De prestatiemaatschappij? Dat ben jij!

[Snicksnuts]

Je gedachtestroom niet meer onder controle. De tentamenperiode komt dichterbij nog twee verslagen die niet af zijn. Herkansingen van het vorige blok blijven je achtervolgen. Werk heeft gebeld, je rekeningen liggen op de mat. Stress, stress en nog een stress. En toch je staande houden in deze maatschappij. Hoe is het mogelijk? Hoe houd jij het vol?

Er wordt van je verwacht een goede opleiding te hebben, een goede baan, leuke vrienden een eigen huis, kinderen en wat al niet meer. Hoe ga je dit aanpakken? Wil je eigenlijk wel kinderen? Wat betekent goed werk voor jou? Hoeveel geld heb ik nodig om die studieschuld af te betalen? Vragen die de gemiddelde student al dan niet dagelijks bezighouden en zorgen voor een zware last op de schouders van de hardwerkende studenten in Nederland.

Dagelijks wordt je geconfronteerd met de maatschappij waar wij in leven, namelijk de prestatiemaatschappij. Hierin wordt er van je verwacht dat je voor jezelf vecht en alles op alles zet om hoog te eindigen. De constante druk om te presteren op de jongeren in ons land zorgt voor een hoop studenten met burn-out klachten. De studententijd zou de leukste tijd van je leven moeten zijn, maar voor sommige van ons een ware nachtmerrie. Dit door de druk om te presteren en de constante zoektocht naar een goede balans tussen school, werk en vrije tijd. Meer werken is een lagere studieschuld, maar lagere schoolprestaties en minder vrije tijd. Veel tijd in school steken betekent goede cijfers, maar een hogere studieschuld door minder werk. Wanneer je veel tijd investeert in op stap gaan, hobby’s en sociale contacten zullen schoolprestaties achter blijven en zal rondkomen een stuk moeilijker worden. Is het überhaupt mogelijk om een goede balans te vinden? Het doel van alle studenten is zo snel mogelijk een diploma behalen, aan het werk en zo de maatschappelijke ladder te beklimmen.

Dit gezamenlijke doel is voornamelijk door het succesideaal wat in ons land heerst. Hierin zijn onze drijfveren de angst om lager of op dezelfde plek van de maatschappelijke ladder te eindigen dan dat we begonnen zijn. De constante push om ons verder te ontwikkelen en hoger op te komen geeft het gevoel dat je nooit genoeg hebt of genoeg bent. Wanneer je doelen constant mee veranderen met je eigen ontwikkeling zal je altijd aan het jagen blijven. Geef jezelf de kans om van de doelen die je bereikt hebt te genieten in plaats van direct op zoek te gaan naar meer.

Het is belangrijk dat je voor jezelf kiest en doet wat goed voelt. Kijk naar waar je talenten liggen en waar jij voldoening uit kan halen. Streef naar dat wat je gelukkig maakt dus ga op zoek naar dat waar Ligt dit bij het beroep sportinstructeur? Of wil je kassière worden, omdat jij er gelukkig van wordt.

Voel jij de druk van de prestatiemaatschappij?

[Elin3]

Ook hier geldt:

Elin3 schreef:

Zomaar een betoog hier plaatsen is niet helemaal de bedoeling. Wil je een discussie starten? Heb je een vraag?

[Positive mind]

Dat moet iedereen toch zelf weten? Als je ergens vol voor wilt gaan moet je dat lekker doen en als je relaxt wilt rondhuppelen moet je dat ook zelf weten. Who cares?