Ik waarschuw vast: dit wordt een lang verhaal
Laat ik maar bij het begin beginnen. Ik heb bijna 3 maanden een relatie gehad met een jongen die ik al ongeveer een jaar kende, van m'n studie. Hij was al een goeie vriend van me, we hebben ook veel gezamenlijke vrienden. We waren al veel langer dan die 3 maanden met elkaar bezig, maar wegens omstandigheden werd het pas later officieel.
Deze zomer waren we allebei heel erg druk met het organiseren van een activiteit van onze studievereniging. We zaten allebei in die commissie, ook een reden waarom we zo lang gewacht hebben met officieel vriendje en vriendinnetje zijn. Het ging niet echt goed met onze relatie in die tijd, maar we waren te druk om het erover te hebben. Bijna gelijk na het einde van de zomer, toen alles voorbij was, kregen we ruzie om iets kleins. Hij besloot toen dat hij ermee wilde stoppen, onder andere omdat hij dacht hij het niet meer leuk kon hebben met me. Dat was ongeveer half september.
Ik dacht toen dat het wel over zou zijn. Ik was het totaal niet eens met een aantal punten waarop hij besloten heeft dat het over was. De belangrijkste was toch wel dat ik vond dat hij het erg snel heeft opgegeven, zonder ervoor te vechten. Het ging inderdaad niet goed die tijd, maar ik vond door omstandigheden. Ik heb 'm na een week een lange mail gestuurd met daarin ook een aantal vragen. Daarop heeft ie gereageerd, ook om aan te geven dat ie vrienden wil blijven. Ik heb 'm toen laten weten dat ik het erg moeilijk mee had en het waarschijnlijk nooit helemaal zou begrijpen, maar dat iik dat wel wilde proberen, omdat ik 'm niet helemaal kwijt wilde.
Vrienden blijven bleek alleen ontzettend moeilijk te zijn. De keren dat het een beetje goed ging, liepen uit op zoenen en/of bij elkaar slapen. Daarbij liet hij een aantal keren weten dat hij het miste en dat het nog steeds zo vertrouwd was. Het lukte me daarom totaal niet om echt normaal als vrienden te doen.
In de tussentijd heeft ie ook 2 keer met een ander meisje gezoend, beide keren toen hij heel dronken was. Zo is hij gewoon: als ie dronken is, wordt ie aanhankelijk en gaat ie mensen zoenen. De eerste keer was toen het net uit was, de keer daarna echter een tijdje later. Daarna besloot ik dat ik niet langer available wilde zijn voor hem: ik was gewoon nog makkelijk te scoren en meer niet.
Dat ging goed tot 2 weken geleden. We hadden nog een soort afsluitingsweekendje met onze commissie. Eigenlijk waren we het hele weekend weer een stelletje, wat de rest van onze commissie ook al pesterig zei. Het gebeurde gewoon weer. De week daarna wist ik echt niet hoe ik nou tegen 'm moest doen, en volgens mij had hij hetzelfde
Alleen in die week begonnen de problemen. Een hele goeie vriendin van me ging steeds closer met 'm om, ook omdat ze samen een project deden. Zij weet alles van me, hoe ik over 'm denk en dat ik er ook nog mee zit en er echt nog niet overheen ben. Ze is ook het type dat mensen zoent als ze gedronken heeft. Ze zit de laatste tijd niet zo heel lekker in d'r vel, mede daarom. Vorige week op een feestje kreeg ik al het idee dat die 2 ooit wel eens zouden kunnen zoenen. Ik ben niet heel jaloers aangelegd, en heb er dus ook niks van gezegd. Ik hoopte dat ze verstandig genoeg zou zijn om het niet te doen.
Ik had al een beetje gehoord dat hij haar wel leuk scheen te vinden. Dat is dus in een paar dagen ontstaan, net nadat we dus dat weekendje weer ongeveer als stelletje doorgebracht hadden. Die vriendin had ik er ook alles over verteld, dus ze wist ervan.
Maar toch hebben ze gezoend. Afgelopen week waren ze een keer 'toevallig' samen uit. Ze waren allebei een beetje dronken en toen gebeurde het.
Ik had al het vermoeden dat ze gezoend hadden, maar hoorde het uiteindelijk via iemand anders. Ik was helemaal in de war en had geen idee wat ik ermee moest. Ik heb haar een beetje genegeerd, waarop ze uiteindelijk uit zichzelf naar me toe kwam en we het erover gehad hebben. Ze had er spijt van, omdat ze 'm helemaal niet leuk vindt. Ze negeert 'm nu ook en neemt afstand, ook omdat ze wel zag dat hij haar wel leuk vond. Dat had tot gevolg dat ze dit weekend een smsje van 'm kreeg met de vraag wat er gebeurd was en waarom ze 'm negeerde, terwijl ze het daarvoor toch zo leuk hadden. Ze heeft er niet op gereageerd.
Ik heb het haar wel redelijk vergeven, ook omdat ze het niet zo makkelijk heeft. En bovendien omdat ik haar niet ook nog eens kwijt wilde. Maar dit weekend ben ik wel na gaan denken, mede dankzij een gesprek met een andere vriendin. Zij snapte niet dat ik het haar zo makkelijk vergeven heb. Volgens haar had die vriendin het nooit zo ver mogen laten komen en maakt het niet uit dat ze spijt heeft, want dat is lekker makkelijk. Het is volgens haar in ieder geval niet de schuld van m'n exvriendje, die kan volgens haar doen wat ie wil. Daar geef ik haar deels gelijk in, maar ik vind nog steeds dat hij het niet kon maken.
Ik ben nu vooral boos op m'n exvriendje, maar eigenlijk ook nog op die vriendin van me. Ik weet alleen totaal niet wat ik er nu mee aanmoet. M'n exvriendje zorgt er dus voor dat ik boos ga zijn op m'n beste vriendin, omdat ie met haar gezoend heeft. Maar het komt van 2 kanten: zij heeft wel met hem gezoend, terwijl ze het ook had kunnen weigeren. Ik wil haar daardoor niet kwijtraken, maar het ook niet makkelijk vergeven. Bovendien weet ik echt niet hoe ik nu tegen hem moet doen. Hij is me niks verplicht en kan eigenlijk doen wat ie wil. Maar toch vind ik eigenlijk dat hij te ver gegaan is.
Wat zouden jullie doen in deze situatie? En wat zijn jullie tips, want die kan ik erg goed gebruiken op dit moment