Het-grote-lucht-je-hart-topic #159

[Lonely One]

Morgen is het dan zo ver, de dag waar ik al meer dan 3 jaar tegenop zie: de laatste keer therapie bij mijn psychologe. Na morgen heb ik helemaal geen hulp meer, dan is iedereen op wie ik terug kon vallen weg.
Ik vind het zo eng morgen. Ik weet niet wat ik moet verwachten, waarschijnlijk een hoop verdriet en tranen .. en zou ik haar iets moeten geven? ik heb geen idee. Het is misschien stom dat ik haar ga missen, maar meer dan drie jaar lang is zij mijn steun en toeverlaat geweest en ze heeft me zo goed mogelijk proberen te helpen met dingen. Zij kent me beter dan wie dan ook.
Ik heb het idee dat ik er nog niet klaar voor ben om te stoppen. Maar het moet wel, zij weet ook niet meer hoe ze me verder nog kan helpen ..
Maar wat als het nou weer fout gaat?

Ik lig nu in bed en ik heb zoveel pijn. Ik kan zo nooit gaan slapen. Ik kan gewoon niet ontspannen, vooral mijn benen niet, want m'n enkels en knieën doen onwijs veel pijn. Heb ook een soort kramp in mijn kuiten, wat wel dagen kan aanhouden. En dat heb ik meestal als ik lang last heb van mijn knieën en enkels.
Vandaag ging het sowieso al niet lekker, had weinig kracht en dat merkte ik vooral toen ik even ging fietsen. Had mijn fiets op de hoogste trapondersteuning staan maar alsnog waren mijn benen zo zwak dat het lastig was. En het deed erg veel pijn. Maargoed, toch mijn doel bereikt en bij de apotheek geweest. Vandaag een brace gekregen voor m'n pols. Het is wel heel erg wennen met schrijven, aangezien ik m'n pols bijna niet kan bewegen als ik die brace om heb. Het doet wel minder pijn dus dat is mooi! Ook ben ik nog een uur naar school geweest en heb ik na het ziekenhuis nog thuis gewerkt. Het is vandaag gewoon te druk geweest denk ik, en dat merk ik nu goed.
Hopelijk gaat het morgen wat beter en ik kan ik wat uren naar school. Anders moet ik maar weer thuis werken. Keer op keer merk ik dat mijn lichaam kleine dingen niet aan kan, en dat is echt vervelend om te merken. Gelukkig kan ik er wel redelijk goed mee om gaan, dat scheelt weer. Om school ga ik me ook maar proberen niet zo druk te maken. Het gaat momenteel écht niet goed en ik kan me nu veel beter richten op mijn lichaam. School doe ik eventueel later wel, want zo gaat het echt niet meer..

Hopelijk val ik zo uiteindelijk in slaap. Morgen kan ik uitslapen gelukkig.

Sorry, moest even alles kwijt. Kan het momenteel ook niet opschrijven aangezien mijn pols te veel pijn doet.

Ik woon niet in utrecht heksjuh, anders had je gerust je haren mogen wassen bij mij

[Dvine]

Heksjuh schreef:

Missy: succes met je gesprek morgen, hopelijk kom je er uit met je begeleidster!

De ketel is kapot en dus heb ik geen verwarming en geen warm water. Bij mijn ouders thuis kon ik dit weekend niet douchen omdat ze aan het verbouwen zijn dus ik hoop dat het hier gauw gemaakt is, want ik wil mijn haren wassen. Gisteren heb ik water gekookt en daar een beetje mijn haar mee gewassen, ik ga echt niet onder een koude douche staan. Ik heb gelukkig een elektrisch kacheltje waardoor het niet ijskoud is, maar het is wel heel erg koud. Ik hoop heel erg dat het morgen gemaakt is (morgen komt er iemand kijken) want van de weersverwachting word ik niet zo vrolijk. En ik kan niet bij mijn ouders douchen en in het weekend ben ik ook hier.
Iemand uit omgeving Utrecht waar ik even snel mijn haar mag wassen?

Ik woon op een half uur treinen van Utrecht af, dichtbij het station hier. Je mag best komen douchen als het nodig is hoor

[kroot]

zo weer thuis. Nog even een mailtje naar mijn koorleden sturen en ik ga slapen. Morgen van 11-18 hoofdvakles!!

@Kika,x
waarschijnlijk heb je het al lang geprobeerd, maar helpt een warm bad dan niet?
vaak hoor je dat mensen met spierklachten etc. minder last ervan hebben in het water.

OT: vannacht weer nachtmerrie gehad van wat ik maandagmiddag zag.
droomde dat ik alleen thuis was en dat dr snachts aangebeld werd, dat dr toen n man met n pistool was etc.
en droomde dat dr weer brand was op school.
of n giftig gas
ben doodmoe en heb vandaag 8 lesuren, en vanmiddag komen de leraren van mn broertje op huisbezoek en komt Joyce ook voor hem, probeer Joyce nog ff te zien, die leraren kunnen me gestolen worden.
Hopen dat het snel gaat sneeuwen, dan mag ik met de bus naar school, alhoewel, folders in de sneeuw?

[Hawahaai]

Missy1234567890 schreef:

Nog niet dus, ik heb a.s. woensdag een gesprek met haar. Dan ga ik dat wel aangeven in elk geval. Hoe was dat bij jou als ik vragen mag en hoe heb je het aangegeven?
En verder moeten we het echt over de onderlinge communicatie hebben. En over haar en mijn verwachtingen i.c.m. die communicatie.

OT: ben weer wat gekalmeerd, bezig met de opdrachten voor de opleiding. Ook weer zoiets, ik schrijf liever een essay op universitair niveau dan dit maargoed. Ik moet duidelijk nog wennen aan het niveauverschil en de andere werkwijze.

Ik werd behandeld als een net-af-middelbare scholier: kreeg flauwe taken en rotklusjes die weinig met de stage te maken hadden en werd haast becommandeerd. Toen heb ik aangegeven dat ik dat niet gewend was (ik had al een stage van een half jaar gelopen en heb uitgelegd wat daar mijn taken waren) en gezegd dat ik naar mijn idee minder harde sturing nodig had dan een student die rechtstreeks van de havo komt. En dat kwartje is gevallen.
Verder blijf ik het lastig vinden om in te schatten hoe een opdracht moet worden; ik maak er al snel veel te veel van. Heel herkenbaar dus, wat je schrijft.

OT: maf hoor, mijn hele leven lijkt wel anders, terwijl er eigenlijk niets veranderd is behalve de plek waar ik woon.

[Vogelvrij]

Nou zeg, blijkbaar was mijn oma's fiets gevallen, langs haar been zodat ze een hele schaafwond had met allemaal bloed, al haar boodschappen over de grond, allemaal mensen vlakbij, en niemand heeft geholpen. Ik zeg niet dat ik zo heilig ben dat ik altijd iedereen overal help, maar ik denk dat ik toch wel even geholpen zou hebben met die fiets overeind te zetten, want nu heeft ze vreselijk staan stuntelen. Zielig.

Duckdog96 schreef:

@Kika,x
waarschijnlijk heb je het al lang geprobeerd, maar helpt een warm bad dan niet?
vaak hoor je dat mensen met spierklachten etc. minder last ervan hebben in het water.

Ja met een warm bad wordt de pijn minder. Ik zwem afentoe ook in water van 33 graden ofzo, dat is eigenlijk de enigste manier dat ik écht kan bewegen. Maar helaas hebben we hier geen bad thuis. Alleen een douche, maar dan moet ik staan dus dat is ook vervelend. Ik moet binnenkort weer even een stoel regelen denk ik. Ik heb wel warmte zakken die helpen!

Vandaag weer heel veel pijn en erg moe. Ben maar thuis gebleven. Heb wel ongeveer 4 vakken helemaal bijgewerkt en daar ben ik nu bij mee! Ben er erg blij mee, want ik vind het niet zo'n fijn gevoel als ik achter loop.

[Daantje_0705]

Vogelvrij schreef:

Nou zeg, blijkbaar was mijn oma's fiets gevallen, langs haar been zodat ze een hele schaafwond had met allemaal bloed, al haar boodschappen over de grond, allemaal mensen vlakbij, en niemand heeft geholpen. Ik zeg niet dat ik zo heilig ben dat ik altijd iedereen overal help, maar ik denk dat ik toch wel even geholpen zou hebben met die fiets overeind te zetten, want nu heeft ze vreselijk staan stuntelen. Zielig.

Oh, dat is zo naar Als ik dat soort dingen zie gebeuren dan vraag ik echt wel even of kan helpen, idd omdat ik ook niet wil dat niemand m'n oma helpt als er met haar iets gebeurt. Gelukkig woon ik in een wijk waar mensen nog wel naar elkaar om kijken en een handje uitsteken. Ben vorig jaar toen het zo glad was ook gevallen met de fiets 's ochtends vroeg en dan wordt je tenminste nog opgeraapt.

[Takkie89]

Dan wacht je een maand op testen in het ziekenhuis, doe je die, blijkt er nog 1 niet ingepland te zijn, dus dat is weer een maand langer wachten. Pfff!

[Bright Blue]

Catch schreef:

Als je echt 15 bent is het normaal dat je je af en toe zo voelt. Ik heb me tussen pakweg 13 en 17 jaar vaak afwisselend goed en slecht gevoeld. Als je 3 maanden verder bent en het gaat nog steeds niet beter kun je misschien naar de huisarts gaan en even overleggen. Dat kan nu ook, maar dan zegt je huisarts waarschijnlijk dat je het nog maar even aan moet kijken. Ik hoop dat het snel wat beter gaat.

Hm, dat is waarschijnlijk wel waar ja. Ik vind het alleen zo vreemd dat ik van die rare gedachtes heb. + mijn dwang gedachtes spelen weer op.

Interglot schreef:

Ik snap dat je depressief geen leuk woord vind. Dat is het ook niet. Maar die negatieve aandacht die komt vanzelf, want mensen merken echt wel dat je niet goed in je vel zit. Toen ik ziek was kreeg ik ook veel aandacht, en op een gegeven moment sloeg dat ook om, en dat wou ik niet. Toen heb ik alles maar zitten wegduwen, en ging ik doen alsof álles goed ging. En toen kreeg ik een burn out. Dus echt oppassen met wat je misschien wegduwd, want je wilt het ook niet erger maken.
(En overigens een doorverwijzing naar de psycholoog bij de huisarts vragen kan altijd natuurlijk. Als je echt het idee hebt dat het allemaal zo kut gaat is het juist heel verhelderend om met iemand te praten die er compleet buiten staat.)

OT: Ik heb mijn eerste dag alleen bellen gehad. Echt super stressvol, alweer. En ik moest echt bij de eerste paar gesprekken 20 keer mensen erbij halen, omdat ik niet wist wat ik moest doen. Zo stom. En nu heb ik 3 dagen vrij. En geen idee wat ik met die vrije tijd moet...

Het probleem is dat ik geen echte aanleiding voor is. Dus een psycholoog word niks. Hm, bij mij gebeurt juist het omgekeerde. Op school ben ik heel erg opgewekt, en veel mensen zeggen tegen me: "wat ben je blij!". Maar dat is helemaal niet zo. Misschien ook wel beter zo.

[Bright Blue]

Takkie89 schreef:

Dan wacht je een maand op testen in het ziekenhuis, doe je die, blijkt er nog 1 niet ingepland te zijn, dus dat is weer een maand langer wachten. Pfff!

Ja, ziekenhuizen zijn altijd heel erg traag ja.

Vandaag naar de kapper geweest en ik heb echt veel te vrolijk zitten doen Het lijkt echt alsof ik een klein vat met blijheid in me heb dat ik op een gewenst moment open kan doen, maar als 't leeg is, is het ook écht leeg en ben ik helemaal kapot. Ik kom al zó lang bij dezelfde kapsalon (al sinds ik 6 ben ) dat mensen ook echt vragen van "wat doe jij nu eigenlijk" bladiebla, interesse enzo, en daar lul ik dan met een grapje omheen, of ga zitten flauwekullen met die meisjes daar en vooral hard lachen en vrolijk doen, want dan verwacht niemand dat ik momenteel niets doe, omdat ik diep vastzit in een borderline stoornis.
Verder lijkt het suf, maar ik ben echt van controle op ALLES houden en dus is naar de kapper gaan (iemand anders die mijn haar knipt) echt super stressvol voor me :$ En dan voel ik me echt zo'n idioot...

Maar goed, vanaf volgende week komt er misschien eindelijk verbetering in. Of iig structuur.
Ik ben er verbazend rustig over, laten ze me maar even in het diepen gooien, zolang ze me de touwtjes niet uit de handen trekken...

potverdomme,
vandaag weer zoveel gezeik gehad,
vanmorgen kon ik mn broertje niet uitstaan dacht mn moeder gelijk dat ik overspannen was.
op school had ik weer ns ruzie omdat n dooi mens me liep te commanderen tijdens gym vanaf de bank terwijl ze zelf niet eens meedeed.
dus weer gesprekken met mentor teamleider etc. gehad

kom ik thuis, is Joyce dr voor mn broertje.
hoor ik mn moeder zoiets tegen Joyce zeggen van ja we praten nog wel ff over januari dat komt wel goed.
ik had al n naar voorgevoel, dus ik vroeg later toen Joyce weg was wat er was, zegt mn moeder dat ze ws volgend jaar ander werk heeft, en dus nog wel kan komen maar veel minder.
de kans is er dat ze helemaal niet meer kan komen, maar dat wilde ik eigenlijk niet typen omdat ik het dan zelf nog meer ga geloven
ofja, dat zei mn moeder niet letterlijk, ik vroeg ''kan ze dan nog wel blijven komen?'' en toen antwoorde mn moeder met waarschijnlijk wel, ''waarschijnlijk!!'' eng woord!!
Joyce verlaat me niet!!! ik heb je nodig!!!!
waarom verlaten juist de mensen die ik nodig heb, en die veel voor me betekenen me de laatste tijd, en niet een of andere domme pestkop?
het leven is gewoon oneerlijk!!!

Ik wil eigenlijk nog veel meer typen, maar ben zo gestresst, en boos en moe en alles tegelijk dat ik maar snel ga slapen!!
X

[kroot]

@Bright Blue: ben het met Interglot eens.

ik bel vanmorgen een studiegenootje over hoe laat we les hadden. Het was een uur later dan ik dacht, prima. Dus ik zet mijn wekker een uur later. Vervolgens gaat ie, ik mijn bed uit om hem uit te zetten, weer bed in, ik kan nog wel 10 min blijven liggen. In slaap gevallen en veeel te laat wakker. Uiteindelijk was ik dus om 14.00 op school ipv 12.00. Dan baal ik daar zo van, ik durfde eigenlijk al niet meer te gaan. Maar gelukkig toch gegaan, want anders had ik nog meer gemist.
Het is ook zo dat ik echt op elk moment van de dag kan gaan slapen, en ik ben zowieso geen ochtendmens. Echt heel vervelend. Ik weet ook niet hoe ik het moet oplossen, kom ook op mijn werk vaak te laat. Ik heb al een goede wekker (eentje waar een soort helikopterje vanaf vliegt, die je dan weer terug moet zettem en hij houdt pas op als je dat gedaan hebt), bovendien heb ik een hoogslaper dus moet ik eruit klauteren om die helikopter te gaan pakken, maar dan ga ik vaak toch weer terug. En ik weet het: het is een kwestie van gewoon doen, gewoon niet meer terug, maar naar de badkamer, maar het lukt gewoon niet, ik heb niet genoeg discipline ofzo...
Nu al 1.5 uur voor mijn koor bezig en mijn internet is echt achterlijk sloom. Net alles afgerond.

Ik hou van school, ben er zo gek op. <3


Doodsbang voor kunstgeschiedenis, dat wel

[Vogelvrij]

Daantje_0705 schreef:

Oh, dat is zo naar Als ik dat soort dingen zie gebeuren dan vraag ik echt wel even of kan helpen, idd omdat ik ook niet wil dat niemand m'n oma helpt als er met haar iets gebeurt. Gelukkig woon ik in een wijk waar mensen nog wel naar elkaar om kijken en een handje uitsteken. Ben vorig jaar toen het zo glad was ook gevallen met de fiets 's ochtends vroeg en dan wordt je tenminste nog opgeraapt.

Tsja, ik denk dat ze last had van dat ene effect, hoe heet dat, dat hoe meer mensen er zijn, hoe minder snel mensen gaan helpen? Toen ik vorig jaar in min of meer dezelfde buurt een verkeersongeluk had, werd ik namelijk wel meteen geholpen, maar toen waren er maar drie mensen in de buurt. Dus het hoeft niet per se aan de buurt te liggen...

Zit nu in de mediatheek op school en voel me supergespannen. Ik heb weer (alwéér) zin om mezelf iets aan te doen en ik denk daar de hele tijd aan. Het kan niet, want dan ga ik mensen teleurstellen en verdriet doen, maar dat buiten beschouwing gelaten heb ik zo veel zin om mezelf pijn te doen. Hoe meer ik me ervan bewust ben dat ik voor mezelf leef, hoe moeilijker ik het vind om goed voor mezelf te zorgen. Waarom zou ik het dan nog doen? Rationeel snap ik het allemaal, maar gevoelsmatig vind ik al dat zorgen en van mezelf houden-gedoe nutteloos. Maar goed, ik zit nu met een hoop mensen om me heen en zo lang ik niet thuis ben hou ik me sowieso wel koest. Ik voel me een naar rotmens. Ik heb het gevoel dat ik andere mensen niks te bieden heb en alleen maar neem/leegzuig. Ik wéét dat het onterecht is en dat ik om de haverklap mezelf tegenspreek, maar ik kan het niet helpen dat ik me compleet overbodig en ongeliefd voel.

heb de hele dag met het gedoe van Joyce in mn kop gelopen.
het spookt gewoon telkens door me heen.
met technologie moesten er weer perse van die irritante basisschoolklassen langskomen
moet ik die minimensjes weer helpen met visio, terwijl ik zelf bijna geen tijd heb om mn eigen werk af te maken.
echt dooi.
en nu wil ik gaan tekenen, maar kan ik mezelf er weer ns niet toe zetten
dit weekend ook weer mega mega veel huiswerk, maar Joyce komt, dus daar ga ik hartstikke van genieten.
is n leuke afwisseling.
en we gaan mn haar weer verven
ik kijk enorm uit naar dinsdag, ookal duurt dat nog 5 dagen, dan gaat tekenen als het goed is weer door, ookal is het dan niet met die sppr coole gast. maar dan heb ik wel weer dat ene momentje in de week om op terug te vallen.
ik hoop dat die nieuwe leraar n beetje meevalt.

op school was het vandaag klote,
alle mensen wilde mn bh losmaken enzo, zelfs de jongens probeerde het.
en 2 vriendinnen van mij ook, vonden ze blijkbaar lachen, ik had duidelijk gezegd dat ik t zo grappig echt niet vond maar goed.
morgen denk ik maar wat harder tegenin gaan.
want zoiets met mn mentor bespreken doe ik echt van je lang zal ze leven niet.

[indigo]

Jippie . Zonet heb ik de schoenen die ik supergraag wilde via internet alsnog gevonden en besteld en nu heb ik ze waarschijnlijk morgen of zaterdag. Ik word altijd zo wanhopig van die zoektochten naar goede schoenen: had ik eindelijk leuke gevonden, hadden ze ze niet in mijn maat. Gelukkig heb ik de andere kleur wel in de winkel kunnen passen zodat ik weet dat ze goed zitten. Ah, ben er echt blij mee .
Daarnaast had ik gister een vet gezellige avond met vriendinnetjes en kreeg ik een superlief cadeautje en nou nu ben ik helemaal blij. Vanavond naar vriendje, ook al leuk!

*strooit blijheid in topic rond* (bij gebrek aan pepernoten, maar hopelijk is dit ook fijn)

[Bright Blue]

Interglot schreef:

Ik zeg: Op naar de psycholoog. Misschien dat het eng overkomt, maar je zou je niet blij moeten voordoen. Je zou blij moeten zijn. Jij denkt dat er geen aanleiding is, maar een psycholoog is er wel op getraind om zoiets toch te vinden . Geloof me: Als je de hele tijd opgewekt doet terwijl je dat niet bent dan gaat een keer mis. Bij mij was het toen iemand commentaar op me had tijdens werken, omdat ik het gewoon écht niet meer vol kon houden om dag in dag uit vrolijk te doen. En toen storte ik compleet in en heb de hele avond op de bank zitten te huilen. Dat wil je niet, geloof me . Ik hoop echt dat je er uit komt! Je zou gewoon blij moeten zijn.

Maar ik kan toch helemaal niet naar een psycholoog als ik daar geen rede voor heb?

Norwood Ranger: knuffff. Ik snap denk ik wel een beetje hoe je je voelt.

Ik ga ook maar een avondje janken, denk ik.

Alles gaat mis en ik doe alles verkeerd.

[Catch]

Bright Blue schreef:

Maar ik kan toch helemaal niet naar een psycholoog als ik daar geen rede voor heb?

Ha ik ga dit nog een keer zeggen, éérst naar de huisarts, die kan als het goed is wel inschatten of jij hulp nodig hebt of niet. Je hebt sowieso wel een verwijzing nodig.

Dank je Sidhe en Interglot. Knuffels terug.

OT: Ben vanmiddag toch naar huis gegaan en voel me nu een stuk beter. Ik ben tóch lief geweest voor mezelf en heb een fijn warm bad genomen om uit te rusten en vanavond ben ik pepernoten gaan bakken. Altijd een betere optie dan mezelf op mijn kamer in een zwart gat gaan zitten denken.
De zelfverwondneigingen zijn nu ook weer weggezakt, maar ik blijf wel op en neer gaan en ik voel dat het niet echtecht weg is. Dan wil ik weer dood, dan is er weer niks aan de hand, en zo blijf ik maar bezig de laatste weken.
Maar nu gaat het goed. En nu ga ik mijn pepernoten proeven.

[Muis,]

Helphelphelp.
Love is killing me. Hij weet amper dat ik besta, denk ik. Porbleem is dat ik dat niet zeker weet. Gisteren moest zijn wiskundeklas bij de onze in, en toen kwam hij binnen, en ik verwachtte dat helemaal niet, en ik keek hem zo vet geschokt aan en hij zat toen ook al naar mij te kijken en ik weet niet waarom x'D
Maar hij praat nogal veel met mijn superknappe, natuurlijk roodharige, superspontant, supergrappige en korter-dan-ik vriendin. Ik durf alleen niet te vragen aan haar of hij haar leuk vindt. Omdat ik dus schijnbaar niks met hem heb. Het zou raar zijn als ik over hem begon denk ik.
Ik ga het gesprek toch eens zijn richting op sturen...

Wow, ik maak gewoon plannen voor een gespreks-tactiek. Meestal met ik zo vreselijk ontactisch met gesprekken. Bijvoorbeeld iemand die tegen tv is (ja, echt, dat kan), brul ik dan tegen hoe leuk Popstars gisteren wel niet was. Of zoiets. Of ze proberen in de klas om de toets Duits te verzetten, en iemand brengt als argument in: 'Maar dan hebben we ook al een toets natuurkunde en voor Duits moeten we altijd vet veel leren!' En dan flap ik eruit: 'Voor Duits hoef je niks te leren!' zodat de hele klas het hoort en ik het dus weer eens verpest.
Sorry jongens. Ik ga erop letten.

Morgen open dag Universiteit Utrecht... Kunstgeschiedenis lijkt me zo leuk maar mijn vader kraakt het echt vreselijk af >

[Takkie89]

Gelukkig doet mijn enkeltje weer redelijk wat ik wil, al issie nu wel echt moe

Hm, waarom ben ik nu nog wakker terwijl ik mijn slaap heel hard nodig heb?

[Missy1234567890]

@ Duckdog96: dat pesten. Been there en het achtervolgt me nog steeds, hoewel het bij mij niet lichamelijk was, maar ik denk ook niet dat dat veel uitmaakt. Ik denk dat je wel van je af moet bijten, veel mensen zeggen dat je de pesters moet negeren, dat heb ik jaren gedaan, maar dat hielp niet. Totdat ik na jaren eens goed van me af beet, toen ging het wel wat beter. Ligt er natuurlijk wel aan hoe je van je afbijt, als je heel aggressief bent, vinden ze dat natuurlijk alleen maar leuk.

Vraagje: is Joyce een maatschappelijk werkster of orthopedagoog?

@ Muis: waarom is je vader zo tegen kunstgeschiedenis? Ziet hij daar geen toekomst voor je in?

OT: iedereen nog bedankt voor de reacties op mijn verhaal. Het is inmiddels opgelost. Woensdag hebben we een gesprek gehad en daarin heb ik aangegeven hoe ik erover dacht. We hebben het vooral over de voorbereiding gehad, ik heb gezegd dat ik 2 weken te weinig vond om een presentatie te maken over een onderwerp waar ik nog niks van wist. Ik had dat destijds ook wel aangegeven, maar toen werd er gezegd dat het niet anders kon. Toen heb ik me in mijn lot geschikt, maar ik had moeten zeggen dat dat echt te weinig tijd is en dat ik dan niet met een goed eindresultaat kan komen. Ik had ook moeten doorvragen naar wat mijn begeleidster belangrijk vindt in een presentatie. Ook nog even gehad over die paar opmerkingen van haar die mij totaal niet lekker zaten, maar die had ze in haar irritatie over de gang van zaken gemaakt.. Vervolgens vroeg ze wat mijn voorstel was m.b.t. de presentatie, gezegd dat ik hem best wil houden, maar dan wel zoals hij nu is, dus zonder diepgang, humor en plaatjes. Daarnaast gezegd dat ik de druk om niks verkeerds te mogen zeggen wel erg groot vond en dat ik daarmee niet lekker presenteer. Toen zei ze dat zij de presentatie dan wel zou houden...oké prima. Daarna het nog even over wat kleine dingetjes gehad en toen gingen we weer aan het werk. De communicatie verloopt sindsdien beter. Hoop dat het zo blijft.

Gister was dus de presentatie. Wat zij allemaal vertelde, had ik nooit in zo'n korte tijd kunnen uitzoeken. Dat had ik eerder moeten aangeven, maar ik vind deels ook wel dat zij me niet had kunnen vragen dat in 2 weken uit te zoeken, dat was gewoon totaal niet realistisch. Wel vreemd dat ze tegen mij zei niet met prints te willen werken, doet ze dat zelf wel. Ook vreemd dat ik absoluut niet van enige voorkennis mocht uitgaan, zegt ze gister 'ik ga ervan uit dat jullie enige voorkennis hebben.' Bij mij mocht-ie maar 10 minuten duren, dat was een van de redenen dat ik een proefpresentatie moest houden om dat te klokken, bij haar duurde hij zeker 2x zo lang en incl. vragen meer dan een half uur. Dat kon prima, niemand die daar wat van heeft gezegd, maar ik vond het wel een beetje frappant. Maarja. Verder werd de presentatie behoorlijk positief ontvangen, dus dat is alleen maar goed.

Nu moet ik echt verder aan m'n opdracht, die ik uiterlijk vandaag moet inleveren. ()

[Dott]

in je eerste stage gesprek te horen krijgen dat ze niet van afwezigheid houden (ben 2 keer ziek geweest, mn weerstand is kut) en dat het lijkt alsof je geen interesse hebt in het vak is onwijs kut

[Takkie89]

Zo! En dan nu lekker chillen en leuke dingen doen

[Missy1234567890]

@ Dott: dat is vervelend, helemaal als het niet klopt volgens jou. Heb je wel verteld hoe jij het ziet?

OT: het lukt niet. Concentratie is 0, ik mis de helft van de informatie omdat bepaalde dingen er niet zijn op mijn stage, dus die moet ik verzinnen en de manier van opschrijven wijkt zo gigantisch af van wat ik gewend ben, ik kan niet op mijn manier terugvallen.Oja, en de opdracht is ook nog eens enorm vaag, de helft van waar ik op moet letten staat in een bijlage...echt super onhandig. Daarnaast begint de tijd te dringen...

Ik wil echt niet steeds over alles zeuren, maar het gaat momenteel even wat minder en ik word steeds weer met het niveauverschil (en de daarbij horende werkwijze) geconfronteerd.

@Missy,
Ik weet het eerlijk gezegd niet
ze heeft volgens mij verschillende studies mbt psychologie gedaan.
en wij kunnen haar inhuren via pgb, ookal doet ze niet precies wat normaal gesproken bedoeld word met pgb.

En wat fijn dat het beter gaat op je stage!!

OT: ik heb vandaag weer n rotdag achter de rug, op school met technolgie zit ik het hele schooljaar nog opgescheept met n meisje uit mn klas, dat net n hond is, ze loopt telkens achter die ene bende aan. waarvan dus 1 bijna baas bij mij in de klas zit en nog 2 andere meelopers ook.
dus met gym weer, heb jij n bh of n topje?
en heb jij n onderbroek of string? etc etc etc.

Morgen komt Joyce weer, dan probeer ik wel wat meer duidelijkheid te krijgen, vanmorgen zei mn moeder dat ze ff moest mailen, dus toen wilde ik nog heel toevallig net ff n mapje in de kast naast de computer leggen en ondertussen mn ogen op t computerscherm werpen maar toen klikte ze al weg.
als ik morgen niets meer weet, dan wacht ik nog af tot ze weer komt, en als ze uiteindelijk weggaat, denk ik dat ik toch maar ns met de vertrouwenspersoon ga mailen.
Als joyce al weggaat vraag ik ook zeker of ze dan mailcontact wil houden, ik denk dat ze dat wel goed vind.
en ik kan natuurlijk altijd voorstellen om dan als zij het drukker heeft naar Eindhoven te gaan ipv zij naar mijn kleine rotdorpje, scheelt haar weer n hoop reistijd en is voor mij weer n goed excuus om naar mn favo stad te gaan, en met de bus naar school te mogen.

oja, weet iemand nog iets leuks wat ik morgen kan gaan doen samen met Joyce?
liefst niet te ver van Eindhoven, maar gewoon dingen die je thuis kan doen is ook goed

Btw, vanmorgen schrok ik me rot, toen wou ik hier ook al posten maar vond mn broertje het nodig om me dood te laten schrikken, ik snel weggeklikt, want ik wil echt niet dat iemand weet dat ik hier forum.
1 vriendin van me weet dat ik forum, maar niet waar, en ik heb haar ook aangeraden een forum te zoeken omdat zij ook nogal veel problemen had.
maar ik weet ook niet welk forum zij zit.

[IcedEarth]

Vogelvrij schreef:

Tsja, ik denk dat ze last had van dat ene effect, hoe heet dat, dat hoe meer mensen er zijn, hoe minder snel mensen gaan helpen? Toen ik vorig jaar in min of meer dezelfde buurt een verkeersongeluk had, werd ik namelijk wel meteen geholpen, maar toen waren er maar drie mensen in de buurt. Dus het hoeft niet per se aan de buurt te liggen...

Volgens mij het bystanders effect oid?

Wat sneu zeg

Vandaag reisde ik met het openbaar vervoer nadat ik met spoed was geopereerd aan mijn kaak (voor de zoveelste keer), ik zag er dus niet uit en had ijs op mijn wang en kon mijn tas amper dragen , de verdoving werkte uit en ik moest bijna huilen van de pijn. Word ik uitgelachen (!!!!!!) door een groep puisterige pubers. Okee nu heb ik zelf ook puistjes maar dit waren gewoon prototype puisterige jongens, jeweetwel die met grote zakken chips en stinkende energydrinks met veel te dure telefoons waar lawaai uit komt en dure onderbroeken die te ver boven de broek uit komen.

okee genoeg gezeikt, maar ik ben in een zeikbui en ik heb zo'n peeeech

Wat raar, minder snel helpen als er meer mensen kijken? Je zou toch zeggen dat mensen dan eerder willen showen dat ze helpen? Het is maar goed dat ik geen psychologie studeer :')

Duckdog96 schreef:

Interglot, en kika,x
maar die posten voornamelijk op PSYCH volgens mij

quote uit een topic op onzin.
er werd gevraagd naar de forummer/forumster van het jaar.
enuuuh Missy, jou had ik eigenlijk ook moeten noemen in dat topic

Afgelopen week voel ik me anders. Eerst was ik heel erg down. Paar dagen alleen maar gehuild en in bed gelegen. Het is tot me doorgedrongen dat mijn leven radicaal anders moet. Er móét iets veranderen. Nu ben ik al een paar dagen aan het piekeren wát ik dan moet doen, steeds met de gedachte erbij dat ik niet zou weten hoe dat moet en dat ik misschien maar beter kan opgeven. Hoe kan ik iets betekenen voor een ander? Hoe kan ik iets betekenen voor de maatschappij? Op een manier die ik zelf ook aan kan.

Gisteren ben ik bij de trajectbegeleidster geweest. Komende dinsdag gaan we naar school om de studie definitief stop te zetten. Streep eronder, klaar. Was het in mijn hoofd ook maar zo. Ik baal er verschrikkelijk van dat ik nu voor de tweede keer een studie moet opgeven. Ik moet gaan accepteren dat ik bepaalde dingen niet aan kan. Ik kijk naar een leeg gat in mijn toekomst. Hoe ga ik mijn leven vormgeven op een manier die voldoening geeft, zonder mezelf voor de zoveelste keer over de kop te werken?

omfg,
nu zit ik dus weer jankend achter mn laptop
mn moeder straks op de bank zo tegen mn vader, had je dat mailtje van Joyce nog gelezen?
vader: die van vanmiddag?
moeder: ja wat vond je daarvan?
vader: ik ben het er nog niet zo mee eens ik denk dat ze zich maar ns op 1 ding moet concentreren.
moeder: en dat ene ding is?
vader: jaha,
omg nu weet ik het zeker, Joyce gaat denk ik weg.
heb net via n vriendin al hulp gevraagd, maar die weet ook niet meer wat te doen.
en op de hyves van Joyce is de laatste krabbel van oktober, dus daar kan ik ook niets uithalen.
ik wil deze onzekerheid niet meer, ik wil de waarheid weten, hoe hard die ook is.
die vriendin zei net dat ik gewoon moest vragen morgen hoe en wat,
maar mss probeer ik t eerst wel bij mn moeder,
of ik probeer in de mail van mn ouders te komen, t wachtwoord weet ik toch.
ik wil dit echt niet meer.
nu zit ik te huilen achter mn laptop, en ben telkens bang dat mn broertje me weer''gezelschap''komt houden.
ik durf gewoon niet meer te huilen op mn eigen kamer.
en als ik mn moeder nog ff alleen wil spreken moet ik hopen dat mn vader mn broertje naar bed brengt, daar is ie halfuur mee bezig dus dan red ik t wel, maar hun zien ook wel aan mn kop dat ik gehuild heb denk ik.....
ik besef nu wel dat ik echt naar de vertrouwenspersoon moet.
heb net met die vriendin van me afgesproken dat ze meegaat n keer, zij is dr al vaker geweest dus ze kan me wel helpen.
maar wat moet ik dan tegen de vertrouwenspersoon zeggen? mijn begeleidster gaat weg en ik ga haar enorm missen.
zij kan Joyce toch ook niet tegenhouden.
het is zo ongelofelijk, hoe iets wat voor de een een bijbaantje is, of ''werk'' voor de ander zoveel kan betekenen.
voor mij is zij degene waar ik op t moment t meeste om geef.
en ik weet zeker dat ik bij haar lang niet op die plaats sta, dat geeft niet, snap ik ook wel, maar ik kan haar nu niet missen, nu de ruzies thuis t ergst zijn en t gezeik op school t grootst.

[Missy1234567890]

@ Duckdog96: ze komt morgen toch? Ik zou haar vragen of ze echt weggaat en als dat zo is, zou ik het laatste wat je in je post zet tegen haar zeggen. Het verandert waarschijnlijk niks, maar misschien kan zij wel met je meedenken over een oplossing. Misschien kan ze wel contact met je houden of heel af en toe nog langskomen.

O en forummer van het jaar, daarvoor post ik veel te weinig en te selectief.

OT: nog steeds aan het typen, het gaat ook nog wel even duren. Lang leve de planning weer, het had al af moeten zijn.

@missy
Moeder heb ik nu misgelopen
Maar mss gaat ze morgenochtend wel naar Ah ofzo dan ga ik dan wel meez is mm vaders of broer er ook niet nij
Anders kan ik dat nog altijd aan joyce zelf vragen
Ik baal dat ik geen foto heb waar we samen op staan ofzo
Ga nu maar gedachten proberen te verzettrn

Duckdog96 schreef:

quote uit een topic op onzin.
er werd gevraagd naar de forummer/forumster van het jaar.
enuuuh Missy, jou had ik eigenlijk ook moeten noemen in dat topic

Dat is lief van je!
Ik heb trouwens een nickchange gehad, dus ik ben gewoon nog kika,x!

OT:
Ik heb geen energie om anderen hun berichten te lezen en erop te reageren, dat doe ik morgen wel.
Vanochtend heb ik op internet gezocht wat het nog meer kan zijn bij mij. Een vriendin haar moeder heeft Sarcoïdose, en haar klachten lijken erg veel op de mijne. Nu blijkt mijn opa het ook te hebben, en de ziekte kan genetisch bepaald worden. Ik alle klachten opgezocht, en er is erg veel wat ook bij mij van toepassing is. Ook is er bij 2 op de 3 mensen géén reumafactor in het bloed te vinden, dit is dus bij mij óók het geval. Vanavond met de moeder van die vriendin gebeld en het was echt een fijn gesprek. Ze herkende alle klachten en vertelden mij ook nog andere klachten waar ik mezelf weer in herkende. Ze kan niet goed meer uit zinnen komen, dit is bij mij ook het geval. Ik kan echt midden in een zin ineens 3 woorden door elkaar zeggen en dan ben ik helemaal in de was. Dit vind ik echt heel erg vervelend, vooral omdat anderen het merken. Ook vertelde ze dat ze heel erg 'afwezig' was. Als iemand wat tegen haar zei dan kwam het niet aan. Helaas is dit bij mij ook zo. Afentoe als mijn ouders/vrienden wat zeggen dan reageer ik gewoon niet. Ik weet wel dat er iets gezegd wordt maar niet wat er gezegd wordt. En meestal komt het pas later aan dat er iets gezegd is. Echt heel vervelend.We gaan dus naar de huisarts om hier naar te laten kijken. Er moeten maar scans gemaakt worden ofzo, dan moet dit maar uitgesloten worden ofzo.

Helaas ga ik weer erg veel achteruit. Ik krijg steeds meer pijn, kan vaak bijna niet van de bank af komen en ik begin weer steeds slechter te slapen. Ik word de hele tijd wakker waardoor ik niet goed kan rusten. Ik probeer nog wel te bewegen, maar dit gaat ook nog lastig. Maargoed, het is ook wel fijn om even te bewegen.

[Redhair]

Zo bang om weer terug te gaan naar boulimia. Terwijl die angst nergens op slaat. Een stokbroodje meer dan ik had gepland voelt al als een eetbui, terwijl ik niet compenseer maar langzaam blijf afvallen. Maar ik zit vast. Vast in het eten/niet eten, vast in het drinken. Ik ben op en kapot. Die efexor houdt me op de been, zonder de kut capsules zou ik helemaal nergens meer zijn. Ik ga maar slapen. Morgen weer een chemische dag, Waar doe ik het in godsnaam voor?

@Kikaa
dat dacht ik al
zag t aan je vrolijke pinguin avatar, en zoveel is je nickname nu ook weer niet veranderd
ik wil mss de 96 weg laten.
En eigenlijk had ik iedereen van Psych wel kunnen noemen in dat topic jullie zijn gewoon allemaal sppr!!

OT: net snel naar mn moeder gelopen toen we alleen boven waren, ik vroeg zo ''ja mam kan Joyce nu voorlopig nog wel komen of niet?''
ik zag dat mn moeder die vraag niet helemaal had verwacht, maar ze zei dat ze voorlopig nog wel kwam als het te combineren bleef met de studie en dat andere werk enzo.
hopen dus dat mn moeder de waarheid sprak!!
Ik had ook al gezegd dat ik anders wel na school met de bus naar ehv wilde om dan naar joyce te gaan ipv joyce naar mij, maar mn moeder zei dat dat t probleem niet was.

owja en yippie, ben vandaag weer ongesteld, en volgens mn moeder kun je dan geen haren verven, maar k probeer t gewoon.

[Takkie89]

Duckdog96 schreef:

owja en yippie, ben vandaag weer ongesteld, en volgens mn moeder kun je dan geen haren verven, maar k probeer t gewoon.

Volgens mij moet dit best kunnen! Waarom zou het niet kunnen?


Hm, bijkomend van een mooi teamuitje soort van wakker gebeld worden, omdat ik als wedsec weet wie mogelijk nog inn kan vallen en een geldige spelerskaart heeft is best apart.

@Takkie&Interglot, volgens mij moet t idd ook gewoon kunnen dus k ga t gewoon proberen.
volgens mn moeder blijft t dan minder lang zitten
maar er was op L&G al n topic over gemaakt zag ik en daar stond ook dat t gewoon kan
zal wel n broodje-aap verhaal zijn

[Heksjuh]

Wat lief dat ik bij mensen zou mogen douchen Ik heb sinds woensdag gelukkig weer warm water en een warm huis.

Verder gaat het niet zo goed. Ik zit een beetje aan het eind van wat ik nog kan hebben. Ik werd woensdagavond gebeld met slecht nieuws en ik weet niet zo goed wat ik er mee moet doen. Het voelt ook een beetje egoistisch om me er verdrietig over te voelen. Het lastigste is dat ik het er met niemand over kan hebben, omdat ik denk dat ze het niet begrijpen.
Ik ben op mijn kamer dit weekend omdat ik morgen iets hier in de buurt heb, dus ik voel me ook een beetje in de steek gelaten.
Straks naar een verjaardag en ik heb er geen zin in maar ik ga wel, want het is beter dan in mijn eentje op mijn kamer te zitten mokken. Morgen de hele dag weg waar ik nog meer zin in heb, terwijl ik er echt naar uit gekeken had. Ik wil gewoon naar mijn ouders en daar in mijn bed kruipen en huilen en me niet druk maken om tentamens, presentaties, sportexamen en de rest wat er allemaal mis gaat.

[Dott]

Missy1234567890 schreef:

@ Dott: dat is vervelend, helemaal als het niet klopt volgens jou. Heb je wel verteld hoe jij het ziet?

Jawel, maar t maakt het niet minder pijnlijk dat zij dat kennelijk niet zien

[Vogelvrij]

Sidhe schreef:

Wat raar, minder snel helpen als er meer mensen kijken? Je zou toch zeggen dat mensen dan eerder willen showen dat ze helpen? Het is maar goed dat ik geen psychologie studeer :')

Zo heldhaftig zijn mensen gewoonlijk niet, ze denken eerder: o, maar er zijn nog veel meer mensen die kunnen helpen, dan hoef ik het niet te doen

Ik hoop zo erg dat de sneeuw nog een tijdje op zich laat wachten, heb niet zo'n zin in treinen die niet rijden en jezelf glibberend verplaatsen en zo...

[Missy1234567890]

Dott schreef:

Jawel, maar t maakt het niet minder pijnlijk dat zij dat kennelijk niet zien

Nee daar heb je gelijk in. Ik herken het ook wel.

@ Kika: wat erg dat je steeds zo veel pijn hebt, ik kan me eigenlijk helemaal niet voorstellen hoe dat is. Ik begrijp dat je graag wilt weten wat je hebt, dan kan er tenminste gericht een behandeling worden gestart.
@ Heksjuh: kun je hier op het forum je verhaal niet kwijt? Of ben je bang dat er bekenden meelezen? Fijn trouwens dat je weer warm water hebt, helemaal nu met die kou.

OT: vannacht tot half 3 zitten typen, toen kon ik echt niet meer. 5,5 uur geslapen en om 8:15 weer begonnen tot half 1, toen moest ik echt weg. Vanmiddag bij een vriendin op visite geweest en nu zitten we bij m'n ouders. Ben hier echt sinds begin september niet meer geweest. Nu even snel die opdracht afmaken, de tekst heb ik inmiddels wel zo goed als af, alleen nog doorlezen op eventuele fouten en dan de lay-out nog. Het vervelende is dat ik nu ik het weer lees, weer ga twijfelen of ik wel goede voorbeelden geef. Ik moet een paar dingen echt verzinnen, omdat ik die niet uit de praktijk kan halen, omdat die situaties er op stage gewoon niet zijn. Als ik niks op schrijf, is het sowieso fout... Echt lastig. Verder ga ik er gewoon niks meer aan doen, ik ben er redelijk tevreden over. Het cijfer gaat toch samen met de presentatie van over 3 weken. Daar ga ik sowieso een dikke voldoende voor halen, dus echt zorgen maak ik me niet. Normaal ben ik juist heel sterk in schriftelijke dingen, maar dit wijkt zo erg af van wat ik gewend ben...

Edit: af. Het is niet echt super geworden, maar beter dan dit wil momenteel niet. Wel een dag te laat, maar ik wacht het wel af. Nu maar eens weekend gaan houden en straks lekker slapen zonder stress. Het was me het weekje wel.

@Kika, ik zou zo graag willen dat ik iets voor je kon doen, laten we maar hopen dat ze snel precies weten wat je hebt en dat er een behandelmethode voor is!!:thumbsup:

OT:vandaag ging t beter,
was vanmiddag sppr gezellig met Joyce.
T duurde alleen iets langer dan verwacht, en ik moest folders doen, dus morgen dubbel zoveel huiswerk,
achja jammer dan.
We hebben mn haar weer geverfd, is echt sppr mooi geworden!!
Ik heb me trouwens weer druk zitten maken om niet zoals ik al vanmorgen postte.
maar k heb dr wel wat van geleerd.
1. problemen moet je niet al vantevoren bedenken als je niet zeker weet dat je ze hebt.
2. als je niet weet waar mensen het over hebben zorg dan dat je niets hoort, en er verder niet meer over denkt zo maak je jezelf in de war.
3. dat mensen andere plannen hebben voor de toekomst wil niet zeggen dat je nu niet met ze kan lachen.
4. ik moet zorgen dat ik niet zo afhankelijk van anderen ben.

Vanmiddag kwam t ook ff ter sprake dat ik t eind van t schooljaar beroepsmatige stage moet doen, voor school.
Joyce zei dat ze dan mss wel wou vragen of ik bij dr vriend stage mocht lopen, die heeft een bedrijf en geeft graffitiworkshops, maakt illustraties en posters etc.
Dat is nog maar n vaag plan, en weet ook niet of zoiets van school mag en of het dan uitkomt, maar t lijkt me wel vett!!
en t is eigenlijk ook weer n stille hint dat Joyce me toch wel graag mag en veel voor me wil doen, en dat ze me eigenlijk dus niet voor 100%kan missen
Dus lieve lieve forummers van Psych, als k weer ns 3 dagen loop te stresen om iets wat ik niet zeker weet, geef me dan aub n pixelmep in mn gezicht!!
Ik ben nu wel weer n beetje de oude duckdog, die zegt dat ze op zichzelf wil wonen
vanmiddag viel met trouwens 1 ding op, toen met Joyce t onderwerp speciaal onderwijs ter sprake kwam, vond zij wel dat ik gelijk had, dat heeft nou nog nooit iemand gezegd!!
X jes en knufs aan alle mensen die ze nodig hebben!!