Oud 31-05-2018, 20:15
studente99
studente99 is offline
Hallo,

ik zal mezelf eerst even voorstellen. Ik ben 18 jaar en ben bijna klaar met mijn eerste jaar psychologie. Ik heb vorig jaar dus de overstap gemaakt van middelbare school naar universiteit en ben ook uit huis gegaan.

Ik had heel erg veel zin om te gaan studeren. Eigenlijk heb ik me de hele middelbare school periode ongelukkig gevoeld. Ik was verlegen en had bijna geen vriendinnen. Ik was eigenlijk bijna altijd alleen en dat maakte me heel verdrietig.

Nu hoopte ik dus heel erg dat het dit jaar anders zou gaan, dat ik een nieuwe start kon maken. Het leek me zo leuk om nieuwe mensen te ontmoeten, vrienden te maken en lekker veel uit te gaan enzo.

Maar dit valt dus allemaal heel erg tegen. Ik was meegegaan op het introductiekamp van mijn studie en daar heb ik een aantal meiden ontmoet. Met hen zit ik ook altijd bij hoorcolleges, wat wel fijn is. Maar daarbuiten doen we eigenlijk nooit iets ofzo. Ook heb ik een mentorklas waar ik elke week een bijeenkomst mee heb. Hier zie ik ook elke keer weer tegenop. Iedereen is eigenlijk heel aardig, maar ik voel me zo stom omdat ik nooit iets durf te zeggen. Daardoor vindt iedereen me maar raar denk ik.

Nu heb ik dus aan het begin van het studiejaar meteen hulp gezocht bij een studentenpsycholoog, omdat ik hoopte dat zij mij misschien kon helpen met wat minder verlegen worden en vrienden maken. Naar een aantal gesprekken ben ik doorverwezen naar een psycholoog buiten de universiteit. Met haar heb ik nu al zo'n zeven gesprekken gehad. Eigenlijk had ik niet echt het idee dat het hielp. Alleen de paar weken voor de laatste keer dat ik haar zag ging het iets beter met gesprekjes voeren met mensen etc. Dat heb ik toen ook aangegeven, maar toen zij ze dat we eigenlijk alle theorie wel behandeld hebben en volgens mij wil ze het nu afronden.

Alleen ik heb helemaal niet het idee dat het goed gaat. Het gaat nu juist weer slechter na dat laatste gesprek. Ik ben nog steeds heel onzeker en stil en ben nog steeds zenuwachtig voor werkcolleges etc.Ik had eindelijk weer een beetje hoop door die psycholoog en nu is alles weer weg. Ik ben zo bang dat ik me voor altijd zo eenzaam blijf voelen en doordat ik zo stil en niet leuk ben verpest ik mijn hele studententijd. Ik ben gewoon ontzettend ongelukkig.

Ik weet dat ik dit alles eigenlijk gewoon aan mijn psycholoog moet vertellen. Maar zij denkt dus dat het beter gaat en dat we bijna klaar zijn. Ik durf niet te vertellen hoe ik me voel. Ook heb ik nog altijd het gevoel dat ik helemaal geen hulp mag vragen, dus dat ik beter maar de schijn op kan houden dat het goed gaat en het afronden. Maar aan de andere kant: dan moet ik alles weer alleen doen en dat kan ik helemaal niet.

Sorry voor dit veel te lange verhaal.
Ik wou het heel graag even kwijt en hoop dat iemand misschien tips heeft.
Met citaat reageren
Advertentie
Oud 31-05-2018, 20:25
Elin3
Avatar van Elin3
Elin3 is offline
Het is inderdaad een goed idee om gewoon open kaart te spelen naar je psycholoog, wees eerlijk over je angsten. Vertel hoe het met je gaat! Als jij die hulp nog nodig hebt zal je ook voor jezelf op moeten komen, en dat aan moeten geven. Natuurlijk mag jij hulp vragen! Door te studeren investeer je in jezelf en in je eigen toekomst, door de juiste hulp te zoeken om jezelf te ontwikkelen doe je dat eigenlijk ook. Niks om je schuldig over te voelen...

Het kan best lastig zijn om je plekje te vinden, klassen op de universiteit zijn niet zo knus en gezellig en vrienden maken kan soms best tegenvallen. Ik ben zelf lid geworden bij een vrij rustige studentenvereniging, en daar heb ik uiteindelijk wel hele leuke mensen leren kennen, maar met mijn klasgenoten had ik buiten de universiteit om ook niet super veel contact. Het is vooral belangrijk dat je je eigen behoeftes leert herkennen. Heb je behoefte om even met iemand te praten? Dan moet je dat sociale zelf opzoeken (je woont niet meer thuis, dus je hebt niet je ouders die automatisch vragen hoe je dag was), even met je moeder of met een vriend(in) bellen bijvoorbeeld. Of even een praatje maken met het meisje achter de kassa in de supermarkt. Een onderdeel van volwassen worden is dat je ook op dat vlak voor jezelf leert zorgen. Je hoeft het echt niet alleen te doen, maar je zult er wel zelf enige actie in moeten ondernemen.
__________________
"Ariel, listen to me. The human world is a mess. Life under the sea is better than anything they got up there."
Met citaat reageren
Oud 04-06-2018, 22:07
studente99
studente99 is offline
Dankjewel voor je reactie!

Ik snap wat je zegt. Het punt is alleen dat ik niet zo goed ben in voor mezelf opkomen en me niet echt kwetsbaar durf op te stellen. Zelfs tegenover mijn psycholoog schaam ik me nog heel erg en doe ik me veel beter voor dan dat ik ben. Ik snap dat het gek klinkt, maar ik durf echt niet te zeggen hoe het gaat. Ik denk dat ik bang ben voor het feit dat ze denkt dat ik me aanstel ofzo.

Daarnaast hadden we afgesproken dat ik zou proberen aan mijn sociale angst te werken. Geen situaties vermijden enzo en proberen gesprekjes met mensen te voeren. Maar dit is ook niet echt gelukt, dus daar schaam ik me ook voor. Ik weet dat het zwak is en dat ik mezelf er toe moet zetten dat soort dingen wel te doen, maar het liefst fiets ik zo snel mogelijk naar huis na college en praat ik met zo min mogelijk mensen. En dan thuis ben ik weer boos op mezelf, maar ik vind het gewoon te eng.

Ik weet niet zo goed hoe het nou verder moet. Ik ben zo bang steeds voor alles, maar dus ook om het te vertellen en eraan te werken.
Met citaat reageren
Oud 04-06-2018, 22:21
Verwijderd
Kun je dan niet beter een andere psycholoog hebben dan? Je voelt je overduidelijk niet bij je psycholoog op je gemak.
Met citaat reageren
Oud 05-06-2018, 00:17
Elin3
Avatar van Elin3
Elin3 is offline
Doe jezelf een plezier en wees eerlijk. Tegen je psycholoog en tegenover jezelf. Het is niet erg als het een keer niet gaat zoals je graag zou willen, en het is nog steeds oké ook als het vaak niet gaat zoals je graag zou willen. Maar er over liegen lost niks op. Je hebt nu de mogelijkheid om er aan te werken, maar een psycholoog kan je alleen helpen als jij dat toelaat, als je eerlijk bent over je gevoel. Een psycholoog kan geen gedachten lezen en gaat af op wat jij met hem of haar deelt. Wees daar eerlijk in, je kunt gerust zeggen "Ik baal ervan dat dit niet gelukt" daar heb je uiteindelijk meer aan dan dat je alles mooier maakt dan het is.
__________________
"Ariel, listen to me. The human world is a mess. Life under the sea is better than anything they got up there."
Met citaat reageren
Oud 05-06-2018, 21:11
Verwijderd
Dit is misschien heel vervelend om te horen, maar ben je wel zeker over je studiekeuze? Ik trek hier wel een wenkbrauw op eerlijk gezegd.

Je hoeft niet perfect te zijn bij de psycholoog he. Op je studie heb je dat gevoel misschien wel, maar ik denk echt dat je je echt te veel in de weg zit door, wat Eline al zegt, jezelf en je psycholoog voor te liegen.

Overigens zal een goede psycholoog door hebben dat je liegt, je bent wel iemand die echt aangepakt moet worden als ik het allemaal lees zo.
Met citaat reageren
Oud 06-06-2018, 17:33
studente99
studente99 is offline
Ik denk niet dat mijn studiekeuze hier veel mee te maken heeft. De studie gaat best goed en dat ik zelf met dingen zit wil niet zeggen dat ik er later anderen niet mee kan helpen denk ik.

Verder bedankt voor jullie reacties, ik ga inderdaad proberen eerlijk te zijn tegen mijn psycholoog. Dat lijkt me wel het beste. Ik hoop echt dat ze me nog wil helpen. Misschien dat ik het ook wel niet zo goed durf omdat ik bang ben te horen dat ze me niet kan helpen. Ik heb het idee dat al die dingen als aandacht meer naar buiten richten en gedachten omzetten naar positievere gedachten bij mij niet echt werkt. En al zou ik het uiteindelijk wel kunnen en iets makkelijker met mensen kunnen praten, dan nog denk ik dat ik nooit echt vrienden ga maken en me altijd zo ongelukkig blijf voelen. Ik heb het gevoel dat ik nooit goed/leuk genoeg ga zijn. En therapie gaat mij niet leuker maken. Dus dan is er eigenlijk geen oplossing meer. Ik snap dat dit heel negatief klinkt, maar voor mij wordt het steeds duidelijker en ik ben bang dat het de realiteit is.
Met citaat reageren
Oud 06-06-2018, 18:01
Pluis
Avatar van Pluis
Pluis is offline
Dat wat je hier net zegt moet je eigenlijk ook aan je psycholoog laten lezen. Het zijn/haar werk om met jou hier doorheen te werken en er zijn meerdere theorievormen voor jouw problemen. Als je later zelf als psycholoog aan de slag wil moet je ook aan je eigen issues blijven werken. Hoe wil je anders later contact maken met je cliënten?
__________________
"Haar linker borst is groter, evenals haar rechter"
Met citaat reageren
Oud 07-06-2018, 21:01
timi2shy
timi2shy is offline
Citaat:
Hallo,

ik zal mezelf eerst even voorstellen. Ik ben 18 jaar en ben bijna klaar met mijn eerste jaar psychologie. Ik heb vorig jaar dus de overstap gemaakt van middelbare school naar universiteit en ben ook uit huis gegaan.

Ik had heel erg veel zin om te gaan studeren. Eigenlijk heb ik me de hele middelbare school periode ongelukkig gevoeld. Ik was verlegen en had bijna geen vriendinnen. Ik was eigenlijk bijna altijd alleen en dat maakte me heel verdrietig.

Nu hoopte ik dus heel erg dat het dit jaar anders zou gaan, dat ik een nieuwe start kon maken. Het leek me zo leuk om nieuwe mensen te ontmoeten, vrienden te maken en lekker veel uit te gaan enzo.

Maar dit valt dus allemaal heel erg tegen. Ik was meegegaan op het introductiekamp van mijn studie en daar heb ik een aantal meiden ontmoet. Met hen zit ik ook altijd bij hoorcolleges, wat wel fijn is. Maar daarbuiten doen we eigenlijk nooit iets ofzo. Ook heb ik een mentorklas waar ik elke week een bijeenkomst mee heb. Hier zie ik ook elke keer weer tegenop. Iedereen is eigenlijk heel aardig, maar ik voel me zo stom omdat ik nooit iets durf te zeggen. Daardoor vindt iedereen me maar raar denk ik.

Nu heb ik dus aan het begin van het studiejaar meteen hulp gezocht bij een studentenpsycholoog, omdat ik hoopte dat zij mij misschien kon helpen met wat minder verlegen worden en vrienden maken. Naar een aantal gesprekken ben ik doorverwezen naar een psycholoog buiten de universiteit. Met haar heb ik nu al zo'n zeven gesprekken gehad. Eigenlijk had ik niet echt het idee dat het hielp. Alleen de paar weken voor de laatste keer dat ik haar zag ging het iets beter met gesprekjes voeren met mensen etc. Dat heb ik toen ook aangegeven, maar toen zij ze dat we eigenlijk alle theorie wel behandeld hebben en volgens mij wil ze het nu afronden.

Alleen ik heb helemaal niet het idee dat het goed gaat. Het gaat nu juist weer slechter na dat laatste gesprek. Ik ben nog steeds heel onzeker en stil en ben nog steeds zenuwachtig voor werkcolleges etc.Ik had eindelijk weer een beetje hoop door die psycholoog en nu is alles weer weg. Ik ben zo bang dat ik me voor altijd zo eenzaam blijf voelen en doordat ik zo stil en niet leuk ben verpest ik mijn hele studententijd. Ik ben gewoon ontzettend ongelukkig.

Ik weet dat ik dit alles eigenlijk gewoon aan mijn psycholoog moet vertellen. Maar zij denkt dus dat het beter gaat en dat we bijna klaar zijn. Ik durf niet te vertellen hoe ik me voel. Ook heb ik nog altijd het gevoel dat ik helemaal geen hulp mag vragen, dus dat ik beter maar de schijn op kan houden dat het goed gaat en het afronden. Maar aan de andere kant: dan moet ik alles weer alleen doen en dat kan ik helemaal niet.

Sorry voor dit veel te lange verhaal.
Ik wou het heel graag even kwijt en hoop dat iemand misschien tips heeft.
kijk ook eens bij VVM
http://verlegenmensen.nl/
Met citaat reageren
Advertentie
Reageren

Topictools Zoek in deze topic
Zoek in deze topic:

Geavanceerd zoeken

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar

Soortgelijke topics
Forum Topic Reacties Laatste bericht
Verhalen & Gedichten Winnaars(!) van de verhalenwedstrijd! Simoen & LUH-3417
Verwijderd
35 03-01-2005 19:30
Liefde & Relatie Mijn 'beste'vriendin & ik
°sparkling°
6 07-09-2004 21:56


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 10:39.