Geloof

[Tha White Eagle]

Ik had laatst een kleine discussie met iemand over een geloofsverschil tussen 2 personen. Of dat moeilijk zou gaan enz....

Nou wil ik dus wel es van jullie weten. Als je vriend(in) heel gelovig is. (Christelijk ofzo bedoel ik dan he) en jij eigenlijk niet..... Zou je dat een minpunt vinden?

Iets veel ergers is dit. Je vind iemand leuk en hij/zij jou enz..... Maar hij/zij zegt dan dat je je geloof, (of gelovig moet worden) moet veranderen om verkering met haar/hem te hebben. Wat doe je dan? Je vind hem/haar de persoon van je dromen.

ok beetje vaag neergekwakt. Maar ik hoop dat jullie weten wat ik bedoel.

[Another Way]

Ik geloof dus niet, en gelovig worden omdat iemand dat wil dat gaat niet bij mij. Als iemand streng gelovig is (Ja daar valt de islam onder) dan kan het al niets meer worden. Mijn vrijheid en eigen mening gaat boven alles

[bracelance]

je houdt van iemand om de persoon die hij/zij is, zodra je iemand wil gaan veranderen is dat geen liefde meer, maar ideaalbeeld creeëren, echte liefde is je ideaalbeeld vinden.

[Gothic]

Ik zou het erg moeilijk vinden denk ik. Ik heb een vervelend gevoel bij gelovigen. Misschien geheel onterecht, toch staat het hele idee me tegen. Als hij mij geheel zou accepteren, mij zijn geloof niet opdringt, mij niet meeneemt naar de kerk ed en het er niet constant over heeft, dan zou het opzich best kunnen... gelovigen houden alleen niet van pentagrammen en laat ik dat nou dragen...

Tha White Eagle schreef:
Nou wil ik dus wel es van jullie weten. Als je vriend(in) heel gelovig is. (Christelijk ofzo bedoel ik dan he) en jij eigenlijk niet..... Zou je dat een minpunt vinden?

Neuh. Ze mag helemaal zelf weten in wat ze gelooft, zolang ze niet van mij verwacht dat ik het ook doe.

Voor velen is geloof namelijk een steunpilaar.

Iets veel ergers is dit. Je vind iemand leuk en hij/zij jou enz..... Maar hij/zij zegt dan dat je je geloof, (of gelovig moet worden) moet veranderen om verkering met haar/hem te hebben. Wat doe je dan? Je vind hem/haar de persoon van je dromen.

Ze zal moeten accepteren dat ik een agnost ben en dingen wetenschappelijk bekijk. Ik ga me dus niet tot een bepaald geloof richten omwille van andermans mening.

Geloof is wat het is: geloof. Als ik niet geloof, dan geloof ik niet. Daar kun je niks aan veranderen.

bracelance schreef:
echte liefde is je ideaalbeeld vinden.

Dan zul jij nooit echte liefde kennen (tenzij je realiteitszin verstoord raakt, maar verliefdheid is altijd tijdelijk .. liefde is waar het op de lange termijn om gaat).

Kenmerken van liefde:
- afhankelijkheid en gehechtheid
- geven om en zorg voor de ander
- intimiteit

Zie overigens mijn topic, waarin Rubin stelt dat liefde niets of nauwelijks iets met sympathie te maken heeft.

[tacidvs]

Soms is gewoon heel de omgeving van de gelovige in de hypothetische kwestie waar het om gaat. Je zult dan het geloof over moeten nemen, al dan niet eerlijk, of die persoon uit zijn omgeving trekken, wat meestal niet zo fijn is.

Het ligt denk ik aan de godsdienst, misschien is levensovertuiging beter. Met sommige dingen kan ik wel leven, hoewel ik sommige aspecten ervan geheel en al achterlijk vind.

[ABrules]

Ze mag geloven wat ze wil... ik ga alleen niet bidden of mee naar de kerk of wat dan allemaal, wil ze dat veranderen dan verandert ze mij en hoeft het niet meer... simpel...

[etoile]

ik ben zelf gelovig, maar echt niet streng

Mijn vriend hoeft voor mij echt niet gelovig te zijn of mee naar de kerk tegaan. (ik ga zelf ook niet zo vaak) Dat moet hij allemaal maar zelf weten. Zolang hij mij het maar niet gaat verbieden.

Zelf zit ik ook op een openbare school (heb ik bewust voor gekozen) en al m'n vrienden zijn dus ook niet gelovig. Heb ik echt geen problemen mee en hun ook niet dat ik gelovig ben.

Mijn vriendin moet absoluut niet gelovig zijn. Punt.

Mijn vriendin moet geloven in mij. Punt.

[Gothic]

nare man schreef:
Mijn vriendin moet absoluut niet gelovig zijn. Punt.

Direct... Zo durfde ik het niet te zeggen

Tha White Eagle schreef:
Ik had laatst een kleine discussie met iemand over een geloofsverschil tussen 2 personen. Of dat moeilijk zou gaan enz....

Nou wil ik dus wel es van jullie weten. Als je vriend(in) heel gelovig is. (Christelijk ofzo bedoel ik dan he) en jij eigenlijk niet..... Zou je dat een minpunt vinden?

Iets veel ergers is dit. Je vind iemand leuk en hij/zij jou enz..... Maar hij/zij zegt dan dat je je geloof, (of gelovig moet worden) moet veranderen om verkering met haar/hem te hebben. Wat doe je dan? Je vind hem/haar de persoon van je dromen.

ok beetje vaag neergekwakt. Maar ik hoop dat jullie weten wat ik bedoel.

Ik weet niet hoe ik zou doen als ik zelf zou geloven want ik weet gewoonweg niet hoe dat is en kan me daar ook niet in inleven. Maar als iemand van mij zou verwachten dat ik het zou opgeven, dan is diegene mijn droompersoon al niet meer. De persoon van mijn dromen zou me namelijk accepteren om wie ik ben, en ik denk dat als je gelooft, dat een deel van je is. Die persoon leert er dus maar mee leven of gaat lekker op zoek naar iemand die niet gelooft, maar ik ga geen deel van mezelf opgeven voor iemand..

[jbtq]

Mmm...zoiets heb ik meegemaakt. Ik ben niet gelovig en zij was dat wel. Ik zag het niet als minpunt en zij ook niet echt. Ik denk weld at het kan zolang je maar elkaars geloof respecteerd en ook je er een beetje in verdiept. Maar in mijn geval waren de ouders van haar er op tegen [ tja....zij vonden het niet konden ]
Dus kan wel en is zeker geen minpunje, maar denk wel dat het moeilijker is dan met iemand van die dezelfde geloofovertuiging heeft

Het ligt eraan hoe gelovig iemand is en of dat echt een bepaalde druk op de relatie legt. Een vriend van me is (was? ) heel christelijk, die wou ook geen sex voor het huwelijk enzo.......totdat ie een vriendin kreeg. Dat vind ik dus een beetje onzin, kijk een geloof hebben is leuk, maar het moet niet te hypocriet worden zeg maar. (Ik hoop dat mensen begrijpen wat ik daarmee bedoel, het is een beetje moeilijk uit te leggen).

Ik geloof zelf wel in God, maar ik heb er niet echt een goed beeld bij, ik heb er ook nog niet een goed onderbouwde mening over.
Ik vind ook dat wetenschap en geloof bij elkaar hoort dus in die zin is het niet zo van: "Ik leer nu voor iets wetenschappelijks dus iemand die zwaar gelovig is, is het niet voor mij."

Maar ik laat me niet verplichten om een geloof aan te nemen. Geloof is voor mij iets waar je zelf in gelooft. Ik vind het ook onzin dat kinderen het geloof van hun ouders zouden hebben enzo.

Tuurlijk zou ik dan leuke discussies met hem aan kunnen gaan en hij kan me proberen te overtuigen. Maar als ik ergens niet in geloof dan geloof ik er niet in. Punt.

Gothic schreef:
Direct... Zo durfde ik het niet te zeggen

Het is niet eens alleen het feit dat iemand die streng gelovig is niet bij mij zou passen qua gewoontes en gebruiken. Het is voor een groot deel ook dat ik gewoon een schijthekel aan geloof heb, geïrriteerd raak als ik met gelovigen praat en me gigantisch erger aan hun simpele, naïeve en afhankelijke instelling en wereldbeeld.

[martijn1985]

Zij moet absoluut niet proberen om mij haar geloof aan te praten, dat sowieso. Dus als ik haar echt leuk vind, maar zij wil alleen iets als ik mij bekeer, dan heeft heeft zij pech. Dat doe ik absoluut niet.

Als ze gelovig is, maar mij niet probeert te bekeren, dan zou het wel iets kunnnen worden. Maar, ze moet niet te veel/te vaak erover praten. Ik wil best een keer met haar mee naar de kerk, maar niet elke zondag. Sex voor het huwelijk vind ik een moeilijke...daar heb ik geen problemen mee. Als zij dat wel heeft, tja...dan zal ik me denk ik in moeten houden.

[Brigitte]

Gothic schreef:
gelovigen houden alleen niet van pentagrammen en laat ik dat nou dragen...

Typisch ik geloof en ik draag ook een pentagram..

Brigitte schreef:
Typisch ik geloof en ik draag ook een pentagram..

Daar is ook verder niks mis mee

Als mensen ertegen zijn, komt dit vaak door simpele ignorantie. Ik heb voor de lol eens opgezocht wat een pentagram betekent.

Hier is wat ik vond:

Symbolic meaning of the pentagram

The Pentagram is a symbol of a star encased in a circle. Always with 5 points (one pointing upward), each has its own meaning. The upward point of the star is representative of the spirit. The other four points all represent an element; earth, air, fire, and water. All these things contibutite to life and are a part of each of us.

To wear a pentagram necklace or other form of jewelry, is to say you feel the connection with the elements and respect the earth.

Het wordt nog leuker als we verder terug in de tijd gaan

Lees maar:

The Pentagram As A Christian Symbol

Up until medieval times, the five points of the pentagram represented the five wounds of Christ on the Cross. It was a symbol of Christ the Saviour. This is in stark contrast to today where the pentagram is criticized by modern Fundamentalist Christians, as being a symbol of evil.

The church eventually chose the cross as a more significant symbol for Christianity, and the use of the pentagram as a Christian symbol gradually ceased.

Het heeft dus in feite helemaal niks te maken met de duivel of iets dergelijks

Maar goed, tot zover mijn afdwaling van het eigenlijke onderwerp

[DEChengst]

Dat zou ik zeker een zwaar minpunt vinden. Moet ik de hele tijd aanhoren wat in mijn ogen sprookjes zijn. Neen dank je dus, ik ben atheist tot in de kist.

[DEChengst]

******** schreef:
Voor velen is geloof namelijk een steunpilaar.

Geloof is een constructie voor mensen die niet kunnen accepteren dat ze een beperkt intellect hebben.

Desecrator schreef:
Geloof is een constructie voor mensen die niet kunnen accepteren dat ze een beperkt intellect hebben.

Historisch gezien wel, maar wie ben jij om hun de bodem onder de benen weg te trekken?

Nietzsche zag het geloof - net zoals alcohol overigens - als het kwaad, omdat het ervoor zorgde dat mensen de confrontatie met de realiteit en met zichzelf daardoor meden. In plaats van dat er actie ondernomen wordt, komt het geloof met troostende woorden en laat alcohol alles verdwijnen, al is het maar tijdelijk.

Anderzijds kan geloof in iets ook tot een positieve self-fulfilling prophecy leiden. Je 'gelooft' erin dat iets goed zal komen en daaruit volgt je gedrag, wat er op zijn beurt weer toe zou kunnen leiden dat iets werkelijkheid wordt. Dus geloof kan ook iets positiefs zijn.

Daarnaast, zoals ik al vermeldde, ben ik een agnost. Waarom dit? Nou, simpel. Net zo goed als mensen niet kunnen aantonen dat God wel bestaat, kan ik niet aantonen dat Hij niet bestaat.

Uit deze 2 zaken volgt dat ik mezelf niet genoodzaakt voel om strikt ertegen te zijn, maar anderzijds zelf ook niet hoef te geloven.

Beperkt is hij, die overtuigd van iets is, op basis van veronderstellingen. De mens weet eigenlijk niets :+

[20marianne12]

Tha White Eagle schreef:

Nou wil ik dus wel es van jullie weten. Als je vriend(in) heel gelovig is. (Christelijk ofzo bedoel ik dan he) en jij eigenlijk niet..... Zou je dat een minpunt vinden?

Iets veel ergers is dit. Je vind iemand leuk en hij/zij jou enz..... Maar hij/zij zegt dan dat je je geloof, (of gelovig moet worden) moet veranderen om verkering met haar/hem te hebben. Wat doe je dan? Je vind hem/haar de persoon van je dromen.

Ik zou er geen problemen mee hebben om een vriendje te hebben die gelovig is, als het maar niet te overdreven gelovig is. Als hij echt heel erg kerkelijk is, bijv niks doen op zondag, voorbehoedsmiddelen niet willen gebruiken, dan zou ik daar waarschijnlijk wel erge problemen mee hebben, ik denk dat het ook niet echt werkt. Maar iemand die gewoon af en toen (iedere zondag zelf nog wel) naar de kerk gaat, en wil bidden voor het eten enzo, prima, als ik me maar niet hoef te bekeren tot de kerk. Wel zou ik denk ik af en toe meegaan naar de kerk dan, ik bedoel op zondagmorgen in de kerk zitten vind ik erg rustgevend (ik kom er zelden hoor, alleen maar als ik bij mijn oma logeer, maar das niet zo vaak).

[moenbase]

Tha White Eagle schreef:

Wat doe je dan? Je vind hem/haar de persoon van je dromen.

Proberen zoveel mogelijk van haar te weten te komen door interesse te tonen in alles dat zij doet. Niet een kruisverhoor uiteraard.

[martijn1985]

Desecrator schreef:

Dat zou ik zeker een zwaar minpunt vinden.
(1)Moet ik de hele tijd aanhoren wat in mijn ogen sprookjes zijn. (2)Neen dank je dus, ik ben atheist tot in de kist.

1. Waarom? Zij kan ook 'in stilte' geloven. Niet elke gelovige is een jehova (no offence). Het zou namelijk ook zo kunnen zijn dat ze nog andere gespreksonderwerpen heeft. Of dat ze, omdat ze weet dat jij het geen prettig onderwerp vindt, er überhaupt niet over begint.

2. Wat heeft dat ermee te maken? Je kunt best atheistisch zijn en toch een gelovige vriendin hebben.

[DEChengst]

martijn1985 schreef:
Zij kan ook 'in stilte' geloven. Niet elke gelovige is een jehova (no offence). Het zou namelijk ook zo kunnen zijn dat ze nog andere gespreksonderwerpen heeft.

Het lijkt me dat als je streng gelovig bent de behoefte hebt om er over te praten.

Of dat ze, omdat ze weet dat jij het geen prettig onderwerp vindt, er überhaupt niet over begint.

Dat kan je nog vies tegenvallen. Het is mij nog steeds niet gelukt om mijn vader af te leren om tegen mij over paranormale zaken te zeuren.

2. Wat heeft dat ermee te maken? Je kunt best atheistisch zijn en toch een gelovige vriendin hebben.

En dan krijg je kinderen, hoe ga je ze dan opvoeden ? Streng gelovig en atheist is gewoon niet compatible. Daarvoor liggen je denkbeelden te ver uiteen.

[PardonMe]

TJa iedereen moet geloven in wat hij wil vind ik, maar je moet anderen niet willen dwingen om zich ook tot dat geloof te bekeren, of anderen ermee lastig vallen..

Maar goed, ik denk dat het best wel wat problemen op kan leveren ja.. Als iemand echt streng katholiek of wat dan ook, en ik helemaal niet.. tja dat kan best eens tot onbegrip leiden bij een van de kanten..

Maar dat kan ook met elk ander persoon, daar kun je net zo goed een verschil van mening mee hebben denk ik dan ook weer...
IK weet het dus niet echt.. ik heb er zelf ook geen ervaring mee ofzo, maar ik denk dat het dus wel problemen kan opleveren..

Een kwestie van aanpassen aan elkaar denk ik, allebei een beetje inschikken..?

[martijn1985]

Desecrator schreef:

1)Het lijkt me dat als je streng gelovig bent de behoefte hebt om er over te praten.

2)Dat kan je nog vies tegenvallen. Het is mij nog steeds niet gelukt om mijn vader af te leren om tegen mij over paranormale zaken te zeuren.

3)En dan krijg je kinderen, hoe ga je ze dan opvoeden ? Streng gelovig en atheist is gewoon niet compatible. Daarvoor liggen je denkbeelden te ver uiteen.

1)Heb jij de behoefte om over je atheïst-zijn te praten? Lijkt mij vergelijkbaar.

2) Ik heb het niet over mensen iets afleren, ik zeg dat als jouw vriendin weet dat jij het geen prettig onderwerp vindt, dat ze er niet over begint.

3) Wie had het over kinderen krijgen? T ging dr over of een relatie al dan niet zou kunnen.

Ik kan best met je eens zijn dat het moeilijk is, want zoals je zegt: de denkbeelden liggen ver uit elkaar. Maar ik vind het erg ver gaan om het van te voren al af te wijzen.

[moenbase]

Zelf vind ik het mooi als mijn vriendin ergens in zou geloven. Ja, tenzij het een (erg) 'streng' geloof is die 'ons' beperkt in het hebben van een relatie. Maar over het algemeen zou ik er weinig tot geen problemen mee hebben. Als ze geen sex voor het huwelijk wilt, dan is dat haar keuze, daar zou ik dan ook absoluut niet tegenin gaan. Als het heel belangrijk is voor haar om in de kerk te trouwen, dan zou ik daar ook echt in toestemmen, niet omdat ik bang zou zijn haar kwijt te raken. Maar omdat ik dan al zover ben dat toch al 'van haar houden zal', en haar dromen (Bijvoorbeeld: 'Trouwen in de kerk') echt niet van haar af wil nemen.

Overigens zou ik mijzelf ook verdiepen in haar geloof, nu zal ik dan niet zo gauw De Bijbel lezen, maar het is altijd leuk om er over mee te kunnen praten, en wat er vanaf weet. Zodat je niet ineens niets weet te zeggen wanneer ze het heeft over de kunden van Mozes ofzo. En haar laten vertellen over de bijbel als ze dat fijn vindt, dan zou ik er ook met plezier naar luisteren.

[de abt van sion]

moenbase schreef:

1) wanneer ze het heeft over de kunden van Mozes ofzo.
2) En haar laten vertellen over de bijbel als ze dat fijn vindt, dan zou ik er ook met plezier naar luisteren.

1) Over de wat???
2) Niet liegen!

[moenbase]

de abt van sion schreef:
1) Over de wat???
2) Niet liegen!

1) Ja weet ik veel Ik noem maar wat, 'k heb de bijbel niet (helemaal) gelezen.

2) Dat doe ik ook niet.


3) En wat jij dan meneer de Abt... Zou jij een relatie aan kunnen gaan met iemand die niet gelovig is (ervan uitgaande dat jij het wel bent...)?

[~Third Day~]

Ik zou het heel moeilijk vinden als mijn vriend niet gelooft (ik geloof namelijk wel, ben christelijk, niet zo streng btw, maar kga zowat wel elke zondag naar de protestantse kerk). Ik zou al helemaal geen relatie beginnen met iemand die een ander geloof heeft. Je krijgt best snel problemen over "seks voor het huwelijk", trouwen in de kerk en later het opvoeden van de kinderen.

[anansi_de_spin]

aloha mensen
nou ik ben wel gelovig opgevoed en nog steeds ga ik wel eens naar de kerk maar alleen als ik dat zelf wil. Ik heb 8 maanden verkering gehad met een jongen die absoluut niet geloofde en daar had ik op zich helemaal geen problemen mee. We hadden al erg snel seks en daar heb ik helemaal geen spijt an gehad, hij was het gewoon voor mij!
toch dacht ik af en toe wel, mischien is het makkelijker als je vriend wel gelooft omdat hij (maar dat is hij persoonlijk) vaak wel dingen zei of vloekte ofzo waarvan ik dacht dat is neit echt nodig of zeg wat anders...
verder ging alles goed, hij bad nooit mee aan tafel maar dat respecteerden wij en hij respecteerde dat wij het wel deden. Ik zou nooit geen relatie beginnen omdat die gene niet gelooft, denk ik.

xx
margreet

[mar87]

Ik denk dat je toch het beste óf allebei gelovig moet zijn óf niet, als de 1 niet gelovig is en de ander wel, dan loopt het vaak toch fout. Want dan wil de 1 dingen die de ander niet wil...... en je kunt mekaar ook niet gaan dwingen om gelovig te worden of om er van af te stappen, dat is toch iets wat je zelf uit moet maken denk ik.
Mijn vriend en ik zijn allebei gelovig.

[Kleine Tulp]

nou je bent zo opgevoed dus het lijtk me erg raar als je ineens je levensstijl moet veranderen voor iemand.

[DEChengst]

martijn1985 schreef:
1)Heb jij de behoefte om over je atheïst-zijn te praten? Lijkt mij vergelijkbaar.

Natuurlijk niet. Over atheisme valt vrijweinig te vertellen.

2) Ik heb het niet over mensen iets afleren, ik zeg dat als jouw vriendin weet dat jij het geen prettig onderwerp vindt, dat ze er niet over begint.

Nou mijn vader weet dondersgoed dat ik me er aan erger, maar toch blijft hij doorkletsen. Dus wie garandeerd mij dan dat mijn vriendin niet precies hetzelfde zou zijn.

3) Wie had het over kinderen krijgen? T ging dr over of een relatie al dan niet zou kunnen.

Kinderen worden al gauw een onderdeel binnen relatie. Dingen als zullen we kinderen nemen ? Hoe zie jij de opvoeding van de kinderen etc.

Ik kan best met je eens zijn dat het moeilijk is, want zoals je zegt: de denkbeelden liggen ver uit elkaar. Maar ik vind het erg ver gaan om het van te voren al af te wijzen.

Ik geloof gewoon niet dat zo'n relatie gaat werken op den duur, dus begin ik er bij voorbaat al niet aan. Better safe than sorry.

[japie]

mar87 schreef:
Ik denk dat je toch het beste óf allebei gelovig moet zijn óf niet, als de 1 niet gelovig is en de ander wel, dan loopt het vaak toch fout. Want dan wil de 1 dingen die de ander niet wil...... en je kunt mekaar ook niet gaan dwingen om gelovig te worden of om er van af te stappen, dat is toch iets wat je zelf uit moet maken denk ik.
Mijn vriend en ik zijn allebei gelovig.

Wat is dat voor een ongelooflijke onzin. Als je allebei wel of niet gelovig bent en jij wilt kinderen en je vriend niet, dan heb je toch ook een probleem. Jij kan je vriend niet dwingen om kinderen te willen; doe je dat wel, dan heb je een groot probleem, of je gelovig bent of niet.

Als je allebei een open en respecterende houding naar elkaar toe hebt, dan kan het prima gaan als de een wel en de ander niet gelooft.

[lieve]

Ik zou het niet doen! Hoe zeer ik ook verliefd ben, als ik niet gelovig ben ... en ik zou me moeten 'bekeren' zou ik het aanzien als mezelf 'veranderen' voor hem! En dan doe ik niet voor een persoon!
Zelfs niet als ik die aanzie als DE liefde van m'n leven! Echt niet!

[sas_andrea]

ik kan die persoon nog zooo verschrikkelijk leuk vinden, maar ik ga niet gelovig voor m worden. Want dat ben je, of ben je niet. Zo ben je opgevoed of niet, dat kan je er niet zomaar ff instampen allemaal. Nee, dan gaat t uiteindelijk toch wel weer fout omdat jij er dan in feite toch niet in gelooft.

En ja, ikzelf zou t niet zo heel erg fijn vinden wanneer mn vriend zwaar gelovig is (ik ben dat nl absoluut niet). dan bots ik toch veel met m op n gegeven moment... dus jah....

[jbtq]

Ik wilde nog even reageren. Welke personen gaan op deze leeftijd al nadenken over het opvoeden van kinderen??? Het kan aan mijn liggen hoor, maar ik was zeker nog niet van plan vader of wat dan ook te worden. En wat dan nog. Waar zit er een probleem van de opvoeding dan in? omdat iemand die chr is in God gelooft en de andere niet, en eigelijk moet je beide geloven om het kind goed op te voedden?? Het kan erg aan mijn liggen hoor, maar dat gebeurd vanzelf. Je kan van te voren niet zeggen ik ga een kind zo opvoeden of zo. Dat gaat niet. het gebeurd zoals het gebeurd. Want een kind van een chr gezin [ beide gelovig] kan uit zich zelf beslissen dat hij niets met de kerk te maken wil hebben. En dat gebeurd vaak hoor. Vooral ouders die hun kinderen puchen. Oke het kind zal dan wel in de war raken van het feit dat de vader [bv] niet gelooft en de moeder wel, maar je kan toch afspreken met elkaar hoe je dat aanpakt. Als ik met iemand krijgt die gelovig is heb ik er weinig problemen mee dat het kind chr word opgevoed. Oke er zijn wel dingen die ik anders wil, maar in grote lijnen heb ik er geen problemen mee en ook het feit dat ik af en toe mee moet doen zou geen probleem zijn. Ik denk dat veel niet chr dat hebben. tevens denk ik ook dat het juist goed is voor een kind omdat hij dan twee dingen hoort over het onstaan van alles. Kijk ik snap best wel dat je een kind van 3 jaar niet alle twee de verhalen kan vertellen, maar je kan best 2 dingen vertellen als hij/zij 15 of ouder is. En waarom zou je niet het beste van de twee werelden nemen?/ Het is namelijk niet zo dat een chr opvoeding gelijk het beste is. Die andere ook niet.

Dus het argumenten van opvoeden van kinderen is onzin. Daarbij komt ook nog dat wanneer je een niet chr iemand ziet je en krijgt er iets mee dat je in jezelf al een beetje rekening houd of het wel of niet kan. Kijk iemand die chr is zal nooit en te nimmer iets nemen met iemand die satan aanbid. tevens zullen Chr meiden en ook jongens niet zo snel nemen met iemand die ruig of wat dan ook is. Daar worden ze gewoonweg niet zomaar verliefd op. tevens vind ik het wel een heel harde scheiding van wel of niet geloven. Er zijn genoeg mensen die niet geloven, maar wel net zo netjes zijn als een chr iemand en die ook belangstelling hebben voor het geloof, maar zich op feiten baseren en niet op een boek, en dat kan eigelijk niet fout zijn. of wel??

Ik vind dat wanneer je veel om elkaar geeft je best met zijn tweeen door een deur kan. Weet wel zeker. God wil ook dat je gelukkig bent [ neem ik aan hoor], en als dat met iemand die niet gelovig is dat ook goed [ denk ik] Tevens waarom zou je je hele leven verspillen bij iemand te blijven die wel chr is, maar niet degene is waarvan je werkelijk droomt?? Of welke nacht droomt. oke er zijn welk problemen, maar wanneer je beide voor elkaars geloof openstaat en ook beide elkaars geloof respecteerd en ook veel praat met elkaar moet het echt kunnen.

[Nighttime Bird]

Tha White Eagle schreef:
Nou wil ik dus wel es van jullie weten. Als je vriend(in) heel gelovig is. (Christelijk ofzo bedoel ik dan he) en jij eigenlijk niet..... Zou je dat een minpunt vinden?

Ik zou er absoluut geen probleem van maken. Helaas maken veel mensen wel problemen van dit soort dingen terwijl dat nergens voor nodig is, in een relatie moet je verschillen in dingen als bijvoorbeeld geloof van elkaar kunnen accepteren vind ik.

Tha White Eagle schreef:

Iets veel ergers is dit. Je vind iemand leuk en hij/zij jou enz..... Maar hij/zij zegt dan dat je je geloof, (of gelovig moet worden) moet veranderen om verkering met haar/hem te hebben. Wat doe je dan? Je vind hem/haar de persoon van je dromen.

Haar ervan proberen te overtuigen dat geloofsverschillen geen probleem hoeft te kunnen zijn. Ze moet van me kunnen houden zoals ik ben.

[Brigitte]

Ik zal zelf verder ook ff reageren,
Ik geloof dus wel en mn vriend ook wel, maar ik ben opgevoed met naar de kerk gaan en mijn vriend helemaal niet.
Nu willen mijn ouders dus wel af en toe dat wanneer we bij mij slapen we dan meegaan naar de kerk.
Gelukkig vindt hij het geen probleem, ik vind het helemaal geen probleem dat we bij hem niet naar de kerk gaan want ik slaap ook liever uit

Bedankt voor de info ********.
Ik vond t gewoon nogal krom om te zeggen dat iedereen die gelooft niet van pentagrammen houdt.

[Gothic]

Brigitte schreef:
Bedankt voor de info ********.
Ik vond t gewoon nogal krom om te zeggen dat iedereen die gelooft niet van pentagrammen houdt.

Ik bedoelde ook niet letterlijk 'alle gelovigen'...

Ik heb het tot nu toe alleen maar meegemaakt, misschien dat ik daarom alle gelovigen zei. Ik weet dat sommige gelovigen wel ruimdenkend zijn, alleen ben ik er nog nooit een tegen gekomen. Meestal zijn het oudere mensen die commentaar hebben, zoals b.v. een ex leraar van mij die mij zei dat het gevaarlijk was en mij vroeg of ik wel wist dat het een heksenteken was en dat ik er zo middenin zou zitten enz. Ik zei het omdat ik alleen maar slechte ervaringen ermee heb, de dag moet nog komen dat dat soort mensen het respecteren, mij normaal aan kijken en mij niet veroordelen erop...

[tacidvs]

******** schreef:
Het heeft dus in feite helemaal niks te maken met de duivel of iets dergelijks

Het gaat om de huidige betekenis, dus die gegeven wordt door de meerderheid. Daar de meerderheid niet bijster slim is... ~la~ Daar gáán we dan weer...