Over de traan, de leugen en de waarheid (deel 6, tweede deel hfdst. 2)

[Internationalist]

Al het goede duurt kort. Hoe langer de vreugde, hoe langer het lijden. Ik was vrolijk, héél vrolijk. En gelukkig. Tijdelijk. Tranen vloeien nog steeds. Voor niets. Maar ze vloeien. Een teken van leven. Of de naderende dood? Beide.
De nacht was dermate gevorderd dat het langzaam overvloeide in de ochtend. De vogels kwamen tot leven en de eerste hanen keken rond in de nieuwe dag. Geen herhaling. Elke dag een nieuwe dag. Geschiedenis herhaalt zich wel. De tijd niet. Tijd is absoluut. Niets. Het werd tijd om naar huis te gaan. Ik pakte mijn fiets en sprintte naar huis. Het was inmiddels een uur of vijf in de ochtend en thuis gekomen dook ik gelijk mijn bed in. Dromen. Eén derde van je leven slaap je. In mijn dromen was ik gelukkig. Eén derde gelukkig, is dat afdoende? Nee, niet voor mij. Ik ging voor het totalitaire geluk. Fatale gok. Alles op één paard. Een mank paard. Maar áls, als dat paard won, dan was ik binnen. Maar hij won niet. Gokken tegen beter weten in. Naïef? Ja.
En nu, nu zit ik hier. In de geur van goedkope Aldi sigaretten. De asbak is overvol. Het ziet er onverzorgd uit, zo’n overvolle asbak. Maar het boeit me niet. Ik ga toch al dood. En doden ruimen niet op. Hoop ik. Ik haat opruimen. Opruimen doet pijn. Je leert jezelf kennen. Zelfkennis is liefde, liefde is zelfkennis. Waarom zijn schoonmaaksters (sorry neo-Dolla’s) anders zo lief?
Godver ik moet nokken. Alweer een interruptie mijnerzijds. Echt de laatste, dit keer lieg ik niet. Sorry. (waarom komt mijn leugenachtigheid altijd naar voren als ik het goed bedoel? Wie goed doet, goed ontmoet.)
Die ochtend werd ik wakker met een gevoel van onbehagen. Ik was bang, zonder reden. Ik belde gelijk m’n zusje en we spraken af bij de shop. Kracht op doen voor de rest van de dag. Ik had niet moeten gaan. Daar, bij de shop, stond m’n zusje. Ze had een vriendin mee genomen. Jezus Ik, wat heb je gedaan? Waar was je mee bezig? De rekening die je nu gekregen heb verdien je! Je bent slecht ik, heel slecht!
Daar stond ze, sprekende ogen. Een uitzonderlijk mooi meisje. Jong nog, hooguit een jaar of 18, maar ze leek jonger. Een sprankelende lach. Maar, o anti cliché, mijn wereldje draaide door. Ik zag haar niet staan, ze betekende niets. Wist ik veel dat ik aan haar vast gelijmd zou worden? Wist ik veel dat de duivel vriendelijk overkomt? Wist ik veel, dat al het goede kwaad mee trekt? Wist ik het vervolg? Klaarblijkelijk niet.
Ik stelde me voor en keek haar een fractie van een seconde aan. Ik glipte gelijk de koffie shop binnen en haalde een stuk of wat jointjes. Rat en haar vriendin waren al aan een tafeltje gaan zitten. Ik stak een jointje op en inhaleerde uitzonderlijk diep. Ik keek m’n zusje aan en blies al de rook in haar gezicht. Haar ogen traande eventjes. Een mooi gezicht, een tranend zusje.










------------------
ik= ming vaas clanner ~ k hoop dat Lindatje een beetje gelukkig is!~ ben gelukkig getrouwd met mingvaseres sannetje ~ ~Sjaak ook~

[Dit bericht is aangepast door Internationalist (22-11-2001).]

[Juultje Molecuultje]

hoort het stuk 2 keer achter elkaar?

ben heeeeeeeel benieuwd naar t vervolg!!!!

[stroopwafel]

oftewel:

we want more!!