Vreemde gebeurtenissen in de nacht

[PooW]

Nouja, ik wil weten wat jullie er tot nu toe van vinden, het is wel een verhaal met meer mensen, maar ik ben nog de enige die eraan geschreven heeft

Britt loopt stampend de trap op. De schreeuwende stemmen achtervolgen haar. "Laat me met rust!" schreeuwt ze terug. Ze gaat haar kamer in, doet de deur op slot en laat zich snikkend in elkaar zakken. Ruzie. Ze heeft weer eens ruzie, het is al de zesde keer in twee dagen! Uitgeput probeert ze weer op te staan, door zich aan haar nachtkastje op te trekken. Haar kamer is niet groot. Nee, hij is zeker niet groot. Het is gewoon een mini-kamertje. Het enige dat erin staat, is een bed, een nachtkastje en een kleine klerenkast. Meer past er niet in. Zuchtend bekijkt ze haar kamer. Wat zou ze toch graag een grotere kamer willen. Net als haar zusje, haar kleine zusje, van twaalf. Zelfs zij heeft een grote kamer. Die bijna vier keer zo groot is. "Sja, het leven is nou eenmaal oneerlijk, Britt," fluistert ze tegen zichzelf. Ze pakt haar kussen op en stopt haar hand in de kussensloop. Ze haalt er een sleuteltje uit en steekt hem in het laadje van haar nachtkastje. Als die open is, doet ze haar hand erin. Ze haalt hem er vloekend uit. "Waar is mijn dagboek?" vraagt ze aan zichzelf. "Nee, niet weer Liza. Ik doe dat kind nog eens wat!" fluistert ze woedend. Even overweegt ze om naar haar ouders te gaan, maar dat laat ze toch maar zitten. Die zullen toch zeggen dat pubers gewoon nieuwsgierig zijn en dat Liza zich dus niet tegen kon houden. Of een andere onnozele uitleg. Liza was altijd fantastisch, Liza mocht altijd alles, Liza was altijd beter. Maar zij niet, zij was altijd slecht en mocht nooit iets. Waarom zou ze hier nog blijven? Ja, ze kan beter weggaan. "Kom, Britt. We gaan het geluk opzoeken, we gaan weg. Weg bij deze mensen, weg uit dit rothuis!" mompelt ze. Ze pakt meteen haar sporttas onder haar bed vandaan en begint hem vol te proppen met haar kleren. Ze heeft nog ruimte over, ze heeft namelijk niet zo heel veel kleren. De enige kleren die ze heeft, heeft ze zelf hard voor moeten werken. Of ze heeft ze van haar oma gekregen. Haar oma.. Er loopt een traan over haar wang. Geïrriteerd veegt ze hem weg. "Er is nu geen tijd om zielig te doen," zegt ze. Haar overige spullen propt ze ook in de sporttas. Dan pakt ze haar schooltas van haar bed en gooit alle boeken eruit. Die heeft ze nu toch niet meer nodig! Verdrietig stopt ze de laatste spulletjes in haar rugtas, haar verzorgingsspullen, haar portemonnee, telefoon met oplader en discman. Ze kijkt haar kamer weer rond. "Dag kamer," fluistert ze. Ze zwaait even en opent dan haar deur. Eerst gaat ze nog langs haar zusjes kamer, ze zet de spullen op de gang neer, zodat haar zusje haar niet door zou hebben. "Liza! Vuile bitch, geef mijn dagboek terug!" schreeuwt ze tegen haar zusje, die samen met haar vriendin lachend op het bed ligt. Ze hebben het dagboek voor hun liggen. Kwaad loopt ze de kamer in en grijpt hem van het bed. Haar zusje begint nog harder te lachen. "Wat lach jij nou dom?" vraagt Britt met een trillende stem. "Leuk stuk, de seks met Kevin, helemaal in details," zegt Liza spottend. Het andere meisje lacht mee. "Als je mijn dagboek nog één keer aanraakt, maak ik je dood!" krijst Britt, met een vuurrood hoofd. "Ik krijg hem toch wel terug, ik vertel het mama zo wel. Dan heb je meteen een paar weken huisarrest. Kan je weer lekker ontslag krijgen," antwoordt Liza grijnzend. Britt loopt de kamer uit en gooit de deur met een klap dicht. Haar mondhoeken krullen om in een lach. "Huisarrest.. laat me niet lachen! Ik kom niet eens meer in dit huis. Hoe kan ik dan huisarrest krijgen," zegt ze hardop. Ze laat een gemeen lachje horen. Ze hijst de tas op haar rug en tilt de sporttas op. Hij is best zwaar, maar het zal haar wel lukken. Met een tevreden gevoel loopt ze de trap af en het huis uit. Als ze op straat is, zwaait ze nog even naar haar huis. "Dag huis, dag kutfamilie," schreeuwt ze. De mensen op straat kijken haar raar aan. Het buurmeisje is net buiten aan het spelen. "Ga je weg, Britt?" vraagt ze met een pruilmondje. "Ja, sorry meisje. Ik zal nog wel eens terugkomen, schat," antwoordt ze. Ze tilt het kleine lichaampje op en geeft het meisje een kusje. "Dag, Sophietje," zegt ze. Ze zet het meisje weer weg en loopt ze straat uit. Op naar Frankrijk! Op naar een nieuw bestaan!

Alleen de laatste zin is nieuw?

en de titel, In de nacht? wat doet da kleine ukkie dan op straat?

Grim

[PooW]

Het is toch nog geen vreemde gebeurtenis Dit is nog overdag.. En er is nog niks nieuw, de volgende schrijfster is in Praag ofzo

Owja, jij had deze eerst gewist, maar je weet welk commentaar ik erop had

Grim

[PooW]

Gewist?

PooW schreef op 05-07-2004 @ 16:03 :
Gewist?

Ja, ik herken dit verhaal, alleen de laatste regel is nieuw. Toen had ik er uitgebreid commentaar op gegeven en de fouten die ik nog weet zitten er niet in.

Grim

[PooW]

Hmm, heb niks verbeterd Heb dit naar je gestuurd via msn Kijk zelf maar, is zelfde hoor!

Och, okee

[PooW]

Nu nog reacties van anderen..

Ik hoop dat jullie dit stukje wel wat vinden en dat jullie me dus geen slechte schrijfster ofzo vinden!!

[-Melody-]

PooW schreef op 05-07-2004 @ 20:26 :
Nu nog reacties van anderen..

Ik hoop dat jullie dit stukje wel wat vinden en dat jullie me dus geen slechte schrijfster ofzo vinden!!

Door een wat minder verhaal ben je niet per defenitie een slecht schrijster hoor!!

[PooW]

Mijn andere verhalen zijn al helemaal niks En ik schrijf bijna altijd langdradig, kinderachtig en niet realistisch

[-Melody-]

PooW schreef op 05-07-2004 @ 20:37 :
Mijn andere verhalen zijn al helemaal niks En ik schrijf bijna altijd langdradig, kinderachtig en niet realistisch

Al schrijvende leert men

[PooW]

Ik leer er niks van, mijn nieuwste verhaal is bijna het slechtste dus zoveel leer ik niet

[-Melody-]

PooW schreef op 05-07-2004 @ 20:43 :
Ik leer er niks van, mijn nieuwste verhaal is bijna het slechtste dus zoveel leer ik niet

Misschien moet je meer tijd voor je verhaal nemen. Dus eerst rustig de tijd nemen om iets als een begin op te zetten. Daarna alles uiterst kritisch overkijken, en dan niet alleen op spelfouten/interpunctie enz. Maar ook op de zinsverbanden, zinsopbouw en je verhaallijn. Is het een beetje orgineel, spannend genoeg enzovoort. Dat duurt langer, maar heeft een veel beter resultaat. Uit frustratie omdat een vorig verhaaal geen succes was een nieuwe razendsnel publiceren heeft geen nut!!

[PooW]

Ik maak hem ook niet razendsnel, ik schrijf juist langzaam en ik schrijf alleen als ik er veel tijd voor heb.. ik heb voor dit verhaal ook genoeg tijd genomen (ik bedoel De laatste keer..) En nóg is het slecht.. En als ik al een stukje af heb, heb ik geen zin meer om hem nog te herschrijven

[-Melody-]

PooW schreef op 05-07-2004 @ 20:51 :
Ik maak hem ook niet razendsnel, ik schrijf juist langzaam en ik schrijf alleen als ik er veel tijd voor heb.. ik heb voor dit verhaal ook genoeg tijd genomen (ik bedoel De laatste keer..) En nóg is het slecht.. En als ik al een stukje af heb, heb ik geen zin meer om hem nog te herschrijven

Kijk, dat is het nou net. Als je je verhaal niet kritisch overkijkt doen anderen dat. Dat is te verwachten. En als je daar dan ook niks mee doet, moet je geen zelfmedelijden hebben omdat ze je verhaal niet goed vinden, maar daar juist van leren!!

PooW schreef op 05-07-2004 @ 20:26 :
Nu nog reacties van anderen..

Ik hoop dat jullie dit stukje wel wat vinden en dat jullie me dus geen slechte schrijfster ofzo vinden!!

Precies, mijn stukje is slecht, maar dat maakt mij nog geen slecht schrijver

verder PooW, het is wel fijn dat je je verhaaltjes niet zo super kritisch overkijkt, want dan hebben wij iets te doen. I geef graag kritiek, maar dat moet je niet persoonlijk opvatten. Op het begin moest ik ook even slikken toen ik voor een A4tje verhaal een A4tje aan commentaar terugkreeg, maar daar groei je echt overheen. Je leert al schrijvende, ik was ooit ook nog maar een klein ukkie die verhaaltjes vol met foutjes had ed.

Grim

[PooW]

Ik probeer de kritiek toe te passen in mijn nieuwere stukjes, maar wat ik al gemaakt heb wil ik niet veranderen.. ik haat veranderingen, ik weet niet waarom Eigenlijk zou ik De Mama ook moeten herschrijven, maar dat wil ik niet, omdat ik wil weten hoe de originele versie is Dus ook bij De laatste keer.. maar misschien wordt mijn verhaal wel beter als hij af is..

[PooW]

Nouja, ik kan er misschien ook van leren Ik hoop het en ik hoop ook dat ik dan De laatste keer.. 'geweldig' kan maken.. nouja geweldig kan al niet meer Maar hij moet iig wel goed worden!

Heb alleen te weinig tijd om te laten zien wat ik tot nu toe geleerd heb van de kritiek Maar mijn lesdagen zijn net over, morgen boeken inleveren, dus dan kan ik schrijven.. moet alleen nog wel met maatschappelijk werkster praten, maar dat zal nietlang duren, denk ik

[PooW]

Oke.. maar mag ik nog goede kritiek op mijn stukjee?

[Astuanax]

Ik vind dit wel een goed begin! Het is misschien een klein beetje kinderachtig geschreven maar dat is ook wel leuk van tijd tot tijd

foutje:

Uitgeput probeert ze weer op te staan, door zich aan haar nachtkastje op te trekken

de bijzin kan je beter vanvoor plaatsen

[PooW]

Thnx Hoe moet ik het dan doen?

Door zich aan haar nachtkastje op te trekken, probeert ze uitgeput op te staan?

[Millroy]

Dit verhaal spreekt me echt niet aan. Deels omdat dit totaal mijn genre niet is en deels omdat ik het nogal kinderlijk overdreven vind. Niet slecht bedoeld hoor, maar nu denk ik echt aan Assepoester met de evil ouders. Ook is het nogal plots dat ze vertrekt van huis. Ik weet dat je zegt dat iedereen tegen haar is etc, maar ze besluit erg snel om zomaar thuis weg te lopen. Als je dit meer beschrijft kun je het abrupte er uit halen, maar je moet dan wel oppassen dat het niet te langdradig wordt. Evenwicht zoeken daar dus.
Ik moet wel zeggen dat ik bevooroordeeld ben; verhalen als deze heb ik nooit goed kunnen smaken. Als je me niet gevraagd had, had ik je verhaal met rust gelaten .

Paar verwijzingen terug naar het verleden will do Verder, je hebt niets op te merken over haar stijl, dus dat scheelt dan wel weer

Ze probeert op te staan door zich aan het nachtkastje omhoog te trekken. Ze is uitgeput.

?

Grim

[Millroy]

Ik ging er wel iets over zeggen, maar heb het niet gedaan. Dadelijk wordt ze helemaal zeperig op me

[PooW]

Ik wil juist dat je het zegt, nouja, alleen als ik er iets aan kan hebben dan..

Ja.. verwijzingen komen nog wel

En ze dacht al langer aan weglopen enzo, ze heeft er gewoon geen zin meer in, omdat ze geen privacy heeft en ze wordt om alles geslagen en uitgescholden..

Wat voor verhalen vind je niet goed? Spanning of wegloopverhalen?

[Millroy]

Tienermeisjes verhalen. Zoals dit . Ik weet dat velen dat soort verhalen erg goed vinden, vandaar het succes van verhalen als Anouk en Danny, maar die vallen bij mij niet erg in de smaak. Enkel Noah kon mij even boeien, maar nu gebeurt er niks meer in. Spanning kan ik wel hebben, maar dat zit niet echt in je verhaal toch?

[Boate Bob]

En ze dacht al langer aan weglopen enzo, ze heeft er gewoon geen zin meer in, omdat ze geen privacy heeft en ze wordt om alles geslagen en uitgescholden..

Had je dat niet beter in het verhaal kunnen verwerken? Er wordt nergens duidelijk dat ze geslagen wordt en ook niet dat ze er al langer over nadacht om weg te lopen.
Het lijkt mij dat als je achteraf moet gaan uitleggen waarom iets gebeurt in het verhaal, je niet helemaal goed bezig bent..

[PooW]

Nee, er is nog geen spanning, maar dat komt omdat het net begonnen is he

Er komen iig terugblikken he..

PooW schreef op 08-07-2004 @ 08:11 :
Nee, er is nog geen spanning, maar dat komt omdat het net begonnen is he

Er komen iig terugblikken he..

PooW, lieverd, post eens SNEL iets

Grim

[Nijn*]

Heb net even je verhaaltje gelezen Poow.. Ik zou ten eerste proberen om de tijd - dat ze dus nog thuis is - uit te breiden. Zo geef je de lezers meer inzicht over wat er allemaal zo vreselijk verschrikkelijk is in dat huis. Nu lijkt het alsof ze - zoals een normale puber - gewoon vaak ruzie heeft. That's it. Verder vind ik het niet echt een origineel verhaal, beetje puberaal. Echt zo'n tienermeiden verhaal. *Oeh, kijk wie het zegt *
...Toch is er wel 'iets' dat me trekt om verder te lezen.. Misschien denk ik er na het vervolg (als dat er komt) wel heel anders over...
Nijn*

Nijn* schreef op 08-07-2004 @ 11:58 :
Verder vind ik het niet echt een origineel verhaal, beetje puberaal. Echt zo'n tienermeiden verhaal. *Oeh, kijk wie het zegt *

Nijn*

Geef ons een F, geef ons een A, geef ons een N....



Verder, Nijn geeft goed comment, ik zou dr naar luisteren
Nijn: top

Grim

[PooW]

Ik zou wel willen schat, maar iemand anders moet nu schrijven

En dat ze wegloopt, is niet echt een hoofdzaak, dat is gewoon de reden waarom ze alleen is en overal dingen moet proberen te zoeken om te overnachten Het gaat niet echt over t weglopen dus en omdat dat weglopen maar een klein iets is, schreef ik er bijna niks over En als ik wel over alles zou moeten schrijven, wordt het net als bij De laatste keer.. een heleboel onzin, voordat ze eindelijk eens wegloopt

[Nijn*]

Grim schreef op 08-07-2004 @ 13:30 :
Geef ons een F, geef ons een A, geef ons een N....



Verder, Nijn geeft goed comment, ik zou dr naar luisteren
Nijn: top

Grim

*lol heeft*
Ik krijg zowaar een complimentje van iemand die de kunst van het verbeteren beter begrijpt dan wie dan ook en een groots schrijver...Oeh

Nijn* schreef op 08-07-2004 @ 14:12 :
*lol heeft*
Ik krijg zowaar een complimentje van iemand die de kunst van het verbeteren beter begrijpt dan wie dan ook en een groots schrijver...Oeh

Nou, wie dan ook...
LUH is fantastisch, Charlottetje is ook fantastisch, Duivelaartje is fantastisch, Millroy is bij vlagen een waar genie, Astuanakkes ook. Ik neem er alleen de tijd voor

Grim

[PooW]

Stuk van xwitched

Ze kijkt naar alle voorbij lopende mensen. Gezinnen die een reisje maken, vriendinnen die aan het zomertouren zijn, mannen die voor zakenreis weg moeten. En natuurlijk niet te vergeten, de verliefde stelletjes die uit elkaar moeten omdat ze aan de andere kant van het land of zelfs verder weg wonen. Geïrriteerd door al deze mensen, en vooral omdat zij geen van allen is, stapt ze de trein in. Ze kijkt in één van de coupe’s en wanneer die leeg blijkt te zijn gaat ze zitten. Nu maar hopen dat er verder niemand bij komt, dat is wel het laatste waar ik zin in heb, denkt ze bij zichzelf. Ze pakt haar discman uit de tas die ze bij zichzelf heeft en zet de muziek extra hard. Ondertussen staart ze wat uit het raam. Hierdoor merkt ze niet, ondanks haar hopen dat ze alleen blijft, dat er een man naast haar is komen zitten. Ze schrikt daarom ook enorm wanneer ze naast zich kijkt. “Ho ho!” zegt de man. “Je hoeft niet zo te schrikken hoor!” Britt verontschuldigt zich en gaat vervolgens iets verder van de man af zitten. Nieuwsgierig kijkt ze de man aan. Waarom zou hij nu hier in de trein zitten? Hij heeft geen koffertje of iets bij zich dus is het uitgesloten dat hij op zakenreis is. Bovendien heeft hij er niet de goede kleren voor aan. Ook is het niet waarschijnlijk dat hij een vriendin heeft, omdat er niemand op het perron staat te zwaaien en het enige wat hij bij heeft is een kleine rugzak. Maar als uiteindelijk de trein begint te rijden, vervagen de gedachten. Het enige waar Britt aan kan denken is hoe haar ouders zullen opkijken wanneer ze merken dat zij er niet meer is. Ze zal er ook niet mee zitten ook. Ik hoop dat ze erg ongerust zijn, denkt ze. Hoewel dat zo goed al uitgesloten is omdat ze toch niets om haar gaven. En ze probeert haar tranen in te houden. Snel pakt ze een tijdschrift wat voor haar op een stoel ligt en doet net of ze aan het lezen is.
Ze kijkt op wanneer de conducteur binnenkomt. Die vraagt haar om een identiteitsbewijs. “Waarom?” vraagt Britt. Ze krijgt een rood hoofd en vertelt dat ze het niet bij heeft. Gelukkig redt de man haar. “Ze hoort bij mij.” vertelt hij de conducteur. Die knikt en loopt weer weg. Opgelucht haal Britt adem.
De trein raast verder. Na een tijdje begint de man te praten. “Waarom zit je eigenlijk in de trein? Volgens mij is dat niet omdat je naar je oma gaat, of een vriendje.” En hij kijkt Britt vragend aan. Ze knikt nee. Ze heeft nu geen enkele zin om het te vertellen maar wanneer de man blijft kijken, zit er niets anders op dan het hele verhaal te vertellen. Af en toe stopt ze even. En de man moedigt haar aan verder te gaan. Ze slikt een keer als ze zich bedenkt dat ze haar hele verhaal nu aan een vreemde man aan het vertellen is. Maar ach, denkt ze. Die man stapt straks uit de trein en die zie ik nooit meer terug. “En mag ik vragen waarom jij in de trein zit?” vraagt ze als ze klaar is met haar verhaal. Ze ziet dat de man zich bedenkt, maar na een tijdje begint hij te vertellen.

Mooi!

maar waarom vraagt die conduct om haar identiteitsbewijs? is ze Jonger dan 12 ofzo?

Grim

[PooW]

Ze is in een internationale trein

PooW schreef op 16-07-2004 @ 10:24 :
Ze is in een internationale trein

dus?

[PooW]

Misschien vragen ze er dan wel naar Ik heb t niet geschreven he!!

[Nienna*]

Het eerste stuk vind ik zeer matig. Kinderachtig, cliché, echt een tienermeidenverhaal zoals al eerder verteld.
Nee, hij is zeker niet groot. Het is gewoon een mini-kamertje. Het enige dat erin staat, is een bed, een nachtkastje en een kleine klerenkast. Meer past er niet in.
Voor deze zinnen schreef je al dat haar kamer niet groot is, nu zeg je dat weer. Ik denk dat je het als versterking bedoelt en dat is op zich niet slecht, maar ik vind de manier waarop je het doet matig. Het is een beetje... langdradig en kinderachtig, vooral dat "Meer past er niet in" past niet bij de zinnen. Plak het aan de andere zinnen of zo, dat vind ik beter. Roep als ik het fout heb of zwaar onduidelijk ben (want zo'n idee heb ik)!
Zelfs zij heeft een grote kamer. Die bijna vier keer zo groot is.
Plak die laatste zin aan de eerste zin, dit staat heel raar. Misschien wil je het op een bepaalde manier zeggen of zo, maar die manier zie ik niet?
Kijk nog eens kritisch naar de constructies van je zinnen.
Verder moet ik zeggen dat het onderwerp (van het eerste stuk) me niet aanspreekt (weglopen is zo standaard), maar je zei al dat dat niet het onderwerp van je verhaal is.
-Silla

[PooW]

Ze moet wel weglopen om t verhaal te laten kloppen..

En je bent wel erg onduidelijk ja!!

[Millroy]

Je wel erg onduidelijk.

[PooW]

Hehe moest bent tussen

[Nienna*]

Millroy, dat moet jij onderhand wel weten
Ik zal eens beter nadenken hoe ik dingen kan uitleggen als ik iets zeg
-Silla

[Nijn*]

Grim schreef op 15-07-2004 @ 16:18 :
Mooi!

Je vergat er heel voor te zetten
Ik vond dit een stuk beter dan het eerste om eerlijk te zijn...

[Millroy]

Silla schreef op 16-07-2004 @ 16:10 :
Millroy, dat moet jij onderhand wel weten
Ik zal eens beter nadenken hoe ik dingen kan uitleggen als ik iets zeg
-Silla

Ik begreep je Silla lieverd.
Ik maakte me vrolijk om PooW.
Wat ik schreef, had zij eerst.
De editknop redde haar van een voortijdig Demise.

[PooW]

Hier weer een nieuw stukje.. ik heb het in mn WordPad verbeterd, dus als iemand de verbeterde versie ervan wilt, moet je het maar ff zeggen

`Ik heb een moord gepleegt. En nu vlucht ik.` Britt knippert met haar ogen. Ze gelooft hem niet, hij zal dat toch nooit zomaar vertellen?
Britt pakt het tijdschrift en rolt hem op. Met een klap, slaat ze een vlieg dood. Er blijft een vies spoor achter op het raam. De man grinnekt. Britt kijkt hem aan. Er bekruipt Britt een gevoel, zou hij echt de waarheid vertellen? Zijn gezicht verraad niks, want de man kijkt strak voor zich uit.
`Hoe heet je eigenlijk?` De man bijt op zijn nagel. Dan kijkt hij Britt aan.
Zal ze haar echte naam vertellen? Het is wel gevaarlijk, ze kent hem niet. `Britty` zegt ze zachtjes. `En jij?` De man kijkt haar aan. Zijn ogen zijn helder. `Muerte` Britt denkt diep na. Die naam, dat is spaans. Die naam, betekent de dood! Britt slikt even.
`Mooie naam. Lekker appart.`
De man knikt. `Ik ben appart`
vervolgt hij het gesprek.
Britt kijkt uit het raam. De heuvels zijn langzaam aan verandert in bergen. Hoelang zal deze rit nog duren? Ze gokt ongeveer 3 uur. Het is een sneltrein. Britt zucht, dan zit ze nog zo lang aan die man vast. Misschien staat hij straks wel op, en gaat naar een andere coupe. Ze kijkt opzij, de man zit stil. Hij kluift wat aan zijn vinger, en wriemelt door zijn haar. Britt kan hem nu pas goed bekijken.
Hij ziet er verstrooid uit. Zijn donkerbruine haren, staan overreind. Zijn mond is vertrokken in een streep. En zijn ogen, flikkeren van woede. Ze zijn ook donkerbruin van kleur. Britt rilt, hij is eigenlijk best eng. Maar goed dat ze haar echte naam niet gezegt heeft. De trein begint harder te rijden. Ze gaan door een tunnel heen, in de verte ziet Britt het licht. Ze voelt dat ze haar ogen sluit. Het is koud, Britt trekt aan de rits. En langzaam dommelt ze weg, in een diepe slaap.

PooW schreef op 26-07-2004 @ 09:49 :
Hier weer een nieuw stukje.. ik heb het in mn WordPad verbeterd, dus als iemand de verbeterde versie ervan wilt, moet je het maar ff zeggen

`Ik heb een moord gepleegt. En nu vlucht ik.` Britt knippert met haar ogen. Ze gelooft hem niet, hij zal dat toch nooit zomaar vertellen?
Britt pakt het tijdschrift en rolt hem op. Met een klap, slaat ze een vlieg dood. Komma onnodig Er blijft een vies spoor achter op het raam. De man grinnekt. grinnikt Britt kijkt hem aan. Er bekruipt Britt een gevoel, een gevoel bekruipt Britt zou hij echt de waarheid vertellen? Zijn gezicht verraad niks, want de man kijkt strak voor zich uit.
`Hoe heet je eigenlijk?` De man bijt op zijn nagel. Dan kijkt hij Britt aan.
Zal ze haar echte naam vertellen? Het is wel gevaarlijk, ze kent hem niet. `Britty` zegt ze zachtjes. `En jij?` De man kijkt haar aan. Zijn ogen zijn helder. `Muerte` Britt denkt diep na. Die naam, dat is spaans. Spaans Die naam, betekent de dood! Britt slikt even. komma in de eerste zin niet nodig
`Mooie naam. Lekker appart.` apart
De man knikt. `Ik ben appart`
vervolgt hij het gesprek. waarom een enter?
Britt kijkt uit het raam. De heuvels zijn langzaam aan verandert in bergen. veranderD Hoelang zal deze rit nog duren? Ze gokt ongeveer 3 uur. 3 voluit schrijven Het is een sneltrein. Britt zucht, dan zit ze nog zo lang aan die man vast. Misschien staat hij straks wel op, en gaat naar een andere coupe. Ze kijkt opzij, de man zit stil. Hij kluift wat aan zijn vinger, en wriemelt door zijn haar. Britt kan hem nu pas goed bekijken.
Hij ziet er verstrooid uit. Zijn donkerbruine haren, staan overreind. komma onnodig Zijn mond is vertrokken in een streep. En zijn ogen, flikkeren van woede. geen komma en graag de zin niet beginnen met ''en'', plak em dan liever aan de vorige zin Ze zijn ook donkerbruin van kleur. Britt rilt, hij is eigenlijk best eng. Maar goed dat ze haar echte naam niet gezegt heeft. De trein begint harder te rijden. Ze gaan door een tunnel heen, in de verte ziet Britt het licht. Ze voelt dat ze haar ogen sluit. Het is koud, Britt trekt aan de rits. En langzaam dommelt ze weg, in een diepe slaap.

Weer liever geen en

Grim