Buiten regend het zachtjes,de straten zijn verlaten,
En het mijn ziel die vol zit met gaten.
pijn en verdriet,
Ben ik het?die me zelf een fijn leven verbied?
Niemand die van me houd,nooit verliefd.
Ik heb zin om te huilen,Ik schrijf dit boek met mijn eigen bloed.
zodat dit zal bestaan,voorgoed.
waneer de lucht van binnen op zal klaren,
zal ik stoppen met deze duistere verhalen.
tot die tijd heb ik geen keus,het lucht op,
Ik hoor het gelach van een verliefd stel verderop.
nog meer pijn en verdriet die ik opkrop.
Ik heb geen tranen meer over,mezelf ziend als een offer.
Mijn hart word langzaam versteend en alsmaar doffer.
Tranen stromen,ik knipper met mijn ogen.
Dankzij de vele mensen die mij hebben bedrogen.
Het lijkt de never-ending-story,want aan de pijn komt geen eind. Al mijn hoop verdwijnt,waneer zal mijn ziel worden bevrijd?
Ik schrijf deze gedichten niet zomaar voor de lol,
Hoe lang vraag ik mij steeds af,hou ik het nog vol?
keer op keer
Ik begrijp mijzelf niet eens meer.
__________________
Do you remember what we tried to reach and build together? forever forever "schoonheid is ontzetting"onkruid vergaat niet"
|