25-05-2002, 10:32
|
|
|
Ik weet t gewoon eventjes helemaal niet meer..
 Ik voel me zo klein als n meisje van 5 wiens onschuld is afgenomen. Tussen mijn 12e en 16e ben ik 4 keer aangerand.. Eind maart heb ik dat toen aan m'n vriend verteld. We hebben er toen heel veel over gepraat en hij heeft me heel goed opgevangen. Echt heel erg goed. Maar sinds ongeveer n maand ofzo, misschien wat langer, heb ik bijna iedere nacht een verschrikkelijke nachtmerrie. Ook dat heb ik verteld en ook nu weer heeft ie me goed opgevangen. Maar sinds een week gaat het niet zo goed met me. Ik ben er weer vreselijk veel mee bezig. Ik durf bijna niet meer te gaan slapen, omdat ik weet dat de kans groot is dat er een nachtmerrie volgt. Ik ben moe, uitgeput, ik ben bang (soms zelfs bang voor mn eigen vriend), onzeker. Ik ben een deel van mezelf kwijt. Normaal schrijf ik dingen van me af. Gedichten of verhalen. Maar nu lukt het me niet. Ik krijg over die aanrandingen geen letter op papier. De enige manier die nu overlijkt om het allemaal te verwerken, lijkt te zijn praten. Praten, praten en nog eens praten. Maar het doet pijn. Zo verschrikkelijk veel pijn. Ik wil er zo graag uitkomen. ZONDER prof. hulp, want ik word al lichtelijk hysterisch als ik er met mn vriend over praat. En juist dat kan nu niet. Want hij zit in zn tentamenperiode. Hij moet leren.. En hij zegt wel dat ik er met hem over mag praten.. Maar ik wil zn weekend/avond niet verzieken en al helemaal zn tentamens niet. Ik heb hem nu eigenlijk zo hard nodig, maar ik bescherm hem tegen mij.En dat doe ik op n hele verkeerde manier. Ik sluit me voor hem af. Helemaal verkeerd. Want daardoor gedraag ik me afstandelijk, onmogelijk, als n klein kind. Ik jaag hem bij me weg, en het doet hem pijn. Mij ook, maar dat ziet hij niet. Dat hou ik voor mezelf. Ik maak onze relatie kapot op deze manier. Vanmorgen ben ik huilend weggegaan bij hem thuis. Met pijn in zn ogen vroeg hij of het nog goedkomt met mij. Ik weet het niet. Niet nu zo snel. Ik wil er zo graag met hem over praten. Maar het kan niet. Niet nu. En dat doet pijn. Het lijkt het nog erger te maken. Heb hem gesmst of we zo snel mogelijk kunnen praten. Maar ik heb geen idee wanneer dat zal zijn. Daarom huil ik nu. Dikke tranen van verdriet, van pijn. Ik voel me zo klein, zo schuldig, ik zou het liefst in n hoekje willen gaan zitten met een hele grote teddybeer.
__________________
*zucht* Star9 is in love...*zucht* | is stapelgek op Matthijs.. m'n eigen troetelbeertje & undercoverengel (zonder vleugels!! ) *MMMMMMUAH*
Laatst gewijzigd op 25-05-2002 om 10:41. 
|
| Advertentie | |
|
|
|
|
25-05-2002, 10:42
|
|
|
Ik zou je graag mailen, maar je hebt hier geen adres staan. Als je wil, stuur mij dan een mailtje (marloesholt@hotmail.com)
__________________
Keep on rockin'
|
|
25-05-2002, 12:29
|
||
|
Citaat:
Je geeft zelf ook al aan dat je van mening bent dat er over praten belangrijk is. Toen ik indertijd bij een studentenpsychologe van de TU Eindhoven gesprekken met haar had zei ze eens tegen me: "Je kunt met nare ervaringen 2 dingen doen: je kunt ze wegstoppen of je kunt er met anderen over praten." Jij kiest heel duidelijk voor het laatste en ik kan dat alleen maar toejuichen. Als je er namelijk niet over zou praten zou je jezelf dwingen om er mee rond te moeten blijven lopen. In het begin kan dat nog wel, maar op een gegeven moment kan dat gewoon niet meer omdat het dan te zwaar voor je wordt. Misschien ben je bang om een huilbui te krijgen als je er met een hulpverlener over zou praten, maar dat is niet meer dan normaal na zo'n ingrijpende gebeurtenis, en zo'n hulpverlener weet dat dat kan gebeuren, dus het is niets om je voor te schamen. Indien dat mogelijk was zou ik je graag in mijn armen willen nemen zodat je de mogelijkheid zou hebben om eens lekker tegen mijn schouder uit te huilen als je daar behoefte aan zou hebben, maar helaas kan dat niet. Ik kan je in ieder geval wel, mede namens alle andere forumbezoekers, veel sterkte toewensen met het verwerken van wat er is gebeurd. Indien je er behoefte aan mocht hebben om er met mij over te praten, dan kun je me bereiken op mijn e-mailadres arno.van.asseldonk@hetnet.nl.
__________________
"Mathematics is a gigantic intellectual construction, very difficult, if not impossible, to view in its entirety." Armand Borel
|
|
|
25-05-2002, 13:34
|
|
|
Meid, tis inderdaad net zoals Mathfreak zegt, beter om toch hulp te zoeken.
Ik ben zelf 2.5 jaar trug aangerand en mishandeld, en heb dat toen heel erg opgekropt, en daardoor heel erg veel problemen gekregen. Ik nu sinds een half jaar prof. hulp. (mjah ok, toen was er bij mij intussen een stuk meer aan de hand, maar ok.) Ik zag daar eerst ook heel erg tegenop, omdat ik er heel moeilijk over praatte, dacht dat ze me toch niet konden helpen etc.. Maar nu ben ik blij dat die stap gezet is, want tòch helpt het.. ik werk af en toe niet helemaal fatsoenlijk mee, omdat ik dan doodgewoon geen zin heb om te praten, maar daar houden ze ook rekening mee.. Meissie please..je gaat er anders helemaal aan onderdoor........................ *knuffel* Laura Als je wil praten: vleerwolfje@hotmail.com
__________________
Ik vertelde de psychiater dat ik stemmen hoorde. Hij zei mij dat ik goede oren had. - Herman Finkers
|
|
25-05-2002, 16:23
|
|
Verwijderd
|
Het blijft terug komen he? :/
|
|
25-05-2002, 19:23
|
|
|
jeetje...
ik snap dat het je pijn doet.. maar je moet dan toch proberen je vriend meer er bij te betrekken. ik snap wel dat je hem er niet mee wil lastig vallen door zijn tentamens maar als je hem geen pijn wilt doen.. hij wil je graag helpen en jij wil ook graag geholpen worden.] er over praten doet pijn, tuurlijk, maar je zegt dat het enige wat helpt praten is... en nu verga je ook van de pijn.. dan heb je toch niks te verliezen??? wees eerlijk tegen je vriend, zeg dat het jou ook pijn doet om hem zo te zien en zo... hou het niet voor jezelf want misschien als hijou beter begrijpt dat dat een deel van jou pijn weg neemt want je hebt ook wel wat pijn omdat hij pijn heeft zo te merken aan je verhaal.. het is heel erg moeilijk om zelf uit zo`n situatie te komen maar het is mogelijk. ik heb ook een hekel aan prof. hulp. dus als je dat niet wil, probeer er dan met je vriend over te praten, pijn heb je toch wel en misschien word het er wel minder van.. heel veel sterkte en liefs!
|
|
27-05-2002, 07:47
|
||
|
Citaat:
ik bedoel hoe lang wil je dit zo vol blijven houden, tuurlijk gaat dat niet vanzelf.. je moet er wat voor doen, als het goed is krijg je er wat voor terug. dat is een kwestie van inzet en gok.
__________________
een goede klootzak, is een echte man .... alle liefde voor mijn jessiej
|
|
|
27-05-2002, 18:15
|
|
Verwijderd
|
dit is echt kut voor je en ik snap echt wel wat je bedoelt en hoe je je voelt...
als je ooit wil mailen mag dat: the1andonlygangsta@hotmail.com sterkte en HANG IN THERE!
|
|
27-05-2002, 23:24
|
|
|
|
het is gewoon zwaar kut met peren wat jou is overkomen en het is dus ook heel normaal dat je het er zwaar moeilijk mee hebt nu je bezig bent het te verwerken, maar het verwerken is wel nodig. Je moet wel je vriend er echt in betrekken en ook niet vergeten tegen hem te zeggen dat je veel aan hem hebt als ie naar je luisterd enzo, hij zal het soms ook zeker moeilijk vinden als zijn meissie verdrietig is.
ow ja, nog een ding, Die professionele hulp lijkt mij allemaal zwaar klote, daar heb je geen zak aan volgens mij, de mensen die je kent en goed vertrouwt moeten het van je weten en met hen moet je praten, die hulpverleners, tja kweenie hooor, die horen elke dag massa's verhalen aan, en beginnen dan aantekeningen te maken enzo, daar heb je toch geen ene zak aan om bij zo'nne gast te gaan zitten. Ze verdienen goed trouwens, leuk beroep 
__________________
detach_yourself@hotmail.com
|
|
29-05-2002, 21:55
|
|
|
wanneer ben je eigenlijk aangerand? Ik ben een jaar of 2 geleden tegen m'n zin in aangeraakt "overal", zeg maar. Gewoon met kleren aan, enzow. Door drie jongens. Het duurde maar 4 minuten, ofzow, maar ik voelde me echt heel vies. Ik weet niet of dit nou ook aangerand heet. Sorry voor misschien misplaatste vraag. Ik denk trouwens dat jij het beste met een psycholoog kunt praten. Helpt echt! (ervaring) bij hem/haar is het namelijk niet erg als je huilt, je hoeft niet bang te zijn dat hij/zij er genoeg van krijgt (dat heb ik wel, als ik bij m'n vriend of bij vriendinnen moet huilen), vandaar. Heel veel sterkte.
__________________
Tsja
|
|
30-05-2002, 05:47
|
|||
Verwijderd
|
Citaat:
Citaat:
Ik heb helaas niet echt een zinnige reactie op deze topic...het is moeilijk en ik denk dat je elke hulp moet gebruiken die je kunt krijgen en wilt hebben, dus ook als ie professioneel is. Heel veel sterkte.
|
||
|
30-05-2002, 16:24
|
|
|
|
Het gaat nu eigenlijk best wel goed..
Ik weet dat mn vriend er altijd voor me is, maar heb hem ook duidelijk gemaakt dat dat andersom ook zo is. Dat ik er net zo goed voor hem ben.. Ik heb de afgelopen 4 nachten al geen nachtmerrie meer gehad. Bijna n nieuw record dus. Het is nog steeds niet over, en dat zal ook nog wel ff duren, maar voorlopig gaat het in ieder geval de goede kant op.
__________________
*zucht* Star9 is in love...*zucht* | is stapelgek op Matthijs.. m'n eigen troetelbeertje & undercoverengel (zonder vleugels!! ) *MMMMMMUAH*
|
|
31-05-2002, 15:28
|
|
|
|
Had te vroeg gejuicht
Vannacht maar liefst 2 nachtmerries gehad.. en na de eerste werd ik wakker.. helemaal in tranen.. vriend gebeld, ff gepraat.. en daarna heb ik hem nog n sms gestuurd. Achteraf weet ik niet meer wat ik gestuurd heb, maar volgens hem staat er n niet zo leuke mededeling in. In allebei de nachtmerries was hij de dader. Toen ik wakker werd was ik dan ook eventjes bang voor hem. Of meer bang voor het beeld van hem in mijn nachtmerries.. Vanavond ga ik naar hem toe (we gaan misschien n korte vakantie uitzoeken), hopelijk slaap ik vannacht beter.
__________________
*zucht* Star9 is in love...*zucht* | is stapelgek op Matthijs.. m'n eigen troetelbeertje & undercoverengel (zonder vleugels!! ) *MMMMMMUAH*
|
|
31-05-2002, 22:56
|
|
Verwijderd
|
Ik weet hoe je je voelt, zit in een soortgelijke situatie. Heb er lang en vaak met mn vriend over gepraat, door hem heb ik het leren accepteren dat het zo is en probeer ik er het beste van te maken. Het praat toch het beste met mensen die je kennen en het helpt ook al heel erg om het op papier te zetten. Wat er gebeurd is, hoe je je er bij voelde en hoe je je er nu bij voelt. Als je dat aan je vriend laat lezen gaat het een stuk makkelijker (althans was bij mij zo) dan hoefde ik er niet over te praten (wat ik verschrikkelijk vind) maar hij wist toch wat er in me omging en -gaat.
Heel veel sterkte ermee, hoop dat je nachtmerries voorbij gaan. nachtmerries zijn erg. Liefs Lieke
|
|
01-06-2002, 00:13
|
|
|
|
Jezus wat erg,ik weet wat je voelt..ik ben binnen een jaar en nu aangerand en verkracht.
Ik voelde me in het begin ook waardeloos,ik vroeg me altijd af waarom mensen die dat overkwam er niet over konden praten...er niks aan deden of er niks aan wouden doen,maar toen besefte ik pas hoe moeilijk dat was/is. Ik ben er uit gekomen zonder profesionele hulp,in het begin probeerde ik het gewoon te ontkennen ik leefde om het probleem heen en ontkende ook naar mezelf toe dat er een probleem was,in het begin leek het ook te lukken...ik dacht echt dat ik dé oplossing had gevonden maar niks was minder waar. Het belemmerde mn hele leven,ik durfde niet meer verliefd te worden bang voor het moment waarop jongens 'meer'van me zouden gaan verlangen. Toen heb ik het aan iemand verteld,ik vond het heel moeilijk...ik schaamde me verrot,die persoon vond dat ik aangifte moest gaan doen..dat heb ik niet gedaan,omdat ik denk dat ik het probleem niet oplos door die gene aan te geven,die persoon word ooit gestraft door zn eigen schuldgevoel wat vroeger of later een keer komt. Plus dat ik de persoon niet ken die me dit heeft aangedaan. Ik heb het toen aan meer mensen verteld...dat luchte wel op,mensen begrepen nu waarom ik de laatste tijd zo 'down'' was. Ik heb er toen geen prof. hulp bij gehaald,ik ben nu sinds kort wel in behandeling bij een psychiater ook vanwege andere problemen die zich de laatste tijd hebben afgespeeld zij heeft me duidelijk gemaakt dat ik me er niet voor hoefde te schamen,ik heb dit niet gewild en het was niet mijn schuld. Dat moet je eerst accepteren voordat je het kan verwerken,voledig verwerken kan je het denk ik nooit het is iets wat je je hele leven met je mee zal dragen. Ik ben nu al heel ver,ik kan er open over praten en ik schaam me er niet meer voor...maar het blokeerd nog steeds mn liefdesleven ik durf nog steeds geen relaties aan te gaan,maar ik denk dat ook dit ooit goed komt. Het praten blijft moeilijk totdat jij inziet dat het niet jouw schuld is,dat je je niet hoeft te schamen. Je jaagt je vriend niet bij je weg,ik denk dat hij gewoon teleurgesteld in zichzelf is dat hij niet in staat is jou te helpen. Misschien lucht het voor jullie allebei op om er een keer over te praten maar niet over de aanranding maar over hoe jij het wil en denkt te gaan verwerken en over hoe hij je daarbij kan helpen,want geloof me in je eentje lukt dat niet...dan blijf je vast zitten in je verdriet. Ik wens je heel heel veel succes en sterkte.. *knuffel maartje* Als je denkt er iets aan te hebben,of als je een keer wil praten...feel free to email me: allgoodnameswereout@hotmail.com
|
|
13-06-2002, 14:28
|
|
|
|
Dinsdagmiddag ben ik toen naar huis fietste (kwam
bij vriend vandaan), aangerand.. Voor de vijfde keer! Het lijkt verdomme wel of er op mn voorhoofd staat dat het mag!!  Ik ben boos, verdrietig, moe.. Ik kom er vast wel weer bovenop.. maar ik zie t nu toch ff niet meer zitten..
__________________
*zucht* Star9 is in love...*zucht* | is stapelgek op Matthijs.. m'n eigen troetelbeertje & undercoverengel (zonder vleugels!! ) *MMMMMMUAH*
|
|
13-06-2002, 14:32
|
|
Verwijderd
|
Hoe laat was het? Waar fietste je?
Criminologen beweren wel eens te kunnen zien wie eerder een mogelijk slachtoffer is en wie niet.
|
|
13-06-2002, 14:35
|
||
|
|
Citaat:
Door een bos naar huis van vriend vandaan.. En zeg nou niet dat je t dan uitlokt.. want ik heb NIX uitgelokt..
__________________
*zucht* Star9 is in love...*zucht* | is stapelgek op Matthijs.. m'n eigen troetelbeertje & undercoverengel (zonder vleugels!! ) *MMMMMMUAH*
|
|
| Ads door Google |
|
13-06-2002, 14:45
|
|||
Verwijderd
|
Citaat:
Citaat:
|
||
|
13-06-2002, 14:55
|
||
|
|
Citaat:
Schiedam.. Hij in Maassluis.. Het bos wat daartussen ligt.
__________________
*zucht* Star9 is in love...*zucht* | is stapelgek op Matthijs.. m'n eigen troetelbeertje & undercoverengel (zonder vleugels!! ) *MMMMMMUAH*
|
|
|
13-06-2002, 15:11
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Euhm .. misschien stel ik teveel vragen nu, maar hoe aangerand? Betast? Of ook echt verkracht? 1 persoon of meerdere? :/
|
|
|
13-06-2002, 15:15
|
|
Verwijderd
|
Hmm, interessante site gevonden .. ga ik eens doorlezen.
|
|
13-06-2002, 15:16
|
||
|
|
Citaat:
3 uur s middags ofzo nee niet gemeld betast, bedreigd (mes op mn keel), geslagen.. 1 persoon.
__________________
*zucht* Star9 is in love...*zucht* | is stapelgek op Matthijs.. m'n eigen troetelbeertje & undercoverengel (zonder vleugels!! ) *MMMMMMUAH*
|
|
|
13-06-2002, 15:19
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
|
|
|
13-06-2002, 15:32
|
|||
Verwijderd
|
Citaat:
[06-05-2002] Politie zoekt verkrachter 11-jarig meisje Citaat:
|
||
| Advertentie |
|
|
|
13-06-2002, 19:48
|
|
Verwijderd
|
Hey,
ik heb niet echt woorden voor je. Ik ben zelf in totaal 3x aangerand, geen een van de gevallen heb ik gemeld. Kwam eigenlijk niet eens in mn hoofd op dat dat kan. Bij mij is de schade daarvan pas heel laat naar boven gekomen, omdat het gebeurde in periodes dat ik het zoiezo al heel moeilijk had, eerste keer dat ik 11 was, das best ver gegaan, door een meisje dat me zoiezo al pestte, dat pesten had toen voor mij de oeverhand. Pas later besefte ik wat ze had gedaan. De andere 2 keren waren dichtbij elkaar, 1x in een zwembad dat om die problemen ook een tijd gesloten is geweest, en 1x s'nachts op straat waar mn ex naast stond (mede daarom mn ex). Die beide voorvallen waren in een tijd dat ik zoiezo heel erg depressief was en dergelijke. Pas echt een half jaar terug ongeveer, toen het weer met me ging, was er 'ruimte' die voorvallen te verwerken. Ik ben bang voor alle mannen, dat heb ik eraan over gehouden in ieder geval. Mn vader is de enige voor wie ik niet bang ben, maar weet voorvallen dak echt ben geflipt omdak alleen in de buurt van een man was. Ook mn vriend ben ik idd soms bang voor, als hij me kietelt, of vasthoud kan ik soms ineens heel bang zijn, of soms zelfs tijdens de seks, voel ik me ineens vies. Ik praat er veel met hem over en hij heeft er begrip voor, gelukkig. Ja, ik kan je niet echt een advies geven, ik kan alleen mijn ervaringen delen. Sinds het voorval in het zwembad had ik niet meer gezwommen, afgelopen kerstvakantie voor het eerst weer, met mn vriend, moeder en broertje.. heb veel gehuild, van te voren, uit angst, en in het zwembad ook. Maar voelde me daarna wel beter, ik had het gedaan, en er was niets gebeurd! Het enige wat ik verder kan zeggen, probeer zoveel mogelijk afgelegen plekken in je eentje te vermijden. Probeer de situaties waarin het KAN gebeuren te ontwijken! Sterkte verder
|
|
14-06-2002, 13:38
|
||
|
|
Citaat:
Jij ook veel sterkte!! Maar DAT weiger ik dus.. Ik ga niet binnen blijven zitten voor die eikels.. en ik doe gewoon wat ik wil en wanneer..
__________________
*zucht* Star9 is in love...*zucht* | is stapelgek op Matthijs.. m'n eigen troetelbeertje & undercoverengel (zonder vleugels!! ) *MMMMMMUAH*
|
|
|
14-06-2002, 13:49
|
|
Verwijderd
|
Dat bedoel ik owk niet, niet binnen blijven zitten..
maar situaties vermijden, sommige zijn ms onvermijdbaar, maar ik bedoel je niet op afgelegen plekken in je eentje begeven, of s'nachts en dergelijke dingen, euh, zorg dat je altijd mobieltje bij je hebt, hou dat heel erg bij de hand als je toch bijv. alleen door het bos fietst, zie je iemand staan ofzow, doe dan alsof je aan het bellen bent o.i.d. Komt het onverwachts, bel dan heel snel de politie of een andere bekende.. dat soort dingen bedoel ik.. Je hoeft niet in een hoekje te kruipen, maar je kunt jezelf wel beschermen met bepaalde maatregelen.. Dr zijn owk nog altijd dingen die je kunt doen om ms te zorgen dat ze het niet meer willen, ga bijv. heel ranzig boeren laten, in je neus peuteren, scheten laten, weet ik veel wat. Dingen waardoor zijn 'lust' misschien verdwijnt. En ms moet je een cursus zelfverdediging doen, dr zijn heel veel simpele manieren waarmee je hem lang genoeg uit kunt schakelen om weg te komen.. Het is jou gewoon te vaak gebeurd, waardoor ik denk dat je jezelf wat meer moet proberen te beschermen, niet omdat ik denk dat het je eigen schuld is, maar alleen om jou voor nog een keer te behoeden, snappie? Je moet kennelijk langs veel plaatsen en dergelijke waar je een risico loopt enzow
|
| Advertentie |
|
|
 |
«
Vorige topic
|
Volgende topic
»
|
|
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 20:26.
Adverteren