingen zit je zeker niet te wachten, wat meer begrip zou fijner zijn. Knuf.

OT: ik voel me echt slecht en ik kan tegen niemand zeggen waarom. Ik ben zo bang dat ik/we nu een goede vriendschap in opbouw heb(ben) verpest en dat het nooit meer wordt zoals het was en dat was zo leuk. Ik zou het echt héél erg vinden als het daar op uitdraait. We hebben wel allebei gezegd dat dat niet gaat gebeuren en wat mij betreft hoeft dat ook niet, maar hij denkt teveel en maakt het allemaal gecompliceerd. Ik weet echt niet hoe dit verder moet

Vandaag had ik ook een complete off-day. Ik had vanmorgen eigenlijk een extra repetitie, maar ik was zo moe dat ik niet gegaan ben. Voel me echt schuldig, want ik had het echt wel nodig, maar ik denk dat ik het concert volgende week maar laat zitten, ik kan het toch nog niet. Net even wat nummers geoefend, maar ik krijg die teksten nooit in een week uit m'n hoofd geleerd. Vanmiddag had ik een activiteit gepland, maar te weinig deelnemers, dus heb hem maar geannuleerd. Vervolgens niks gedaan, me kut lopen voelen, enorme hoofdpijn ook, paracetamol hielp niet, beetje onder een dekentje op de bank gelegen. Nu maar slapen, morgen weer werken, hoop dat het een beetje een rustig dagje wordt.

Ik had weer lekker veel last van lichamelijke stressreacties vandaag. Zonder dat ik verder stress heb eigenlijk. Veel rugpijn en een beetje benauwd. Ik probeerde van alles om er snel vanaf te zijn. Een aantal keer op de grond gaan liggen en (zelfverzonnen) oefeningen voor mijn rug gedaan, buikspieroefeningen, daarna juist weer proberen te ontspannen achter de tv, hangend op de bank. Boodschappen gaan doen en er niet te veel aan denken. Nah, het hielp allemaal niet echt. Nu een twee uur geleden dan toch maar oxazepam ingenomen. Dat doe ik niet graag omdat ik daar vaak heel moe van word en dan juist helemaal nergens meer toe kom. Het gekke is dat ik nu juist productief werd erna, omdat ik eindelijk van die spierspanning af was. Dus uiteindelijk toch nog de kooi van de ratten schoongemaakt en de was gedaan en toen ook maar de huiswas opgehangen en mijn wastafeldinges schoongemaakt enzo.. om 12 uur 's nachts . Dus stiekem denk ik 'had ik die oxazepam nou eerder ingenomen' maar dat moet ik ook niet denken want dan ga ik straks bij het minste of geringste naar die dingen grijpen. Ja en dan word je wél verslaafd. En dat wil ik ook niet.

[igfy]

Nog altijd niks van mijn scriptie gehoord. Niet eens een ontvangstbevestiging Nou ja, hopelijk was mijn begeleider op een congres oid en komt hij deze week weer terug. Anders vind ik het wel zwaar kut van hem.

[winnie the pooh]

Ah fantastisch!
Nog niets van sintlucas gehoord terwijl ik er gister via via achterkwam dat een jongen van tekenles is aangenomen en die heeft op dezelfde dag toelating gedaan als ik.... vind t maar vreemd maar ik probeer er maar niet aan te denken.
En dan ook nog een laptop die na 2 jaar en een paar maanden dood is en ws niet meer gaat werken, die valt ws nog wel te maken maar ik vraag me af of dat de moeite waard is, daar nu ineens veel geld aan uit gaan geven terwijl ik over n halfjaar sowieso n nieuwe laptop moet hebben.
Papa is nu aan het kijken of hij zijn oude laptop nog zo kan maken dat ik er gewoon mee kan internetten en word en powerpoint etc. zodat ik toch een ''eigen'' laptop heb en niet altijd beneden hoef te zitten, dat is wel handig als ik Joyce wil mailen of wil forummen ofzo want ik vind dat niet fijn als iedereen me dan in de gaten houdt....
Voelde me gister weer behoorlijk rot, heb nog wel wat folders rondgebracht en wat aan wiskunde gedaan maar niet alles wat ik had willen doen.

En ik ga zometeen denk ik Joyce ff mailen, over hoe het met haar gaat en ff vertellen hoe dat gesprek vrijdag was.

^Als je zo graag iets wil weten van st. Lucas, bel je toch zelf? "Hallo! Ik ben Winnie en heb toen en toen toelating gedaan, maar ik heb nog geen bericht. Veel mensen om me heen wel, dus ik vroeg me af of er nog iets komt, misschien is er iets fout gegaan?"

Ik had vorige week een deadline niet helemaal gehaald. Goede redenen waarom niet, maar voelde me er toch slecht onder en ging zelfs met een knoopje in mijn buik naar het werk vandaag, dat heb ik niet snel. Vanochtend komt meteen de manager aan wie ik moest leveren naar me toe, dat hij het prima vond wat ik had opgeleverd en begreep waarom het niet helemaal compleet was. Hij bood aan te helpen bij verzamelen van de ontbrekende stukken.

Daarnaast is in mijn team (sport gaat het nu over ) de coach wegens privéredenen opgestapt in de winterstop. We konden in eerste instantie geen vervanger vinden en aangezien ik aanvoerder ben, zou er erg veel op mijn rug terecht komen. Ik maakte me daar zorgen over. Zaterdag met het hele team samen gezeten met een sportpsycholoog. Dat werkte al heel goed, veel concrete afspraken gemaakt en manieren waarop we het gaan aanpakken. Zojuist nog beter nieuws ontvangen: de beste coach uit onze regio gaat ons in ieder geval de komende weken coachen en waarschijnlijk de rest van het seizoen en daarna ook nog. Alsof er een loden last van mijn schouders valt! Ik zie het weer helemaal zitten, kan me lekker concentreren op mijn eigen spel en de wedstrijden zelf in plaats van het gedoe er om heen

En ten slotte is mijn bovenbuurvrouw terug uit Zuid-Afrika, ze had me gemist en komt donderdag bij me eten

Life is good!

[Heksjuh]

Hawahaai en Missy: ze hoeft me niet te begrijpen en ze mag ook best laten merken dat ze het er niet mee eens is, maar ze doet het wel echt op een vervelende manier. En ik had natuurlijk liever wel dat ze altijd achter me staat of in ieder geval doet alsof.

Telefoongesprek met de revalidatie arts was niet zo nuttig. Hij gaat erover nadenken en overleggen en belt me later terug, wat ik ontzettend onhandig vindt want ik heb gewoon onderwijs. Hij had het over behandeld worden in het revalidatiecentrum en ik denk dat dat de beste optie is, maar dat kan echt niet met mijn studie. Hij gaat kijken of ik misschien bij het revalidatiecentrum in Utrecht terecht kan, dat zou al beter zijn.
Weer wachten dus. Ik hoop dat ik in Utrecht terecht kan, dan is het heel misschien te combineren met mijn studie.
Ik weet niet zo goed wat ik nu moet doen. Of wat ik wil doen.

[Dott]

gesprek gehad met mijn hoofdbehandelaar, hij wist me nog niks te vertellen over mijn volgende behandeling en ondanks dat ik daar ongeveer hetzelfde heb verteld als hier bleef het gesprek een beetje 'zweven' alsof er geen diepte in kwam.
Nou ben ik altijd vrij gevoelloos als ik daar binnen stap, maar alsnog is dit erg vreemd.
Toen ik klaar was kwam ik het 'hoofd' van mijn kliniek tegen en die vertelde me nog even dat als ze mijn moeder was geweest ze me aan mn haren terug had gesleurd naar de kliniek en had gezegd hier hoor jij thuis... lekker, zo'n trap na.

[Missy1234567890]

Hele dag in een soort roes gezeten, gelukkig was het rustig op het werk.
Ik zit me de hele tijd af te vragen waarom het zo ver heeft moeten komen.
Ik ken mezelf niet meer terug, als ik dit aan iemand vertel gelooft die het nooit.
Zo meteen maar weer de schijn ophouden dat het fantastisch gaat, want als ik het ergens niet kan vertellen, is het daar wel. Drama.

[darkfairy]

verder was het een hele vermoeiende dag door al die onrust in me hoofd,
en van die stemmen word ik ook knettergek.
maar ik probeer ze te negeren ook al is dat heel moeilijk.
vanavond lekker rustig aan doen.
hopelijk word het morgen een rustigere dag.
en ik hoop morgen te horen of ik in het weekend op de afdeling mag blijven.

[Hawahaai]

Missy1234567890 schreef:

Ik ken mezelf niet meer terug, als ik dit aan iemand vertel gelooft die het nooit.

Wat is er aan de hand? Als je wat kwijt wil, stuur gerust een pm.

Ot: heerlijk gewerkt vandaag. Ik ben wel benieuwd hoe het morgen op het werk gaat, nu bijna al mijn collegas gaan staken en ik met nog een collega kinderoppas moet zijn voor een aantal kinderen.
En ik schiet niet echt op met die sollicitatiebrief. Ik kom niet tot een mooie opbouw.

[Daantje_0705]

@ Missy1-0: Pas je goed op jezelf? Je verhaal bij niemand kwijt kunnen is ook niet goed hè? Ken je niet iemand die buiten de situatie staat en aan wie je het toevertrouwt? Je mag mij ook pb-en als je wil hoor. Doe rustig aan en *knuffel*

@ Hawahaai: als ik je kan helpen met je brief of als je gewoon even een andere mening wil horen mag je die ook sturen hoor Heb je toch een vacature gevonden van iets wat je leuk vindt? Succes morgen, komt vast goed

@ Winnie: ik zou ook gewoon even bellen met Sint Lucas hoor. Voor hetzelfde geld is er iets niet goedgegaan bij de post oid en zit je onnodig lang in spanning. Wat Secret Agent zegt is echt niet raar hoor.

@ Heksjuh: balen die reactie van je ouders meid Ze hoeven het niet met je eens te zijn als je maar wel begrip krijgt *knuffel* Wacht maar even rustig af waar je behandelaar mee komt en probeer je niet al te veel zorgen te maken. Uiteindelijk komt alles goed. Ik dacht ook dat het niets zou worden met werken en m'n revalidatie en nu blijkt uiteindelijk iedereen heel begripvol en geinteresseerd en gaat het allemaal best goed (ondanks dat ik echt kapot was vanmiddag en heel diep in slaap gevallen was in de trein naar huis omdat het toch iets teveel van het goede was ).

OT: Druk weekend gehad maar wel leuk Vrijdag was ik vrij en ben ik nog even naar de stad geweest met m'n vriend. Pasfoto's laten maken, nieuw batterijtje in m'n horloge laten zetten en nieuwe spijkerbroek gekocht, voor 35 euro terwijl ie eigenlijk 109 was. Ben er echt superblij mee Zaterdag rijles gehad, ging goed. M'n instructrice zei nog 'waarom rijd je nou niet gewoon altijd zo Daan'. Het was ook wel goed voor me om te merken dat ik het echt wel kan en dat ik gewoon door moet zetten en ze maar moet laten lullen daar bij het CBR. Daarna etentje gehad met vrienden in Den Haag. We zijn er op de fiets heen gegaan, half uur heen, half uur terug en dat ging best goed. Etentje was ook gezellig. Zondagochtend ontbeten met m'n schoonouders die weer terug waren van vakantie en 's middags even bij opa en oma geweest, daar waren ook de oom en tante van m'n vriend. Was ook gezellig. 's Avonds pannenkoeken gaan eten in het pannenkoekenhuis en toen was het weekend alweer voorbij. Vanmorgen weer gesport, ging goed maar was daarna wel erg moe. Groep was alleen niet zo gemotiveerd, dat was wel een beetje jammer. Ik was de enige die alles gedaan had en daardoor leek het alsof ik erg laat klaar was terwijl ik dus een onderdeel extra gedaan had. Was daarna erg moe maar gelukkig was het rustig op het werk, was wel weer fijn Duik nu lekker m'n bedje in.

[winnie the pooh]

Ik heb net ff SintLucas gebeld, en het enigste wat ze me konden vertellen was 'nog niet alle uitslagen van 4 februari zijn weg'. Gister vertelde mn persoonlijk mentor wel dat ze nog steeds geen gesprek heeft gehad met diegene van sintlucas die haar had gebeld, maar dat was een zorgcoordinator dus ik moet me maar gewoon ff niet te druk maken, want zorgcoordinatoren zijn meestal wel relaxte mensen, vind het alleen belachelijk dat het daarvan af moet hangen, roepen ze daar nog zo hard dat je ze je niet afwijzen op iets wat je hebt of hulp die je nodig hebt ofzo, maar uiteindelijk lijkt dat wel de rede te zijn dat ik nog niets heb gehoord.

Verder was gister wel oke, folders rondgebracht en even naar school geweest.
Een grote opdracht van economie waar ik bijna 5 maanden mee bezig was is nu eindelijk ook afgerond en ik heb te horen gekregen dat ik er niets meer aan hoef te veranderen dus dat is fijn!
Vanmiddag hoor ik of ik nog wat moet veranderen aan het gedeelte van mijn sectorwerkstuk wat ik al ingeleverd heb, maar ik verwacht dat dat ook wel oke is.

Ik baal er alleen nogal van dat mn laptop voorlopig niet gaat werken, waarschijnlijk is de harde schijf nog wel goed dus papa gaat kijken of hij daar de dingen af kan halen die ik nog wil hebben(foto's en muziek enzo), en dan moeten we hem ff ergens naartoe brengen om te kijken of de laptop zelf nog gemaakt kan worden. Tot die tijd heb ik een oude laptop van papa gekregen, maar daar werkt internet niet altijd op en daarom zit ik nu dus ook weer op de laptop beneden, die van ons allemaal is.
Heb ik opzich geen moeite mee maar forummen enzo gaat dan moeilijk omdat hier thuis niemand weet dat ik dat doe en dat wil ik ook zo houden.

[Suey]

Hmpf ik ben een beetje een oneindige discussie aan het voeren met mezelf over of ik nu wel of niet vroegtijdig met mijn werk moet stoppen. Het werk op zich is leuk maar er zijn veel regels en dingen waar ik me ontzettend aan erger. Maar ik houd ook niet van opgeven, en heb nog geen idee wat ik in de plaats van dit zal gaan doen. Als ik nog vijf maanden doorzet heb ik in ieder geval wel verdiend vakantie...

[Dott]

Ik denk niet dat het bij Moneza daar mee te maken heeft.

[astro-rock79]

rot school

ouders zeggen het is de mooiste tijd van je leven? nou..... dat denk ik niet!

[darkfairy]

ik hoorde van de vpk's dat de psychologe zei.
dat er 2 bedden vrij zijn op de afdeling.
maar morgen komt er een nieuwe opname dus dan is een bed alweer vol.
en nou moet ik afwachten tot vrijdag en als er vrijdag verder niemand meer word opgenomen.
dan bellen ze me op en dan kan ik het weekend in boekel op de afdeling blijven.
dus ik wacht maar af en hoop dat ik het weekend daar kan blijven.

[Omar207]

astro-rock79 schreef:

rot school

ouders zeggen het is de mooiste tijd van je leven? nou..... dat denk ik niet!

Haha, idd bullshit Je tijd op de Hogeschool/Universiteit wordt de mooiste tijd van je leven

[Neko*]

Omar207 schreef:

Haha, idd bullshit Je tijd op de Hogeschool/Universiteit wordt de mooiste tijd van je leven

En zelfs dat niet voor iedereen.

[Omar207]

Neko* schreef:

En zelfs dat niet voor iedereen.

Wel voor de mensen die dat wel gaan doen.