Pure paniek

[Charles-Louis]

Hoi!

Het is alweer een hele tijd geleden dat ik actief was op scholieren, zo lang zelfs dat ik mijn oude account alweer vergeten was. Inmiddels alweer scholier-af (al bijna student-af), maar hopelijk kan ik hier nog een keer wijze raad krijgen. Even een klein verzoekje vooraf, als iemand de situatie herkent en weet dat ik het ben, aub niet vermelden.

Ik twijfel een beetje of deze vraag in dit subforum moet of in psychologie, als ik verkeerd zit dan hoor ik het wel

Mijn probleem is het volgende: ik ben een laatbloeier. Eerst had ik daar wel vrede mee, maar de laatste paar maanden begint het toch te wringen. Niet op seksueel gebied, dat zal mij eerlijk gezegd een beetje worst wezen, maar op relationeel gebied begint de behoefte naar iets toch steeds sterker te worden.

Ik ben inmiddels 21, maar voor de oorsprong van het verhaal denk ik dat ik jullie het beste mee kan nemen naar mijn vijftiende. Geheel onverwacht kreeg ik toen (in een zatte bui) mijn eerste zoen. Ik vond het meisje niet leuk of iets dergelijks, maar ach, het moet toch eens gebeuren. Het meisje heb ik vervolgens in het echt nooit meer gezien.

Op video daarentegen wel. Een van mijn "vrienden" op dat moment vond mijn eerste oncharmante zoen ideaal beeldmateriaal om door te sturen. Binnen een maand had iedereen van de familie van de meid zelf, de eikels in mijn klas, de ouders van mijn vrienden tot mijn zusje het filmpje gezien. In retroperspectief had ik mij daar overheen moeten zetten en gewoon moeten doorpuberen zoals iedereen op die leeftijd. Een jaar of twee heb ik niets gedurfd wegens dat filmpje, en later durfde ik niets meer omdat het al twee jaar terug was.

En dat brengt ons tot twee weken geleden. Op miraculeuze wijze verscheen er een meisje op onze camping die een zitplaats nodig had. Charles-Louis had de meest comfortabele campingstoel en daar paste nog best een persoon bij. Van het een kwam het ander, zou je zeggen. Ik zal jullie alle beschamende details besparen, maar mijn tweede zoen ooit was (maximaal) twee seconden lang pure doodsangst van mijn kant. Gevolgd door een paniekkots (onder het mom van drankjes halen naar de dixies gerend, sorry mededixiegebruikers ).

Nu is mijn vraag, hoe kom ik van mijn angst af? Zou ik hiervoor naar een psycholoog moeten gaan? Ik ben inmiddels 21 jaar oud en ik heb het idee dat ik te ver achterloop om dit op een normale manier bij te benen. In de tussengelegen jaren zijn er genoeg momenten geweest waarop een meid op mij afkwam in de kroeg waarna ik er op (objectief hilarische manieren) tussenuit ben geglipt. Het hele er op afstappen en een praatje maken deel werkt perfect, maar zodra er iets van lichamelijk contact in het spel komt raak ik volledig in paniek en wil ik zo snel mogelijk weg.

Nu ik het zo teruglees is het niet echt een vraag maar meer een situatieomschrijving geworden, maar als iemand advies (of vragen) heeft dan hoor ik het graag.

[Dekaloog]

Wat vind je precies zo eng? Ben je bang dat je uit onervarenheid iets raars doet, vrees je de heftige lichamelijke reacties, is het de prestatiedruk van 'nu of nooit'?

[Elin3]

Heb je een goede vriendin (of vriend) waarmee je dit eventueel kunt bespreken, die je wat tips kan geven, of waarmee je eventueel kunt "oefenen"?

[Charles-Louis]

Dekaloog schreef:

Wat vind je precies zo eng? Ben je bang dat je uit onervarenheid iets raars doet, vrees je de heftige lichamelijke reacties, is het de prestatiedruk van 'nu of nooit'?

Ik weet niet zo heel goed waar ik bang voor ben, maar ik denk dat de oorsprong voor een deel bij die twee redenen ligt.

Elin3 schreef:

Heb je een goede vriendin (of vriend) waarmee je dit eventueel kunt bespreken, die je wat tips kan geven, of waarmee je eventueel kunt "oefenen"?

Bespreken heb ik laatst met een goede vriendin gedaan, al was dat wel in een zatte bui. Ze begreep mijn angst wel (het gevoel van te laat zijn) maar had geen goede oplossing ervoor en raadde mij aan om naar een psycholoog te gaan. Dat oefenen zit er niet in, zoenen heeft bij mij zo'n lading dat ik dat niet zonder problemen met een jarenlange vriendschap zou durven combineren.