Advertentie | |
|
05-09-2007, 15:24 | |
@ Vogelvrij: waar slaat dat stukje op over als beloning hoef ik nu niet verder middag te eten? In welk opzicht is dat in godsnaam een beloning, daar heb je toch alleen jezelf maar mee? Zeker als je een bericht ervoor nog post dat je hebt overgegeven..
OT: Tweede dag school en het voelt alsof ik nooit ben weggeweest. Typerende leraren, dezelfde gesprekken, dezelfde roddels. Alleen het feit dat ik wederom ben doodgegooid met dingen over SE's, CSE's en PO's maakt het net iets anders. Al mijn verschillende klassen zijn tot nu toe leuk overigens! M'n Duits docente is wel aardig, maar het is geen M. en dat is kut. Verder ging eten vandaag weer moeilijk, hoewel ik goed op weg was, bekruipt die angst me dan toch weer, ik kan niet eten in aanwezigheid van al die mensen. Net thuis wel wat gegeten, slecht natuurlijk want heb inmiddels al zo'n 18 km gefietst, maar het is beter dan niets. Verder zijn er een aantal dingen die me lichtelijke paniek aanjagen zoals daar is: duits mondeling, franse brief en 4 boekverslagen voor januari. Maar ach, er komen vast nog honderden andere dingen op mijn pad die nog veel angstaanjagender zijn.. Nu weer eventjes ontspannen en misschien ga ik straks al wel iets doen voor school ook
__________________
*--Sometimes the only way to stay sane is to go a little crazy..- My life turned around, but I still believe in my dreams..--*
|
05-09-2007, 15:54 | ||
Citaat:
Overigens kreeg ik uiteindelijk honger en at ik toch nog wat
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
05-09-2007, 16:00 | |
Verwijderd
|
*nomineert vandaag voor de grootste !@#$%dag van de week*
Vanmorgen besloten om maar niet naar m'n stage te gaan, krijg ik tien minuten later een mail van m'n begeleider, dat er om 12 uur een bijeenkomst is en dat ik hartelijk welkom ben. Toen vond ik dat ik het niet meer kon maken om níet te gaan, dus vervolgens paniek en lang zitten janken en tot 11.45 beziggeweest met mezelf bij mekaar te rapen om toch maar te gaan. Daarna nog even wat aan m'n verslag geklooid en toen naar het GGz gegaan. Gesprek was niet echt een succes. Aangegeven dat ik medicatie een slechte oplossing vind, maar dat het op deze manier niet gaat en dat ik daarom oxazepam wil. Zij vind medicatie wel een oplossing. En aangegeven dat ik met spanning om wil leren gaan, op een constructievere manier dan dat het nu gaat. Maar dat mens heeft zoiets van 'je hebt al zoveel geprobeerd en niks lijkt te werken'. Dat klopt, muts, maar dat is toch geen reden om nu maar op te geven. En ik vroeg, aangezien ik een keer het onderwerp eten/lichaamsbeleving aangesneden heb en ik het daar van haar toen vooral niet over mocht hebben, over welke onderwerpen ik het nog wél mag hebben als ik daar ben. Zegt ze doodleuk "je mag alles bespreken wat je wilt". Dat is dus gewoon niet waar, kutwijf. Op weg naar huis de huisarts gebeld en ik heb een afspraak voor morgen. Misschien brengt oxazepam dan tijdelijk even rust... En ik heb 't GGz gebeld dat ik op zeer korte termijn een dossierinzage wil waar m'n therapeut niet bij aanwezig is. Ik wil weten waar ik aan toe ben. En nu ben ik boos, verdrietig, chagerijnig, moe en ik heb het koud. Ik wil niet meer. |
05-09-2007, 16:07 | ||
Citaat:
Ik weet gewoon echt niet wat ik moet doen. Ik wil verdwijnen. Uit mijn leven, van de wereld. In zekere zin doe ik dat al, ik vermijd sociale situaties en ik maak mezelf zo gevoelloos dat ik niet eens meer huilen kan. Eten en niet-eten, ik doe niks anders meer dan dat. Eerst had ik helemaal niet zoveel vreetbuien, nu blijft het maar doorgaan...
__________________
She lives on disillusion road, we go where the wild blood flows
|
05-09-2007, 16:13 | |
Ze belde gister, ze kreeg J. niet te pakken terwijl ze had gehoord van H. dat 'ie nogal vroeg weggegaan was omdat 'ie het niet trok.. Paniek dus, want dat was de bedoeling niet en dat kon niet. Maar damn, wat had ze weer een goede oplossing.. 'Als ik morgenochtend nog niks van 'm gehoord heb dan ga ik zelf wel kijken, dan bel ik een taxi en dan kom ik er wel!' DON'T! Je komt de parkeerplaats nog niet af, laat staan dat je naar binnen komt... En ik zeker rustig 200 km verderop op school zitten? No way dus, ik flipte toen ze dat zei al behoorlijk... Maar tijdens ons gesprek kreeg ze een wisselgesprek, dus ze moest vrij plotseling ophangen. Later belde ze me terug om te vertellen dat het J. was die belde, dat alles okee is maar dat 'ie onbereikbaar was omdat z'n telefoon leeg was wat 'ie niet gemerkt had. Stress om niks dus, gelukkig. En m'n ouders hijgen in m'n nek, kjadlfjwioegja..
__________________
Lise *10-11-2010 <3
|
05-09-2007, 16:13 | |
Verwijderd
|
Ha, trots. ik heb vandaag tot nu toe gewoon goed gegeten. en het vóelt te veel, maar ik wéét dat het niet zo is. Zo even invullen in eetdagboek zodat ik zwart op wit heb staan dat het goed is. 5 grote boterhammen gegeten, 1 blokje chocola, 1 appel en nu nog 2 kleintjes. Avondeten wordt wel een beetje calorierijk denk ik, maar ik mag niet compenseren. gewoon vanavond nog yoghurt eten en dan mag ik nog een stukje chocola. Niet doorslaan nu, niet te veel of te weinig gaan eten omdat ik het toch nooit goed genoeg vind.
en ook nog genoeg beweging vandaag, ruim een uur fietsen en een half uur wandelen <3 ik heb er nooit zin in, maar ik krijg er lekker toch energie van. Minder is dat mn kamer echt een teringzooi is, en dat ik binnen 1,5 week alles ingepakt moet hebben maar dat i niet weet waar ik moet beginnen? ik heb nu eigenlijk gewoon zin om alles in de container te gooien en nieuwe spullen te kopen |
05-09-2007, 16:21 | |
Verwijderd
|
Net te horen gekregen wat we allemaal nog moeten lezen voor de mondelingen in december: 4 engels boeken, 4 nederlands boeken + 7 gedichten van vroeger, 3 spaans boeken.
en dan ook nog PWS en wiskunde PO en en en En dan komen ze ook nog doodleuk vertellen dat ik volgende week engels en nederlands spreekbeurt heb, en de week daarna spaans. Waar zit nou het logisch plannen?? Ik raak hier hélemaal gestrest van. en ik zit al 3 uur op mn wiskunde.. lekker is anders |
05-09-2007, 16:23 | |||
Citaat:
Citaat:
~lienepien~: (}) Op zich heb ik wel een leuke week tot nu toe. Maandag en dinsdag verdwaald De eerste dag had ik met iemand op het station afgesproken, dus was ik niet alleen. De tweede dag kwam ik hier op het station allemaal bekenden tegen en met eentje een heel stuk meegereisd. Toen verdwaalde ik hopeloos en heb ik de weg maar gevraagd. Vandaag kon ik het wel vinden, alleen nu nog de weg in de gebouwen zelf. Ik heb wel een leuk groepje, aardige mensen. Vandaag de eerste hoorcolleges gehad. Morgen sportdag. Hoewel ik het best leuk vind (al heb ik liever dat we gewoon es krijgen ipv die intro, maar oke), moet ik elke keer huilen als ik weg ga en weer thuis ben. Gisteravond echt heel hysterisch zitten huilen. Ik had me opgegeven voor het eerstejaarsweekend, ookal betaald enzo, maar ik zag er zo erg tegenop. Ik hou daar niet van, ik heb vandaag ook weer allemaal rare dingen erover gehoord. Ik ben de hele week al laat thuis (vandaag eindelijk een keertje vroeg, morgen echt heel laat), ik moet elke keer vroeg mijn bed uit, ik heb vrijdag eerst les en dan meteen daarna zouden we weg gaan voor dat weekend. Ik zag er echt zo tegenop, ik wil liever rustig thuis zijn van het weekend. Mijn ouders vonden dat ik wel moet gaan. Ze denken dat ik er spijt van heb als ik straks alle verhalen hoor. En als het niet leuk is, is het jammer van het weekend. Het is maar een weekend, wat is dat nou op een heel leven? Ik geef ze wel gelijk hoor, maar ik heb er dus echt geen zin in. Als ik nu al zit te huilen erom, trek ik het daar al helemaal niet. En alsof ik iedereen daar leer kennen. Ik zou op dat weekend de hele tijd met een klein groepje optrekken, waarschijnlijk mijn mentorgroepje. Dan leer ik echt geen andere mensen kennen. Ik twijfel nog wel heel erg of ik misschien toch moet gaan. Maar ik heb net afgebeld (ik vond het doodeng, maar degene aan de telefoon was best aardig en ze vroegen niet echt naar de reden). Ik weet ook niet wat ik wil, nu vind ik dat ik misschien toch had moeten gaan. Want nu moet ik aan de mensen die ik een beetje ken gaan uitleggen waarom ik niet ga. Ik krijg waarschijnlijk niet al het geld terug, maar dat maakt me niet uit. Voor dat geld blijf ik liever een weekend thuis. Maar straks heeft iedereen vrienden gemaakt op dat weekend en val ik overal buiten. Ik trek dat gewoon niet, zo'n weekend. Ik sta geestelijk echt niet sterk in mijn schoenen, ik zit nu al de hele week te vechten tegen mijn tranen. Ik hoop echt dat het de juiste keuze was. Nu kan ik het niet meer terugdraaien. Maar beide keuzes voelen als de verkeerde.
__________________
I'm not afraid of happy endings. I'm just afraid my life won't work that way.
|
05-09-2007, 16:45 | |
Echt leuk dit. Zit je eindelijk in het land waar je altijd al wilde wonen, mag je en het feit dat je moeder in een afkickkliniek zit en het feit dat het uit is met je vriend verwerken. In beide gevallen wel beter zo, maar nog steeds niet makkelijk. Je vader een mail sturen waarin je basically zegt dat hij de scheiding moet aanvragen is gewoon fucked up. En ik maak het mezelf nog moeilijk met loos gepieker ook, wat soms heel mijn denken schijnt op te vreten en ik het andere moment zo aan de kant kan zetten. Ik heb nu alweer spijt van het pmmetje dat ik net heb verstuurd naar voormalige vriend omdat het gewoon nergens op slaat. Ik hoop echt met heel mijn hart dat dat allemaal goed gaat komen en er een hele goeie vriendschap uit gaat ontstaan.
__________________
Bavi-Jezus en Paddo-Jezus heerschen!
|
05-09-2007, 16:56 | ||
Citaat:
__________________
*--Sometimes the only way to stay sane is to go a little crazy..- My life turned around, but I still believe in my dreams..--*
|
05-09-2007, 17:07 | |
@ Redhair; sterkte meis.
OT: Jeeeej mijn boekverslag is af! Oké ik geef toe, ik ben er niet tevreden over; ik heb het te weinig eer aan gedaan, ik had langer erover willen nadenken, meer eruit willen halen, preciezer willen formuleren.. maar je krijgt er geen punt voor, het moet morgen al af zijn en ik moet vanavond weg, wat moet je dan? Dus ik ben toch wel trots. Pff ik heb het zo druk, school is killing me, wat laten ze ons allemaal doen!? Denken ze werkelijk dat iedereen zoveel tijd heeft, of houden ze zichzelf dat graag voor? Waarom denkt elk vak dat ze het enige vak op aarde zijn? En ik erger me kapot aan een meisje dat een beetje een schoolvriendin van me is, maar zelf dacht dat het meer was. Jezus, zo kinderachtig... alleen maar omdat ik haar inschat op basis van haar gedrag. En dan vindt ze dat ik lullig doe. Ze heeft niets anders dan kinderachtigheid laten zien en dan doet ze zo. En ondertussen natuurlijk ook nog naar mijn kop smijten dat ik zeker denk dat ik wél zo volwassen ben; nou, mooi niet hoor! Ach, kind, doe maar voort hoor. Mij raak je niet meer. Je zult nooit gelukkig worden als je zo door gaat; maar wie wordt dat wel? Ik ook niet. Ik wil zeuren en huilen en schreeuwen en zwemmen en gemasseerd worden en vanalles tegelijk. Maar boven alles wil ik vrije tijd. Tijd om alles te doen en dan nóg tijd overhouden om leuke dingen te doen. Want als ik nu leuke dingen doe, houd ik geen tijd meer over voor niet-leuke doch belangrijkere dingen zoals huiswerk. Ik heb wel heel veel zin in komend weekend het wordt wel gaaf denk ik. Met mijn beste vriendinnetje! En of hij dan komt, zie ik wel. Ik weet nog steeds niet wat we van elkaar denken... en ik weet ook niet of ik hem wel leuk vind.. |
05-09-2007, 17:36 | ||
Citaat:
Ik weet ook niet wat ik wil. Nu heb ik er een beetje spijt van dat ik heb afgezegd. Maar ach, veel vrienden zou ik toch niet maken op zo'n weekend. Ik mis heus niks. Maar dat zal je nooit weten als je niet gaat... Ik ben wel rustiger nu ik echt heb afgezegd. Ik hoop dat ik mijn geld terugkrijg, of iig een deel, maar dat geld was ik toch al kwijt. Het zal van het weekend nog wel even knagen dat iedereen daar zit en ik thuis. Maar ik heb geen vrienden nodig, ik heb hier vrienden en ik ben toch niet zo sociaal. Ik leer mensen wel op een andere manier kennen, tijdens werkcollege en practica. Daar heb ik zo'n weekend niet voor nodig. Het moeilijkste is als nu mensen vragen waarom ik niet ga, want mijn mentorgroepje weet wel dat ik zou gaan. En zeggen dat je geestelijk niet zo lekker in je vel zit klinkt ook zo stom. Maar misschien vraagt niemand het. Alleen L. moet ik het wel even vertellen, daar zeg ik maar gewoon de waarheid tegen dan. Ik kan nooit eens een keuze maken waar ik tevreden mee ben. Ik heb het besloten en geregeld, klaar. Nu niet meer over nadenken en er een punt achter zetten, oke?
__________________
I'm not afraid of happy endings. I'm just afraid my life won't work that way.
|
05-09-2007, 17:41 | ||
Citaat:
ik werk met gezonden mensen en in de psych heb ik ook wel eens een weekend gedraait zonder patienten want die gingen op weekend verlof.. maar das een weekend. het is nu al ruim 3 weken zo rustig dat je echt niets meer kan verzinnen.. vandaag van 8 tot half 3 een kast uitgeruimd, gesopt en weer ingedeeld.. donderdag en vrijdag zelfde verhaal.. 5 vpk geen mensen..
__________________
Humor is een prachtige waterlelie die wortelt in het troebele water van verdriet.
|
05-09-2007, 17:45 | |
Zo dat is lang geleden. Kom ik weer een keer langs is meteen het hele forum anders... okee..
Vorige week had ik mijn introductie, we hebben een erg leuke klas. Maandag was mijn eerste college. Alles gaat in het frans. Het is zo vermoeiend, je moet de hele tijd geconcentreerd blijven. Ik heb het idee dat iedereen het beter kan dan ik, maar die anderen zeiden dat ze dat ook hadden. Het ligt dus niet aan mij. Ik ben weer gestart met logopedie, eindelijk weer een stap waar ik zelf iets aan heb. Ik ga nu gewoon door en door, en waar ik strand merk ik vanzelf wel weer,. Maar eigenlijk gaathet best goed met me. Ik heb het gewoon te druk voor het internet. Maar dat is ook wel weer een goed teken. Vanuit school meteen aan de muzieklessen, spraakoefeningen doen, beetje bewegen, naar vrienden toe, huiswerk maken. Ik ben echt blij met mezelf, dat ik zoveel aan kan op het moment. IK ben alleen bang dat ik straks weer in een keer ga vallen., Maar daar moet ik niety vanuit gaan natuurlijk.
__________________
It's not always rainbows and butterflies
|
05-09-2007, 18:08 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Ik zou het niet te ingewikkeld maken voor jezelf, over het weekend. Als het gewoon beter voelt om thuis te blijven zou ik het gewoon doen. Je hoeft jezelf niet te verdedigen voor je keuze! En als ze er naar vragen kan je misschien zeggen dat je je niet lekker voelt? Als ik het goed lees is dat ook het geval. (}) terug OT: Veel te lang gedoucht, maar ik heb het in ieder geval weer warm. Nou de rest nog. |
05-09-2007, 18:19 | |
Waarom maak ik het mezelf toch zo verdoemde moeilijk ...
Ik maak mezelf zo ontzettend druk over dingen waar ik nietsaan kan veranderen. Ik haat de master die ik doe. Ik ben zo ontzettend moe, het is niet leuk, ik zit bij een begeleider die niet leuk is op een afdeling waar ik nog niet eens dood gevonden wil worden, ik wil gewoon een arts met een leuk onderzoek. Ik mis al m'n colleges en ik vind dat eng, ben bang dat ik m'n tentamen niet haal of dat ik gewoon niet de energie heb om alles in te halen. Ik word hier zo ontzettend moe van. Die lange dagen, ik trek het niet. Artsen in de master zeggen het zelf ook, dat dit veel vermoeiender is dan de hele dag werken... En dan ook nog die stomme sport. M'n hobby, waar ik me zou moeten ontspannen. Ik word gek. Ik wil gewoon zekerheid. Ik wil niet in het 2e team en toch zo bang dat ik er straks inzit. Ik wil gewoon spelen in een leuk team. Niet maar 3 wedstrijden en verder 2 reserve, ik wil gewoon 7 spelen en niets reserve zitten. Ik ben zo bang dat ie mij niet kiest. Ik wil niet weer afgewezen worden ... Ik heb gewoon de energie niet om m'n gedachte om te zetten tot iets positiefs. Ik ben gewoon te moe. Ik wil teveel van mezelf. Maar goed dat ik gestopt ben met werken en coachen enz, anders was ik allang op geweest... En al m'n hoop is nu gevestigd op die test. Die test die alles beloofd wat ik maar kan dromen. Niet meer moe zijn, meer energie, niet meer constant buikpijn... en als het al helpt, verneuk ik het toc hweer zelf door mezelf zo druk te maken en alles geen effect meer heeft ... Ik haat mezelf en m'n leven. Als ik nou eens gewoon blij kon zijn, kon genieten, positief kon zijn. Als ik gewoon niet moe was, kon dat, kon ik dat ...
__________________
~ Maybe it won’t last forever, but who says the best loves do ~ November is all I know, and all I ever wanted to know ~
|
05-09-2007, 19:25 | |
Verwijderd
|
Gádverdámme moet Jong nou wéér over anorexia gaan? Pffft, ik ga iig niet kijken, neeneenee, ik doe het niet, daar word ik niet beter van.
Morgen hoor ik of ik mag stagelopen, waarom doet ook deze mevrouw moeilijk, hoe ingewikkeld is het om mij stage te laten lopen? Onwijs moeilijk blijkbaar, ze zijn misschien niet bereid, weet ik veel. |
05-09-2007, 19:55 | |
Verwijderd
|
Blegh, ik ben echt moe, maar eigenlijk voelt dat heel goed.
"Blablabla, gesprek met iedereen, blabla" Ik wil niet, ik heb ze niets te zeggen. Zorgen moet je doen, niet maken. Zeven nachten zoeken, maar er iets niets wat er echt toe doet. Alle mooie woorden, al mijn woorden in jouw oor, die niemand, ik zeg niemand eerder van me heeft gehoord. Veel te veel beloften heb ik naast me neergelegd, wat nou? |
05-09-2007, 20:19 | |||
Verwijderd
|
Citaat:
Je redt het in je eentje niet. Natuurlijk is hulp zoeken/aannemen/enz. moeilijk, maar het gaat niet vanzelf over. Genezen en gelukkig worden is een proces dat gaat niet van vandaag op morgen en je hoeft echt niet alles meteen te doen en te kunnen ed. Citaat:
|
05-09-2007, 21:21 | |
Verwijderd
|
mijn hoofd is een stofnest, en shít ze is niet online nét gemist wss
vanavond maar eens douchen 'dipje' spontaan janken ja, ik doe alles alleen, ja, en ik verpest het voor mezelf, ja, soms is het fijn als je met iemand kan praten. gewoon, hoi, hoe gaat het, wat doe je in het leven. denk niet er veel mensen zijn die weten hoeveel zoiets betekent, ken er wel een paar though. ben niet helemaal alleen. ik wil iemand om samen mee te dromen en samen zweverig filosofisch zijn, samen zeuren en genieten van de herfst, buiten lopen, kijken en zonder een woord te zeggen. zucht. ik ben niet goed genoeg ofzo, alleen maar egoistisch Mag ik niet gewoon in mijn dromen stappen? Laatst gewijzigd op 05-09-2007 om 22:01. |
05-09-2007, 22:38 | |
@Heksjuh: ik ben vorig jaar na veel twijfel ook niet naar het eerstejaarsweekend gegaan, terwijl ik me wel had opgegeven. Ik voelde me een beetje hetzelfde als jij, en mijn ouders zeurden ook. Volgens mij is je gevoel wel zo duidelijk dat het goed is dat je daar naar luistert . Je kunt best zeggen dat je 'toch niet zo'n zin had' of dat je te moe bent, dat de eerste week je al zwaar viel, dat je liever uitrust ofzo... veel uitleg zullen ze je niet vragen denk ik. En uitrusten na een vermoeiende eerste week kan ook heel goed zijn. Bovendien leer je die mensen toch wel kennen, zij het op een andere manier, maar daar is niks mis mee .
OT: whiej, studeren is leuk ja . Eerste colleges waren weer gezellig en interessant. Ik heb een toffe werkgroep met extreem veel jongens en dat is fijn. Ik kan er niet aan wennen dat mijn zus een vriendin heeft maar misschien wil ik dat ook niet ofzo . Morgen naar vriendje, ik word steeds verliefder, als dat nog kan hihi <3. Nu misschien maar eens slapen?
__________________
you may say i'm a dreamer, but i'm not the only one (john lennon, imagine)
|
05-09-2007, 22:42 | |
Vandaag eerste dag school in bijna 2 jaar. En het beviel goed. Heb er echt vertrouwen in en ben gemotiveerd tot op het bot. Verder naar mijn, waarschijnlijk, toekomstige kamer gekeken. Zag er echt vet uit. Nu even in spanning zitten. En morgen met ouders rond de tafel om alles te bespreken. Yeah, het gaat goed. Ik ben trots op mezelf, ook al heb ik een kuttijd gehad, ik ben er zo verschrikkelijk sterk uitgekomen.
|
05-09-2007, 22:59 | |
Mijn malletleerlinge was nog op vakantie dus moest ik invallen bij de snareleerlingen. Ik had zo'n lief meisje: pienter, gemotiveerd, aardig, leuk. Ik merkte dat dat een stuk fijner les geven is dan aan mijn eigen leerlinge. Maar ik hoop dat die wel gemotiveerd raakt als ze hoort wat er dit jaar allemaal gaat gebeuren. Oja en morgen moet ik naar mijn psychiater. Heb geen zin. Eerlijkheid...
|
06-09-2007, 08:11 | |
Verwijderd
|
oh mijn hoofd zit echt vol snot en mijn buik rommelt en krampt. nee lichamelijk voel ik me niet echt top.
gister overdag goed gegeten dus, 's avonds toch weer ongezonde dingen gegeten. gelukkig knop om kunnen zetten en vandaag weer gewoon goed verder gaan. ik mag niet doorslaan, niet opgeven als het een keer slecht gaat. doorgaan moet ik. en hij is lief <3 en ik zie op tegen de verhuizing en het verven en het inpakken van mn spullen en ondertussen ook nog werken en ook nog studeren. |
06-09-2007, 08:43 | |
Waarom val ik nou twee keer zoveel af als mijn moeder als we allebei drie dagen buikgriep hebben en nauwelijks iets eten? Iedereen roept dat ik er zo dun uitzie en vraagt of ik misschien anorexia heb ofzo. En de aankomtruc die ik eerst gebruikte, de hele dag door drinkontbijt drinken naast mijn normale eten, kan nu niet meer omdat daar ook al gluten in zitten (net als in al die andere dingen waar je dik van wordt, grr). Aan de ene kant hoop ik heel erg dat dit dieet helpt want dan is er tenminste een oplossing voor al die vage darmproblemen van mij, aan de andere kant hoop ik heel erg dat ik geen coeliakie heb want dan ben ik mijn leven lang veroordeeld tot glutenvrij brood. Pff, nog 4½ week volhouden...
|
06-09-2007, 08:50 | ||
Citaat:
OT: Ik voel me goed. Ik was gisteravond wel zo trots op mezelf, door die verwarming en omdat ik niet meer misselijk was en zo. Vandaag verleg ik mijn aandacht weer even meer terug op het eten, nu de rest wat beter gaat, kan dat hopelijk wel weer. Ik moet voorzichtig doen. Ik moet nadenken en zeggen wat ik denk. Alles komt goed.
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
06-09-2007, 09:28 | ||
Citaat:
Ontopic: De week is echt omgevlogen. Wat een drukte zeg! Vanavond alweer inpakken, het gaat zo snel allemaal! Hopelijk wordt het niet al te druk met de studie, dat zou jammer zijn. Vanavond misschien naar een leuke kamer kijken, zoveel zin in! Daarnaast zijn er nog zoveel andere leuke dingen die ik ga doen, dat ik bijna niet op m'n stoel kan blijven zitten.
__________________
♥
|
06-09-2007, 10:44 | |
Zo, ik zit weer op school te internetten. Wat een leven zeg... Geen internet, op mijn computer kan de Sims niet spelen, en mijn fiets is kapot dus ik denk ook wel drie keer na voor ik een eindje ga fietsen. Saai dus. Maar goed, morgen bezoek, dus ik moet vandaag nog even poetsen in huis. Stoffen en de badkamer is al gedaan, dus nog stofzuigen en de keuken doen en dan ben ik klaar. En hopen dat het beddengoed vanavond droog is, zodat het direct weer op bed kan, dat scheelt strijkwerk
En ik weet niet wat ik voor mijn verjaardag moet vragen en ik weet niet of ik bepaalde mensen nog een mailtje moet sturen dat ik mijn verjaardag niet echt vier, maar dat als ze langs willen komen, ze maar moeten bellen om dat te regelen, en dat ik dan wel voor taart zorg. Ik wou dat iedereen mijn verjaardag gewoon vergat, dat was het makkelijkst. Ik baal ervan dat het stagebureau vanavond pas open is en ik dus nu niet naar mijn stageschool kan bellen, als ik al een stageschool heb. Vorige week mailden ze me welke school het wordt, maar het staat nu nog steeds niet op intranet en op zich zou je vanaf vandaag mogen bellen, als het op intranet zou staan. |
06-09-2007, 10:54 | |
Gesprek ging best goed, redelijk eerlijk geweest. Nog een oud-groepsgenootje tegengekomen, was gezellig.
Ik ben stiekem toch wel een beetje zenuwachtig voor dat ik vanavond het opleidingsorkest moet dirigeren. Heb ik wel overwicht genoeg, het is altijd zo'n chaos? En als mijn dirigent komt kijken, moet ik het al helemaal goed doen. Snappen ze mijn inzetten wel? Nouja, niet miepen gewoon doen. |
06-09-2007, 11:28 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
OT: Ik heb het zo enorm koud. Verwarming staat al aan, maar helpt dus niet echt...ook wel weer logisch, maar toch irritant. Vanmorgen een 'mooi' schema gemaakt voor komende weken...en begonnen met het eerste artikel, daarna nog het tweede en dan heb ik me voor vandaag iig aan het schema gehouden. |
06-09-2007, 11:37 | |
Ik haat die hele pokke zooi hier
Gisteren had ik dan het gesprek met mijn psycholoog. Ik heb er echt naar uit gekeken, omdat het niet meer ging, maar mijn psycholoog werkte ook niet mee. Ik had gehoopt, dat hij met de arts had overlegd en mij kon doorverwijzen, maar dat deed ie niet. Hij had het wel overlegd, maar de psychiater wilde niks doen en wilde het overlaten aan de arts assistent. Maar die komt pas maandag terug van vakantie Dus mijn hele wereld stortte in. De chaos werd er alleen maar erger door. Toen ben ik weer over het hek geklommen en ben ik weer op de weg gaan lopen in de hoop dat ik geraakt werd door een auto. Maar dat was niet het geval. Drie mensen van een andere afdeling zagen me lopen en hebben me opgevangen. Ik heb bij ze uit mogen huilen en ze begrepen me. Even later kwam de politie. Die stonden ook achter me. Ze zouden wel even gaan praten met de verpleging. Op de afdeling moest ik gelijk de separeer in. De politie heeft met de verpleging gepraat en de verpleging zou weer mijn psycholoog bellen. Dat hebben ze gedaan, terwijl ik in de separeer zat. Toen ze me na een uurtje op kwamen zoeken, voelde ik me al iets beter, maar toen de verpleging weer kwam met het nieuws dat ik tot maandag moest wachten, stortte ik weer in. Weer huilen en zo. Dus toen vonden ze dat ik nog langer in de separeer moest blijven, maar ik vond van niet. Nee, ik was het zat. Ik kon niet meer, ik was op. Dus ik heb gevochten tot ik er uit mocht, maar toen kwamen ze met tien man en had ik alsnog verloren. Toen moest ik er dus vier uur in blijven Ik geloof dat er geen vocht meer in mijn ogen zit, zo hard heb ik liggen huilen Voelde me zo onbegrepen en wanhopig... Er zijn verpleegkundigen die smokkelen met mijn medicatie. Die geven me extra zonder af te tekenen. Dat heb ik ook aan mijn psycholoog verteld, zonder namen te noemen. Alles in de hoop, dat hij ook in zou zien, dat het nu niet verder meer ging... En weet je wat hij zei: "Je werkt veel te goed mee om je zo rot te voelen." Doe ik een keer echt mijn best. Geef ik de verpleging eindelijk eens het volledige vertrouwen om alles van me over te nemen...krijg ik dat te horen Zo moedeloos...
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
|
06-09-2007, 11:43 | |
Verwijderd
|
Vanochtend naar de huisarts geweest. Heb verteld dat het niet goed gaat enzo, al was dat ook wel raar want ik voel me vandaag net weer even wat beter. Maargoed, hij heeft oxazepam voorgeschreven, waarvoor ik kwam.
Alleen heb ik dus niet verteld dat ik niet zo blij ben met het ggz. Had ik eigenlijk wel willen doen. Niet zozeer omdat hij daar direct iets aan kan doen, maar 't is wel even een klankbord. Mocht het nou echt niet meer lukken bij het ggz (ben nog niet teruggebeld over de dossierinzage die ik zeer binnenkort wil), dan kan ik altijd nog teruggaan, dacht ik zo... |
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
De Kantine |
Ctrl + V Topic #66 Retro*Love | 500 | 19-04-2007 10:19 |