Altijd moe...

[Chick Rock]

Ik ben op zoek naar mensen die net zoals ik altijd moe zijn. Ik heb het voor mezelf maar chronische vermoeiheid genoemd, maar er is geen echte diagnose gesteld.

Het begon 5 jaar geleden en dacht dat het gewoon vermoeidheid aan het eind van het schooljaar was. Maar ik ben er nooit mee afgekomen. Op dit moment is het zo erg dat ik op halve kracht studeer, meer lukt echt niet.

Natuurlijk heb ik allerlei onderzoeken gehad, longfoto, longinhoud, buikecho, hartonderzoek, maag-darmonderzoek (ivm eventuele glutenallergie), bloedonderzoeken. Het probleem is dat er nog nooit iets is gevonden. Mijn huisarts heeft mij subtiel duidelijk gemaakt dat ik toch maar eens met een psycholoog zou moeten gaan praten (en bedankt) en ook merk ik dat mensen het over het algemeen niet echt begrijpen. Ik loop trouwens wel bij een psych om er wat beter mee om te leren gaan. Helpt nog niet echt, maar ach, altijd wel fijn om met iemand te praten.

Ik heb verder bioresonantie therapie geprobeerd, dit heeft niet gehoplen. Nu ben ik bezig met een kuur van voedingssupplementen, omdat een alternatieve genezer erachter kwam dat ik aan heel veel voedingsstoffen een tekort heb (oa silicium, zink, ijzer etc). Vandaag ben ik bij een iriscopist geweest. Ze kwam erachter dat ik een 'zwakte bij mijn nieren' heb, en een zwak lymfensysteem. Ik mag niet meer zoveel zuivel en suiker eten omdat dat het lymfensysteem trager zou maken.

De afgelopen 2 en een halve maand ben ik 'ziek' thuis. Nog moeier dan normaal, veel misselijk en rare warmtehuishouding (warm/koud/warm/koud, maar geen koorts). Op het moment gaat het wel redelijk, maar ik heb ook diepe dalen dat ik eigenlijk de hele dag op bed wil liggen, maar dat toch maar niet doe. Ik heb het idee dat ik een virusinfectie heb (niet te testen bij de huisarts, heel fijn...), maar dat mijn lichaam daar gewoon niet overheen komt...

Ik ben wel erg benieuwd of ik de enige ben die altijd zo moe is, of niet. En hoe anderen hiermee omgaan? Wat zeg je tegen mensen die het niet begrijpen? En heeft iemand misschien tips?

[ekki]

Een tip om met vermoeidheid om te gaan: plan je dag goed in, wissel rust af met activiteit. Ik ben ook een tijd lang vrij moe geweest en heb veel gehad aan het boek 'de pijn de baas'. Overal waar daar 'pijn' staat kun je bijna 'vermoeidheid' lezen. Hoe zij met pijn omgaan is wmb een goede methode en kun je ook voor vermoeidheid gebruiken.

Verder veel sterkte!

Hiero. Al ben ik er overheen aan het groeien, ik heb nog dagen/weken dat ik zogezegd op apengapen lig. Er lopen op dit forum trouwens verschillende mensen rond met ME/CVS (waaronder ik dus vroeger), nu wil ik je absoluut niks aanpraten, maar je toestand doet me er wel aan denken.
Ik zal een andere keer wel een uitgebreidere reactie of pm typen, jetzt keine Zeit.

[Weetikveel86]

Ik herken jou probleem precies, ik heb precies het zelfde, bij mij begon dit 3 maanden terug en sindsdien voel ik mij niet echt 100 procent fit. Ik heb ook allerlei onderzoeken gehad; thorax foto en allerlei bloedonderzoeken, maar daar is niks uitgekomen. Naar mijn idee ligt het gewoon tussen de oren. Ik ben begonnen met harlopen en fitnessen, ik moet zeggen dat dit best wel helpt, alleen heb ik nog steeds wel dagen dat ik echt moe ben en dat ik de hele tijd in bed wil liggen. ( dit doe ik natuurlijk niet ). Ook heb ik de hele tijd koud, hoe dik ik mij ook aankleed. Ik ben ook al tig keer naar de dokter geweest maarjah die kan niks vinden. Op een gegeven moment heb ik ook zoiets van laat maar zitten, ik word toch niet begrepen.

laterzz..

[Stefanie]

Mijn vermoeidheid komt vooral voort uit weinig doen op een dag. Als ik actief bezig ben of les op school heb, voel ik veel minder de vermoeidheid. Pas als ik thuis kom en ga zitten stort ik vaak in. Dan wil ik het liefst in bed liggen en uren slapen, als je dit niet doet, krijg je vanzelf na een tijdje weer nieuwe energie (door bijvoorbeeld iets te eten of actiefs te doen).

[Chick Rock]

Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet precies weet wat ME/CVS inhoudt. Ik heb op allebei wel gegoogled, maar heb het idee dat vermoeidheid niet het enige symptoom is bij deze ziektes. Ik heb bijvoorbeeld geen zware spierpijn of hoofdpijn en dat soort dingen. Natuurlijk wel een heel slechte concentratie (wordt ook bij beide genoemd), maar dat lijkt me een logisch gevolg van zware vermoeidheid... Deze ziektes zijn toch niet met een onderzoek vast te stellen geloof ik?

Ik probeer op dit moment wel elke dag iets te doen, zoals naar de winkel, met een vriendin afspreken of een eindje wandelen, zodat ik niet de hele dag op de bank hang. Maar merk ook dat mijn conditie heel slecht is geworden in de afgelopen maanden, dus het is een beetje een vicieuze cirkel.

Hebben jullie ook baat gehad bij een bepaalde behandeling?

Een vriendin van me heeft jaren geleden ook zo'n last gehad van vermoeidheid (bleek uiteindelijk toch een virusinfectie te zijn), en die heeft toen cognitieve gedragstherapie gehad bij een psycholoog. Weet iemand wat dat precies inhoudt en of dat kan helpen?

[El Chupacabras]

Zo'n therapie houdt in dat je leert omgaan met een chronische ziekte of met de gevolgen van een ziekte. Dan leer je dus eigenlijk hoe jij in jouw situatie het beste om kan gaan met je beperkingen en toch zoveel mogelijk een normaal leven kan leiden.

[Chick Rock]

El Chupacabras schreef op 12-05-2007 @ 06:41 :
Zo'n therapie houdt in dat je leert omgaan met een chronische ziekte of met de gevolgen van een ziekte. Dan leer je dus eigenlijk hoe jij in jouw situatie het beste om kan gaan met je beperkingen en toch zoveel mogelijk een normaal leven kan leiden.

Dat las ik idd ook op een site, schijnt nogal goed te werken bij vermoeidheidsklachten.
Alleen zo irritant om een goede psycholoog te vinden. Ik bedoel, ik kan wel met mn ogen dicht ééntje prikken in het telefoonboek, maar das ook een beetje raar

[Maija]

ik heb altijd al veel slaap nodig heda, maar ik ga makkelijk om 9 uur slapen als ik om 6 uur moet opstaan. en dan nog moe zijn.


Het kan veel helpen om je dag goed in te plannen.

[El Chupacabras]

Chick Rock schreef op 13-05-2007 @ 17:32 :
Dat las ik idd ook op een site, schijnt nogal goed te werken bij vermoeidheidsklachten.
Alleen zo irritant om een goede psycholoog te vinden. Ik bedoel, ik kan wel met mn ogen dicht ééntje prikken in het telefoonboek, maar das ook een beetje raar

Daar kan je om vragen via de huisarts of specialist. Je gaat dan naar een medisch psycholoog. Die gaan met name om met dat soort zaken.

[dark princess]

dat klinkt wel heel herkenbaar voor mij, ik ben ook (bijna) altijd moe. mijn huisarts zei in het begin: iedereen is wel eens moe, toch een aantal testen gedaan. daar kwam uit dat ik cara heb, daar heb ik medicijnen voor, maar ik ben nog even moe. bloedtesten waren goed, op den duur niet meer en had ik bloedarmoede, injecties voor gehad, maar ik ben nog even moe. ook ik heb voedingssuplementen gehad van alternatief iets, omdat ook ik een tekort had aan allerlei dingen (vitamine b, ijzer, zink en nog een aantal dingen). ik mocht ook geen zuivel en suiker nuttigen en het heeft me ook niets geholpen. inmiddels eet en drink ik alles gewoon weer, al gaat dat momenteel niet zo goed, maar daar hebben we het nu even niet over. ik heb dus ongeveer dezelfde dignen geprobeerd als jij beschrijft. ik mag pas bij de huisarts terug komen als ik zelf weet wat ik heb, want zij weten het niet meer. (ben nu ook opzoek naar een andere huisarts, mede daarom, maar vooral omdat ik op kamers woon en anders een uur moet reizen naar de huisarts).

ik vind het lastig om uit te leggen aan mensen, ze begrijpen me niet, zeggen dat iedereen wel eens moe is en dat ik gewoon niet zo laat moet gaan slapen...terwijl ik vaak om 10 uur al wel in bed lig. ik ga wel gewoon naar school (maar heb niet heel veel les), heb laatst aan mn mentor verteld datik hooggevoelig ben en dat ik daarom ook sneller moe ben dan anderen. ik heb wel het idee dat dat een van de redenen is dat ik zo vaak en zo snel moe ben. op school weten ze dat ik snel oververmoeid ben en daar reageren ze niet echt op eigenlijk. ze vinden het vooral saai dat ik nooit (mee) uit ga. hoe ga jij ermee om? vind jij het ook lastig dat mensen je niet begrijpen?

je mag me pm'en als je verder wilt praten.


edit: sinds ik op kamers woon gaat het al wel wat beter, doordat ik niet steeds hoef te reizen. ik word ook ziek als ik moe ben en gewoon doorga.

Natuurlijk ben je niet de enige...moeheid is een (zeer) veel voorkomende klacht. En kan (helaas) enorm veel verschillende oorzaken hebben...

Ik ben ook altijd moe. Heel lang heb ik niet geweten waardoor, allerlei onderzoeken gehad, er werden allerlei 'halve' diagnoses gesteld, die steeds weer niet bleken te kloppen...uiteindelijk is de diagnose fibromyalgie/cvs gesteld. De vermoeidheid en pijn en andere klachten zijn een aantal jaar redelijk stabiel geweest, maar een jaar of anderhalf geleden werd het steeds extremer...ben toen weer naar de huisarts gegaan (ik had een nieuwe) en na onderzoek is de diagnose Lyme gesteld (de fm en cvs zijn een gevolg daarvan, zeg maar). Op dit moment slik ik antibiotica, waardoor ik me iets beter voel...maar of dat blijvend is ed, is niet duidelijk.

Praten met een psycholoog is helemaal niet zo'n slecht idee; al is het maar om uit te sluiten dat het iets psychisch is (dat was bij mij iig de conclusie van de psycholoog...en daar luisteren artsen wel naar, dus het kan ook gunstig uitpakken, lijkt me ). Cognitieve therapie werkt bij aardig wat mensen met cvs en soortgelijke klachten goed...zelf heb ik het niet uitgeprobeerd, omdat ik het idee heb dat ik er aardig goed mee om weet te gaan ed (en dat was de conclusie die de psycholoog ook trok). Je huisarts of de psycholoog waar je al heen gaat of eventueel je verzekeringsmaatschappij kunnen je vast wel helpen een goede psycholoog te vinden, denk ik.

Soms is het juist wel nodig om hele dagen op bed te liggen, juist om je lichaam de rust te geven die het nodig heeft en te herstellen ed...dat is een kwestie van uitproberen.

Tegen mensen die het niet begrijpen zeg ik weinig...ik kan het kleine beetje energie dat ik heb wel beter gebruiken. Vroeger maakte ik me er wel eens erg druk om, tegenwoordig laat ik die mensen lekker voor wat ze zijn en zoek mensen op die het wel begrijpen of die het iig accepteren (want ècht begrijpen doen maar heel weinig mensen het).

[Chick Rock]

Heel erg bedankt voor de reacties! Ook al weet ik best dat er meer mensen zijn met vermoeidheidsklachten, is het toch wel fijn jullie verhaal echt even te horen!

Ik vind het ook soms wel moeilijk om te merken dat veel mensen je klachten niet (kunnen) begrijpen. Zelfs mijn huisarts doet dus moeilijk! Ze is echt zo'n arts met een houding van: als wij niks kunnen vinden, dan heb je ook niks! Ik vond het zo denigrerend klinken toen ze zei dat ik toch echt maar eens met een psycholoog moest gaan praten. Als je huisarts je al niet wil helpen, tja, wie dan wel? Ik ga binnenkort ook op zoek naar een nieuwe, want ik zie er telkens tegenop als ik weer naar haar toe moet. Ik heb het gevoel dat ze mn klachten niet serieus neemt (want als het psychologisch is, ja, dan kan je toch zo even de knop omzetten??).

Vorig jaar heb ik besloten om op halve kracht te gaan studeren, nadat de studentendecaan me dat had aangeraden. Ze zei dat ik mezelf anders over de kop zou werken. Op dat moment zag ik dat zelf eigenlijk nog niet zo, en dit kwam dan ook best hard aan. Heel vreemd dat iemand anders je ineens helemaal serieus neemt, ik schrok er gewoon van, was het niet gewend (afgezien van mn ouders). Een 'vriendin' van me zei toen dat ze het idee dat die decaan en mn studieadviseur me naar de mond praatten. Op dat moment wist ik niet wat ik moest zeggen, maar eigenlijk was ik heeel erg boos! Dat ze dat zei gaf echt aan dat ze geen idee heeft wat dit voor probleem is voor mij... Ik ga nu ook niet zo veel meer met haar om.

Ook al kan je zegen dat je niet let op de mening van anderen, ik merk toch dat het me wel degelijk wat uitmaakt. Ik wil graag serieus worden genomen... Maar goed, uiteindelijk gaat het anderen natuurlijk niets aan, alleen jezelf!

[ekki]

Chick Rock schreef op 16-05-2007 @ 13:00 :
(want als het psychologisch is, ja, dan kan je toch zo even de knop omzetten??).

Dat is dus niet waar. Anders waren er niet zo veel mensen die een psycholoog nodig hadden. Dat zelf doen is vaak veel moeilijker dan je denkt, een steuntje in de rug is wel prettig.

Het is nog niet eens zo'n gek idee om naar een psycholoog te gaan. Er zijn heel veel mensen met vermoeidheidsklachten gebaat bij een bezoek aan de psycholoog. Een schoonzusje van mij was ook vaak moe, had CMV (cytomegalovirus, broertje van pfeiffer zeg maar) gehad en het ging niet echt beter. Ze is toen naar een psycholoog geweest en die heeft haar geleerd om nee te kunnen zeggen. Nu kan ze veel beter met haar vermoeidheid omgaan. Ze is nog steeds wel sneller moe dan anderen, maar ze kan er goed mee omgaan en het is ook gewoon heel duidelijk voor anderen hoe ze zich voelt.

Dus ik vind het nog niet zo'n slecht idee van je huisarts. Als je er geen baat bij hebt, dan niet, maar anders is het erg fijn. Het kan iig (over het algemeen) geen kwaad.

[edit]oops, stukje niet gelezen, je had het er al over[/edit]

Chick Rock schreef op 16-05-2007 @ 13:00 :
(want als het psychologisch is, ja, dan kan je toch zo even de knop omzetten??).

Dat is idd niet zo.

Vrijwel iedereen met klachten zonder aanwijsbare oorzaak krijgt tenminste één keer te horen dat het tussen zijn/haar oren zit, hij/zij naar een psych moet, enz. Helaas, maar waar. En om twee redenen hoeft dat helemaal niet zo'n slecht idee te zijn: 1. een psych kan uitsluiten dat het tussen je oren zit, 2. als het wel iets psychisch is kan hij of zij je wellicht helpen (en soms ook als het wel iets lichamelijks is, bv. het te leren accepteren, je helpen er mee om te leren gaan, je leren hoe je kunt reageren op mensen die het niet begrijpen (), enz.).

Ik denk dat het niet meer dan menselijk is dat de mening van anderen je uitmaakt, maar je kunt er op verschillende manieren mee om gaan...je kunt je er heel druk om maken, je er nog rotter door gaan voelen, enz. of je kunt het je er even rot om voelen en daarna weer verder gaan, er iets van zeggen tegen degene die iets doms zegt, andere vrienden zoeken die het wel begrijpen/accepteren, enz. En hoe je er mee om gaat maakt echt een heel groot verschil in hoe je je zelf voelt.

Maar misschien dat dat ook iets is dat je in de loop der jaren 'leert'...op een gegeven moment 'moet' je wel, wil je verder kunnen.

[Chick Rock]

Je hebt helemaal gelijk, Leonoor! En daarom ga ik dus ook al geruime tijd naar een studentenpsych, maar die gesprekken zijn bijna voorbij (maximaal 10) en ik moet dus nog even op zoek naar een nieuwe. Moet eerlijk zeggen dat ik het nogal aan het uitstellen ben, weet niet zo goed waarom. Heb denk ik gewoon niet zo'n zin om naar een nieuw iemand te gaan (ben altijd al een beetje mensenschuw geweest...) en het hele verhaal weer vn voren af aan te moeten doen... Maar ja, moet me dr maar even overheen zetten, want het is idd wel fijn om toch met iemand te kunnen praten!

En het is idd zo dat je je aanvankelijk meer aantrekt van de meningen van anderen dan na een tijdje. Op een gegeven moment merk je ook dat je dat alleen maar meer energie kost. Dus ik probeer me ook niet meer zo druk te maken om dat soort dingen. Alleen als dus iemand die je beter kent (zoals die vriendin van me) ineens zoiets lomps zegt, tja, dan kan ik daar nogal eens lang over nadenken, en veel piekeren (je kent het: een week later nog eens bedenken wat je terug had moeten zeggen, haha)

Vermoeidheid kan zowel lichamelijk als psychisch zijn.

De huisarts heeft blijkbaar al heel wat moeite er in gestoken en haar best gedaan om jou de nodige onderzoeken te geven (longfoto, longinhoud, buikecho, hartonderzoek, maag-darmonderzoek, bloedonderzoeken, etc). In dat geval kan ik goed begrijpen dat ze je naar de psycholoog verwijst.

Geestelijke vermoeidheid is erg vervelend en gaat waarschijnlijk een stuk verder dan je zelf verwacht. Het idee is in ieder geval dat je je best moet doen om toch zoveel mogelijk activiteiten te ondernemen. Als je dat niet doet en een beetje sloom op de bank gaat hangen, word je daar namelijk ook sloom van. Het is een vicieuze cirkel, zoals je zelf ook al aangaf.

Dus mijn advies: ga dingen doen ook al voel je je moe. En probeer daarbij goed te eten.

Als je niet goed eet, wordt het er namelijk ook niet beter op.

Bij de meeste virusinfecties heb je volgens mij trouwens wel pijn (hoofdpijn voornamelijk, maar ook spierpijn e.d.).

Oh ja, en een slechte conditie wordt alleen maar beter door jezelf te trainen. Mijn conditie is ook bagger, maar toch heb ik mezelf gedwongen om ruim 10km naar mijn werk te fietsen.. ik voelde mij daarna kapot, maar ik leef ook nog steeds

[gewoonmax]

leer om bewust te worden van je energie en dan kun je zelf merken waar je moeheid door komt. Je kunt bijv. taiji gaan doen. Je merkt dan zelf waar meer energie stroomt en waar minder en zo kan je het zelf in balans brengen waardoor je weer fit bent. Of probeer eens accupressuur of accupunctuur ofzo.

[Chick Rock]

gewoonmax schreef op 17-05-2007 @ 18:30 :
Of probeer eens accupressuur of accupunctuur ofzo.

Heb ik idd ook aan gedacht, maar ben nu bezig met andere alternatieve geneeswijzen (iriscopist en homeopaat), dus wil me eerst daarop concentreren. Eventueel daarna kan ik dat wel gaan proberen!

En even voor al die mensen die mij aanraden/proberen te overtuigen naar een psych te gaan: dat doe ik dus al beter lezen, haha! Het ging meer om de manier waarop mn huisarts het zei, ze is echt iemand van het type: als ik niets kan vinden, dan heb je ook niks! Dus dan zit het in je hoofd. Niks mis mee als dat uiteindelijk zo blijkt te zijn, maar ze had nog niet eens alles uitgesloten op lichamelijk gebied (dit was voordat ik al die onderzoeken heb gehad).

Nou, ik ga zo even naar de stad, ik blijf actief en wat een nieuw paar schoenen al niet voor je geestelijke gesteldheid kan doen

De meeste reguliere artsen zijn van die types is mijn ervaring...

[Chick Rock]

Dat gevoel heb ik ook ja, bah!

Maar de internist waar ik ben geweest was niet zo. Hij zei toen hij niks kon vinden: "Maar dat betekent niet dat je niks hebt. De medische wetenschap is tegenwoordig nog niet zo ver dat ze àlles weten." Vond ik wel goed van em, want het lijkt idd of artsen niet verder kijken dan hun neus lang is

Hey!

Ik weet niet of je er iets aan hebt, maar dit is bij mij het geval:

Ik heb zelf al vanaf dat ik een baby was niet/nauwelijks geslapen, en áls ik sliep was dat altijd heel onregelmatig. Ik ben nu inmiddels 19, en ik heb er wel redelijk mee leren leven. Het frustreerd me alleen mateloos dat ik niet kan slapen af en toe, hoe moe ik ook ben. Ik heb ook verschillende uitgebreide en bloedonderzoeken gedaan, en daar kwam helemaal niets uit.
Uiteindelijk is 'men' erachter gekomen (en dat zou wel even nuttig voor je kunnen zijn) dat mijn hersenen een bepaald hormoon (volgens mij melatonine) niet voldoende aanmaakt. Wat bij mij geholpen heeft is Antidepressiva. Klinkt misschien heel gek, maar in die pillen (Efexor XR) zit het hormoon dat ik nodig heb om 'op de been te blijven'. Misschien heb je er iets aan, omdat je zei dat uit bloedonderzoek niets bleek. Dat was bij mij ook zo. Heel veel succes!

[Chick Rock]

Wat apart! Maar hoe zijn ze er dan eiteindelijk achtergekomen van dat hormoon?

Lijkt me echt enorm vervelend als je niet kan slapen zeg! Gelukkig heb ik daar zelf geen last van, ik slaap 's nachts eigenlijk altijd wel goed. Ik kan alleen overdag niet slapen. Dat is wel jammer (kan ik geen middagslaapje doen), maar niet echt een probleem.

Succes/sterkte verder

[Stefanie]

Chick Rock schreef op 25-05-2007 @ 12:01 :
Wat apart! Maar hoe zijn ze er dan eiteindelijk achtergekomen van dat hormoon?

Lijkt me echt enorm vervelend als je niet kan slapen zeg! Gelukkig heb ik daar zelf geen last van, ik slaap 's nachts eigenlijk altijd wel goed. Ik kan alleen overdag niet slapen. Dat is wel jammer (kan ik geen middagslaapje doen), maar niet echt een probleem.

Succes/sterkte verder

Ook niet als je heel vermoeid bent overdag?

[Chick Rock]

Oja, even een update over mezelf

Het lijkt zo langzamerhand weer wat beter te worden. Let wel: met kleine stapjes. Ik voel me wat beter en eet weer normaal. Heb nog wel wat last van misselijkheid, maar ik schrijf dat toe aan mijn vermoeidheid. Die is er overigens nog wel, maar ik geef de homeopathische medicijnen die ik slik nog wat langer de tijd. Hoop heel erg dat deze stijgende lijn doorzet...

Fijn dat het langzaam wat beter gaat. 't is idd te hopen dat dat zo blijft gaan.

Misselijkheid kan goed van vermoeidheid komen...ik merk zelf iig ook als ik erg moe ben dat ik vaak ook misselijk ben/wordt. Het kan ook samenhangen met niet goed/te weinig eten, daar heb ik het iig ook wel eens van. En het kan natuurlijk ook heel andere oorzaken hebben...maar je merkt vanzelf wel of het minder wordt/overgaat als je minder moe bent.

Homeopathische medicijnen hebben over het algemeen trouwens aardig wat tijd nodig...'k weet niet hoe lang je ze al gebruikt, maar als dat nog geen maanden is, dan is de kans best aanwezig dat ze idd nog wat meer tijd nodig hebben voor ze 'echt echt' gaan werken.

[Chick Rock]

Stefanie schreef op 25-05-2007 @ 12:04 :
Ook niet als je heel vermoeid bent overdag?

Nee eigenlijk niet! Want ben eigenlijk altijd heel moe, maar slapen wil toch niet... Idd wel raar

@ Leonoor: die homeopathische middelen gebruik ik nu 2 weken. Dus idd nog niet zo lang, daarom hoop ik ook dat het gaat helpen. Maar dat kan idd wel maanden duren. Nou, als ik er dan vanaf ben heb ik dat er absoluut voor over, ik heb het gevoel dat er geen korte termijn oplossingen zijn. Dus het heeft gewoon zn tijd nodig denk ik.
Toch heb ik het gevoel dat deze medicijnen in combinatie met de voedingssupplementen wel voor een (kleine) verbetering hebben gezorgd. Ik heb dus goede hoop

[Jochemska]

ik ben ook bij vlagen erg vermoeid, en over het algemeen gewoon altijd redelijk moe. dit staat bij mij in verband met mijn nierziekte. het is inderdaad erg klote soms en er is weinig aan te doen. typisch zijn dingen als vroeg naar bed 's ochtends nog steeds moe, en niet kunnen slapen terwijl je jezelf heel moe voelt.

enige oplossing is niet al te hard in een dalende spiraal te belanden, daar heb ik zelf nog al eens last van en ik heb er dan veel moeite mee om er weer uit te komen. momenteel heb ik het goed onder controle gelukkig.

[Chick Rock]

Jochemska schreef op 25-05-2007 @ 14:21 :
ik ben ook bij vlagen erg vermoeid, en over het algemeen gewoon altijd redelijk moe. dit staat bij mij in verband met mijn nierziekte. het is inderdaad erg klote soms en er is weinig aan te doen. typisch zijn dingen als vroeg naar bed 's ochtends nog steeds moe, en niet kunnen slapen terwijl je jezelf heel moe voelt.

enige oplossing is niet al te hard in een dalende spiraal te belanden, daar heb ik zelf nog al eens last van en ik heb er dan veel moeite mee om er weer uit te komen. momenteel heb ik het goed onder controle gelukkig.

Ja positief blijven is idd moeilijk soms, hoe kutter je je voelt, hoe moeilijker dat is. Maar het is dan ook heel belangrijk om positief te blijven... Ik die ook mn best, maar soms wil het idd gewoon niet, dan geef ik soms ook maar gewoon eens eraan toe: even lekker zeuren

Maar wat voor nierziekte heb je als ik het varegn mag? Zal wel niks met mij te maken hebben hoor, maar de iriscopist waar ik ben geweest zei dat mijn nieren minder goed functioneren dan ze zouden kunnen, kun je daar zo moe van worden?

[XeriuX]

ff tussendoor.... misschien een hele rare comment...
maar zou t niet kunnen liggen dat je in je slaap heel druk bent?
slaapwandelen enzo...
k heb niet elke comment gelezen.. .dus sorry als iemand t al gezegd heeft

veel geluk

Chick Rock schreef op 25-05-2007 @ 12:01 :
Wat apart! Maar hoe zijn ze er dan eiteindelijk achtergekomen van dat hormoon?

Hey!
Dat is echt een lang onsamenhangend verhaal; maar dit is de kern: een tekort aan dat hormoon leidt bij sommige mensentot depressie (lees: niet alle mensen met een tekort aan het hormoon zijn/worden depressief, wel bijna alle mensen die depressief zijn leiden aan een tekort aan dit hormoon). Uiteindelijk hebben ze een hersenpunctie gedaan bij mensen die zelfmoord hebben gepleegd (op een andere manier kun je er niet achterkomen of je een tekort hebt aan die melatunine ofzo). En gebleken is dat al die mensen een tekort hadden aan dat hormoon. Het klinkt heel onsamenhangend, maar vandaar dus de antidepressiva die dat stofje wel aanmaakt, en je minder moe maakt.

[Chick Rock]

HIMling schreef op 30-05-2007 @ 11:19 :
*verhaal*

Wat vaag zeg! Vooral dat van die hersenpunctie

Maar ik denk niet dat dat bij mij dan het geval is.. nou ja, je weet het natuurlijk nooit.....

@ XeriuX: niemand heeft het genoemd maar ik weet iig dat ik nooit slaapwandel. En volgens mij (weet het natuurlijk niet zeker, want ik slaap ) slaap ik over het algemeen heel rustig. Ik wordt soms wakker in precies dezelfde houding als ik ging slapen.

Maar bedankt voor het meedenken

[Poepkind]

Heb je overgewicht? En je denkt dat je heel rustig slaapt, maar het zou best wel eens kunnen zijn dat dit niet zo is.

Wij hadden een keer een vrouw bij een PD, zij was ook heel erg moe. Ze vertelde dat ze goed sliep, maar uiteindelijk was het toch niet zo maar had ze het niet door. Ze had slaapapneu.

[Chick Rock]

Hm daar heb ik wel eens over gehoord ja, maar mijn huisarts of internist hebben het nooit geopperd... Komt dat veel voor of is het vrij 'vergezocht'?

En heb geen overgewicht, hoezo?

[weetnie]

weet niet of dit helpt maar ik was ook oververmoeid dus geen energie
+/- 10% van normaal kwam omdat ik te weinig fruit at
sinds dat ik nu meer fruit eet voel ik me beter maar ik had bloed armoede(te weinig ijzer in bloed krijg je door te weinig fruit te eten)

mischien proberen waard?

bij mij werkte het perfect

Chick Rock schreef op 03-06-2007 @ 18:07 :
En heb geen overgewicht, hoezo?

Overgewicht verhoogt het risico op slaapapneu sterk, dus vandaar dat het relevant zou kunnen zijn.

[Chick Rock]

weetnie schreef op 08-06-2007 @ 22:32 :
weet niet of dit helpt maar ik was ook oververmoeid dus geen energie
+/- 10% van normaal kwam omdat ik te weinig fruit at
sinds dat ik nu meer fruit eet voel ik me beter maar ik had bloed armoede(te weinig ijzer in bloed krijg je door te weinig fruit te eten)

mischien proberen waard?

bij mij werkte het perfect

Ik heb ook vaak bloedarmoede gehad, maar sins ik de pil slik heb ik nergens meer last van.
Maar ja, veel fruit eten is altijd goed