Oud 21-10-2003, 12:16
Verwijderd
In mijn topic 'moeders... kunnen jullie al een beetje over een probleem van mij lezen. Ik heb, na het overlijden van mijn vader op 13 juli 2001, nog steeds problemen.

Ik ben erg slecht in het uiten van emoties. Daarom duurt de verwerking van de dood van mijn vader bij mij wellicht lang. Ik heb een tijdje bij maatschappelijk werk gelopen, en toen ging het even aardig met me. Nu lijkt het echter of ik een terugslag krijg.

Ik ben ook van school afgegaan, na motivatie en concentratie problemen, die zijn opgetreden na het overlijden, kon ik me moeilijk tot niet aan mijn werk houden, en haalde ik slechte cijfers. Ik zoek nu werk, maar ook dit is geen succes. Tijdje gewerkt (vakantie werk) en toen ging het ook even goed. Ik zit nu weer te denken aan een opleiding, en ben daar ook hard naar opzoek. Het is me opgevallen dat deze problemen niet optreden bij de vakken die ik leuk vind, namelijk de exacte vakken. Één van mijn grootste hobby's is ook programmeren, en aangezien dat kennis van de exacte vakken vereist (wiskunde, natuurkunde (bij games programming)) zoek ik daar dus ook een opleiding in.

Ik raak nu dus steeds depri over een aantal dingen, geen werk, geen diploma's, en dat door het overlijden van mijn vader. Ook mijn jeugd was niet echt makkelijk. Ik werdt vaak gepest - dit omdat ik nogal verlegen en stil ben irl - en ben toen een redelijk verkeerde pad opgegaan. Ik dealde, stal dingen, dreigde, liet vrienden klusjes voor me opknappen. Ook dit achtervolgt me.

Anyway, sinds ik een terugslag heb van al deze dingen, lijkt het alsof ik geen gevoel meer heb. Ik ben zelden echt blij noch verdrietig. Ik voel me meestal nutraal. Ik weet dat ik van mijn vriendin hou, en wil haar ook absoluut niet kwijt. Ik voel het, maar ook weer niet (kan het niet uitleggen).

De enige plek waar ik wel vaak even mijn gevoel terugkrijg, is als ik bij mijn vriendin ben irl. Ik zie haar nu meestal 2 weekenden achter elkaar, en dan 1 weekend niet. Als ik ga zingen (heb zangles) of programmeren, dan kan ik de gedachten van geen gevoel aan de kant zetten.

Ik kan het niet echt uitleggen overigens: Ik heb een gevoel, maar ook niet.

Sinds het overlijden van mijn vader heb ik ook angststoornis. Deze aanvallen treden soms op, ik was hiervoor doorgestuurd door de huisarts naar psychiatrie, hier heb ik overigens weinig behoefte aan, en heb dit dus geweigerd (wat achteraf misschien een domme zet is geweest).

Misschien is deze post wat onduidelijk, heb gewoon opgeschreven wat in me opkwam, beetje mijn hart luchten. Maar hebben jullie misschien tips, suggesties, of iets wat me kan helpen mijn 'gevoel' terug te krijgen?

Bedankt voor het lezen

[edit]
Misschien ook wel handig erbij te zetten. Hier thuis, voel ik geen liefde van mijn moeder, zus, of wie dan ook. Dit voel ik alleen bij mijn vriendin...

Laatst gewijzigd op 21-10-2003 om 12:34.
Met citaat reageren
Advertentie
Oud 21-10-2003, 13:37
Daantje_0705
Avatar van Daantje_0705
Daantje_0705 is offline
Ik heb het allemaal gelezen en ook je andere topic 'moeders'. Het is niet raar dat je twee jaar na het overlijden van je vader nog problemen hebt daarmee. Verwerking daarvan kan heel lang duren. Je zegt zelf dat je een aantal problemen hebt onder andere het niet of moeilijk kunnen uiten van je emoties. Wellicht duurt het daardoor langer bij jou voordat je het verwerkt hebt omdat je het niet kunt uitten.

Het lijkt me verstandig als je teruggaat naar de huisarts en er nog eens met hem / haar overpraat. Waarschijnlijk zal deze weer psychische hulp aanbieden. Als je verstandig bent sla je het deze keer niet af en ga je het iig een paar keer proberen. Als je het dan niets vind kan je er altijd nog mee stoppen toch? Als je er baadt bij hebt is dat mooi meegenomen toch?

Probeer het gewoon een keertje, je kan naar mijn idee nergens een mening over vormen als je niet weer wat het inhoudt.
__________________
~ God's own existence is the only thing whose existence God's action does not explain ~ | You are the symbol of too much thinking...
Met citaat reageren
Oud 21-10-2003, 14:38
Verwijderd
Citaat:
Daantje_0705 schreef op 21-10-2003 @ 13:37:
Ik heb het allemaal gelezen en ook je andere topic 'moeders'. Het is niet raar dat je twee jaar na het overlijden van je vader nog problemen hebt daarmee. Verwerking daarvan kan heel lang duren. Je zegt zelf dat je een aantal problemen hebt onder andere het niet of moeilijk kunnen uiten van je emoties. Wellicht duurt het daardoor langer bij jou voordat je het verwerkt hebt omdat je het niet kunt uitten.

Het lijkt me verstandig als je teruggaat naar de huisarts en er nog eens met hem / haar overpraat. Waarschijnlijk zal deze weer psychische hulp aanbieden. Als je verstandig bent sla je het deze keer niet af en ga je het iig een paar keer proberen. Als je het dan niets vind kan je er altijd nog mee stoppen toch? Als je er baadt bij hebt is dat mooi meegenomen toch?

Probeer het gewoon een keertje, je kan naar mijn idee nergens een mening over vormen als je niet weer wat het inhoudt.
Misschien inderdaad een goed idee. Ik wou het toch nog eens proberen, en ik moet Vrijdag toch toevallig bij de dokter zijn. Bedankt voor het lezen en de reply.
Met citaat reageren
Oud 22-10-2003, 20:41
Still-Alive
Still-Alive is offline
misschien schrale troost., maar je bent zeker niet de enige

melissa83:

hey allemaal,

Ik plaats dit berichtje even om erachter te komen of ik de enige ben die dit heeft..

Ik was vroeger altijd vrolijk, en had een hoop vrienden.
Op school ging alles goed en zat prima in mijn vel.
Nu een jaartje later, lijkt het alsof het allemaal 1 grote droom is geweest en ben ik mezelf helemaal kwijtgeraakt.
Er is een hoop veranderd in dat jaar, ik ben met een nieuwe opleiding begonnen en mijn oude vrienden zie ik niet meer.
Op school gaat alles redelijk goed, en kan goed met mijn nieuwe klasgenoten opschieten, maar toch heb ik het gevoel dat niks goedgaat.
Ik ben nergens meer gemotiveerd voor, en doe nergens mijn best meer voor.
Ik voel me ontzettend leeg van binnen en kan nergens meer van genieten.
Laatst kreeg ik de kans om mijn droom waar te maken: Zwemmen met dolfijnen. Toen ik de vraag kreeg of ik misschien een dag mee zou willen lopen was mijn reactie ; "mwah, ik zal er nog wel even over nadenken". Ik hoorde mezelf niet eens, dit was iets waar ik jaren van had gedroomd, en dan geef ik zo'n reactie!!

Toen ik later in de trein terug zat besefte ik pas wat ik had gezegd.
maar ik baalde niet, integendeel, ik voelde helemaal niets.
De eerste paar maanden zette ik nog een masker op en deed vrolijk als ik rondom mensen was. Nu kan het me al niet eens meer schelen en ben ik 1 grote zombie geworden.
Mensen vragen me weleens waar ik met mn gedachten zit, maar daar kan ik niet eens antwoord op geven, want ik zit nergens met mijn gedachten ... mijn hart is 1 grote ballon lucht geworden het afgelopen jaar, en ik wil mijn gevoel weer terug, en weer kunnen genieten van het leven.

Een tijdje geleden ontmoette ik een ontzettend leuke jongen, hij had echt álles waar ik altijd maar van had durven dromen.
Hij kon krijgen wie hij wou, dus vroeg ik me wel eens af wat hij met mij moest, maar hij vond me gewoon leuk en ik werd knettergek op hem.
Maar .. ook als ik bij hem was, had ik een masker op.
Toch besloot ik om mn masker af te gooien en mezelf te zijn.
Nou dat heb ik geweten, hij werd me al gauw zat en ging vreemd.

Kan ik begrijpen, want niemand wil een lege, chagrijnige zombie als vriendin?
Ik ben nog steeds kapot ervan en ik weet echt niet wat ik moet doen, want zo kan het echt niet langer.
Ik maak alles kapot, en heb nergens zin meer in.
Ik ben futloos, energieloos, heb geen zin meer in dit spel.

ik wil de persoon terug die ik 12 maanden geleden was.



als iemand dit herkent .. reageer pleaz ..

-------------------------------------------------------------------------

> en ik zou idd hulp gaan zoeken
Met citaat reageren
Advertentie
Reageren

Topictools Zoek in deze topic
Zoek in deze topic:

Geavanceerd zoeken

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar

Soortgelijke topics
Forum Topic Reacties Laatste bericht
Verhalen & Gedichten Verhalenwedstrijd - Mijn land is mijn land niet meer
Verwijderd
0 09-06-2006 19:32
Verhalen & Gedichten *mist over mijn gevoel *
*Norena*
6 08-09-2003 21:41
Psychologie Waar zijn mijn gevoelens heen?
Hardcore
12 06-06-2003 23:00
Verhalen & Gedichten Jouw gedachten, mijn gevoel
Marlous
4 21-12-2002 14:11
Verhalen & Gedichten Waar is iedereen? (Laat me voelen dat ik leef)
Mabo
5 13-05-2002 16:44
Verhalen & Gedichten de melodie van mijn gevoel (reageer is effies)
vempire
5 29-08-2001 15:47


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 13:52.