Wat is er met mij?

[Gigi1000]

Hoi,
Ik heb een probleem wat ik nogal moeilijk kan uitleggen maar ik zal het proberen. Mensen begrijpen mij nooit naar mijn idee. Dus waarschijnlijk zullen jullie dit verhaal ook niet begrijpen maar goed.

Ik heb het gevoel alsof ik meer weet dan anderen. Ik ben eigenlijk bijna altijd ongelukkig en verdrietig en mensen zeggen dan tegen me dat ik met iemand moet praten enzo en dingen moet gaan doen om me af te reageren en alle andere dingen die er dan worden gezegd. Maar er wordt me nooit iets nieuws verteld, al deze dingen helpen toch niet. En het maakt ook niet uit of ik met iemand ga praten want die mensen kunnen mij niet helpen. Ze begrijpen me niet en ze vertellen me niks wat ik niet al weet. Ik heb gewoon het gevoel alsof ik zoveel meer weet dan andere mensen en ik voel me altijd zo anders en niet begrepen. Ik ben ook veel gevoeliger dan andere mensen, en ik heb het idee dat andere mensen dat gewoon niet zijn omdat ze niet zoveel nadenken over hoe de dingen echt zijn, maar omdat ze 'gewoon maar leven'. Mensen doen alsof ik zo raar ben heb ik het idee maar misschien zijn zij dat toch juist wel?
Ik voel me gewoon altijd zo alleen en ik heb het idee alsof er iets fout aan mij is. Ik wil gewoon zo graag iemand zijn die mensen speciaal vinden en van kunnen houden, maar niemand denkt dit van mij en niemand houdt van mij ( ja m'n ouders maar dat bedoel ik niet). Ik wil zo graag dat mensen mij zien.. de echte ik wie ik ben. Ik doe zo m'n best om mensen dat te laten zien, maar het komt op een hele andere manier naar buiten en mensen zien juist weer iets heel anders, iemand die ik helemaal niet ben.

Nouja ik stop maar ik kan nog wel een 100x zolang verhaal maken maar daar heeft niemand zin in lijkt mij..

Ik hoop dat er mensen zijn die dit ook hebben..

[Kairi41]

Hey,

ja, ik begrijp wat je bedoelt. Ik voel me zelf ook rot en niet begrepen en dat komt denk ik omdat ik verlegen ben en faalangst heb.. Ik denk ook wel na over de dood enzo.. Niet dat ik dood wil ,maar ik vind het leven kut, maar ik wil ook weer niet dood.. Zo meteen een verdere reactie van mij want iki meot nu eten.. Tot zo

Je zegt dat al die dingen niet helpen, heb je ze allemaal al eens geprobeerd? (En mbt praten: dat werkt ook alleen als je het echt wilt en als je de goede persoon 'te pakken' hebt ed.)

Ik denk dat het wel mee valt met dat anders zijn. De meeste mensen geven zich niet volledig prijs en zijn vaak gevoeliger, denken dieper na ed dan ze laten merken ed. Er zijn, denk ik, maar weinig mensen die echt altijd 'gewoon maar leven'. Of misschien ken ik toevallig de goede mensen, zou ook kunnen.

Mbt het houden van en speciaal vinden: mensen spreken dat vaak niet uit of laten dat niet echt merken...maar ik denk dat er naast je ouders echt wel mensen zijn die zo over jou denken.

Ik herken je verhaal wel, heb lange tijd ook zo gedacht, maar ben er nu achter dat het best meevalt (iig grote delen).

[Kairi41]

Hier ben ik weer Ik heb ook een beetje het gevoel eenzaam te zijn (kijk mijn andere topic) Ik begrijp denk ik wel wat je bedoelt.. Als je er weer bent zouden we misschien kunnen verder praten want ik weet niet zo goed wat ik nou moet zeggen.. Ik ben niet zo goed in oplossingen bedenken..

[Freestyler*]

dat idee heb ik ook
dat niemand mij iets nieuws kan vertellen
Ik weet wel dat ik bepaalde problemen heb. Ik weet ook wel hoe het zou moeten zijn en ik ken de tips. Maar weten is geen kunnen. En ik ben veel te eigenwijs om iets van iemand aan te nemen.

maar ik heb daarentegen niet het idee dat ik dieper nadenk dan anderen ofzo. luister maar eens naar zelfrespect van ossdorp posse

en dat speciaal zijn en houden van
ja
herkenbaar
eigenlijk is dat wat me elke dag het meeste pijn doet
maar wat kan je daar aan doen? minder hard proberen?

[Pinksterhaas]

Het is bijna arrogant om te zeggen dat niemand je begrijpt, waarom zou jij zo anders zijn dan de rest? Waarom zou niemand je iets nieuws kunnen vertellen, dat lijkt me stug. Ik denk dat iedereen graag anders wil zijn, waar op zich ook niets mis mee is. En daar hoort natuurlijk ook bij dat je graag zou willen dat mensen je speciaal vinden, of van je houden. Dat is de normaalste zaak van de wereld.

Maar goed, misschien begrijp ik er niets van. Sterkte er mee.

[willypirate]

Gigi1000 , hoe oud ben je?

[Gigi1000]

waarom?

[Freestyler*]

het is ook deels arrogantie
maar maakt dat het anders?

en nu voel ik mij ook aangevallen door de leeftijdsvraag

[Gigi1000]

o nou ik ben eruit ik ben gewoon arrogant.. dat zal het zijn dankje mensen!

[Bloedpropje]

Had je nou echt gedacht dat iemand hier je iets zou kunnen vertellen wat je niet zelf al had bedacht?

[Kairi41]

Ik vind je niet arrogant.. Ik begrijp je denk ik wel

[Yerli]

Ik begrijp je ook.

Ik ben ook veel gevoeliger dan andere mensen, en ik heb het idee dat andere mensen dat gewoon niet zijn omdat ze niet zoveel nadenken over hoe de dingen echt zijn, maar omdat ze 'gewoon maar leven'.

Wat bedoel je precies met gevoeliger?

En de laatste tijd heb ik wel gemerkt dat andere mensen niet gewoon leven maar ook veel nadenken en zo, de meeste dan

Ik heb het gevoel alsof ik meer weet dan anderen.

Wat weet je meer dan?



Laat ik het zo zeggen, dit heb ik ook

Gigi1000 schreef op 07-04-2005 @ 08:07 :
o nou ik ben eruit ik ben gewoon arrogant.. dat zal het zijn dankje mensen!

Je moet niet zo reageren. Het is duidelijk dat ook hier weer mensen zijn die je niet begrijpen. Laat ze lekker en zoek verder. Dit kost alleen maar onnodig energie.

Ik vind mezelf ook heel speciaal maar mensen willen dat niet zien. Vooral omdat ik verlegen ben. De eerste indruk over mij is dus vaak: ow ze heeft niet veel te bieden (...en ze zal niet al te intelligent zijn). Mensen doen dan vaak niet een tweede keer moeite om je intelligentie wel te zien of iets anders dat je wél te bieden hebt. Zelf word ik met de dag afstandelijker: wil je het niet zien, dan rot je maar op, maar ik heb zeker wel wat te bieden. En vervolgens vraag ik me af wat ik met mensen kan, die zo op de eerste indruk afgaan en geen verdere moeite willen doen.

Als jij denkt dat je veel meer te bieden hebt dan mensen denken, moet je blijven zoeken naar mensen. Dit hoeft zeker niet in de hulpverlening te zijn (hier heb ik ook niet het goede gevonden). Het kunnen mensen zijn in je omgeving, die opeens veranderen. Misschien wel als je maar 1 glimp van jezelf laat zien.

Het is zowel je eigen houding/uitstraling als die van anderen. Ok, mensen kijken niet goed en doen weinig moeite als ze denken dat ze er niets voor krijgen. Maar bijv. mijn afstandelijke houding en misschien de jouwe ook, zorgt er ook voor dat je mensen op afstand houdt.

En oja, spreekt dit je aan, dan mag je altijd PMen hoor

[Dragon_Fly]

Ik heb dit ook vaak.. Vroeger ging ik heel vaak met jongens om, omdat die gewoon veel makkelijker in omgang zijn en gewoon niet roddelen enzo.. Ze nemen je zoals je bent.. Alleen het laatste jaar zijn de jongens zó veranderd.. Als er thuis iets niet goed gaat (en dat is nogal eens het geval) word ik nogal stil en 'prikkelbaar' en dan ben ik gelijk chagrijnig en ongesteld volgens de jongens.. Zó achterlijk !! Niet te geloven.. En de meisjes kan k al helemaal niet mee overweg, want die roddelen over alles en iedereen en praten meestal alleen maar over de vraag welke schoenen ze nou eigenlijk bij hun zomerjurkje aan moeten doen (very interessant).. Ja, ik denk daar zelf ook heus wel over na, ik ben ten slotte een meisje en hou ook van shoppen enzo, alleen dat overdreven gedoe hou ik niet van.. Wat doe ik dan fout..? Begrijpen zij mij niet..?

En aan Gigi1000: Praten zou kunnen helpen, maar ik kan begrijpen dat je dat niet wil (doe ik ook nooit, helpt geen hol bij mij).. Probeer idd je open te stellen aan iemand die je denkt dat je wel kan vertrouwen.. Ik was eerst ook heel gesloten.. Geen mens die ooit wat uit mij kreeg.. Maar op één op andere manier ben ik het afgelopen jaar meer gaan praten.. En als je niet kan praten, schrijf je het gewoon op Begin een dagboek.. Elke keer als je je eenzaam voelt of klote ofzo, schrijf je gewoon op wat je dwarszit.. Misschien lucht het op ofzo..

[Kairi41]

ik ga ook liever met jongens om soms. Vroeger ging ik ook zowat alleen met jongens om. Zij zeuren idd niet zoveel en ik vind het heel gezellig om met jongens om te gaan. Meisjes zeuren snel ergens over(niet dat ik dat niet doe ofzo hoor) Jongens zeggen (vaak) eerlijk hun mening en draaien er niet omheen enzo..

[Dragon_Fly]

Kairi41 schreef op 07-04-2005 @ 17:20 :
ik ga ook liever met jongens om soms. Vroeger ging ik ook zowat alleen met jongens om. Zij zeuren idd niet zoveel en ik vind het heel gezellig om met jongens om te gaan. Meisjes zeuren snel ergens over(niet dat ik dat niet doe ofzo hoor) Jongens zeggen (vaak) eerlijk hun mening en draaien er niet omheen enzo..

Precies !! Maar als ze ouder worden, gaan ze je zien als echt een MEISJE ipv een vriendin..

[Kairi41]

ja, nou ga ik bijna niet meer met jongens om.. Alleen met vrienden van mn broer : vin ik zonde

[Dragon_Fly]

Tsja.. tis idd jammer.. maar tis niet anders.. helaas

[Freestyler*]

Gigi1000 schreef op 07-04-2005 @ 08:07 :
o nou ik ben eruit ik ben gewoon arrogant.. dat zal het zijn dankje mensen!

als je vindt dat jij meer weet dan anderen
mee nadenkt dan anderen
meer voelt dan anderen
meer ziet dan anderen

vind ik dat wel redelijk arrogant jah
ook al is dat niet de oorzaak van de gedachten

bugge schreef op 07-04-2005 @ 15:32 :
Je moet niet zo reageren. Het is duidelijk dat ook hier weer mensen zijn die je niet begrijpen. Laat ze lekker en zoek verder. Dit kost alleen maar onnodig energie.

Overal zul je mensen tegen komen die je niet begrijpen, dat lijkt me niet zo vreemd. Ik denk alleen dat soms juist de mensen die je niet begrijpen best zinnige dingen kunnen zeggen.

Ieder mens is speciaal, ieder mens is anders, ieder mens heeft wat te bieden, enz., dat is niet iets wat maar één of twee procent van de mensen heeft.

En het heeft voor een deel idd ook erg te maken met je eigen houding ed. Als je iemand wilt vinden die 'bij je past', dan zul je daar (soms veel) moeite voor moeten doen, ze komen echt niet zomaar langs en dat ze zich volledig bloot geven ed.

En btw (leren) omgaan met mensen die je niet begrijpen is ook belangrijk.

[Gigi1000]

Het probleem is ook niet dat ik niet met die mensen kan omgaan...

[noewkie]

mischien si het een idee om eens te stoppen met al dat nadenken wat je zegt te doen. Mischien moet je ook eens gwoon gaan leven. Iedereen eheft welleens het gevoel niet begrepen te worden ik heb dit ook een tijd gehad. Ik had het gevoel dat mensen mij zagen als een dom naief kind terwijl ik dit naar mijn idee totaal niet was. Ik ben toen naar deze personen toe gestapt en heb laten merken dat ik totaal niet over me heen liet lopen.

Een voorbeeld. Ik werk al 2 jaar in een bejaardetehuis als weekend baantje. Omdat ik sinds januari ook 5 dagen in de week stage loop werd het me te veel ik ben toen gaan vragen of ik doordeweeks kon werken gedurende mijn stage dit kon en dat heeft toen een maand geduurt. Na die maand zijn ze me hele weekenden in gaan roosteren. Hier was ik het niet mee eens. Ik werd op dat moment echt behandelt als een klein dom kind die niet weet waar ze het over heeft en gwoon amar wat uit der nek kletst terwijl ikheel goed wist wat ik wild een dat ik daar recht op had. Dit gebeurde in een tijd dat ik op school ook behandelt werd als een klein kind en door de ouders van mn vriend en door mijn eigen familie (ooms tantes nichtjes en neefjes.)

Gelukkig heb ik me er over heen kunnen zetten. En als jij zo slim bent als je schrijft dat je bent denk ik dat jij ook wel instaat bent om je erover heen te zetten en gwoon verder te gaan met je leven.

Op deze manier maak je van een normale puber situatie een groot probleem en das zonde van je tijd.

Gigi1000 schreef op 08-04-2005 @ 09:29 :
Het probleem is ook niet dat ik niet met die mensen kan omgaan...

Als ik je posts lees, dan vind ik het lijken als of je dat nog heel lastig vindt en/of niet kunt. Een reactie als "o nou ik ben eruit ik ben gewoon arrogant.. dat zal het zijn dankje mensen!" vind ik iig niet getuigen van daar wel mee om kunnen gaan...maar goed, daar kunnen de meningen over verschillen.

[Bonevouwer]

Ben maatn, student psychologie. Niet dat ik expert ben daardoor. Maar uit eigen ervaring lijkt het me gewoon puberteit. Das kut maar gaat over, je voelt je vanzelf geaccepteerd enzo...

[Tinkiebell]

alsof ik mijn eigen woorden lees..

weet verder eigenlijk ook niet wat ik er mee moet..sorry,

[Daboman]

k denk dat je teveel nadenkt. Je vergeet eigenlijk echt te leven. Zelf heb ik het ook. Voel me ook redelijk eenzaam. Maar ik ben een tijdlang geconfronteerd met ECHTE eenzaamheid. Toch voel ik me nog steeds wel eens eenzaam en niet begrepen. Maar toch probeer ik iedereen te waarderen om zijn/haar inzet toch met mij om te willen gaan. Wanneer je dat gaat doen zul je ook iets positiefs gaan uitstralen en veel meer van dag tot dag kunnen leven. Doe ik nu ook en het bevalt prima. Zoals iemand voor me al zei, ws is het een fase waar je doorheen moet, ook wel puberteit genaamd.

Het lijkt misschien alsof mensen oppervlakkig zijn, maar dat zijn ze meestal niet. Wanneer je door de oppervlakkigheid heenbreekt blijkt bijna iedereen hetzelfde te hebben. Kaart gewoon eens een wat dieper onderwerp aan. Dan zul je het vanzelf ontdekken. Zo was ik op zoek naar iemand die net als ik uit een heel negatieve spiraal was opgesprongen. En toen bleek dat ik zo'n iemand al kende voordat ik uberhaupt in die spiraal terechtkwam.

Mijn advies: probeer toch te luisteren naar wat mensen te zeggen hebben. Het lijkt oppervlakkig, maar het werkt echt. Heb het zelf ondervonden. Als je het niet wilt proberen schiet t ook niet op.