Ook problemen op het werk?

[Loezzel]

Ik moet het ff van me afschrijven, want het was gisteren verschrikkelijk op het werk.
Ik werk in een leuke kroeg. Mijn baas, Paul, had gister communiefeest van zijn dochtertje. Hij is gescheiden en had naar mijn weten alleen 's morgens en 's middags feest. Ik zou samen met Claire, mijn collega werken.
Het was ontzettend druk en we konden het net aan met zn tweeën. Claire was beloofd om om 22.00 uur naar huis te gaan, omdat zij de volgende dag weer naar school moest.
Maar om 22.00 uur was het nog steeds druk. Ik belde Paul op wat te doen. Claire mocht ook niet langer blijven van dr ouders, omdat school gewoon belangrijker is dan een bijbaantje. Bjorn, mijn vriend en tevens collega, zat wel op het terras, maar hij had behoorlijk wat op en ik wist niet of hij mocht werken. Normaal gesproken mogen wij niet met alcohol op achter de bar staan.
Paul had totaal geen begrip voor de situatie. Hij was teleurgesteld in ons alle drie: in Claire, omdat ze niet wilde blijven (ze mocht niet eens!!), in Bjorn, omdat hij niet wilde werken (ik vroeg hem of het mocht, hij had al wat op, hij wilde wel helpen, maar Paul gaf er geen antwoord op!!) en in mij omdat ik het niet fatsoenlijk kon oplossen (waarom belde ik anders voor raad?).
Paul bleef heel lang stil en Claire liep maar te werken. Dus ik zei dat we het zelf wel oplosten en hing op. Claire bleef langer, met kans op ontzettende ruzie thuis, Bjorn kwam helpen als het niet langer ging. Opgelost, wel stessen... maarjah. Paul gaf alle verantwoordelijkheid aan mij, terwijl het niet eens mijn kroeg is! Ik wist ook niet hoe we het anders moesten doen.
Maar ineens kwamen Paul en Ilse, zijn vriendin en onze collega, binnenlopen. Paul keek me niet aan toen hij zei: "Ga maar naar huis". Ik dacht dat hij een grapje maakte, maar hij meende het. Ook Claire en Bjorn konden naar huis. Ik barstte in huilen uit. De druk was te groot. We hadden het al zelf opgelost en nu kon ik ineens oprotten.
Ik ben een meisje van 18, die kroeg is toch niet van mij? Als ik met een probleem zit, is hij toch als het ware verplicht mij te helpen? Al is het alleen maar raad geven. Maar het eerste wat hij zei: "Verwacht je nou van mij dat ik in de taxi spring en dat ik je kom helpen?" Ik had echt zo iets van: "Pardon, het is jouw zaak, ik probeer het alleen maar goed te doen! Het lukt niet en nu vraag ik je om raad en dan durf je boos te worden omdat ik die verantwoordelijkheid niet aankan!"
Ben ik nou dom of kan dit gewoon niet? Morgenavond hebben we werkoverleg. Dankzij mijn vader, die heeft meteen opgebeld toen ik zo hysterisch thuiskwam, al bleef hij er wel rustig onder...
Ben benieuwd, dit is toch niet normaal?

(sorry voor het lange verhaal)

[iamcj]

Dit is niet normaal en je hebt helemaal gelijk in je reactie.

Maar wat heel vaak het geval is, mensen begrijpen elkaar verkeerd en raken geirriteerd.

Misschien had hij zoiets van je gaat mij toch niet vragen op het feest van mijn dochtertje om te komen helpen in de zaak.

Jij wilde dat helemaal niet.

Ik zou, als je dat kan morgen je verhaal doen en om zijn verhaal vragen. Als je dat moeilijk vind, wil je vader vast wel mee.

Als dit niet de eerste keer was, zou ik er over denken om een ander baantje te zoeken.

Is dit voor het eerst en is hij anders nooit zo, zullen er vast andere dingen hebben meegespeelt en komen jullie er morgen wel uit. Komen jullie dat niet, dan zou ik er serieus over denken om te zeggen, tot ziens hier heb ik geen zin in.

[Loezzel]

Gelukkig is hij nooit zo. Hij is altijd vrolijk en opgewekt en heeft het beste met ons voor. Daarom kwam het misschien ook dubbel zo hard aan gisteravond.
Ik heb dit hele verhaal ook in mijn dagboek geschreven. Ik zat er aan te denken om het morgen voor te lezen, zodat ik niets vergeet. Maar ik weet niet of ik dat kan en durf. Misschien moet ik wel meteen weer huilen als ik Paul zie...
Ik denk ook dat hij te snel gehandeld heeft en me verkeerd begreep.

Misschien ziet hij het zo: ik ben altijd aardig en probeer altijd van alles voor jullie te regelen, mag ik dan ook een avondje vrij zijn?

Maar jij hebt natuurlijk helemaal gelijk, het is zijn verantwoordelijkheid om het allemaal te regelen en te zorgen dat je een perfect rooster is. Verder heeft ieder van jullie nog 'meer' gedaan en is hem tegemoet gekomen.

Als dit nog een keer gebeurd of als bijvoorbeeld nog een lullige opmerking van zijn kant komt tijdens dat werkoverleg kan je het beste overwegen om een andere bijbaan te zoeken.

Probeer hem dit duidelijk te maken:

Ik had echt zo iets van: "Pardon, het is jouw zaak, ik probeer het alleen maar goed te doen! Het lukt niet en nu vraag ik je om raad en dan durf je boos te worden omdat ik die verantwoordelijkheid niet aankan!"

[Sithan]

Ik geef je volkomen gelijk in je reactie...

Maar heb een vraagje...

Is t normaal die avond van de week altijd druk? of was t volkomen onverwacht?

Want ik denk inderdaad dat het er bij verkeerd is ingeschoten omdat hij een feestje had en even niet aan zijn zaak wilde denken, alleen heeft hij daarbij niet nagedacht over wie de verantwoordelijkheid droeg en ook blijkbaar niet over of hij nog zou komen...

Alleen waar ik werk, ben je altijd met zn tweeen, maar als ik in jou geval was geweest had ik m waarschijnlijk smiddags al gebeld over hoe dat savonds zou gaan als ik in mijn eentje moest staan en of ie daar wel aangedacht had of ik had een andere collega opgebeld, want ik neem aan dat er toch wel meer mensen in dat cafe op de loonlijst staan?

[Loezzel]

Het was onverwacht druk. Het was redelijk koud en ik had al extra de verwarming in de parasols niet aangezet, maar de mensen bleven maar het terras op stromen. En toen kwamen ze ook nog binnen zitten....

Maar mijn baas ziet nu de ernst van de zaak in. We hebben vanavond een gesprek met onze ouders erbij! Ik hoorde dat hij ontzettend baalde. Mijn vriend werkt dus ook in de zaak, en mijn baas is zijn peetoom en de beste vriend van zijn ouders. Dus als hij ons zo iets aandoet, zit hij dubbel in de problemen.
Dus het zal zeker een te snelle reactie van hem geweest zijn.

Mijn woede is intussen een beetje gezakt, al ben ik nog steeds boos. Vrijdag beginnen mijn examens en ik kan me totaal niet concentreren. Het gedoe van zondagavond blijft maar door mn hoofd spoken...

Iig bedankt voor jullie lieve reacties en ik hou jullie op de hoogte!

[Loezzel]

Ik heb gisteren dus een gesprek gehad met de ouders erbij. Alles is god zij dank goed afgelopen.
Ik was super zenuwachtig toen ik erheen ging en mijn baas begon meteen grapjes te maken over dat mijn gezicht op onweer stond. Hij voelde zich dus ook ongemakkelijk.
We hebben er heel goed over gepraat en hij vroeg me mijn kant van het verhaal te vertellen. Dat heb ik gedaan, en het ging gewoon niet, ik moest weer huilen. Het zat me echt hoog. Toen zag ik ook wel aan het gezicht van mijn baas dat hij het er moeilijk mee had dat ik het allemaal zo erg vond.
Maar nu is gelukkig alles uitgepraat en hebben we gisteren opp het eind zelfs als vanouds gezellig een pilsje gepakt en gezellig gepraat.
Ik zal vrijdag met een goed gevoel kunnen gaan werken en nu kan ik ook met een gerust hart mijn examens ingaan...

Loezzel schreef op 14-05-2003 @ 16:28:
Ik heb gisteren dus een gesprek gehad met de ouders erbij. Alles is god zij dank goed afgelopen.
Ik was super zenuwachtig toen ik erheen ging en mijn baas begon meteen grapjes te maken over dat mijn gezicht op onweer stond. Hij voelde zich dus ook ongemakkelijk.
We hebben er heel goed over gepraat en hij vroeg me mijn kant van het verhaal te vertellen. Dat heb ik gedaan, en het ging gewoon niet, ik moest weer huilen. Het zat me echt hoog. Toen zag ik ook wel aan het gezicht van mijn baas dat hij het er moeilijk mee had dat ik het allemaal zo erg vond.
Maar nu is gelukkig alles uitgepraat en hebben we gisteren opp het eind zelfs als vanouds gezellig een pilsje gepakt en gezellig gepraat.
Ik zal vrijdag met een goed gevoel kunnen gaan werken en nu kan ik ook met een gerust hart mijn examens ingaan...

[Sithan]

Loezzel schreef op 14-05-2003 @ 16:28:
Ik heb gisteren dus een gesprek gehad met de ouders erbij. Alles is god zij dank goed afgelopen.
Ik was super zenuwachtig toen ik erheen ging en mijn baas begon meteen grapjes te maken over dat mijn gezicht op onweer stond. Hij voelde zich dus ook ongemakkelijk.
We hebben er heel goed over gepraat en hij vroeg me mijn kant van het verhaal te vertellen. Dat heb ik gedaan, en het ging gewoon niet, ik moest weer huilen. Het zat me echt hoog. Toen zag ik ook wel aan het gezicht van mijn baas dat hij het er moeilijk mee had dat ik het allemaal zo erg vond.
Maar nu is gelukkig alles uitgepraat en hebben we gisteren opp het eind zelfs als vanouds gezellig een pilsje gepakt en gezellig gepraat.
Ik zal vrijdag met een goed gevoel kunnen gaan werken en nu kan ik ook met een gerust hart mijn examens ingaan...

Eind goed al goed...

[iamcj]

En ze leefde nog lang en gelukkig...

iamcj schreef op 15-05-2003 @ 20:37:
En ze leefde nog lang en gelukkig...

ff geheel offtopic, is die kat van Leonoor, of van jou, of van internet?