Kettingreactie II

[Anno 1986]

Met de zoute smaak van zee
proef ik de bittere wanhoop
En voel ik de eenzaamheid
in de door zout gesprongen lippen

Maar niets dat mij nog tegenhoud
niets dat mij nog stuurt naar jou
Dit is mijn pad, dit is mijn route
en ik zal hem volgen,
over alle drempels heen

[x_knorretje_x]

Over alle drempels heen
sla ik mij door het leven
vechtend keer op keer
zonder op te mogen geven

drempels laten sporen na
te vast om uit te wissen
blij zijn kost mij energie
die ik niet kan missen

[pourlesyeux_]

die ik niet kan missen
zei ze
en streek zachtjes door mijn haar
liet het vallen op mijn schouder

waarom ik haar zin onbeantwoord liet
en haar wellicht in twijfel

ik schaamde me ervoor
dat ik het wel kon missen

[Sappentap]

dat ik het wel kon missen
Piet en Henk zaten te vissen.
Toen moest een reiger pissen.
Hij vlooeg toen weg.
Oh wat een pech.
Geen reigerstampot voor Piet en Henk.
Wat zullen ze het missen.

[Anno 1986]

En Sappentap is dan 29???

Wat zullen ze het missen
maar toch; ik gun ze het
Met elke vezel in mijn lichaam
komt de afschuw dichterbij

Zoveel minder dan ik heb geweten
zijn ze waard, of het juist niet
Ik weet het niet, maar zelfs dat
maakt mij niet langer uit

Niets kan mij nog redden
aan hen, of aan elkaar
Maar mij kan het niets schelen,
mijn god was het maar waar....

[Reem]

Mijn God was het,
maar waar
is hij nu in hemelsnaam?

Geloof verdwaald in eenzaam-
heid. Ik zou de weg
niet weten.

[Anno 1986]

Ik zou de weg niet weten
maar jij sleept me er doorheen
Soms ben ik je dankbaar,
anderzijds; ook niet.
Dan smeek ik je om mij
hier verdwaald te laten staan
Want ik leer niets van mijn fouten
als jij ze telkens weer voor mij
weet op te lossen.

[x_knorretje_x]

als jij ze telkens weer
voor mij weet op te lossen
kan ik die problemen laten rusten
en mij richten op leuke dingen

maar ik mag het niet laten oplossen
ik moet zelf leren omgaan
met problemen waar ik tegenaan loop
keer op keer

en het is niet dat ik het niet probeer
of dat ik het niet wil
maar ik kan het niet
de energie heeft mijn lichaam verlaten

dus zal ik moeten doorgaan
blijven vechten,
wie weet tot wanneer?
Hoelang dit nog zal duren?

Tot dat moment
zal mijn leven zo somber blijven
en moet ik wachten
tot er weer plaats is voor plezier

[LittleLucille]

moet ik wachten
tot er weer plaats is
voor plezier
een bepaalde waardering
die verdient wordt
een gevoel in het hart
dat wordt geopend

[Anno 1986]

Dat wordt geopend
zonder dat er plaats is
om het weer te sluiten

Verlaten stort het zich
verdwaald het leven in
onvindbaar, reddeloos

niets of niemand lijkt te helpen
niets of niemand lijkt te zien
is het de bedoeling soms misschien?

[vidaaa]

een gevoel in het hart dat wordt geopend
maakt het leven een illusie
tussen regenwolken lopend
vindt men sneller een conclusie

Droom van liefde, lange dagen,
ver in pril geluk verzonken.
Denk aan later en bij vlagen
ook aan groene bloemkoolstronken

edit: damn jij was eerder

[Anno 1986]

ook aan groene bloemkoolstronken
vinden zich de vreemde wezens plaats
Kleine harige, maar zwarte beestjes
die het leven hier niet echt verdienen

Ze kriebelen daar met miljarden
en ze planten zich reeds voort
Ik vraag mezelf wel eens af
waarom dit bij het leven hoort

Hoe overbodig deze beestjes
dadelijk nog door de wasbak gaan
Maar ook God die maakt soms fouten
is als antwoord door mijn hoofd gegaan...

probleem opgelost!

[wilookmeepraten]

is als antwoord door mijn hoofd gegaan
al die jaren dat wij samen..
had ik mijn jas weer uit gedaan
maar het was tijd
en
ik zou gaan

en dan zou ik eerst nog rustig
en dan harder en dan rennen
en ik zou het niet ontkennen
mij was onrecht aangedaan

en ik zou mij laten vallen
om te huilen om het huilen
en dan zou ik willen ruilen
daarvoor was het dan te laat

en dan zou ik smekend kijken
naar de hoogte waar het donker
mij verzekerd van de kou

in deze rilling zou ik zuchten
dat ik van je heb gehouden
en
dat ik hou van jou

Dat ik hou van jou
dat jij niet weet
jij hebt je stem
ik heb mijn zwijgen.

Zwijgen is niet stil
denken gaat door
aan jou, muziek,
je lach in mijn oor.

Zien, zie jij het
zag jij mij staan.
Ik zag jou, zeker,
en ik zag je gaan.

Weerzien, wanneer
ik wil wel weer snel
maar 't allerliefste,
ik wil jou wel

[=zwart wit=]

ik wil jou wel
want ik zag je wel

net iets anders dan hel
aardbei, bloed of satijn
je was rood, mooi, dood
voor mij meer dan olijf
en zo intens en kleurig rood

en ik wil jou wel
en alles met jou wel
en andersom nog wel

maar ik weet niet wat er is met mij
ik kan niet zo heel erg goed tegen
die toekomst samen morgen
wij

rood, intens rood
maar ik al langer dood

[Not for Sale]

Maar ik al langer
-dood door schuld-
van een wandelsreiziger.

Moet je nou eens zien,
wiens brood is deze,
is dat niet wat het gezegde zegt?

[gezweetwel]

is dat niet wat het gezegde zegt?
dat op elk potje een dekseltje kan
en dat er ook andere vissen zijn

is dat niet?
dat ik nog steeds zwem, verder van
de rand en nergens past mijn

wang op een schouderblad
of mijn hand in een zij
en wat ik toen met hem had
het is allang voorbij

[Not for Sale]

De satelliet

Het is allang voorbij
de eeuwige dag gedoofd,
niemand die de geschiedenis
zoals het was gelooft.

Op een plek nondescript
niet zo ver boven hier
was het nimmer donker,
de zon straalde met plezier.

Totdat er op een dag
een kunstmaan heen werd gemikt
en tesamen met beschaving,
mensenmacht en techniek

bracht zij licht en duisternis,
en dagelijkse ritmiek.

( 'k hoop dat ik ook mee mag doen , al ben ik nieuw )


en dagelijkse ritmiek
verslindt mijn adem, danst met mij
zakt weg, o, toortst mijn lasten
met een laatste woord

Net als jij, ja jij, zoals ik je vond
zonder motoriek - een gebroken kompas
zelfs jij kon met mij gaan, mij bijhouden
met mijn springen van de hak op de tak

en hedendaagse muziek
verbreekt mijn smeken, droomt met mij
zegt mij dit, zegt mij dat, in liefde
zomaar, even, daar, in stilte

[Jolyne]

zomaar, even, daar, in stilte
liep jij weg van mij

opeens, snel, licht, in rust
was jij weer bij mij

Samen wandelen door de leegte,
Rennen tot het niet meer kan,
Kruipen over stille vlaktes,
Dat alles tot ik je vergeten ben.

[gezweetwel]

Dat alles tot ik je vergeten ben
stopt. Het ruisen van de wind door
je haar, het kabbelen van je woorden
tussen mijn zinnen, dat alles zich voor

de winter nog te slapen legt, onder
struikelende vingers, tussen eenzame
lippen. Want wat zich niet verstopt,
sterft. En in de lente wanneer me

alles veranderd schijnt, laat ik mijn stem
verdwalen op alle bleekgeboren paadjes,
vind ik je terug onder stenen en bruggen en
hang je in de bomen tussen nieuwe blaadjes

[xineof]

hang je in de bomen tussen nieuwe blaadjes,
spreid je jezelf ten toon, met nieuwheid om je heen?
Zeg je me 'kijk, hier ben ik!', laat me niet alleen?

Wil je dat ik terugkom, je pluk en oude bladeren
zachtjes wegveeg?
Wil je dat ik je laat hangen, in de hoop dat je
gerijpt weer naar beneden valt?

Want lief, waneer ik u mis,
tellen de dagen maar langzaam af.

'You kick up the leaves and the magic is lost' ;
alledaagsheid en die zinnen die het leven zo
benoembaar maken,
drukken een stempel op gevoel en
benadrukken alles wat je me gaf.

Ik mijn verdriet heb ik u lief, en ga rustig een boompje verder hangen.

[gezweetwel]

"en ga rustig een boompje verder hangen"
zei hij terwijl hij me aapachtig aankeek
hij bladerde me helemaal van de kaart
terwijl mijn lip voor de zijne uitweek

en slipte en frontaal botste tegen al wat
ik ooit had bewaterd in de hoop er te groeien
maar de terugslag was heftiger dan verwacht en
hij bluste gauw wat dreigend begon te gloeien

[Not for Sale]

Hij bluste gauw
wat dreigend begon te gloeien.
Achteraf had hij een flinke brand
ook erg mooi gevonden.

[gezweetwel]

achteraf had hij een flinke brand
ook erg mooi gevonden
maar terwijl hij glimlachend nasmeulde
nam hij wat as vast en zijn hand

werd penseel van het beste
van wat hij ooit geschilderd had
- hij ging liggen en werd eindelijk één
met wat nog van zijn passie restte

[wilookmeepraten]

wat nog van zijn passie reste
kon hij niet meer delen
het was te lang geleden
dat dat goed viel bij haar

een man van weinig woorden
zij was wat te langdradig
zij waren overdanig
vaak, weinig bij elkaar

maar elke zondag zet zij thee
zij drinken met elkaar
dan knijpt hij in de hand van haar
je ziet ze zitten samen

[scrooping~paper]

Je ziet ze zitten samen;
Je kijkt en loopt voorbij,
koel en ongevoelig,
terwijl je hartje in je brandt.
Verlangen is je ongewoon.
Duister voert de boventoon,
maar iets in jou is zwak.
Zwakker dan de najaarszon,
die haar laatste licht verschijnt,
terwijl jij stilletjes verdwijnt.
En niemand die het merkt,
want het wordt al duister.
Onzichtbaar word je
met de zon:
Alweer een dag
niet geleefd.

[Reem]

Alweer een dag niet geleefd:
ik sla ze zomaar over,
ik trek ze zonder pardon
van de scheurkalender.
Zesentwintig tien
heb ik nooit echt gezien,
ik ontwaak wel weer
wanneer ik de tijd
opnieuw waardeer.

[~*kar*~]

Wanneer ik de tijd opnieuw waardeer
En de zorgen over zijn
Zullen wij weer dansen
In het duister van de maan

In het duister van de maan
schiet ik kleiduiven die niet bestaan
irritant zoeven ze langs mij heen
ze willen graag een beetje van
-nou mooi niet!-
mijn aardbeienmilkshake

[skull-head]

mijn aardbeienmilkshake
smaakt naar zoete vruchten,
verboden genotten verborgen
in een donker oerwoud,
vol gevaren en obstakels.
Maar mijn weg zal ik vinden!
Alle gevaren in mijn weg zullen buigen aan mijn voeten.
Heersen zal ik over al dat duister is,
en mijn hart zal zwart zijn.

[gezweetwel]

en mijn hart zal zwart zijn
wanneer ik het eindelijk
onder vuur genomen heb
en geluk - wat is geluk?
ik wil het afpellen van
onze lichamen tot we weer
puur zijn en ik zal huilen
voor mijzelf dit keer

[skull-head]

voor mijzelf dit keer
en niet voor iemand anders
zal ik zwoegen
tot diep in de nacht
zal ik door het vuur gaan
mij branden tot
er geen huid meer over is
en iedereen ziet
wat een egoïst ik ben

[gezweetwel]

wat een egoïst ik ben
welk een tragiek ik ken
mijn altruïsme is zo klein
als mijn reflecties zijn
in etalages, in water
en wanneer ik later
stervend lig op bed
mijn dode ogen opzet
er zal geen mens staan
maar eenzaam gaan
zal ik niet eens, want
ik hou toch van niemand

[skull-head]

ik hou toch van niemand
verbitterd door al dat ik heb aanschouwd
verlaten door zij,
zij die ik beminde
zij verliet me
liet me achter als een oude doek
nu zit ik hier zonder jou
wat moet ik doen?

Wat moet ik doen?
Ik zou kunnen

denken dat jij beter had
moeten weten omdat jij ouder
bent dan ik,

maar dat wist je toen nog niet.

[gezweetwel]

maar dat wist je toen nog niet
je dacht dat alles benoemd was
en inderdaad, ik kwam als je riep

en als je viel te beleven, als je las
te gebeuren, zonder newton zou
je ook te grond gelaten worden

maar je dacht dat alles naar boven
kwam als jij het strelen wou
ik zie je nog schreeuwen in de velden

en dansend op 't hoge grasgeruis
bleven we vallen tot ze je ving
kom naar huis, kom naar huis

[pourlesyeux_]

kom naar huis, kom naar huis
laat me niet geloven
dat confrontaties me verlaten

-het dwalen door de straten-

gun me
(al is het maar voor een dag!)
hoe je eet, hoe je huilt

en je lach

[SellaYoung]

En je lach
draait mij om in folteringen
duwt mij spartelend in elkaar

Geen huis om nog in terug te dringen
Vrouw en kinderen zijn niet daar
Waar ik geboren en getogen
gevonden en gebonden ben

(Terwijl ik nu)
Slechts een krantenknipsel ben

[_mella_]

(Terwijl ik nu)
Slechts een krantenknipsel ben
Gevangen in een fotoboek

Verlaten,
Door omstanders

Vergeten,
Door tegenstanders

Verknipt, verkracht, verkreukt
Ooit, lang geleden
Een leven opgeleukt.

[Christiana]

Een leven opgeleukt
is alles wat ik zie
Ik kijk door een glazen bril
Van wat ik noem
Fantasie

De trein was zo dichtbij,
het eind van mijn bestaan
Toch heb ik mij bedacht
en besmeurd is nu de trein
met slechts een traan

Is het leven het wel waard,
om de bloemen in het land
en de bergen in verre oorden,
op te geven
Voor wat me eens
nog niet bekoorde?

In stilte reis ik verder,
op zoek naar het geluk.
Eén ding weet ik zeker
mijn leven kan nu niet meer stuk.
(Door een trein althans)

[botervleug]

(Door een trein althans)
Is er hoop op bestemming?
Zal ik dan weer zweven,
aankomen is een kans.

't Punt is een beetje,
ze gaan een beetje verkeerd,
richting Den Helder, of Geleen,
maar niet naar mijn heer.

Ik sta op tientallen perrons
in ijzige wind en
ik probeer elke trein, elk spoor,
kan de juiste niet vinden.

Neurotisch frustrerend,
de dach ts bijna om.
De nachtcoupé naar Enschede,
Ik denk niet
dat ik binnenkort
nog in Amsterdam aan kom

Ik ontwaak naast
mijn liefste ligt
in bed te murmelen

[pourlesyeux_]

mijn liefste ligt
in bed te murmelen
terwijl ik slaap
mateloos gefrustreerd

wat hij zegt
de grootste nonsens
zatte kop
droge bek

morgen is het over
morgen
ben ik weg

[gezweetwel]

eennachtijs

morgen
ben ik weg
en mag jij op me lopen

verborgen
tussen huizen
kussend aan de randen

vandaag
ben ik rivier
en schuim je onvast af

graag
kom ik aan land
om mijn vissen te halen

om mijn vissen te halen
Op die donkere plek
Waar groen grijs is en blauw zwart
Gespeend van vreugde
en doorwrongen met smart

en doorwrongen met smart
staar ik een lichtjaar te ver, naar
zijn adem - de rustige irritatie
dat ik leefde, dat wist hij niet

Toen ik iemands adem was - zwart
besefte ik me de woorden te kennen
van zijn zuchten, in luchten vergaan
sta ik nu terugkijkend te wenen

[skull-head]

Sta ik nu terugkijkend te wenen,
terugkijkend op alles wat was,
om eens te kunnen dromen,
van jou ogen zo zoet als wijn.

De herrineringen aan jou,
scherven tussen huilende mensen,
om me heen geen rust te vinden,
in een wereld van rust.

Jouw begravenis,
en ik ben dood.

[vidaaa]

En ik ben dood
en ik ben dorst en
ik ben boerenkool met worst

Op mijn begrafenis
-zonder vee-
denk ik aan vroeger en hoe
de mensen nog een koe
aten met kerst.

En de brandweer deed de rest

[skull-head]

En de brandweer deed de rest,
scheurend over de weg,
asvalt brandt weg onder de banden,
onder luid geloei van de sirene.

BRAND BRAND! word er geroepen,
een heldere lucht is al dat ze zien.

BRAND BRAND! nogmaals,
nu van de andere kant.,
een heldere lucht is al dat ze zien.

HELP HELP!
Alsof er brand zou zijn.
Vals alarm,
en een afgebrand huis is wat ze zien.
Vals alarm?

[vidaaa]

Vals alarm?

Je bent vast wel arm als
je huis in brand staat
zelfs je motor afslaat
en er geroepen word, maar zonder

thee

het leven kent vele gebreken,
enk'le zijn toch te vermijden.
spelfouten zijn vaak een teken
waarmee slechte dichters zich onderscheiden

grapje moet kunnen hee