Ik typ dit nu in een slechte bui. Maar ik zit al een hele tijd in een slechte bui. Uitzonderingen buiten gelaten. Hier mijn verhaal,in het zo kort mogelijk.
Nouja, ik ben dus P, en 18 jaar oud. Middelbare school keurig afgemaakt,geen problemen gehad. Buiten 1x een half jaar depressief geweest zonder dat ik het wist,niet durfde te vertellen. (Werd gepest door 3 personen. Ik deed overkomen alsof het me niks boeide op school. Oor in oor uit. Maar op een gegeven moment dacht ik dus alleen maar aan die 3 personen,iedere avond. Ik was nog jong,dus ik wist er niks van. En durfde het ook niet te zeggen). Goed en wel,daar ben ik dus zelf uitgekomen. (Wat ik dan denk,misschien daardoor toch blijvende schade opgelopen wat betreft de zelfzekerheid,zelfvertrouwen in onbekende situaties. Bij vrienden enzo voel ik me gewoon perfect.) Goed voorbeeld is dat ik bijv. hardstikke zenuwachtig ben,terwijl ik soms de reden niet weet. Ik ben bijv. gestopt met voetballen omdat ik gewoon misselijk was van de zenuwen voor een training of wedstrijd. Terwijl als ik arriveerde bij de groep,de zenuwen over waren. Hetzelfde geld voor stage. Ik weet niet waarom ik zenuwachtig ben.
Maargoed,toen ben ik dus MBO opleiding gaan doen. En sindsdien (Zit nu 3de leerjaar) is het bergafwaarts gegaan. Geen motivatie meer voor school. Wil alleen maar uitslapen.(Sta het liefs smiddags op,om snachts te leven) Geen zin meer in stage. Word depressief van stage,geen contacten zoals op school. En een week zonder sociale contacten word ik dus een beetje depressief. Heb daarom geen zin om stage te lopen.
De afgelopen vakantie heb ik vaak zitten denken wat ik nu wilde. Stoppen? ( -2 leerjaren vergooid,geen diploma. + Maar wel plezier in mijn leven,leuke dingen doen,geld is op dit moment geen probleem voor mij) of doorgaan (- depressief zijn,iedere dag tegenzin rondlopen,5 dagen in de week in een depressieve bui rondlopen,en alleen weekends valt er plezier te maken.(Na stage geen fut meer om iets te doen met vrienden. + Maar wel een diploma )
Mijn mening over het leven is dat ik leef om te leven. Ofwel in iets mindere mate werk om te leven en niet leven om te werken. Zo ben ik gewoon. Ik heb 2 sterfgevallen meegemaakt,en scheiding etc. Ik bedoel,het leven is zo kort,en dan zou ik 5 dagen van 8 tot 5 moeten gaan werken,kapot thuiskomen van het werken (Bouw)?
Ik snap dat ik moet werken voor mijn centen. En dat doe ik ook zeker.
Wanneer ik me ga bedenken wat ik later wil gaan doen dan valt er maar weinig te vinden wat ik echt zou willen. In ieder geval geen baan van 9 tot 5. Maar bijv. in de huizensfeer,huis opkopen,opknappen,verkopen,etc.
Eigen baas. Dat idee maakt mij vrolijker.
Achjah,zoveel dingen waar ik nu aan denk. Ik weet het allemaal niet meer.
Depressief?
PS: ik ben niet altijd zo negatief. Wanneer ik me goed voel voel ik me gewoon perfect. Alleen is dit maar in bepaalde omstandigheden.
alvast bedankt voor ieders reactie. negatief of positief.
Edit: wat ik nog wilde zeggen,ik krop problemen altijd op. Wanneer iemand anders van mijn vrienden tijdens het uitgaan bijv. zich niet goed voelt,dan voel ik me ook niet goed. Of familie bijv.
Laatst gewijzigd op 11-09-2008 om 22:24.
|