Met de excentrieke kleren die ik mezelf aanmat, oogstte ik immer veel blikken. Sommigen van afschuw, sommigen van bewondering. Al vatte ik het allemaal op als een onmetelijke blijk van bewondering. Je kan het me niet kwalijk nemen, gezien het feit ik in mijn eigen wereld leefde. Een wereld die ruw verstoord werd, elke keer als iemand mijn territorium indrong.
Tegen de tijd dat ik begon om te gaan met Nyna was m’n zelfvertrouwen al behoorlijk naar beneden gehaald. Het feit dat mijn vriendental steeds verder terugliep hielp daar niet echt tegen. Nyna was niet wat ze leek. Niet die stinkende trut met achttien onderkinnen en mislukte kleding. Ze was, apart, dat wel. Ze bracht me ook in een nieuwe wereld.
En nu ben ik blij ook te zeggen, dat ik in dit verhaal niet eindig als een aan lager wal geraakte heroïne hoer. Het was alleen maar een wereld, die me leerde, uiteindelijk, dat ik liever in mijn oude wereldje bleef.
Nyna hield er ook rare principes op na, en na dat alles tussen ons achter de rug was, besprak ik haar principes nog wel eens spottend met de enige overgebleven vriendin. Want Nyna, had liever principes dan vrienden. Nyna had altijd totaal tegenstrijdige principes, ook dat.
Maar ze streefde ze na, alsof haar leven ervan af hing. Wat het misschien ook wel deed.
Maar goed, terug naar de tijd dat ik haar leerde kennen. Als in, echt leerde kennen. Ik trad een wereld binnen waar meer genotsmiddelen werden gebruikt dan ik ooit voor mogelijk had gehouden. Ik vond me zelf altijd wel een stoere meid, leraren treiteren, maar alcohol drinken, drugs gebruiken? Niks voor mij, een pak van jullie hart : het is ook nooit iets voor me geworden. Ik ben een heilige maagd als het daar op aankomt.
Maar de wereld was fascinerend. Als ik in de zomer met haar op een grasveldje lag, voor me uitstarend, met als uitzicht blowende jongeren met hele fietskettingen aan de broek, dan kon ik daar uren liggen. Eten, was er ook in overvloed, alles. Maar een hoge prijs betalen deed je wel. Want Nyna had meer vrienden dan ik ooit had gehad bij elkaar. Ik twijfelde over de waarde van deze ‘vrienden’, maar ze had ze wel. En de knuffels, die blijkbaar als bewijs dienden daarvoor, vlogen over en weer. Ik voelde me altijd maar vreemd, tussen zoveel gezoen en geknuffel.
Nieuw stukje