Oud 10-06-2012, 13:10
Verwijderd
Alvast respect voor jou als je dit gaat lezen!

Ik ben een autistisch meisje van intussen 18 jaar en ik zit in een nogal beklemmende situatie wat betreft school.

Het zit namelijk zo: ik heb op een school voor speciaal basisonderwijs gezeten. Omdat men ervan uit ging dat geen enkel kind geïnteresseerd was in leren, werd tot ik meen een paar jaar geleden bij niemand een Cito-toets afgenomen. Iedereen werd zonder eindgesprek of wat dan ook, in feite zo doorgestuurd naar het praktijkonderwijs. Niet dat ik nu ga zeggen dat het praktijkonderwijs zo slecht is of niets voorstelt, maar ik vind het zelf ook een nogal kwalijke zaak dat mijn oude school niet eens de moeite nam om bij alle leerlingen een toets af te nemen.

Maar goed, ik dwaal wat af van het verhaal (dat doe ik vaker, mi scuzi =P). Mijn school vond dat ik opmerkelijk vaak 'echt' aan het leren was en nam bij mij een Cito-toets af. Ze moesten zelfs nazoeken hoe dat ook al weer in zijn werk ging, kun je nagaan hoe vaak ze dat dan hebben moeten doen. Mijn score was 548, hoog genoeg dus om te kunnen worden toegelaten op het Gymnasium, ik werd dan ook door iedereen aangemoedigd dat te gaan doen. En voor mij was het natuurlijk ook vleiend om te weten dat ik slim genoeg was om de hoogste vorm van secundair onderwijs te volgen en daarna (wellicht) naar de universiteit te gaan.

Sommige VWO'ers herkennen het waarschijnlijk wel: het eerste jaar was een feest waarin je amper hoefte te leren: brugklas doorlopen met twee vuisten in mijn neus (bij wijze van, ik heb nooit geprobeerd een object van een dergelijk formaat in mijn neusgaten te parkeren, lijkt me pijnlijk als het al niet anatomisch onmogelijk is). Toen kwam ik in 2 Gymnasium en daar ging ik finaal op m'n bek: DUITS! Wat een schijttaal! Jaar afgesloten met drie 5-en: voor Duits omdat ik het écht niet kan, voor geschiedenis - interessant vak, maar schijnbaar had ik altijd verkeerd begrepen wat mensen bezielden tijdens bijv. de Vietnamoorlog - en voor wiskunde, waar ik op dat moment inderdaad niets van begreep. Ik zou naar de Havo gaan, maar omdat ik voor Latijn een 8 stond en voor Grieks een 7 vonden mijn leraren dat onzin: ik mocht door naar 3 Gymnasium zonder Duits. Achteraf gezien toch jammer, vind Duits nu wel leuk klinken (ik had vooral een hekel aan mijn Duits-leraar van dat jaar), wie weet pak ik het een keer toch maar weer op.

3 Gym ging aardig goed, was op zich een gezellig jaar: wel sloot ik af met een 5 voor wiskunde. Ik was gek op scheikunde en natuurkunde en ik was hier ook veel beter in dan in aardrijkskunde en geschiedenis. Toch werd, zeer tegen mijn wil in, besloten dat ik naar 4 VWO ging met het profielenpakket Cultuur en Maatschappij, met lekker veel geschiedenis en aardrijkskunde.
Voor mensen die niet echt een idee hebben van wat autisme is (schaam je er zeker niet voor, mensen staan al om mij heen te fladderen sinds ik 3 ben omdat ik zo 'speciaal' ben en ik begrijp verdorie NOG niet wat autisme nou precies inhoudt), één van de kenmerken die eigenlijk standaard voorkomen is dat er een zekere sociale barrière is tussen een autistisch persoon en de 'echte' wereld. Een baan als psycholoog of iets in de massamedia of telecommunicatie is dus echt iets voor mij! NOT!

Ik ging echt met lood in mijn schoenen naar school dat jaar, elke schijtdag weer. Ik kon letterlijk ziek worden van de ellende of van het lawaai in de klas. In sommige klassen hielden mensen ook niet hun mond als de leraar uitleg gaf, en hier kreeg ik echt last van vanaf de 4e. Ik kreeg hoofdpijn, buikpijn, koorts, ging overgeven, dat kon al gebeuren na drie gewone schooldagen. Soms hield ik het langer vol, soms minder lang.
Ik werd wanhopig omdat mijn schoolresultaten steeds meer verslechterden naarmate het jaar vorderde: ik sloot het jaar af met een 7 voor Latijn, een 6 voor wiskunde (het hoogste sinds de 2e klas), een 4 voor aardrijkskunde en een 5 voor geschiedenis. Dat jaar bleef ik zitten.
Godzijdank, in dit soort situaties wil ik oprecht in hem geloven, zei mijn mentor en geschiedenisdocent dat hij vaker had gehoord dat jaar dat ik zooooo graag Natuur en Gezondheid wilde doen, natuurkunde en scheikunde vond ik zoveel interessanter dan geschiedenis en aardrijkskunde en bovendien was ik in de eerste twee genoemde vakken altijd beter geweest.
Toen werd tevens mijn moeder EINDELIJK duidelijk gemaakt dat een profiel-advies 'maar een advies was', dus dat ze ook had kunnen weigeren mij C&M laten doen. Lang geleden dat ik mijn moeder zo kwaad had gezien, want de leraren hadden al die tijd mijn moeder wijsgemaakt dat ik dat profiel MOEST en ZOU volgen, anders zou ik het VWO nooit halen. Naar mijn wensen werden niet geluisterd. Ik neem het ze niet kwalijk, ik had het namelijk niet eens geprobeerd, dus het had net zo goed kunnen zijn dat ik mijn zin zat door te drammen. De leraren hebben ook alleen maar gedaan wat ze konden om mij op het VWO te kunnen houden, at all costs, want dat was ook wat ik wilde, liever dan naar de HAVO gaan.
Ik deed 4 VWO over, met het profiel Natuur en Gezondheid. Ik ging weer met plezier naar school, al bleef ik ziek worden van de vele 'prikkels' zoals mijn ambulant begeleiders en mijn ouders mij vertelden dat dát het was waardoor ik me zo slecht voelde aan het einde van een schoolweek. Aan het einde van het jaar stond ik 3 achten en voor de rest zevens en zesjes. Geen onvoldoendes: ik mocht door naar 5 VWO.

Toch maakten leraren zich zorgen om mij omdat ik weinig aanwezig was op school. Ook ik was eigenlijk klaar met het reguliere onderwijs: ik had door willen gaan in VWO, maar als ik dan nóg eens twee jaar moest spenderen in rumoerige klaslokalen en kantines en weggejaagd werd door leden van het schoolpersoneel die ik nooit eerder had gezien omdat ik maar wat 'stond te hangen', nee, dat kon ik echt niet meer.

Ik hoop dat je het nog kunt volgen, als je nog niet bent afgehaakt, ik ben heel erg chaotisch zoals je al las.
Men ging zoeken naar een alternatieve oplossing. Ik stond namelijk voor de zekerheid al ingeschreven op een school voor speciaal voortgezet onderwijs sinds 2008. Het had eerder gekund, als mijn ambulant begeleider van toen tenminste een keer haar bek had opengetrokken. Zij was namelijk van die school en er was in 2006/2007 (hetzelfde jaar dat ik in de brugklas zat) een klas geopend voor autistische VWO-leerlingen. Nee hoor, ze is precies twee keer gekomen voor een gesprek met mij in het hele jaar - terwijl er zwart op wit stond dat ik haar ten minste één keer per maand te spreken zou krijgen - en daarna heeft ze nooit meer wat van zich laten horen, niet via de mail, telefoon, nergens mee. Stomme trut.

Afijn, elk jaar weer kregen wij het bericht dat ik dat jaar nog niet naar die school kon komen, omdat alles vol zat. Eind vorig jaar, dus 2010/2011, kregen wij het bericht dat er een plekje vrij was gekomen voor 3 VWO en dat ik meteen kon beginnen in september mits ik op tijd werd ingeschreven. Ja, hallo?! Van 4 VWO naar 3 VWO, wat denk je zelf?!

Er was geen andere keus: ik moest naar de HAVO. En ik ging van mijn oude school af: ik ging naar een school voor volwassenenonderwijs. Dat klinkt heel volwassen en ik wil het echt niet af gaan kraken, maar eigenlijk is het vooral een school voor scholieren die zijn gezakt op hun oude school en hier een laatste poging kunnen doen om hun diploma te halen.
Ik moet zeggen dat het hier inderdaad rustiger is: er zitten hier hooguit 200 leerlingen, tegenover 1200 op mijn oude school.
Toch ging het leren mij steeds slechter af: ik verloor steeds meer de controle over mijn planning.




We naderen het slot, dat beloof ik je: ik wacht nu heel gespannen de uitslag van de eindexamens van 2012 af. Er staat voor mij zelfs nog meer op het spel dan de gemiddelde leerling van de VAVO: als ik slaag, heb ik zeker weten mijn kamer in een soort beschermde woonvorm voor studenten met autisme binnen (eindelijk kom ik ergens wél voor in aanmerking!), kan ik een studie doen die volledig in mijn interessegebied valt, namelijk een voltijdstudie op de HBO in Chemie, en kan ik eindelijk genieten van de vakantie. Als ik zak, moet ik minstens een jaar wachten tot ik aan studie verbonden hulp mag krijgen met het plannen van mijn huiswerk.

Ik zit eigenlijk vast in mijn eigen shit: door problemen met plannen en concentreren heb ik moeite met het goed voorbereiden van examens, en de hulp die ik kan krijgen om daar beter in te worden krijg ik pas als ik geslaagd ben!

Het thuisfront werkt ook niet erg in mijn voordeel: ik heb een stiefvader die bij thuiskomst van zijn werk in zijn zetel in de eetkamer gaat zitten en mij letterlijk toebrult dat de keuken eruit ziet als stront en dat ik het moet schoonmaken. Toegegeven, hij heeft een zwakke gezondheid en iedereen weet dat dat zijn manier van praten is, maar het is niet leuk om steeds meer te moeten doen omdat je stiefvader vindt dat het jouw taak is omdat jij een meisje bent en steeds ouder wordt. Als ik sta te treuzelen, doordat ik bijvoorbeeld de kraan aan het schoonmaken ben, gaat de volumeknop nog twee tandjes hoger dat het sneller moet. Als ik klaar ben, controleert hij en altijd vindt hij wel iets wat niet goed schoongemaakt is en dat mag ik aanhoren zolang ik beneden blijf. Je kunt je wel voorstellen dat ik dan maak dat ik wegkom.
Tijdens het leren voor mijn examens werd ik om de haverklap geroepen door mijn stiefvader om de hond uit te laten, de was te doen, de benedenverdieping te stofzuigen, de trap te stofzuigen, boodschappen te halen, onkruid wieden in de tuin, de badkamer schoon maken enzovoorts enzovoorts... Er is altijd wel wat te doen in het huis.
Laatst hing hij een brief aan de deur waarop hij ons (we wonen met vier in huis, stiefvader, moeder en broer) 'vriendelijk' verzocht de was wat meer bij te gaan houden. Er staat wel ons, maar ik weet maar al te goed dat hij uiteindelijk mij bedoelt. Mijn broer werkt namelijk van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat, mijn moeder werkt in wisseldiensten en zit nu in haar laatste jaar van de HBO en mijn stiefvader is natuurlijk constant ziek en als hij een keer niet ziek is, vindt hij het al een hele prestatie als hij een keer heeft gekookt of een was heeft gedraaid. En als mijn moeder bij het avondeten nog niet thuis is verwijt hij mij dat hij dat heeft moeten doen en dat ik liever lui dan moe ben met mijn gesodemieter met ziek zijn en het feit dat ik nog steeds geen baantje heb (ik heb nu eindelijk een sollicitatie bij de AH voor vakantiewerk), dat ik ondankbaar ben, dat ik me verstop achter mijn autisme, dat ik dom ben als iemand iets twee of meerdere keren tegen me moet zeggen omdat ik het niet versta, dat ik had kunnen weten dat VWO te hoog gegrepen was, dat ik niet moet zeiken als ik zoveel moet doen in het huishouden omdat HAVO niks voorstelt en dat ik het toch nooit ga redden als ik op mezelf woon. Hij zegt wel meer dingen en verzint dingen tegenover mijn moeder om mij zwart te maken, maar eigenlijk probeer ik zo min mogelijk te geven om wat die ouwe gek nou weer loopt te wauwelen. Ik ben inderdaad een makkelijk doelwit omdat vrijwel ELK stiefkind over zijn/haar stiefouder klaagt, dus wie luistert er nou naar mij? Bovendien wil ik mijn moeder niet meer verdriet doen dan ik haar al doe door zo slecht om te gaan met mijn stiefvader.

Mijn moeder weet dat wij een 'wisselende relatie' hebben, maar mijn stiefvader zegt niet eens een kwart van wat hij tegen mij zegt als zij er niet is. Ze zegt dat ze er verdrietig van wordt van de manier waarop wij met elkaar omgaan en dus probeer ik me vaak in te houden, maar soms heb ik echt - ik zeg het gewoon - zin om gewoon spullen naar zijn hoofd te smijten. Ik merk ook dat ik een stuk vrolijker ben als hij een paar dagen wegblijft voor werk bijvoorbeeld, of zelfs als hij in het ziekenhuis ligt. Ik moet me schamen dat ik zo blij ben als hij in het ziekenhuis ligt, en dat doe ik ergens ook wel, maar ik kan dan gewoon mezelf zijn en rustig ademhalen zonder dat ik me zorgen hoef te maken over dat ik verkeerd zit of verkeerd kijk, of dat ik zit te zuchten of iets niet heb gedaan, of dat ik een paar dagen geleden iets zou hebben gezegd wat hem zo verschrikkelijk zou bezighouden.

Eigenlijk haat ik mijn stiefvader, al slaat hij me niet en mag ik dus niet teveel klagen. Toch hoop ik echt dat ik slaag, want ik run nu voor zeker een derde van het huishouden en ik kan zijn constante negativiteit ten opzichte van mij - zeker als mijn moeder afwezig is - niet langer verdragen. Ik verlang echt naar de rust die ik krijg als ik ga studeren en ik ga in dat kamertje wonen. Daar is iedereen namelijk rond dezelfde tijd met hetzelfde bezig: studeren! Geen gezeur om me heen dat ik iets niet heb gedaan, of geklaag dat ik zo ongezellig of stil ben of wat dan ook. Ik hoop echt dat ik slaag. Ik hoor het over vier dagen.

Zo, dat was het. Fijn om dat even van me te hebben afgeschreven. Nogmaals respect als je dit alles hebt gelezen. Doei!
Met citaat reageren
Advertentie
Oud 10-06-2012, 13:25
Verwijderd
Ik heb het niet gelezen maar als je geen vragen hebt is dat gelukkig ook niet nodig.
Met citaat reageren
Oud 10-06-2012, 13:31
timohtie
Avatar van timohtie
timohtie is offline
gelezen! maar ik weet niet of je t alleen van je af wilde schrijven of ook "andermans perspectief" wil? niet dat ik echt iets kan adviseren ofzo want het is nu gewoon puur dat was is gebeurd met school; je bent toch al klaar als je resultaten goed zijn. maar misschien helpt t om naar een voorlichting over autisme te gaan met je ouders (of iig stiefvader)? want volgens mij weet hij niet wat autisme voor jou inhoudt en dan kan hij al snel zitten roepen dat je je erachter verschuilt en t moeilijk maken voor je zonder dat hij het zelf beseft.
en verder zou je misschien kunnen vragen naar zijn 'situatie' of ervaringen want hij komt nogal zwaar verbitterd over en je ouders haten is niet bepaald fijn.

hoop dat die rust snel voor je komt!
__________________
It's better to lose the anchor than to lose the ship.
Met citaat reageren
Oud 10-06-2012, 15:37
Verwijderd
Het ziet ernaar uit alsof je stiefvader een ontzettende lul is, die geen idee heeft hoe er moet worden omgegaan met kinderen. Als alles klopt wat je hebt gezegd, is het jouw stiefvader die hier fout zit, niet jij. Je moet je niet inhouden om je moeder geen verdriet te doen - zij is juist degene die jouw stiefvader zou moeten aanspreken op hoe hij met jou omgaat. Zij zitten hier dus fout, en niet jij!

Succes met de uitslag.
Met citaat reageren
Oud 11-06-2012, 01:35
Em.
Avatar van Em.
Em. is offline
Ik heb je topic even naar psychologie verplaatst, omdat het hier beter past.
__________________
(...) en ik hou zo van verlangen en ik hou zo van alleen zijn en ik hou zo van het denken dat het zou kunnen als het kon. - Tjitske Jansen
Met citaat reageren
Oud 11-06-2012, 10:16
Verwijderd
Wilde je het alleen van je afschrijven of wil je ook reacties van anderen? Anders kan je voortaan je verhaal kwijt in het Lucht-je-hart-topic.
Met citaat reageren
Oud 12-06-2012, 12:17
Alwien
Avatar van Alwien
Alwien is offline
Ik hoop van harte dat je geslaagd bent, en dan kunt gaan studeren en op kamers kunt gaan wonen. Ik weet eigenlijk wel zeker dat het dan allemaal beter wordt.

Ik herken enorm wat je schrijft over je stiefvader en je moeder, toen ik nog thuis woonde ging het voor een deel hetzelfde. Ik heb er veel verdriet van gehad en nog steeds wel soms, dus ik leef met je mee. Behalve zo snel mogelijk uit huis gaan heb ik helaas niet echt tips voor je. Maar mocht je er verder over willen praten, mag je me altijd een pm sturen!
__________________
Als je luistert naar de wolken, als je luistert naar de wind

Laatst gewijzigd op 12-06-2012 om 12:25.
Met citaat reageren
Oud 12-06-2012, 16:29
Emsiolili
Emsiolili is offline
Gelezen, heb echt respect voor je!
Als je ooit eens wilt praten ofzo, stuur maar een PM!
Met citaat reageren
Oud 21-06-2012, 18:20
loves.lieke
loves.lieke is offline
Respect! ♥
Met citaat reageren
Advertentie
Reageren

Topictools Zoek in deze topic
Zoek in deze topic:

Geavanceerd zoeken

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 13:16.