Advertentie | |
|
16-04-2010, 21:27 | |
Een kind willen hebben is een ding, dat willen er wel meer. Een kind krijgen is iets heel anders. Een kind is niet als een stoel van goh die wil ik hebben, zullen we hem nemen?
Een kind enkel willen hebben is egoistisch. Een kind krijgen draait in feite alleen maar om het kind en zijn behoeftes. Het moet gevoed, gekleed, liefgehad en weet ik het wat worden. Je moet er mee naar de dokter, verhaaltjes vertellen etc. Dat kost naast veel tijd ook heel veel geld. Een kind heeft duidelijkheid nodig, waarschijnlijk zijn er nog genoeg vragen waar je zelf het antwoord niet op weet. Een kind heeft structuur nodig zodat het precies begrijpt wat het kan verwachten. Volwassenen van dertig kunnen dit al vaak niet bieden, laat staan iemand van jouw leeftijd. Ikzelf ben 20 en wil honderd procent zeker later een kind, maar ik ben nu op dit moment absoluut niet in staat tot het opvoeden van een kind. Namelijk mijn rugzakje met levenservaring is niet voldoende om een kind mee groot te kunnen brengen. Een kind op de wereld brengen is een immens grote verantwoordelijkheid. Die kan jij nu nog niet dragen want je bent zelf een kind. Maar wat ik me meer afvraag, wat is het precies wat je zo fijn lijkt aan het hebben van een kind? Had je dit gevoel al voordat je je vriendin leerde kennen, of is dat gegroeid sinds je met haar hebt? Is het een soort uitting van de liefde die je voor je vriendin voelt? Of wat is het precies wat je zo aantrekt in dit idee? |
17-04-2010, 07:40 | ||
Citaat:
Maar zoiets gaat waarschijnlijk niet, met school (havo) enzovoorts.. Bedankt iedereen voor de goede hulp. |
17-04-2010, 11:42 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
je ouders moeten helemaal geen hulp hoeven bieden. Hoe kun je nu voor iemand zorgen, als je nog niet eens voor jezelf kan zorgen. hoezo plaat voor je kop... |
Ads door Google |
17-04-2010, 13:32 | ||
Citaat:
|
17-04-2010, 15:26 | |
Al zou je nu je ouders strikken voor het geld van een kind verzorgen, de tijd die er ing aat zitten een band te krijgen en het kind op te voeden heb je ook niet, want je zit op school. En die MOET je dan wel afmaken want anders kan je NOOIT genoeg geld verdienen voor je kinderen.
Wat ik er van hoor heb je n beetje n verwrongen beeld van de realiteit wat betreft kinderen/opvoeding/onderhoud etc. Of wilde je je vriendin dan dwingen thuis te blijven zodat ze voor het kind kan zorgen maar haar eigen opleiding neit kan afmaken? Ook n beetje naief he.. Serieus, ga alsjeblieft ergens n weekje met n jong gezin meedraaien. En houd daar ook het huishoudboekje/kostenboekje bij. Je bent er zo van terug
__________________
*Signature*
|
17-04-2010, 16:15 | |
Verwijderd
|
Is het normaal: het is niet gebruikelijk, maar het komt vaker voor. 15jarigen hebben eerder een uitgestelde kinderwens ("ooit wil ik kinderen") dan een directe.
Ik denk dat je toekomstige vriendin ervan schrikt als je zegt dat je NU kinderen zou willen, maar je kunt natuurlijk wel zeggen dat je graag een jonge vader zou worden. En moet je er uberhaupt wel nu aan beginnen: nee, natuurlijk niet. Maak eerst maar eens je middelbare school af. Wat je wel alvast kunt doen, is oppassen bij kinderen uit de buurt. Dat is nog een leuk bijbaantje ook |
17-04-2010, 17:03 | |
Verwijderd
|
Ik had ook heel vroeg een kinderwens, maar ik vind dat bewust aan kinderen beginnen iets is dat je pas moet doen als je zelf (met je partner) in staat bent voor dat kind/die kinderen te zorgen (zowel op emotioneel als op materieel gebied). Een wens hebben kan en mag, maar mbt die wens realiseren is mijn mening dus niet doen als je pas 15 bent, nog op school zit, nog bij je ouders woont, onvoldoende eigen inkomen hebt, een relatie hebt die 'serieus lijkt', enzovoorts.
|
17-04-2010, 17:17 | ||
Citaat:
ik had ook al een kinderwens toen ik vijftien, zestien jaar was, en die wens kan wel bepalend zijn bijvoorbeeld bij een partnerkeuze: als je (nu) een vriendin hebt die zegt NOOIT kinderen te willen kan je nu al veilig stellen dat het tussen jullie niet eeuwig zal blijven werken, was bij mij ook zo, dat was ook één van de redenen waarom ik op m'n achttien een lange relatie heb verbroken. het was dus wel goed dat ik al jong besefte dat ik die wens had, en dat die ook heel diep zat, maar ik wist ook wel héél héél goed dat het op dat moment ab-so-luut geen goed idee was om die wens ook al tot uitvoering te brengen. als je op je zestien een tattoo laat zetten en je krijgt er twee jaar later spijt van: dan spaar je maar voor een laserbehandeling ipv voor een auto. maar als je op je zestien een kind op de wereld brengt en je krijgt er twee jaar later spijt van? pech, ouder blijf je de rest van je leven. dus zoals Sarah (en zoveel anderen) al zegt (zeggen): er is een groot verschil tussen een wens hebben (dat mag best, op je 15) en die wens tot uitvoering willen brengen. en daar wacht je best nog minstens een jaar of vijf mee... |
17-04-2010, 19:54 | ||
Citaat:
|
Advertentie |
|
18-04-2010, 16:41 | |
Ik zie nog steeds niet echt duidelijk uitgelegd waaróm het je zo leuk lijkt om een kind te hebben.
Ik zou het trouwens niet doen als ik jou was. Ik denk dat je niet echt overziet hoe het is om een kind te hebben (oké, dat kún je niet helemaal overzien voor je er één hebt, maar ik denk dat je er nog geen 10% van overziet). Een kind is er ALTIJD. Het is van jou afhankelijk en het blijft er ook voor altijd. Je ouders kunnen je wel helpen, maar jij bent degene die moet zorgen dat je het kind in zijn/haar levensbehoeftes voorziet. En als het kan ook nog gelukkig is. Het gaat niet alleen om geld. Je moet ook met je kind naar het consultatiebureau, de dokter etc. En wat ga je doen als het ziek is? Heel eerlijk gezegd klinkt het meer alsof je het super zou vinden als je ouders nog een kindje zouden krijgen. Zij zorgen ervoor en zijn verantwoordelijk, maar jij kunt lekker 'tutten' met het kind. (sorry als ik nu echt te bot uit de hoek kom, zo is het niet bedoeld)
__________________
Tsja
|
18-04-2010, 17:37 | |
Wat lijkt je zo leuk aan midden in de nacht opstaan om het kind te voeden en dan ook nog vroeg opstaan om het kind weer te voeden en dan naar school gaan en lessen te volgen (wie gaat het kind dan voeden?) thuis komen, het kind voeden en verschonen, huiswerk maken terwijl het kind even zin heeft om flink te blèren en ook nog eens slaap te kort hebben?
Wil je het kind bij haar moeder weghalen of wil je dat de moeder al het werk doet en jij alleen komt om te spelen? Of is het de bedoeling dat de moeder intrekt zodat je ouders behalve voor jouw kosten ook nog voor die je vriendin en kind kunnen opdraaien. Wat leuk trouwens dat je ouders nu hun zoon 15 is ook nog wil opzadelen met een baby, terwijl ze waarschijnlijk heel blij zijn die periode achter zich te hebben. Ze zullen het vast waarderen dat je ze hun vrijheid afneemt. |
19-04-2010, 10:55 | |
Verwijderd
|
Een kinderwens op zich vind ik nooit vreemd. Dus dat je het graag zou willen.. Tja, je bent vrij jong en je bent een jongen, dus dat is misschien een afwijking van de norm, maar vreemd vind ik het niet.
Daar tegenover staat wel dat ik het absoluut dom en onverantwoordelijk zou vinden als je er daadwerkelijk werk van gaat maken, maar ik neem aan dat je nu wel inziet dat het een heel slecht idee is. |
25-04-2010, 17:23 | ||
Verwijderd
|
moet je zelf weten, ik vind het wat jong, maar als je 'bijna relatie' dat ook wil en jullie zijn er al aan toe, dan moet je het gewoon doen, zoniet, dan niet.
Citaat:
|
25-04-2010, 19:00 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
|
|
|