UIt huis door problemen thuis.

Dit is dus het derde deel zo ongeveer op een verhaal wat ik maanden geleden heb geplaatst. Ik weet alleen niet precies of dit op psych hoort of op l&R... het is noggal een verwarrend verhaal namelijk.

Mijn ouders zijn er afgelopen weekend achter gekomen dat ik aan de pil ben, daar zijn ze tegen, mijn moeder voornamelijk. Ik heb aan mijn vaders kant en aan mijn moeders kant van de familie borstkanker, daarnaast is mijn moeder tegen sex voor het huwelijk. Ik ben 19 ik weet wat ik doe, ik ben aan een hele lichte pil, ken mijn vriend al 3.5 jaar en heb al meer dan twee jaar verkering. Allee, grote ruzie, zij verteld me dat ik net zo goed bij hem kan gaan wonen wan t'we zijn toch al getrouwd' de zaak is toen een beetje bedaard, alles ging weer een beetje thuis. Tot dit weekend…

Mijn moeder is vrijdag middag weggegaan voor een weekendje, toen afgelopen vrijdag avond kreeg ik een telefoontje van een lokale zaak, of ik mijn zusje op kon komen halen omdat ze gepakt was voor jatten, $437-dollar waarde. Ik daar heen, blijkt dat ze maar 1 ding mee heeft genomen en de rest uit haar tas had gehaald voor de de zaak uit ging, dus in feite had ze maar 1 klein ding gejat, nou goed politie d'r bij, rapport en m'n zusje (16) mee naar huis. M'n pa werd boos, heeft haar d'r uit geschopt voor de nacht. De volgende ochtend reeed mijn vader de van, die ik van mijn ouders nu al 2 jaar gebruik. De vering is door de frame gerot aan 1 kant, totaal onverwacht, kan niet gemaakt worden. Ik heb dus geen vervoer meer, er is hier geen openbaar vervoer dus ik ga fietsen.

Ook kut, m'n pa sjaggereinig. Zondag ochtend krijg ik telefoon van m'n vriend "Ja, ik ben gisteravond in elkaar geslagen". Dus ik daar heen in de rammelende truck, schade valt mee, maaar hij raakt mss 3 voortanden kwijt, zinloos geweld walgelijk

M'n moeder komt dus zondag middag thuis, mn pa verteld haa rmeteen alles, moeder boos, schopt zusje (16) uit huis, die blijft nu bij een andere vriendin van 17 die ook al op zichzelf woont, en ze gaat dus op de fiets naar school en werk. Ik zat dus aan tafel te eten zondag middag en ik krijg alles over me heen, mijn problemen (welke problemen, ik ben, zonder te pochen, degene met de minste problemen thuis) En ik zeg vriendelijk dat omdat ik nu moet gaan fietsen ik snachts liever niet om half 1 naar huis fietsen (het is een heel end, door het pikkedonker dus dat doe ik liever niet, helemaal niet sinds mn vriend net in elkaar geslagen is) dat ik dus wss 3 nachten per week bij hem ben.
Dat was natuurlijk de druppel, mn moeder ziedend, nouja ik ben toen du snaar m’n vriend gegaan waar ik nog steeds ben. En ze belde me zondag avond dat als ik niet thui skwam ik ook weg kon blijven, nu heeft ze me al twee maal geprobeerd te bellen maar ik heb niet opgenomen... ik zou niet weten wat ik zeggen moet.

M’n zusj ebelde me vanochtend in tranen of ik d’r slaapzak e.d op kon halen, dus dat ga is wss doen. Mijn vriend is voor mij helemaal geen steun geweest... hij's alleen maar sjaggi de laatste paar dagen, wat ik kan snappen maar ik heb nog geen enkele knuffel gehad oid, en hij doe talsof het allemaal maar mee valt. Ik zit nu dus op school, ik kan mezelf geen appartement veroorloven, de enige oplossing is bij hem en zijn twee kamergenoten in trekken. Ik heb mijn verhaal aan de ene kamer genoot verteld, en die trok meteen die conclusie al en ontving me basically met open armen… de schat.

Ik weet niet hoe ik er over beginnen moet tegen mn vriend, ik heb alleen part-time werk, maar ben hard op zoek naar ander werk, heb vanochtend m’n 3de solicitatie gesprek gehad.

Wat moet ik nu? Ik weet dat als ik thuis blijf ik van mijn ouders alleen maar negatiefs te horen krijg over m’n vriend en dat ik met een week weer knallende ruzie met ze heb.
Ik kan thuis blijven als ik m’n mond hou en bijna nooit bij m’n vriend blijf slapen en ik alles slik wat m’n moeder zeg, ze dwingt haar opinie vaak op (bv dat ik in sept naar Uni MOET, dat ik een atuo MOEt kopen en als ik zeg nee, dat wil en kan ik niet word ze kwaad)

Mijn ouders hebben het erg druk me thun eigen bedrijf en ander werk, en op dit moment stort alles een beetje in, ik denk dat mijn moeder meer tijd thuis moet gaan besteden, maar als ik dat zeg krijg ik ook gelijk wee rhel over me heen.

Help
(Sorry voor het lange verhaal maar ik zie op dit moment door de bomen het bos even niet meer )
Moet ik terug gaan? Of moet ik de zaak een tijdje laten bedaren en m'n zusje gaan helpen...

Wat je wilt lijkt me belangrijker dan wat 'moet'.

[Fantôme]

hoe moeilijk het ook is, ik persoonlijk zou niet teruggaan eigenlijk...
als je bij je vriend en zijn vrienden in kan trekken zou ik dat persoonlijk doen. miss. na een tijdje weer hier en daar wat contact hebben met je ouders... maar volgens mij gaat dit echt niet zo??!

[Redhair]

Ten eerste: wat een kutouders. Ik mag het misschien niet zeggen, maar je zusje jat niet voor niets. Ze moeten haar helpen, en niet het huis uit gooien. Ze is verdomme zestien!

Dan jij, dat jou ouders nou conservatieve ideeën hebben over de pil, seks voor het huwelijk en vriendjes, is fijn voor hen. Maar ze moeten er rekening mee houden dat jij negentien bent en verstandig genoeg om je eigen keuzes te maken, aangezien je leeftijd.

Ik zou bij je vriend blijven. Wat moet je bij je ouders? In ruzie leven? Altijd dat zelfde gezeik aanhoren? Je vind waarschijnlijk wel een baan, full-time. Ik ben het verder eens met ~~Fantôme~~.

En geef je vriend de tijd. Probeer wel met hem te praten, maar neem hem zijn buien niet kwalijk. Probeer er daarnaast ook voor je zusje te zijn, maar cijfer jezelf niet weg.

Als laatste wil ik zeggen dat ik alleen mijn mening geef, dus zet voor jezelf alles goed op een rijtje, zonder klakkeloos op onze meningen over te gaan.

Sterkte!

Redhair schreef op 07-06-2005 @ 21:34 :
Je vind waarschijnlijk wel een baan, full-time.

En dan? Stoppen met school? Lijkt me niet zo'n goed plan eigenlijk. Ik weet niet wat voor opleiding TS volgt, maar misschien kan ze met haar studiefinanciering, bijbaantje en eventueel een lening ook een heel eind komen. Stoppen met school (wat toch wel zal moeten als je een fulltime baan hebt) lijkt me niet verstandig.

[Redhair]

Leonoor schreef op 07-06-2005 @ 21:39 :
En dan? Stoppen met school? Lijkt me niet zo'n goed plan eigenlijk. Ik weet niet wat voor opleiding TS volgt, maar misschien kan ze met haar studiefinanciering, bijbaantje en eventueel een lening ook een heel eind komen. Stoppen met school (wat toch wel zal moeten als je een fulltime baan hebt) lijkt me niet verstandig.

You're right. Maar in ieder geval een betere baan. Zeker je studie afmaken, dat niet opgeven. DJe studie is zo bepalend voor de rest van je leven.

[coopergirl]

Je kunt relatief goedkoop geld lenen via de IBG..
Zodra je uitwonend bent, krijg je meer studiefinanciering..
Als je kunt aantonen dat je ouders hun ouderlijke bijdrage niet betalen, kun je extra geld van de ib-groep krijgen..
Kun je je opleiding duaal volgen? Dan volg je werkend/ lerend je opleiding.. (Heb je meteen een inkomstenbron zonder dat je stopt met je studie)

Verder wil ik je heel veel sterkte wensen, wat een benarde situatie zeg...

coopergirl schreef op 08-06-2005 @ 11:27 :

Kun je je opleiding duaal volgen? Dan volg je werkend/ lerend je opleiding.. (Heb je meteen een inkomstenbron zonder dat je stopt met je studie)

En als duaal niet kan, kan deeltijd vaak wel.

[Martine1986]

dit is misschien een hele domme opmerking, maar woont de TS niet in Canada of de VS?

Martine1986 schreef op 08-06-2005 @ 13:01 :
dit is misschien een hele domme opmerking, maar woont de TS niet in Canada of de VS?

Volgens mij wel, hoe het daar met studiefinanciering zit weet ik niet, maar daar hebben ze misschien ook wel deeltijd studies ed?

[Martine1986]

Leonoor schreef op 08-06-2005 @ 14:03 :
Volgens mij wel, hoe het daar met studiefinanciering zit weet ik niet, maar daar hebben ze misschien ook wel deeltijd studies ed?

Denk het wel? maar ik bedoelde het ook meer mbt de IB-groep eigenlijk

[coopergirl]

Martine1986 schreef op 08-06-2005 @ 14:09 :
Denk het wel? maar ik bedoelde het ook meer mbt de IB-groep eigenlijk

Uhm ja daar zit wat in.. Alvorens ik respons geef, ga ik niet eerst iemands profiel afspeuren naar het land van herkomst

Mijn land van herkomst is *trots* Nederland, waar ik op dit moment woon is Prince Edward Island, Canada, een schitterend eilandje met rood zand waar mensen soms heel bekrompen zijn.

Allright, zusje verblijft nog steeds bij die vriendin, en wil voor de zomer uit huis. Ze beweerd bij hoog en laag dat ze nog nooit eerder gestolen heeft maar het andere vriendinnetje probeerd alles op haar af te schuiven.

Ik blijf bij mn vriend de komende week, dan zien we verder. Ik heb (bijna) alles over gepraat met mijn moeder, ze heeft haar excuses aan geboden (totaal onverwacht) en ze zei dat ze snapt dat het 2005 is en ik volwassen ben maar dat ze wil dat ik weet dat ze het er niet mee eens is. Allee, en toen moest ze huilen omdat ze niet wist wat ze met mn zusje moet doen... tsjah ik ook niet. Het is verbazingwekkend hoeveel beter ik met mijn moeder overweg kan nu ik niet in dit hui sverblijf (ben nu thuis voor avondeten )

Ik heb een part-time baantje, en heb net mijn studie afgerond, ik hoop in sept 2006 verder te gaan in een uni in NL of Canada voor een Ba, en dan MA. Ik krijg geen stufi, ik heb alleen een bank lening, ik kan ook geen enkele subsidie krijgen, wat dat betreft is Canada gewoon kut. (M'n banklening heb ik al voor een goed gedeelte afbetaald, en heb lekkere lage interest dus dat valt mee... heb nog zo'n 2500 euro af te betalen)

Ik wil dus idd niet meer terug naar huis, het voelt zoveel prettiger nu, en ik voel me ook niet gedwongen en of er gewichten op m'n schouders zitten. (Wat ik vaak had de laatste tijd, omdat ik veel thuis zat en zat te piekeren over werk e.d.)

*Zucht* het grote probleem is dus werk, en m'n zusje. Bedankt voor de reacties trouwens. Ik had zel fniet verwacht dat mijn situatie zich zo gauw op zou lossen eigenlijk, en zo'n reactie van mijn moeder al helemaal niet. Mjah, gewoon optimistish blijven dan maar.... morgen weer de stad in met een stapel cv's