[verhaal] Zonder titel.
'Verdomme Demi, laat dat!'
En ja hoor, daar kreeg ze weer een klap. Haar vader kon het gewoon niet laten. Demi was er onderhand wel achter dat het niet normaal was wat haar vader deed, maar ze durfde geen hulp te zoeken. Haar moeder zat er ook altijd maar feilloos bij, zij deed dus echt totaal niets, alsof ze ook bang was voor hem. Demi kon de tweede klap nog net ontwijken, door weg te springen en door naar haar kamer te rennen. Gelukkig zat daar een slot op, zodat haar vader niet zomaar binnen kon komen. Daar had haar moeder nou weer wél voor gezorgd. Op de kamer naast haar hoorde ze Veerle huilen. Haar zusje van 3 jaar jonger, 13. Zij was er hetzelfde aan toe. Net als haar oudere zus, Saskya. Ze was dan wel bijna volwassen, maar kon nog steeds niet het huis uit, omdat haar vader haar verbood om te gaan werken en geld te verdienen. Hij zou wel voor haar zorgen. Ze zaten met zijn drieen écht gevangen.
'Demi, mag ik binnenkomen?' hoorde ze Veerle op de gang roepen.
'Ja, natuurlijk!' en Demi draaide het slot om. Ze schrok, haar vader stond achter Veerle en had haar aan haar haren vast. Veerle werd natuurlijk zo gedwongen om te vragen of ze binnenmocht, zodat haar vader weer kon toeslaan. Haar vader, die Timo heette, stormde Demi's kamer binnen, deed de deur op slot, deed de sleutel in zijn broekzak en deed verschrikkelijke dingen met Demi en Veerle. Gillen had geen zin, want ze woonde vrij afgelegen en haar moeder deed toch niets. Daar hadden ze wel van geleerd.
Vervolg?
__________________
Een dag niet gelachen, een dag niet geleefd...!
|