Advertentie | |
|
13-11-2003, 19:48 | |||
Citaat:
Citaat:
Het eerste leg ik simpel gezegd uit als 'iemand die niet op de juiste plaats zit'. Men wil wel, maar kan niet. Maar is dat dan verwijtbaar of niet, want hoe komt iemand op een verkeerde plek terecht? Overigens wordt deze grondslag in de praktijk altijd als verwijtbaar beschouwd, maar ik heb daar zelf gevoelsmatig soms wat moeite mee (zoals met nog wel veel meer regelgeving ). Dat gewetensbezwaren verwijtbaar zijn is duidelijk. Men doet iets niet omdat het tegen zijn of haar gemoed indruist. Hier geldt men kan wel maar wil niet.
__________________
You love me You hate me, You hate to love me You love to hate me...||De Nieuwe Wereld komt eraan!!!! ...
|
13-11-2003, 19:55 | ||
Citaat:
__________________
You love me You hate me, You hate to love me You love to hate me...||De Nieuwe Wereld komt eraan!!!! ...
|
13-11-2003, 21:51 | |||
Verwijderd
|
Citaat:
In beginsel is de werknemer niet gehouden om instructies op te volgen die de werkgever hem geeft, wanneer klemmende gewetensbezwaren hem daartoe nopen. Dat hoeft op zich geen reden te zijn voor ontslag. Maar iemand die zijn functie feitelijk niet meer kan vervullen, zal wel eruit gewipt moeten worden. Dat zal dan in de regel gebeuren door een ontslag op staande voet, oftewel een onverwijlde opzegging wegens een dringende reden. Ook kan de werkgever ontbinding van de arbeidsovereenkomst verzoeken aan de kantonrechter. In ieder geval is het natuurlijk niet zo dat iemand die gewetensbezwaren heeft, zijn leven lang op dezelfde plek kan blijven zitten en doorbetaald worden terwijl hij geen werk verricht. Misschien is er dan niet eens zozeer sprake van verwijtbaar gedrag, maar er is wel sprake van een omstandigheid die zo klemmend is dat de arbeidsovereenkomst behoort te eindigen. Een werkgever hoeft niet iemand in dienst te houden die niet kan werken (natuurlijk uitgezonderd de gevallen van ziekte, zwangerschap enz.) Citaat:
|
Advertentie |
|
|
|