Advertentie | |
|
![]() |
||
Citaat:
__________________
"Mathematics is a gigantic intellectual construction, very difficult, if not impossible, to view in its entirety." Armand Borel
|
![]() |
||
![]() |
Citaat:
|
![]() |
||
![]() |
Citaat:
![]()
__________________
http://www.intestterror.nl
|
![]() |
|
![]() |
hallo U...n,
hier een uitwerking ... http://www.sosmath.com/diffeq/system...igenvalue.html ...voor de theoretische benadering van TDH Het volgende eenvoudige voorbeeld komt je misschien bekend voor... Neem als operator L heel eenvoudig de tweede afgeleide d^2/dx^2 en laat deze werken op een nog onbekende functie f(x) Wanneer geldt L f(x) = w f(x) dan is w = 'labda' de/een eigenwaarde (eigenvalue, Eigenwert) voor dit gebeuren. f(x) = A sin(sqrt(-w)x + B) voldoet... probeer! Stel dat bovendien geldt f(0) = f(a) = 0 dan vervalt B en wordt w( n ) = ( n*pi/a )^2 ..... n = 1,2,3... Laatst gewijzigd op 12-12-2004 om 09:43. |
![]() |
|
![]() |
OK, en dan nu... wat zijn eigenfuncties? Het antwoord is vrij simpel. Eigenfuncties zijn oplossingen van de vergelijking:
![]() ![]() ![]() Dit zijn dus niet zomaar functies. Het idee is dat als je de operator H laat werken op een eigenfunctie, dan krijg je daaruit precies diezelfde eigenfunctie maar vermenigvuldigt met een factor E. Het beste voorbeeld is hierboven al gegeven. Want stel dat je potentiaal (V[x]) 0 is. Je vergelijking verandert dan in het voorbeeld van blabla: -h2/2m d2|psi>/dx2 = E|psi> Oftewel; vindt een functie die na 2 keer differentieren weer diezelfde functie is. Dat kan dus een sinus of cosinus zijn! En inderdaad, dat zijn dus ook de eigenfuncties van dit probleem. In dit geval krijg je: d2|psi>/dx2 = -2mE/h2|psi> Stel dat je ook de randcondities hebt dat |psi(0)> = 0 en |psi(a)> = 0. Deze randcondities kan je interpeteren als een soort put met breedte a, waar een deeltje in zit (de zogeheten oneindig diepe potentiaalput). Het blijkt dan dat de oplossing van dit probleem is: |psi(x)> = Sin[n*pi/a x] (met n = 1 of 2 of 3, etc) Maar je weet dat bij 2 keer differentieren van deze functie je dit krijgt: -(n*pi/a)2Sin[n*pi/a x] Terwijl dit weer gelijk moet zijn aan de bovengenoemde vergelijking, waardoor dus ook geldt: -(n*pi/a)2 Sin[n*pi/a x] = -2mE/h2 Sin[n*pi/a x] Oplossen naar E (want dat is een ingevoerde constante; de waarde was nog niet bekend) En = n2pi2h2/2ma2 En wat betekent dit resultaat? Nou, dat je dus eigenlijk een set van eigenfuncties hebt, namelijk: |psi(x)> = Sin[n*pi/a x] (met n = 1 of 2 of 3, etc) Met bij iedere eigenfunctie een specifieke energiewaarde: En = n2pi2h2/2ma2 En dit is nou zo'n resultaat waarom quantummechanica eigenlijk quantummechanica heet. Blijkbaar zijn namelijk niet alle energiewaardes toegestaan! Er zijn alleen hele specifieke, discrete energiewaardes mogelijk; andere waardes kunnen simpelweg niet voorkomen. En zo'n eigenfunctie wordt nou een eigentoestand van het systeem genoemd. Het is als het ware een bouwblokje van een systeem, met een hele specifieke energiewaarde. Andere waardes kunnen niet voorkomen. Het bijzondere is nu, dat voor de oorspronkelijke Schroedingervergelijking in principe heel veel oplossingen te vinden zijn (voor een specifiek probleem uiteraard). Maar al die oplossingen zijn uiteindelijk te schrijven als een som van eigenfuncties. Waarom dat zo is zal ik verder niet toelichten, maar het is wel een heel belangrijke eigenschap: iedere oplossing van de Schroedingervergelijking is te schrijven als een som van eigentoestanden. En omdat met die eigentoestanden vaak veel makkelijker is te werken, gaat quantummechanica ook veel vaker over hoe eigentoestanden zich gedragen (bijvoorbeeld als je er een tijdafhankelijkheids-term bij gooit). Als voorbeeld: Je weet dat Sin[pi*x] en Sin[2*pi*x] eigentoestanden waren voor het de oneindig diepe potentiaalput. Dat betekent dat bijvoorbeeld: 2*Sin[pi*x] + 13*Sin[2*pi*x] ook een oplossing is. Dit wordt ook wel een lineaire combinatie van eigentoestanden genoemd. En om nog even een bekend fysisch voorbeeld te geven: In een atoomkern heb je te maken met een zogeheten Coulombpotententiaal. Stel nu dat je op zoek gaat naar de golffunctie van 1 elektron (dus een 'naakte' atoomkern, met 1 elektron eromheen). Als je deze potentiaal invoert, en vervolgens op zoek gaat naar de eigenfuncties dan komt daar uit: precies de elektronenschillen die je waarschijnlijk al kent. Je vindt weer dat het elektron slechts in specifieke banen of orbitalen om de kern heen kan zitten. Je vindt dit keer dat er bij 1 energiewaarde, meerdere eigenfuncties bestaan, wat verklaart waarom er meerdere elektronen in dezelfde energieschil kunnen zitten. Want misschien heb je wel eens van het Pauli-principe gehoord: elektronen mogen nooit in dezelfde toestand zitten (of liever gezegd: dezelfde golffunctie hebben). Hier wordt het probleem van een waterstofatoom systematisch aangepakt (warning: heavy analysis ahead). Dit probleem wordt standaard bij een introductievak over quantummechanica behandeld. Nog een paar opmerkingen: -Waarom er over eigentoestanden wordt gesproken: niet bij alle systemen kan je de toestanden in functies uitdrukken (zoals hierboven). Als het over de spin van deeltjes gaat worden de eigentoestanden uitgedrukt in spinoren, wat een soort vectoren zijn. Ook zijn er heel wat problemen waarbij je Hamiltoniaan overgaat in een matrix, en je eigentoestanden worden weergegeven door eigenvectoren. In dat geval komen de eigenwaarden van de matrix overeen met de energiewaarden. Zo zie je de link met het verhaal van TDH. -De vorm van de golffunctie, en dus van de eigenfuncties, wordt uiteraard bepaald door het probleem/de potentiaal. Maar bij heel wat problemen heb je nog steeds te maken met simpelweg 2 keer de afgeleide van de functies. Je hebt daarom ook ontieglijk veel te maken met sinussen, cosinussen en e-machten die je golffunctie voorstellen. Ja, ook de orbitalen in het waterstofatoom worden weergeven door e-machten. Nou.. dat was het wel zo'n beetje ![]()
__________________
O_o
Laatst gewijzigd op 12-12-2004 om 23:03. |
![]() |
||
![]() |
Citaat:
![]() Ik bedoel, dit is alleen nog maar een introductie in de quantummechanica... Er zit nog zo veel meer achter
__________________
O_o
|
![]() |
||
![]() |
hallo F...t,
Citaat:
http://hyperphysics.phy-astr.gsu.edu...statcn.html#c1 |
Advertentie |
|
![]() |
|
|