Liefdesverdriet

[Tim2898]

Ik heb precies 1 week geleden gereageerd op een fb post van een meisje bij mij op school (ik kenden haar amper) maar toen ze op fb posten dat ze niet meer wilden leven omdat ze misbruikt is door haar ex, voelde ik van binnen dat ik moest ingrijpen omdat ik het gewoon te erg vond voor haar.

Al haar vrienden en familie stuurde korte berichtjes om haar op te vrolijke, en ik die haar niet eens kenden stuurde een bericht van 20 regels met mijn gevoel erin en wou haar goede hoop geven. (weet niet waarom maar zo ben ik gewoon).

de zelfde avond nog stuurde ze mij een berichtje, en toen is het balletje gaan rollen.
Het leek wel of alles klopte en ze echt de ware was omdat als ik een paar dagen later had gereageerd ze nu in het ziekenhuis had gelegen. Ik voelde me zo goed bij haar binnen een paar dagen (beter als dat ik me voelde bij mijn ex waar ik bijna een jaar mee heb gehad).

Ik gaf echt om haar en ze zei dat ze ook om mij gaf. ze zei dat ik haar gered had en dat ze iedere keer weer moest huilen van geluk toen ze mij zag of sprak op app. Ik was haar held volgens haar.

Gisteren avond heb ik voor het eerst met haar afgesproken, ik vertrouwde haar zo erg en het voelde zo goed om bij haar te zijn (zo hebben we het dus die dag met elkaar gedaan). ze voelde zo goed en vertrouwelijk aan.

Tot het moment dat ik lag te slapen in haar bed en zei ging vragen wanneer we gingen eten (zou daar eigenlijk tot laat in de avond blijven en mee eten).
Toen ik wakker werd voelde ik dat ze bij me was maar ze zat op de rand van haar bed. ik voelde dat er iets niet goed was omdat ze normaal gesproken bij me ging liggen en tegen me aankroop. (Heb haar die dag meteen gevraagd en ze wou het super graag).
Toen ik naast haar ging zitten op de rand van haar bed vroeg ik haar nog wanneer we samen een foto gingen maken voor op fb enzo (voor de post dat we een relatie hadden).

Ze gaf geen antwoord en een paar seconden later zei ze dat ze mij niet wou en dat het hier ophield.

Ik heb nog mee gegeten zonder iets te zeggen, toen we samen naar de bus liepen zeiden we niks tegen elkaar en ik probeerde de andere kant op te kijken. ik wist dat als ik iets tegen haar zei of ik haar aankeek in haar ogen ik in tranen uit zou barsten.

Toen ik aankwam bij de bushalte miste ik de bus ook nog is, eenmaal is de volgende bus aangekomen voelde ik mezelf zo kut dat ik vergat om optijd op het stop knopje te drukken en reed perongeluk door (net of me dag niet nog erger kon worden).

Eenmaal toen ik thuis kwam en neer plofte in me bed kwam alles eruit (al mijn tranen die ik al die tijd weg had gestopt omdat ik me probeerde in te houden).


Ik begon dit alles toen ik haar goede moet gaf omdat ze misbruikt is door haar ex en ze niet meer wou leven, en ik eindigde met het zelfde gevoel.

Ik heb me sterk proberen te houden en weet echt niet wat ik moet doen nu.

Ik weet het, ik kom nu echt over als een emotioneel wrak, hoop dat iemand me hier kan helpen.


Alvast bedankt
,

Tim

[bloodyb]

Misschien was het voor haar een stap te ver om meteen de eerste keer samen in een bed te gaan liggen. Maar daar kunnen we natuurlijk alleen maar naar raden. Wellicht kun je het nog eens aan haar vragen?

[JRN_epiclord]

jezus........ kben beetje sprakeloos. Ik vind het best wel erg voor je dat het zo gegaan is en ja..

Ik kan wel zeggen dat bijvoorbeeld dat met de bus enzo dat lijkt allemaal heel erg maar dat is alleen maar omdat het er ff bijkomt. eigenlijk moet je daar niet te veel over nadenken. Verder weet ik het niet zo goed, ik denk dat zij gewoon nog iets anders heeft meegemaakt wat ze niet wou vertellen/ dat er toch iets extra's speelde waar jij nog niet vanaf wisten dat zij hierdoor niet verder kon met je. Ik denk dat ze het niet beeindigd heeft omdat ze niet van je hield. Ik neem aan dat ze gewoon heel eerlijk was.. als het kan zou ik het gewoon aan je ouders vertellen. zij zullen nog het meeste begrip kunnen hebben hiervoor

[Elin3]

Als dit meisje een paar dagen hiervoor nog suïcidale gedachten had is het niet heel gek dat ze onvoorspelbaar reageert of twijfelt in een situatie zoals dit. Misschien vond ze zichzelf niet goed genoeg om jouw aandacht te verdienen of bracht het intiem zijn nare herinneringen aan haar ex naar boven. Zij daar door een hele moeilijke tijd heen. Je kunt haar nog eens voorzichtig vragen hoe het gaat, of of ze nog eens wil afspreken, om te laten zien dat je om haar geeft, maar hou wel rekening met haar mentale gezondheid op dit moment. Zij is nu alles behalve stabiel en een relatie starten is dan best een grote stap.

[Ben Strik]

Elin3 schreef:

Als dit meisje een paar dagen hiervoor nog suïcidale gedachten had is het niet heel gek dat ze onvoorspelbaar reageert of twijfelt in een situatie zoals dit. Misschien vond ze zichzelf niet goed genoeg om jouw aandacht te verdienen of bracht het intiem zijn nare herinneringen aan haar ex naar boven. Zij daar door een hele moeilijke tijd heen. Je kunt haar nog eens voorzichtig vragen hoe het gaat, of of ze nog eens wil afspreken, om te laten zien dat je om haar geeft, maar hou wel rekening met haar mentale gezondheid op dit moment. Zij is nu alles behalve stabiel en een relatie starten is dan best een grote stap.

Ja inderdaad, neem kleine stappen en ondersteun haar eerst totdat ze weer redelijk/helemaal op de rit is.

[KlaasFaak666]

Als eerste wil ik zeggen dat je echt 'een held' bent, dat je zo goed voor haar hebt gezorgd.

Zelf heb ik niet veel verstand van vrouwen maarja.
Ik denk dat ze gewoon nog bang is van wat er met haar ex is gebeurd en dus geen vriendje meer wilt om deze gebeurtenissen te voorkomen.(wat Elin3 ook zei)
Als ik jou was zou ik doen wat Elin3 zegt.
Sterkte nog!

Groeten,
KlaasFaak666

[Anonymous John]

Tja, lastige situatie. Je zult vast niet de enige dude zijn geweest die zo'n aardig bericht naar haar heeft gestuurd. Dus dan is het logisch dat ze niks verder met je wilt, want ze moet eerst nog al die andere bericht-sturende-gasten afwerken.

En verder, "lief" dat je haar wou "redden", maar uiteindelijk kan je beter geen witte ridder spelen. Ik bedoel, je kende haar uberhaupt amper! Dat is het niet waard om er meer over te gaan huilen.

Sterke met alles!