Advertentie | |
|
22-02-2011, 18:52 | |
Verwijderd
|
Ja, dat kan je op twee manieren lezen, geloof ik. Althans, ik snapte het, toen ik het de ochtend nadat ik het had geschreven las, ook even niet. Ik zal het even vocaroo'en. Slechte opname, maar hier.
Nee, ik denk niet dat dat het duidelijker maakt. Mmm. Wat ik bedoelde was: "Waar blijft het zand, dat langs ons waait, dat omhooggeworpen was door het ding dat viel, en als zand wegwaait, waar waait het dan langs [wat passeert het dan]". Maar volgens mij las ik het die ochtend anders. |
24-02-2011, 17:46 | |
Verwijderd
|
Oh en vocaroodingetjes, want vocaroo is vetcoolgaaf.
Langs Nog iets, namelijk dit, een gedicht dat ik heb verzuimd een naam te geven. Ik klink bijna Limburgs. En dan nog deze post, die ik maar in zijn geheel heb voorgelezen. Parfum Moederliefde, handen en een typcursus. Dit vind ik een beetje een slechte opname, die doe ik nog eens over. Was dat even leuk! |
13-03-2011, 09:21 | |
Verwijderd
|
Het was geen oorlog
Het was geen oorlog en hoe kon dat ook? - ze waren geen soldaten, alleen soldatig aangekleed en met geweren opgetuigd, ze wisten amper hoe ze schieten zoenen of zich scheren moesten, ze gingen dood, maar niet in de oorlog, gewoon in de bergen of langs een weg door bommen, misschien hadden ze wel hun moeders achtergelaten in gele huizen met enkel glas waardoor ze 's winters de eerste sneeuw hadden gezien; nu zijn ze weg, maar niet om te vechten en hoe kunnen ze ook? - immers, er is geen oorlog - ze zijn geen soldaten. Laatst gewijzigd op 13-03-2011 om 11:54. |
13-03-2011, 11:47 | |
Je ontmoedigt me! Nee, echt, nu zie ik van die gedichtjes waarvan ik denk 'ik wou dat ik ze had geschreven' en ik schrijf nu juist niet meer. Het voelde even ontmoedigend.
En 'alleen soldatig aangekleed' vind ik op een bepaalde (niet per se poëtische) manier heul bij je passen. Alsof je dat ook zomaar in een gesprek zou gooien, "nou weetjewel, géén soldaten, alleen een beetje zo, tja, soldatig aangekleed". Dat vond ik wel typisch. Maar misschien vergis ik me wel (en zou ík het in een gesprek gooien en niet jij - al praat ik niet over soldaten). of langs een weg door bommen, Ik vind 'door' daar niet mooi gekozen. Alsof het te ver weg staat van 'dood' om nog te vormen 'ze ging dood door bommen' maar misschien ook omdat ik 'door' niet zo'n mooi woord vind. Ik denk dat ik 'van' (gewoon in de bergen of langs een weg van bommen) misschien mooier had gevonden. Of één van de andere woorden die de Nederlandse taal per toeval rijk is! de eerste sneeuw hadden gezien; nu zijn de weg, De weg? Is het niet 'nu zijn ze weg'? En: immers, er is geen oorlog - ze zijn geen soldaten. Er is? Moet dat niet zijn/is dat niet mooier als 'er was'? Want in de rest van je gedicht is het ook verleden tijd (behalve bij 'ze zijn geen soldaten' maar dat kan ook prima als tegenwoordige tijd). En ik vind je thema leuk, je soldaten.
__________________
(...) en ik hou zo van verlangen en ik hou zo van alleen zijn en ik hou zo van het denken dat het zou kunnen als het kon. - Tjitske Jansen
|
13-03-2011, 11:54 | |
Verwijderd
|
Dank je! <3
Hm, en hoe raad je dat zo - ik zou dat in spreektaal ook precies zo zeggen, denk ik, ja. Over dat 'door' bij 'dood' samen goed zou klinken, had ik helemaal niet over nagedacht. Maar ik vind 'door' een prima woord. Een mooi woord, zelfs - het klinkt als Dora. Oma Duck. <3 'de weg' is een typfout, ja, die ga ik weghalen! En over 'er is' heb je ook gelijk, dat het raar is, maar dat was een beetje half-expres. Tijden lopen in mijn hoofd een beetje... ik bedoelde met de verleden tijd in het begin zeg maar het weggaan zelf, de handeling, en met de laatste zin het weg zíjn. Dat het nog bezig is. Misschien heb je wel gelijk, maar in mijn hoofd zou het dan helemaal niet meer kloppen. Dus die houd ik. |
25-03-2011, 18:13 | |
Verwijderd
|
Mist op raam
Ramen moeten zweten als de ochtendmist wat slierten vogelpoep van glazen wist en druppels moeten lopen door de matvlek als een rits, en daar moet ik mijn naam in schrijven, door mijn letters heen de tuin weer zien. Ik denk dat achter me een spiegel staat om in te kaatsen en mijn ogen mijn haren zo de wereld in te smijten waar de mist nog soppend door de straten klist, Mijn grootvader heeft matte grove vingers die de wereld kapot konden knijpen verbrijzelen, en zo kan mist alle spiegels breken alle domme dromen slaan, en door dat alles schijnt mijn naam tegen het raam, en zo de vingers die mijn keel verbreken van mijn longen en de aarde die de tuin is door het raam, ik kijk, ik schrijf, ik zeem mijn naam.
Spoiler
Ik vind dat ik nu wel weer genoeg van dit soort gedichten heb geschreven. Ze worden steeds schemeriger. Dus ik denk dat ik hierna weer iets heel anders ga doen, maar ik weet nog niet precies wat. |
25-03-2011, 18:31 | |
Verwijderd
|
Dank je! Hoe bedoel je 'niet sterk begonnen'? Vind je die zinnen niet mooi - kun je zeggen waar hem dat in zit? Bedoel je trouwens ook de hoofdletter van 'Mijn grootvader'? Want dat vond ik echt een overwinning op mezelf, een hoofdletter plaatsen op zo'n plek. Na een komma.
En dus bedankt voor je commentaar! <33 |
25-03-2011, 18:43 | |
Nee, ik vind de Mijn juist heel mooi en leuk bedacht, maar ik denk dat ik 'grootvader' zelf geen mooi woord vind voor in een gedicht. Ik vind je tweede strofe niet goed begonnen omdat ik denk dat het best cliche is. Het beeld wat je geeft. En dat kan wel, maar dan zou ik dat niet als eerste in een strofe neerzetten.
__________________
mijn handtekening
|
26-03-2011, 10:30 | |
Verwijderd
|
BB, denk je dat het mooier is als ik van de tweede strofe maak:
Kozijnen met verruwde houten planken die de wereld kapot konden knijpen verbrijzelen, en zo kan mist alle spiegels breken alle domme dromen slaan, en door dat alles schijnt mijn naam tegen het raam, en zo (...) |
29-03-2011, 18:27 | |
Verwijderd
|
Wonden
Er heeft een man aan mijn deur geklopt en door de schoen kon je zijn tenen zien. Dus ik liet hem binnen en in bad voor het van stank en kalk ontdoen. Onder korsten zaten stinkende wonden die verweekten in soppig water. De korsten dreven in het badschuim rond als breukelingen die om schepen smeekten. Hij lachte en stak vingers door de gaten in zijn schoen, hij prikte rond in open wonden. En dan, opeens, heel kinderlijk: - vroeger waren wonden groen. |
02-04-2011, 16:11 | |
Verwijderd
|
Kerstmis
Op witgesneeuwde takken streken vogels neer met zwarte veren, als pasgewassen haren. Ze krasten en hun stemmen waren schor en tingelend, alsof het klokjes waren. 's Winters lijken wegen van je weg te lopen je voeten te verzinken in de sneeuw als in nat gras. De bomen zijn van wittigheid weer vastgevroren in hun bloesems, juist, alsof het zomer was. En uit de kerken komen kinderen die lachen, die zingen, die eten, want 't is feest. Vanaf de takken zingen zwarte vogels mee, zo teder – net, alsof het mensen zijn geweest. -- Het was zo warm, dat ik dacht - ja! Een gedicht over sneeuw en kerstmis, bitches! Laatst gewijzigd op 02-04-2011 om 16:22. |
03-04-2011, 10:51 | ||
Citaat:
__________________
mijn handtekening
|
09-04-2011, 09:19 | |
Verwijderd
|
Mijn productie is een beetje griezelig hoog deze dagen. Waait wel weer over. Hoe dan ook. Dit is een experiment (experimenten <3), dus commentaar is echt héél erg welkom.
Wat men doet op oneindige dagen Tegen wie spreek je als er niemand is die luistert dan aa bee see dee ee ef gee lege muren van onduidelijke makelij pro cum sine ab ex de dan de spleet boven de deur waaronder alfa bèta gamma delta epsilon dzèta dove stappen klinken. Wie doet het licht uit rosa rosae rosae rosam rosa als de schakelaar verloren is, wie jem jesj' jest jedim jedite jedjat kun je overtuigen van zelfs maar je eigen lopen liep hij heeft gelopen gelijk zonder stem om nog ergens in te aus bei mit nach seit von zum geloven. En als je eigen stem niet meer driehonderdnegenenveertig driehonderdvijftig je stem is, en die je toch kalmeren moet stol stola stolu stol stolom stole – goed, het is tijd. De deur gaat open. |
09-04-2011, 14:50 | |
Verwijderd
|
Dat was ook de bedoeling. Eigenlijk kan je het beste alleen de zwarte stukken lezen en dan er tussendoor vagelijk de blauwe meekrijgen, en daarna alleen de blauwe lezen, of eerst alleen de blauwe, en pas helemaal op het einde alles. (Ik vraag nogal wat van de lezer, ja. ) Maar ik weet eigenlijk niet of dat lukt met dyslexie, twee dingen tegelijk lezen? Oh, en het forum op wit zal ook niet meewerken, bedenk ik nu. Op geel leest het best makkelijk. Maar ik zal eens printscreenen en hier posten op geel, werkt het dan beter?
Kijk: |
09-04-2011, 14:54 | |
Ja, op geel is hij een stuk beter! Misschien ligt het ook wel aan mijn dyslexie ja. Ik moet zeggen dat ik het wel knap en origineel bedacht vindt, maar het probleem is dat het mij niet zo aanspreekt. Echter denk ik wel weer dat het anderen wel aanspreekt.
__________________
mijn handtekening
|
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
De Kantine |
Weerwolfspel #81 nr. 2 Mr.Mark | 363 | 03-01-2011 18:58 |