Problemen

[Paulusma P]

Ik typ dit nu in een slechte bui. Maar ik zit al een hele tijd in een slechte bui. Uitzonderingen buiten gelaten. Hier mijn verhaal,in het zo kort mogelijk.
Nouja, ik ben dus P, en 18 jaar oud. Middelbare school keurig afgemaakt,geen problemen gehad. Buiten 1x een half jaar depressief geweest zonder dat ik het wist,niet durfde te vertellen. (Werd gepest door 3 personen. Ik deed overkomen alsof het me niks boeide op school. Oor in oor uit. Maar op een gegeven moment dacht ik dus alleen maar aan die 3 personen,iedere avond. Ik was nog jong,dus ik wist er niks van. En durfde het ook niet te zeggen). Goed en wel,daar ben ik dus zelf uitgekomen. (Wat ik dan denk,misschien daardoor toch blijvende schade opgelopen wat betreft de zelfzekerheid,zelfvertrouwen in onbekende situaties. Bij vrienden enzo voel ik me gewoon perfect.) Goed voorbeeld is dat ik bijv. hardstikke zenuwachtig ben,terwijl ik soms de reden niet weet. Ik ben bijv. gestopt met voetballen omdat ik gewoon misselijk was van de zenuwen voor een training of wedstrijd. Terwijl als ik arriveerde bij de groep,de zenuwen over waren. Hetzelfde geld voor stage. Ik weet niet waarom ik zenuwachtig ben.

Maargoed,toen ben ik dus MBO opleiding gaan doen. En sindsdien (Zit nu 3de leerjaar) is het bergafwaarts gegaan. Geen motivatie meer voor school. Wil alleen maar uitslapen.(Sta het liefs smiddags op,om snachts te leven) Geen zin meer in stage. Word depressief van stage,geen contacten zoals op school. En een week zonder sociale contacten word ik dus een beetje depressief. Heb daarom geen zin om stage te lopen.
De afgelopen vakantie heb ik vaak zitten denken wat ik nu wilde. Stoppen? ( -2 leerjaren vergooid,geen diploma. + Maar wel plezier in mijn leven,leuke dingen doen,geld is op dit moment geen probleem voor mij) of doorgaan (- depressief zijn,iedere dag tegenzin rondlopen,5 dagen in de week in een depressieve bui rondlopen,en alleen weekends valt er plezier te maken.(Na stage geen fut meer om iets te doen met vrienden. + Maar wel een diploma )

Mijn mening over het leven is dat ik leef om te leven. Ofwel in iets mindere mate werk om te leven en niet leven om te werken. Zo ben ik gewoon. Ik heb 2 sterfgevallen meegemaakt,en scheiding etc. Ik bedoel,het leven is zo kort,en dan zou ik 5 dagen van 8 tot 5 moeten gaan werken,kapot thuiskomen van het werken (Bouw)?

Ik snap dat ik moet werken voor mijn centen. En dat doe ik ook zeker.

Wanneer ik me ga bedenken wat ik later wil gaan doen dan valt er maar weinig te vinden wat ik echt zou willen. In ieder geval geen baan van 9 tot 5. Maar bijv. in de huizensfeer,huis opkopen,opknappen,verkopen,etc.
Eigen baas. Dat idee maakt mij vrolijker.

Achjah,zoveel dingen waar ik nu aan denk. Ik weet het allemaal niet meer.
Depressief?

PS: ik ben niet altijd zo negatief. Wanneer ik me goed voel voel ik me gewoon perfect. Alleen is dit maar in bepaalde omstandigheden.

alvast bedankt voor ieders reactie. negatief of positief.

Edit: wat ik nog wilde zeggen,ik krop problemen altijd op. Wanneer iemand anders van mijn vrienden tijdens het uitgaan bijv. zich niet goed voelt,dan voel ik me ook niet goed. Of familie bijv.

[fractuur]

Is de bouw niet de ultieme sector om voor jezelf te beginnen?

Verder lijkt het misschien relaxed om maandenlang uit te kunnen slapen en helemaal te kunnen doen waar je zelf zin in hebt, maar het zal niet beter zijn voor je zelfvertrouwen. Op gegeven moment wordt het steeds moeilijker om weer normaal in de maatschappij terug te keren (diploma halen, stage lopen) en werk je jezelf alleen maar verder in de problemen.

Misschien moet je voor jezelf wat zaken op een rijtje zetten. Bedenk voor jezelf aan welke eisen je studie moet voldoen en bekijk alle mogelijke opleidingen waar je toegang tot zou kunnen hebben. En kijk naar de mogelijkheden die je huidige opleiding biedt. Kan je zelfstandig gaan werken in de toekomst? Zijn er andere takken van het werk die je in loondienst leuk kan vinden door bijv. een specialisatie te doen die je leuk vindt?

Daarbij is het misschien toch leuk om weer te gaan sporten of een andere hobby te zoeken. Neem bijv. een sport waarbij iedereen nieuw is (bij de vorming van een nieuw team bijv.) of iedereen een beginner is. Bij vechtsporten hangt een hele relaxte en verdraagzame sfeer, en ondertussen werk je aan je zelfvertrouwen omdat je beter leert vechten dan iemand anders.. Hoe dan ook: doe wat aan die onzekerheid. Praat er met mensen over (ik heb ook een vriend die alles opkropt.. heeeeeel erg wennen, maar hij is zo opgelucht als alles er opeens is uitgegooid), zoek desnoods professionele hulp. Stap op teams of op je stage af. Zodra je dat soort dingen niet meer hoeft te doen van jezelf isoleer je jezelf steeds meer en kom je in een vicieuze cirkel terecht. Niet echt de bedoeling.

Ik hoop dat dit je wat helpt en dat je eruit komt!

[prulletje]

hmm. fractuur heeft al veel dingen gezegd die ik ook wou zeggen.
het belangrijkste is dat je je weer wat onder de mensen probeert te gooien (dmv sport zoals fractuur als zei).

probeer verder ook nog te kijken wat je passie is. misschien kan je er zo achter komen wat voor baan je zou willen hebben waarvoor je echt gemotiveerd zou zijn.

en anders kan je altijd nog iets anders doen (tussenjaartje) en eropuit gaan en - ik zeg maar wat - over de wereld reizen of vrijwilligerswerk in het buitenland doen.
dan kan je namelijk in een nieuw land - met nieuwe mensen leven. en zo je sociale skills ontwikkelen etc.

ik hoop dat het wat helpt.
prul.

[arPos]

Je klinkt als mij; en ik heb ervoor gekozen eerst het diploma te halen, voor jezelf beginnen kan daarna nog.

misschien heb je als je depressieve klachten over zijn wel weer zin in je stage en je studie.
Kijk eens op www.kleurjeleven.nl en www.gripopjedip.nl, daar kun je gratis hulp krijgen.
Succes!