Advertentie | |
|
12-07-2003, 14:08 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Voor een vriendschap maakt het mij natuurlijk niet uit. Een vriendschap draait immers alleen om het karakter van die persoon. Het uiterlijk maakt niets uit, omdat je toch geen verdere gevoelens voor die persoon hebt. Ik zou hartstikke goed bevriend kunnen zijn met iemand die een lichamelijke handicap heeft, dat staat buiten twijfel. Maar, voor een liefdesrelatie telt voor mij het uiterlijk net zo zwaar als het innerlijk. Daarom stel ik daar die zwaardere eis. Wouter |
12-07-2003, 14:18 | ||
Citaat:
Ik ben blij dat jij er niet zo over denkt. Ik apprecieer je eerlijkheid trouwens. Groetjes Magicflower
__________________
soms moet je je ogen sluiten om dingen te kunnen zien
|
12-07-2003, 15:34 | |
Vriendschap met een gehandicapt persoon zou ik geen enkel
probleem vinden. Een relatie weet ik niet. Het lijkt me ongelooflijk zwaar om al die zorg altijd op je te moeten nemen en veel dingen te moeten laten vanwege de verantwoordelijkheid voor je vriend/vriendin en omdat zijn/haar handicap vaak ik de weg zal staan.
__________________
I think I have a problem, I think I think too much
|
12-07-2003, 15:40 | ||
Citaat:
Wat lijkt jullie het ergste? Omgaan met iemand die lichamelijk helemaal niks kan maar geestelijk normaal functioneert? Of iemand die lichamelijk heel veel kan maar geestelijk 8er is? Of iemand met een sociale handicap? Groetjes Magicflower
__________________
soms moet je je ogen sluiten om dingen te kunnen zien
|
12-07-2003, 16:15 | |
het gaat er in een relatie natuurlijk om dat je op dezelfde golflengte zit en kan praten (dus je moet niet achterlijk met zwaar intelectueel combineren, werkt niet), maar het gaat ook om het samen dingen doen die je leuk vind. Ik hou heel erg van wandelen door de bergen en natuurparken en kleine stadjes en plaatsjes bezichtigen. Als iemand gehandicapt is wordt je ernstig belemmerd in de mogelijkheid om die dingen te doen. Toch? en daarom denk ik niet dat ik een relatie zou kunnen onderhouden met bijvoorbeeld iemand in een rolstoel. Ik heb echter ook een vriend die niet van wandelen houdt, maar vooral van films kijken en computeren, hij heeft wel een relatie met een meisje in een rolstoel en dat is geen enkel probleem. Hun interesses zijn gewoon hetzelfde.
Natuurlijk is het een ander geval als iemand gehandicapt raakt terwijl je een goeie relatie hebt, dat gooi je niet zomaar de deur uit. Kwa gewone vriendschappen weet ik het niet, want ondanks dat ik een goed contact heb met de gehandicapte die ik ken (zowel verstandelijk als lichamelijk) is er toch altijd sprake van een verschil in interesse. Heb echter wel een goeie vriend die blind is, en dat is geen enkel probleem. Dus nou jah, ik weet het eigenlijk niet. Het gaat echt om de persoon, zelfs als mensen geen handicap hebben wordt je niet gelijk vrienden.
__________________
If you're going to think anyway: think BIGG
www.abcpraktijk.nu |
12-07-2003, 16:19 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Een lichamelijke handicap is voor een vriendschap helemaal niet van belang en voor een relatie dus soms wel (in mijn geval wel, in andere gevallen zullen er best mensen zijn die het niets uitmaakt). Maar een geestelijke handicap is altijd een big no-no. |
12-07-2003, 20:01 | |
Verwijderd
|
Het klinkt misschien lullig, gemeen hard, en ik wil echt niemand beledigen, maar ik denk dat ik niet zo snel een relatie met iemand die gehandicapt is aangaan!
Niet omdat ik het een eng idee vind, wat voor sommige mensen denk ik ook wel een rol speelt maar gewoon om het feit, dat je vaak tegen het feit aan zult lopen dat iemand rolstoelafhankelijk is! Ookal is iemand geestelijk helemaal gezond het zou voor mij toch wel heel erg moeilijk zijn. Maar nogmaals ik wil niemand beledigen of pijn doen hier! Toch denk ik dat een relatie met iemand in een rolstoel goed mogelijk is, zeker als iemand helemaal 100% is, dan is diegene gelijk aan ieder andere mens! Alleen tsjaa (voor mijn gevoel) past het niet in mijn leven. Wij hebben een lerares op school (nou ja nu eigenlijk mijn exschool) die vanaf haar 19de in een rolstoel zat. Haar vriend heeft het destijds uitgemaakt (tenminste ik heb dit uit verhalen hoor, nooit uit haar eigen mond gehoord), zoiets vind ik dan wel weer een ander verhaal omdat het toch anders is als je al verkering hebt. Zij woont nu alleen (nou ja met haar hondje), en ze komt over als een gelukkig mens. Toch zal ze het wel eens moeilijk hebben natuurlijk! Ik heb eens op tv een reportage gezien over 2 mensen die in een rolstoel zaten, die samen een relatie hebben. Ik denk dan dat het fijne is dat je je goed in de ander kan verplaatsen. Ik heb geen idee of ze ook seksten, maar ik denk dat dat er niet echt toedoet, ik bedoel als ik geen seks meer zou hebben zou het jammer zijn, maar wel (goed) mee te leven, zoals mijn vriendje altijd zegt het is een leuke bijkomstigheid, zou het niet meer kunnen, jammer dan! Als iemand geestelijk niet meer helemaal goed zou zijn, zou het voor mijn sowieso geen kans van slagen hebben om met zo'n iemand een relatie aan te gaan. Maar volgens mij gebeurt het ook niet echt vaak dat iemand die geestelijk wel gezond is dat doet! *genoeg gepost hier * |
12-07-2003, 20:10 | |
Zelf heb ik zoiets nog niet meegemaakt en ken ik zelfs geen/ of toch heel weinig gehandicapte mensen.
Maar ik zou er helemaal geen probleem mee hebben een relatie te hebben met een gehandicapt persoon. Ok, er zullen steeds enkele bijkomende problemen zijn. Maar die moet je dan uitpraten of een oplossing voor zoeken. Dat is iets dat je dan steeds moet doen! En verder denk ik gewoon die persoon beschouwen als een normaal persoon. Niet???
__________________
Ik hou van ... alleen van ..., ik kan nie leven in een wereld MET jou!!
|
12-07-2003, 21:55 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Een relatie beginnen met iemand die gehandicapt is en doen alsof je neus bloedt, is een erg slecht idee. Dan doe je het misschien uit medeleven, je doet alsof je die handicap niet ziet. De kans is dan groter dat je er later tegenaan loopt en toch niet zo gelukkig bent met de relatie. Dat is nog veel pijnlijker dan vantevoren gewoon eerlijk zijn. |
12-07-2003, 21:57 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
|
13-07-2003, 10:53 | |
mijn ouders hebben een kennis en die is lichamelijk gehandicapt, ik vind hem heel aardig(ik zou geen relatie met hem hebben want hij is veel ouder dan mij) het stoort mij ook niet dat hij gehandicapt is, hij is een tijdje geleden verhuisd en daar heb ik bij geolpen n het was heel leuk en gezellig, dus het boeit mij echt helemaal niks of iemand wel of niet gehandicapt i, in een liedes rlatie is ht wel moilijker lijkt me en dat zegt iedereen maar als j van die gene houdt sie ik geen probleem
Laatst gewijzigd op 13-07-2003 om 11:06. |
13-07-2003, 16:11 | ||
Citaat:
Ik heb zelf een tijd in een rolstoel gezeten en egt iedereen zei me dat ik zielig was en blablabla en ze reageerder heel anders op me. Maar damn ik wil behandeld worden zoals iedereen behandeld word en niet als een speciaal iemand. als je van me houd zeg het gewoon, als je het niet doet zeg het dan ook gewoon. Behandel me als gewoon mens en niet als een 'soort' god, want dat voelt echt zo k*t.
__________________
Lang gewacht, Stil gezwegen, Niet gedacht, Toch gekregen!
|
Ads door Google |
13-07-2003, 19:11 | |
Verwijderd
|
Vriendschap: ja.
Relatie: ligt er aan, een relatie moet gelijkwaardig zijn, vind ik. (En dat kan ook met iemand die gehandicapt is.) Stel dat mijn vriend gehandicapt zou worden, dan zou ik bij hem blijven, bij een 'nieuwe' relatie (nu niet meer van toepassing, maar goed) zou het anders zijn, denk ik. Om de reden die hierboven vermeld is. Waarom kun je gevoelens van sex niet blijven onderdrukken? Als ik genoeg van iemand houd dan kan ik dat zeker wel. Ik weet niet wat jij in je post onder een 'gehandicapt persoon' verstaat? Het verschilt per handicap hoe je er mee omgaat, iig bij mij. Ik heb een vriendin gehad die doof is, dan sta je er wel vaak bij stil, dat kan ook bijna niet anders, want je kunt niet op de 'normale' manier met elkaar communiceren. Medelijden met haar had ik zeker niet, waarom zou ik? Ze gedroeg zich niet zielig of wat dan ook, ze was wie ze was en waarom zou ik daar medelijden mee hebben? Een ander meisje, een studiegenootje, mist een halve arm. Dat vond ik in het begin wel 'lastig', je vraagt je af hoe zo iets komt, maar je weet niet of iemand het erg vindt als je er naar vraagt ed. Iemand anders vroeg het een keer. Je weet ook niet wat ze wel/niet kan en of ze wil dat je haar met bepaalde dingen helpt ed. Gelukkig ging ze daar zelf vrij open mee om, als ze hulp nodig had en ook wilde, dan vroeg ze er om. Na verloop van tijd viel het me niet op dat er iets 'anders' aan haar was. Net als bij dat dove meisje: Ze gedroeg zich niet zielig of wat dan ook, ze was wie ze was en waarom zou ik daar medelijden mee hebben? Ik weet niet of dit is wat je bedoeld ed...maar dit zijn mijn 'ervaringen'. Iemand met een handicap hoeft niet zielig te zijn, het ligt er denk ik grotendeels aan hoe de persoon er zelf mee omgaat. Het ligt dus ook oa daar aan hoe ik met iemand om ga. Net als alle andere mensen die ik tegen kom. |
13-07-2003, 19:16 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
(Dit uit eigen ervaring, 'allebei de kanten op'.) |
13-07-2003, 20:21 | |
Ik heb een jongen gekend en die was best zwaar gehandicapt, en we zijn hele goede vrienden van elkaar geweest ... ik ging normaal met hem om, dus gewoon alsof zijn handicap het normaalste ter wereld was, want het ging om de persoon zelf ... maar als hij er over wilde praten of iets over wilde vertellen, stond ik er natuurlijk wel open voor en hadden we ook hele goede gesprekken er over gehad.
Dit moet je volgens mij aanvoelen, en je omgang met die persoon een beetje aanpassen aan de manier waarop hij/zij zelf met de handicap omgaat. Iemand die zich er bij heeft neergelegd en eenbest objectieve kijk er op heeft, al heeft 'ie het natuurlijk moeilijk, moet je niet laten zien dat je zo veel spijt hebt. En tegengesteld, is de persoon erg treurig, moet je vooral steun bieden. Ik was heel open tegenover hem, zei aan het begin gewoon eerlijk dat ik niet weet waar ik over mag praten en welke vragen ik mag stellen, omdat ik naturlijk nieuwsgierig ben, zodat ik hem niet kwets, en dat het me heel erg spijt dat zo'n geweldig persoon zo veel mee moet maken. Ik heb gezegd dat ik absoluut geen zin heb om hem als een 'cripple' te zien en te behandelen, maar dat hij wel moet zeggen als hij er over wilt/moet praten, dat ik er dan altijd voor hem ben. We hebben het gewoon heel eerlijk duidelijk gemaakt ... Tenminste, ik kon met hem prima omgaan ... en natuurlijk was het niet OMDAT hij gehandicapt is !! Of ik een relatie met hem aan zou kunnen ... nee, dat weet ik echt niet. Als ik verliefd zou worden, dan zeker, want ik ga niet moeilijk doen om mezelf weer off-verliefd te krijgen alleen omdat hij gehandicapt is. Ik weet alleen wel zeker dat ik geen relatie aan zou kunnen met iemand die gehandicapt is, doordat hij een ledemaat kwijt is. Ik kan daar echt niet tegen, weet niet, ben panisch voor dit soort dingen, heb nog nachtmerries een paar nachten nadat ik iemand zonder been/arm gezien heb. Dat kan ik echt niet. Als hij alle ledematen heeft, prima. Nog ff een reactie op Leonoor, die schreef dat ze bij haar vriend zou blijven, als hij nu gehandicapt zou worden. Ik denk dat het bij mij juist het tegenovergestelde zou zijn ... niet dat ik mijn vriend zou verlaten als hij een ongeluk ofzo zou krijgen, maar ik zou het denk ik veel moeilijker met de handicap en de acceptatie ervan krijgen, dan als ik met een gehandicapt iemand zou beginnen. Want in het eerste geval heb je steeds de vergelijking met 'toen' en 'nu', terwijl je bij de tweede wel weet waar je aan begint. Ik weet niet of het te begrijpen is ... ?
__________________
Bloedserieus
Laatst gewijzigd op 13-07-2003 om 20:24. |
13-07-2003, 20:28 | ||
Citaat:
__________________
Bloedserieus
|
13-07-2003, 20:38 | |
Ik ben heel erg als ik zeg dat ik niet voor een gehandicapte jongen/man zou vallen.
Lichamelijk sowieso eerder dan geestelijk. Ik zeg het niet met alle zekerheid want misschien kom ik (mits het uit zou gaan met mijn huidige vriend) wel de man van mijn dromen tegen...maar blijkt hij in een rolstoel te zitten. Dan zou het voor mij nog uitmaken of hij er normaal uit zou zien, leuk gekleed zou gaan en gewoon een vlotte vent is. Als mijn vriend gehandicapt zou raken zou ik, natuurlijk, in eerste instantie bij hem blijven maar hoe het uit gaat pakken weet je nooit. Veel mensen zeggen erbij te blijven maar achteraf blijkt er zoveel te veranderen dat het niet lukt.
__________________
Beagles hebben oren maar kunnen niet horen
|
Advertentie |
|
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
Liefde & Relatie |
zou je een relatie beginnen met... Shitonya | 360 | 06-10-2005 21:42 | |
Liefde & Relatie |
Zou jij een relatie beginnen met een gehandicapt iemand? Zwavelstokje | 143 | 08-06-2005 16:35 | |
Liefde & Relatie |
een gezond mens die echt verliefd is op een verstandelijk gehandicapte lovetear | 61 | 21-03-2005 14:21 | |
Lichaam & Gezondheid |
Geestelijk gehandicapten en kinderen krijgen Surjirro | 46 | 01-10-2003 16:04 | |
Seksualiteit |
gehandicapten seks Linlilalove55 | 18 | 08-07-2003 22:44 | |
Nieuws, Achtergronden & Wetenschap |
Christenunie... DJ Incompetent | 59 | 28-03-2002 18:28 |