Shit heel verhaal getypt, verkeerde knop, alles kwijt. Maar goed, overnieuw dan.
In mijn vorige relatie leken we in heel veel dingen op elkaar. We hadden een beetje dezelfde achtergrond, vanuit sociaal-economisch niveau van ouders, vanuit het niet opgroeien met een bepaald geloof, bepaalde manier van met situaties omgaan, het precies passen in de vriendengroep etc. Ik vond dit heel fijn, nieuwe situaties zijn eng voor mij en op deze manier kwam in ieder geval de basis overeen. We werkten dat we elkaar leerden kennen ook bij hetzelfde bedrijf, dus gewoon veel gemeen. Tuurlijk waren er ook verschillen, maar de basis was gewoon redelijk gelijk.
Nu speelt er bij mij iets met een jongen, waarmee ongeveer alllles verschilt... Cultuur, geloof, dat al om te beginnen. Een 'hekel' hebben aan huisdieren terwijl mijn 3 katten mijn alles zijn, heel makkelijk geld uitgeven en het maar irritant vinden als iemand toch rekening moet houden met het niet thuis wonen en de maandelijkse kosten etcetera. Dat is waarom ik me afvraag of er ook gewoon te grote verschillen kunnen zijn, dingen waarvan je van tevoren al weet dat je daar niets aan kunt veranderen. Pff, ik weet al niet wat ik zou moeten koken als hij komt eten dus dat ontwijk ik steeds.. Ik voel me gewoon constant niet op mijn gemak bij hem, word zenuwachtig omdat ik niet weet hoe hij bepaalde dingen ziet en wat hij verwacht. We zijn absoluut gek op elkaar en we hebben het superfijn samen, maar ik ben toch bang dat ik me nooit goed zal kunnen voelen in zijn wereld.. Dat het te ver uit elkaar ligt. En dan voor nu de twijfel of ik daar dan nu niet beter mee kan stoppen voordat het nog moeilijker wordt.
Tsja.. Ben benieuwd hoe anderen met verschillen omgaan