anorexia

[she_devil]

hoe weet je of iemand anorexia heeft? dat diegene heel mager is weet ik ook wel maar je kunt toch ook gewoon mager zijn zonder anorexia te hebben? wat zijn verder nog kenmerken?

[Vice]

Ik heb gehoord dat mensen die anorexia hebben, wijde kleding dragen zodat het minder opvalt.

[skatefamke]

Vice schreef:
Ik heb gehoord dat mensen die anorexia hebben, wijde kleding dragen zodat het minder opvalt.

laagjes over elkaar heen

[skatefamke]

she_devil schreef:
hoe weet je of iemand anorexia heeft? dat diegene heel mager is weet ik ook wel maar je kunt toch ook gewoon mager zijn zonder anorexia te hebben? wat zijn verder nog kenmerken?

soort bepaalde manier van beharing. mensen met anorexia krijgen te weinig eiwitten binnen en het lichaam moet dan kiezen: of haar niet meer aanmaken of juist wel zodat er geen eiwit gebruikt hoeft te worden voor warmte. het lichaam kiest dan voor hoofdhaar dat dunner wordt (echt superradicale haaruitval) en op de rest van het lichaam wat langere donkerdere haren.... beetje moeilijk uit te leggen.

verder zou ik me zo voor kunnen stellen dat deze meisjes gemiddeld gelere tanden hebben (zuur van overgeven tast tandglazuur sterk aan), wat weer niet wil zeggen dat elk meisje met wat gele tanden anorexia heeft....

[Kat]

(komt uit mijn PO van ANW) dit zijn eigenlijk meer de gevolgen van Anorexia, maar daaraan kan je de patienten dus ook herkennen. Mjah, er staan ook dingen bij waar je nix aan hebt, omdat je dat gewoon niet echt merkt bij een anorexiapatient, (tenzij je het zelf bent) maar misschien heb je er toch wat aan, kweenie...

Anorexia-patiënten kunnen door hun eetgedrag erg vermageren. Door de ondervoeding en vermagering kunnen veel lichamelijke klachten optreden.
· Bij vrouwen stopt de menstruatie, want de hormonen die voor de menstruatiecyclus zorgen nemen af tot het niveau van voor de puberteit. Het uitblijven van de menstruatie gaat gepaard met tijdelijke onvruchtbaarheid.
· De ademhaling en de hartslag worden trager. Ook de bloeddruk daalt. Dit komt doordat het lichaam bij dalend gewicht en verminderde voedselinname zoveel mogelijk overschakelt op besparing in de stofwisseling. Als gevolg hiervan voelen de patiënten zich dikwijls erg moe, duizelig, lusteloos, depressief.
· Doordat er weinig eten wordt verbrand, daalt de lichaamstemperatuur en hebben de patiënten last van koude, blauwe handen en voeten. Ook kan, als gevolg van de lage lichaamstemperatuur, een donsachtige beharing in het gezicht, op de armen, borst en rug ontstaan.
· De conditie van het gebit en de haren verslechtert. Er kan haaruitval optreden. De huid wordt droog en schilferig en verslapt.
· Door de beperking van de voedselinname kan verstopping optreden. Dit is voor een anorexiapatiënte vaak een reden om in paniek te raken en haar toevlucht te nemen tot braken of laxeermiddelen.
· Bij extreme vermagering ontstaat vaak een vochtophoping (oedeem) in de onderbenen.
· Als patiënten sterk vermageren wordt spierweefsel afgebroken.
· Het honger- en verzadigingsmechanisme raakt volkomen verstoord. De patiënten voelen op den duur niet meer wanneer ze honger hebben of negeren het hongergevoel.
· Anorexia-patiënten slapen vaak slecht. Meestal slapen zij moeilijk in of zijn al vroeg weer wakker. Vaak lossen zij dit probleem op door 's morgens vroeg al weer met werk, studie of andere activiteiten te beginnen.
· Door het ontoereikende of eenzijdige dieet kunnen tekorten aan bepaalde mineralen en vitamines ontstaan. Bij patiënten die laxeer- en/of plasmiddelen gebruiken en/of regelmatig braken kunnen ernstige stoornissen in de electrolytenhuishouding ontstaan, in het bijzonder een tekort aan kalium. Dit kan leiden tot nier- en leverbeschadigingen, spierkrampen, hartritmestoornissen en zelfs hartstilstand.
Bijna alle lichamelijke symptomen verdwijnen wanneer de patiënten weer een stabiel, normaal gewicht hebben bereikt. Als de ziekte echter vele jaren duurt, kan onherstelbare schade aangericht worden. Zeker omdat anorexia-patiënten zelf vaak de ernst van hun lichamelijke toestand ontkennen, is dit risico aanwezig. Bij vrouwen die langdurig niet menstrueren, kan op den duur botafbraak (osteoporose) ontstaan. Hierdoor neemt de kans op botbreuken toe. Al met al is het beslist niet overdreven om anorexia nervosa als een lichamelijk gevaarlijke ziekte te beschouwen.

De sociale gevolgen
Mensen met anorexia voelen zich vaak geïsoleerd en verlaten. De omgeving begrijpt niet dat de patiënten hun lichaam heel anders ervaren dan anderen het zien. De vermagering en het abnormale eetdrag roepen veel onbegrip en bezorgdheid op bij familie en vrienden. Daarom proberen zij hun eetstoornis zo veel mogelijk verborgen te houden en zullen zij allerlei smoesjes en uitvluchten verzinnen. Hierdoor kunnen zij door hun omgeving als leugenachtig of onbetrouwbaar worden ervaren.
Anorexia-patiënten zijn eigenlijk voortdurend bezig met het plannen en geheimhouden van hun eetgedrag. Dit veroorzaakt veel stress. Iets gewoons als een etentje of een verjaardagsfeestje kan anorexia-patiënten erg nerveus maken. Door de stress worden ze kwetsbaar, onzeker, dwingerig of snel geïrriteerd en hebben ze last van grote stemmingswisselingen. Ze moeten van zichzelf aan een heleboel regels voldoen en worden in hun denken en doen erg in beslag genomen door hun ziekte.
Anorexia-patiënten gaan zich op den duur steeds meer afzonderen van de mensen om hen heen. Ze zijn uiteindelijk alleen nog maar bezig met wèl of niet eten, met dik of dun zijn, of met hardlopen, fietsen of zwemmen. Hoewel ze vaak grote moeite doen om zich zo aangepast mogelijk te gedragen, zijn zij zo door hun ziekte geobsedeerd, dat zij haast niets meer voor andere mensen of zaken kunnen voelen. Zij komen daardoor al gauw in een sociaal isolement.

Ze kunnen een beetje een starre afwezige blik hebben, niet levendig.

[Femme-Fatale]

Is weinig eten bijv een maaltijd per dag ook anorexia of heeft het echt te maken met opzettelijk overgeven??

Het heeft niks met overgeven te maken, dat is n.l. boulimia nervosa. Anorexia nervosa is het niet eten of vrijwel niet eten. Bij boulimia is het ontzettend veel eten en dat opzettelijk uitkotsen.
Mensen met een van deze eetstoornissen zul je ook vaak horen zeggen (of gezegd horen hebben) dat ze zichzelf te dik vinden. Als ze dat zeggen en ze vallen (eng) veel af dan zou je kunnen denken aan een eetstoornis.

Ben je bang dat een vriendin van je anorexia heeft? Je zou haar eens mee uit eten kunnen vragen, of gewoon voor een lunch bij jou thuis. Als ze dat niet wil (en je merkt duidelijk dat het een k*tsmoes is) of ze doet het en zit direct daarna op de wc, dan zou je voorzichtig kunnen vragen of ze een eetstoornis heeft. Je zou ook naar haar ouders kunnen gaan en zeggen dat je je zorgen maakt.

[~Sjeherazade~]

O.a. die beharing overal op het lichaam behalve op het hoofd, en volgens mij ook heel perfectionistisch gedrag, zijn kenmerken.
En dit gaat bot klinken, maar vooral hun geur: ik heb ondertussen wel een aantal anorexia-patienten gekend, en allemaal hadden ze diezelfde misselijkmakende geur van ingewanden...

[Barbabarbara]

tomtommertje schreef:
Het heeft niks met overgeven te maken, dat is n.l. boulimia nervosa.

Not true,
ook veel anorexia patienten braken.
Als ze bv 's avonds thuis bij pa en ma wel moeten eten, willen ze dat er ook uit hebben en braken ze er dat uit.
En dan heeft diegene niet ineens boulimia.
Enne.. k zie overal als kenmerk staan 'erg mager zijn' 'ondergewicht hebben' maar dat hoeft ook niet altijd zo te zijn.

En hoe je het weet?
Gaat het om een vriendin van je?
Probeer eens met haar te praten, en dan bedoel k niet 'Heej, ff vraagie, heb jij anorexia?'
Nee, probeer het subtiel uit te vinden.

[Muizenis]

Hoi Allemaal

Even een reactie op alle reacties.
Eetstoornissen zijn er in vele vormen. Anorexia en Boulimia zijn de bekendste, maar er is bijvoorbeeld ook Binge Eating Disorder (vreetbuien, zonder 'compenstatiegedrag' dwz dat je probeert om het eten weer uit te braken of veel gaat sporten om weer af te vallen etc)
Niet iedereen met een eetstoornis vertoont alle kenmerken, maar dat betekent niet meteen dat je dan ook geen eetstoornis hebt. Bij iedereen komt een eetstoornis weer op een andere manier tot uiting.

Als je meer wilt weten over eetstoornissen, wat je kunt doen als je denkt dat je het bij iemand herkent (en hoe je het kunt herkennen), kijk dan eens op:

<url>www.sabn.nl</url>
Je kunt hier ook ervaringen uitwisselen met anderen, of meelezen op de prikborden (een soort forum zoals dit)

Voor ervaringsverhalen kun je ook kijken op

<url>www.ziezozelfhulp.nl</url>
Bij ZieZo werken allemaal ervaringsdeskundigen, mensen die zelf een eetstoornis hebben gehad. Als je vragen hebt of je wilt een keer een gesprek met een van hen, dan kun je bellen tijdens de telefonische spreekuren (zie de site). Ze zijn heel aardig, dus je hoeft het niet superspannend te vinden (is het natuurlijk wel)


Denk je dat een klasgenoot een eetstoornis heeft, maar weet je niet wat je kunt doen. Dan kun je ook eens bij je mentor aankaarten (dat kan vertrouwelijk) of jullie op school niet eens gastdocenten kunnen uitnodigen. Dat zijn mensen die zelf een eetstoornis hebben (gehad) en hebben geleerd om hierover voorlichting te geven. Zij kunnen er alles over vertellen en vaak herkennen mensen die zelf een (beginnende) eetstoornis hebben wel iets in hun verhaal...

Als je zelf een eetprobleem hebt, ook als je denkt dat je het nog niet zo erg hebt, blijf er dan niet te lang in je eentje mee rondlopen. Een eetstoornis is hoe dan ook (ook als je het maar een beetje doet of hebt) schadelijk voor je gezondheid.



Nou, een heel verhaal... toch nog.
Maar ik weet uit ervaring hoe belangrijk goede informatie kan zijn...

PS.
Voor DOCENTEN wil ik tot slot even zeggen: er is een brochure speciaal voor docenten, "Eetstoornissen bij leerlingen, wat kun je doen?" gratis te bestellen bij Zorn Uitgeverij.

[she_devil]

tomtommertje schreef:
Ben je bang dat een vriendin van je anorexia heeft? Je zou haar eens mee uit eten kunnen vragen, of gewoon voor een lunch bij jou thuis. Als ze dat niet wil (en je merkt duidelijk dat het een k*tsmoes is) of ze doet het en zit direct daarna op de wc, dan zou je voorzichtig kunnen vragen of ze een eetstoornis heeft. Je zou ook naar haar ouders kunnen gaan en zeggen dat je je zorgen maakt.

tgaat niet om een vriendin maar om mn zusje, die is de laatste tijd echt ongewoon veel afgevallen en ze eet ook veel te weinig. nog wel maaltijden maar helemaal niks tussendoor. maar omdat ze nog wel gewoon maaltijden eet weet ik echt niet wat ik ervan moet denken ook al weet ik niet wat ze met dat eten doet misschien kotst ze dat wel uit.
maar iedereen in elk geval heel erg bedankt ik herken toch wel heel veel bij mn zusje dus ik moet maar eens iets gaan doen denk ik al weet ik nog niet precies wat.

she_devil schreef:


tgaat niet om een vriendin maar om mn zusje, die is de laatste tijd echt ongewoon veel afgevallen en ze eet ook veel te weinig. nog wel maaltijden maar helemaal niks tussendoor. maar omdat ze nog wel gewoon maaltijden eet weet ik echt niet wat ik ervan moet denken ook al weet ik niet wat ze met dat eten doet misschien kotst ze dat wel uit.
maar iedereen in elk geval heel erg bedankt ik herken toch wel heel veel bij mn zusje dus ik moet maar eens iets gaan doen denk ik al weet ik nog niet precies wat.

En 't is geen idee om met je ouders te praten? Heel voorzichtig natuurlijk...
Iig, heel veel succes en laat je nog weten hoe het is gegaan?

[DarkCat]

Het slikken van laxeermiddelen, afval-thee, afval-pillen, veel roken, etc hoort er vaak ook bij; de doorgewinterde anorexia patient doet alles om af te vallen.

Ik heb het zelf gehad.. en heb nog steeds een eetprobleem. Ik denk dat je het het beste kunt merken aan het gedrag van de persoon in kwestie. Bang, boos, geirriteerd tijdens de gezamelijke maaltijden, en verder vooral doen alsof er NIKS aan de hand is. Een meisje dat ik ken die naar mijn gevoel een eetstoornis heeft, koopt vaak expres grote balen chips om te bewijzen dat ze echt geen problemen met eten heeft. Ze neemt zelf een grote hap eruit en deelt de rest royaal met anderen. Ik deed dat ook toen ik nog op de middelbare school zat. Vroeger kocht ik weleens wat lekkers in de pauze, toen niet meer, dat ging mensen opvallen. Dus nam ik lege broodtrommels mee naar school en kocht chips die ik door anderen liet opeten.
Verder is er de angst dat anderen je lichaam zien en zien hoe vreselijk 'dik' je wel niet bent, of als je inmiddels doorhebt dat anderen je mager vinden, dat ze daarover gaan zeuren.
Afwijkend eetgedrag komt er ook veel bij voor, zoals het in miniscuul kleine stukjes snijden van je brood, of preciese hoeveelheden willen eten en niet meer (of minder).
En dan heb je nog calorieen tellen, dé manier om bij te houden hoeveel je binnenkrijgt en om in competitie te gaan met jezelf (vandaag doe ik er 100 minder als gisteren).

Neem je zusje eens mee naar de macdonalds. Kijk ten eerste of je haar mee krijgt, en als ze al mee gaat, wat ze kiest. Magere producten hebben ze er namelijk niet, of het moet salade zijn. Kijk eens hoe ze reageert.

Het kan best zijn dat je zusje gewoon nog onnozel aan het lijnen is zonder iets door te hebben, maar het is dan sowieso uitkijken geblazen. Als je haar calorieen ziet tellen, regelmatig naar de badkamer ziet sluipen na het eten, etc, etc, etc, dan word het toch behoorlijk problematisch.

Good luck..

Cat

[Aurelia AutumnRain]

Ik heb het bij een meisje uit mijn klas ontdekt door naar haar lichaams taal te kijken.
Zodra iemand over eten begon, wist ze niet goed hoe ze moest kijken, en ze gedroeg zich raar.
Precies hetzelfde hoe ik ook deed (heb ook een eetstoornis gehad).
Bijv. Een telkens een tas voor haar lichaam houden enzo...

[she_devil]

als ik met mn zusje langs de mcdonalds ga wil ze niks hebben, dus dat zegt op zich eigenlijk wel genoeg zou je denken.
maar ze schaamt zich volgens mij absoluut niet voor haar lichaam, ze loopt nu ook wel heel vaak in bikini enzo. ze koopt ook geen extreem wijde kleding, al zit wel alle kleding haar te wijd.

we hebben er een tijdje geleden al over gepraat, mn ouders mn zusje en ik, en nu moet ze overdag tussendoor pindas enzo eten om aan te komen maar het helpt nog niet echt. maar als het zo doorgaat willen mn ouders wel met haar naar de dokter en ik hoop wel dat ze dat snel doen.

[queen ly]

jajaja kat...... ik ben het uitermate met je eens....
trouwens eet zelf is wat meer!!!!!
heb je die reep chocola al op met koekjes en slagroom?????
hihihihi

Kat schreef:
(komt uit mijn PO van ANW) dit zijn eigenlijk meer de gevolgen van Anorexia, maar daaraan kan je de patienten dus ook herkennen. Mjah, er staan ook dingen bij waar je nix aan hebt, omdat je dat gewoon niet echt merkt bij een anorexiapatient, (tenzij je het zelf bent) maar misschien heb je er toch wat aan, kweenie...

Anorexia-patiënten kunnen door hun eetgedrag erg vermageren. Door de ondervoeding en vermagering kunnen veel lichamelijke klachten optreden.
· Bij vrouwen stopt de menstruatie, want de hormonen die voor de menstruatiecyclus zorgen nemen af tot het niveau van voor de puberteit. Het uitblijven van de menstruatie gaat gepaard met tijdelijke onvruchtbaarheid.
· De ademhaling en de hartslag worden trager. Ook de bloeddruk daalt. Dit komt doordat het lichaam bij dalend gewicht en verminderde voedselinname zoveel mogelijk overschakelt op besparing in de stofwisseling. Als gevolg hiervan voelen de patiënten zich dikwijls erg moe, duizelig, lusteloos, depressief.
· Doordat er weinig eten wordt verbrand, daalt de lichaamstemperatuur en hebben de patiënten last van koude, blauwe handen en voeten. Ook kan, als gevolg van de lage lichaamstemperatuur, een donsachtige beharing in het gezicht, op de armen, borst en rug ontstaan.
· De conditie van het gebit en de haren verslechtert. Er kan haaruitval optreden. De huid wordt droog en schilferig en verslapt.
· Door de beperking van de voedselinname kan verstopping optreden. Dit is voor een anorexiapatiënte vaak een reden om in paniek te raken en haar toevlucht te nemen tot braken of laxeermiddelen.
· Bij extreme vermagering ontstaat vaak een vochtophoping (oedeem) in de onderbenen.
· Als patiënten sterk vermageren wordt spierweefsel afgebroken.
· Het honger- en verzadigingsmechanisme raakt volkomen verstoord. De patiënten voelen op den duur niet meer wanneer ze honger hebben of negeren het hongergevoel.
· Anorexia-patiënten slapen vaak slecht. Meestal slapen zij moeilijk in of zijn al vroeg weer wakker. Vaak lossen zij dit probleem op door 's morgens vroeg al weer met werk, studie of andere activiteiten te beginnen.
· Door het ontoereikende of eenzijdige dieet kunnen tekorten aan bepaalde mineralen en vitamines ontstaan. Bij patiënten die laxeer- en/of plasmiddelen gebruiken en/of regelmatig braken kunnen ernstige stoornissen in de electrolytenhuishouding ontstaan, in het bijzonder een tekort aan kalium. Dit kan leiden tot nier- en leverbeschadigingen, spierkrampen, hartritmestoornissen en zelfs hartstilstand.
Bijna alle lichamelijke symptomen verdwijnen wanneer de patiënten weer een stabiel, normaal gewicht hebben bereikt. Als de ziekte echter vele jaren duurt, kan onherstelbare schade aangericht worden. Zeker omdat anorexia-patiënten zelf vaak de ernst van hun lichamelijke toestand ontkennen, is dit risico aanwezig. Bij vrouwen die langdurig niet menstrueren, kan op den duur botafbraak (osteoporose) ontstaan. Hierdoor neemt de kans op botbreuken toe. Al met al is het beslist niet overdreven om anorexia nervosa als een lichamelijk gevaarlijke ziekte te beschouwen.

De sociale gevolgen
Mensen met anorexia voelen zich vaak geïsoleerd en verlaten. De omgeving begrijpt niet dat de patiënten hun lichaam heel anders ervaren dan anderen het zien. De vermagering en het abnormale eetdrag roepen veel onbegrip en bezorgdheid op bij familie en vrienden. Daarom proberen zij hun eetstoornis zo veel mogelijk verborgen te houden en zullen zij allerlei smoesjes en uitvluchten verzinnen. Hierdoor kunnen zij door hun omgeving als leugenachtig of onbetrouwbaar worden ervaren.
Anorexia-patiënten zijn eigenlijk voortdurend bezig met het plannen en geheimhouden van hun eetgedrag. Dit veroorzaakt veel stress. Iets gewoons als een etentje of een verjaardagsfeestje kan anorexia-patiënten erg nerveus maken. Door de stress worden ze kwetsbaar, onzeker, dwingerig of snel geïrriteerd en hebben ze last van grote stemmingswisselingen. Ze moeten van zichzelf aan een heleboel regels voldoen en worden in hun denken en doen erg in beslag genomen door hun ziekte.
Anorexia-patiënten gaan zich op den duur steeds meer afzonderen van de mensen om hen heen. Ze zijn uiteindelijk alleen nog maar bezig met wèl of niet eten, met dik of dun zijn, of met hardlopen, fietsen of zwemmen. Hoewel ze vaak grote moeite doen om zich zo aangepast mogelijk te gedragen, zijn zij zo door hun ziekte geobsedeerd, dat zij haast niets meer voor andere mensen of zaken kunnen voelen. Zij komen daardoor al gauw in een sociaal isolement.