Saaippuccino #1937

ja, dat heb ik weleens gedaan. Hij reageerde daar heel erg geschrokken op en probeerde me nog over te halen van gedachten te veranderen, maar toen was ik al zo klaar met hem en zag het gewoon niet meer voor me dat het goed ging komen.
Als je het niet doet blijf je toch de "verplichting" houden je als en vriend te gedragen, maar als je daar niet achter staat is dat heel erg moeilijk en vooral vermoeiend.

Dat was iemand waar ik heel veel mee ben omgegaan. Sommige andere vriendschappen bleken niet meer te werken in de loop der jaren en dat is dan langzaam doodgebloed. Dit was toch anders.

[Elin3]

Geweldige kattenverhalen

Holland Oates schreef:

Vraagje: Heeft iemand van jullie wel eens een vriendschap 'uitgemaakt'?
Door allerlei klotesituaties moet ik iemand die ik al lang ken vertellen dat ik niet bevriend met haar kan zijn op de manier waarop zij dat wil, en dat is echt één van de moeilijkste dingen die ik in tijden heb moeten doen.

Op de middelbare school een keer heel dramatisch, inclusief het teruggeven van hartsvriendinnen kettinkjes enzo.

Later ook nog een keer, met een jongen waar ik ongezond veel voor betekende waardoor normale vriendschappelijke omgang echt heel moeilijk was. Toen heb ik wel eerst vrienden van hem gevraagd om hem goed op te vangen voor ik bij hem aangaf dat geen contact voor mij de enige oplossing was om de ongezonde afhankelijkheid te verbreken.

Hij is nu veel sterker en sinds anderhalf jaar spreek ik hem ook weer, de kaatste maanden vrij regelmatig. In eerste instantie was het niet de bedoeling het contact weer op te pakken, maar tot nu toe is het contact eigenlijk wel weer heel goed .

[Holland Oates]

Dat heb je wel goed aangepakt dan. Vooral dat je hebt gezorgd voor ondersteuning van zijn vrienden. En fijn dat hij nu 'beter' is en dat jullie weer normaal kunnen praten.

Okee, mijn tienerdrama:

Spoiler

Ik vind het echt heel moeilijk. De persoon in kwestie (laten we haar X noemen) heb ik al bijna een jaar niet gezien, omdat ik vrijwel alle weekenden werk en ik sowieso heel slecht ben in sociale dingen en ook eigenlijk omdat ik na een maand met haar te hebben doorgebracht ik er wel klaar mee was. Ik heb geprobeerd het dood te laten bloeden, maar zij blijft vragen of ik tijd heb om af te spreken.
Het extra kutte nu is dat ik wat van mijn frustratie over X heb geuit bij 2 vriendinnen die hier vlakbij wonen, en dat zij door die verhalen eigenlijk niks van haar moeten hebben.
Nu is het dus voor de 2e keer gebeurd dat die vriendinnen kaartjes hadden gekocht voor een optreden en dat X een berichtje stuurde met 'Hee, mag ik ook mee?!'.
De eerste keer kwam de reactie op fb van vriendin 1 "Nee, want dit kaartje was een cadeautje en ik ken je niet eens', waarop ik een beteuterd appje kreeg van X.
Een paar dagen terug vroeg X ineens of ik naar een optreden wou, en ik zei 'oh, ik ga al. Vriendin 2 had een kaartje voor me gekocht. Vraag 't haar anders'... Nou, vriendin 2 had er geen zin in dat ze meeging, vertelde X dat ze liever niet wou dat ze het nog vroeg en heeft haar toen geblokkeerd.
Daarop kreeg ik weer meteen een berichtje van X met dat ze het belachelijk vind dat ze meteen wordt geblokt, want ze vroeg alleen maar wat en ze vond het echt heel kut, maar ze begreep de hint en veel plezier nog. Gevolgd door een passive agressive ecard op fb met dat ze iemand een high-five wil geven met een stoel.

ANYHOO, Ik wil geen ruzie. Ik vind het ergens wel sneu voor X, want ze heeft verder niemand om mee naar optredens te gaan en ze heeft me ooit gezegd dat ze zich bij niemand zo op d'r gemak voelt als bij mij, maar ze heeft over de jaren zo veel dingen gedaan die me op de zenuwen werkten, dat ik de afgelopen 2 jaar al boos werd als ik haar naam zag. En ik voel me nu een kutwijf, omdat ze ook vaak hele lieve dingen voor me heeft gedaan.
Ik moet 'r nu een berichtje sturen om alles op een vriendelijke manier uit te leggen en het is ZO KUT. Ik ga volgende maand ook weer naar Edinburgh en ik ben bang voor haar reactie als ze ziet dat ik wel ga en zij niet, en dat ik dit zonder haar heb geboekt. *zucht*
Ik heb dit echt nog nooit eerder gehad en ik ben echt al een paar dagen misselijk van de stress.

[Elin3]

Misschien kan je je gedachten gewoon allemaal op papier zetten. Leuke herinneringen en ook dingen waar je tegenaan loopt: dat jij niet zoveel behoefte meer hebt aan deze vriendschappelijke relatie. Bedank nog een keer voor positieve ervaringen maar geef aan dat het wat jou betreft hier stopt.
Brief posten en klaar?

[Holland Oates]

Ja, maar die brief schrijven is het moeilijke. En dan is de vraag ook nog maar of het dan klaar is. Het is ook niet zo dat ik haar nooit meer wil zien, maar meer dat ik me niet meer schuldig wil voelen omdat ik geen tijd/energie voor haar heb. Ik zie de rest van m'n vrienden ook vrijwel nooit, en zelfs m'n ouders heb ik dit jaar maar 3 keer gezien, maar daar voel ik me niet schuldig over, en bij dit wel.
Misschien omdat ik over m'n andere vrienden nog nooit zo heb gebitcht tegen anderen. I dunno.

onze airbnbers waren Koreanen en bij elk klein ding gingen ze volledig uit hun dak van vreugde zoals met 5 man de wc, het koffiezetapparaat en eigenlijk elk dingetje bekijken en de hemel inprijzen.
Wel heel erg bang om ons boos te maken ofzo. Ze hadden een of andere goedkope zeep van een euro van de Lidl laten vallen en toen was er een stukje van de dop afgebroken. Nou, big fucking deal. Hebben ze daar 2 berichten over gestuurd met 'we are sorry' en op tafel lag een briefje met 'gift for you, a Korean dollar and money for the broken soap bottle'. Aaaahw hahahha
Hadden ze gewoon 5 euro neergelegd....

[Dekaloog]

Stefenootje schreef:

Toevallig heb ik dit weekend voor het eerst dingen van Karl Pilkington zitten kijken.
En dat terwijl ik Turk al eeuwen ken en als ex heb.

Ik vond hem wel leuk, maar ik vind het leuker hoe Ricky Gervais op hem reageert en keihard lacht.

Ja, de combinatie Ricky + Karl is essentieel!

Turk February schreef:

De vervanger van mijn baas wil dat op alle documenten met interne communicatie op kantoor, zoals voorstellen voor tweets die ik ter goedkeuring naar haar stuur, het logo van ons bedrijf staat. "Gewoon voor de simpelheid."

O ja voor de simpelheid.

Pip schreef:

met z'n vette lichaam

Holland Oates schreef:

Okee, mijn tienerdrama:

Spoiler

Ik vind het echt heel moeilijk. De persoon in kwestie (laten we haar X noemen) heb ik al bijna een jaar niet gezien, omdat ik vrijwel alle weekenden werk en ik sowieso heel slecht ben in sociale dingen en ook eigenlijk omdat ik na een maand met haar te hebben doorgebracht ik er wel klaar mee was. Ik heb geprobeerd het dood te laten bloeden, maar zij blijft vragen of ik tijd heb om af te spreken.
Het extra kutte nu is dat ik wat van mijn frustratie over X heb geuit bij 2 vriendinnen die hier vlakbij wonen, en dat zij door die verhalen eigenlijk niks van haar moeten hebben.
Nu is het dus voor de 2e keer gebeurd dat die vriendinnen kaartjes hadden gekocht voor een optreden en dat X een berichtje stuurde met 'Hee, mag ik ook mee?!'.
De eerste keer kwam de reactie op fb van vriendin 1 "Nee, want dit kaartje was een cadeautje en ik ken je niet eens', waarop ik een beteuterd appje kreeg van X.
Een paar dagen terug vroeg X ineens of ik naar een optreden wou, en ik zei 'oh, ik ga al. Vriendin 2 had een kaartje voor me gekocht. Vraag 't haar anders'... Nou, vriendin 2 had er geen zin in dat ze meeging, vertelde X dat ze liever niet wou dat ze het nog vroeg en heeft haar toen geblokkeerd.
Daarop kreeg ik weer meteen een berichtje van X met dat ze het belachelijk vind dat ze meteen wordt geblokt, want ze vroeg alleen maar wat en ze vond het echt heel kut, maar ze begreep de hint en veel plezier nog. Gevolgd door een passive agressive ecard op fb met dat ze iemand een high-five wil geven met een stoel.

ANYHOO, Ik wil geen ruzie. Ik vind het ergens wel sneu voor X, want ze heeft verder niemand om mee naar optredens te gaan en ze heeft me ooit gezegd dat ze zich bij niemand zo op d'r gemak voelt als bij mij, maar ze heeft over de jaren zo veel dingen gedaan die me op de zenuwen werkten, dat ik de afgelopen 2 jaar al boos werd als ik haar naam zag. En ik voel me nu een kutwijf, omdat ze ook vaak hele lieve dingen voor me heeft gedaan.
Ik moet 'r nu een berichtje sturen om alles op een vriendelijke manier uit te leggen en het is ZO KUT. Ik ga volgende maand ook weer naar Edinburgh en ik ben bang voor haar reactie als ze ziet dat ik wel ga en zij niet, en dat ik dit zonder haar heb geboekt. *zucht*
Ik heb dit echt nog nooit eerder gehad en ik ben echt al een paar dagen misselijk van de stress.

Wat vind je precies moeilijk? Dat er misschien ruzie komt? Of het schuldgevoel?

[Elin3]

Holland Oates schreef:

Ja, maar die brief schrijven is het moeilijke. En dan is de vraag ook nog maar of het dan klaar is. Het is ook niet zo dat ik haar nooit meer wil zien, maar meer dat ik me niet meer schuldig wil voelen omdat ik geen tijd/energie voor haar heb. Ik zie de rest van m'n vrienden ook vrijwel nooit, en zelfs m'n ouders heb ik dit jaar maar 3 keer gezien, maar daar voel ik me niet schuldig over, en bij dit wel.
Misschien omdat ik over m'n andere vrienden nog nooit zo heb gebitcht tegen anderen. I dunno.

Hmm snap wel dat dat gecompliceerd ligt. T helpt natuurlijk ook niet mee dat je andere vriendinnen haar steeds niet mee willen hebben. Dat is niet jouw schuld, maar geeft wel weer extra drama, want het lijkt of je hen boven X verkiest.

[Turk February]

Holland Oates schreef:

Ja, maar die brief schrijven is het moeilijke. En dan is de vraag ook nog maar of het dan klaar is. Het is ook niet zo dat ik haar nooit meer wil zien, maar meer dat ik me niet meer schuldig wil voelen omdat ik geen tijd/energie voor haar heb. Ik zie de rest van m'n vrienden ook vrijwel nooit, en zelfs m'n ouders heb ik dit jaar maar 3 keer gezien, maar daar voel ik me niet schuldig over, en bij dit wel.
Misschien omdat ik over m'n andere vrienden nog nooit zo heb gebitcht tegen anderen. I dunno.

Waarom wil je het geschreven doen en niet in een gesprek? Verwacht je dat ze je gaat bellen als je de brief hebt gestuurd? Dat zou ik verwachten.

[Little Phoebe]

Zus, ik vind de Josi verhalen echt hilarisch

[Abby.]

Ik zou ook geen brief doen, want dan zit je jezelf de hele tijd op te vreten tot er een keer een antwoord komt, wat misschien wel nooit komt. In elk geval ga je je sowieso druk zitten maken over haar reactie, waar je die face-to-face wel gewoon meteen zou zien. Dat is dan niet leuk, maar het lijkt me daarna wel klaar.

[Holland Oates]

Dekaloog schreef:

Wat vind je precies moeilijk? Dat er misschien ruzie komt? Of het schuldgevoel?

Het schuldgevoel. Ik moet iemand vertellen dat ik haar niet zo tof vind als zij mij, en dat voelt extreem bitchy. Zeker omdat ze ook hele lieve dingen voor me heeft gedaan en ze veel waarde hecht aan deze vriendschap.

Elin3 schreef:

Hmm snap wel dat dat gecompliceerd ligt. T helpt natuurlijk ook niet mee dat je andere vriendinnen haar steeds niet mee willen hebben. Dat is niet jouw schuld, maar geeft wel weer extra drama, want het lijkt of je hen boven X verkiest.

Nou ja, dat is wel mijn schuld, omdat ik de afgelopen jaren mijn frustraties over X heb geuit. Zij zien mij al jaren worstelen met dit probleem en hebben er nu een stokje voor gestoken, want het is natuurlijk niet gezond als je je kwaad en radeloos voelt elke keer als je alleen maar iemands naam ziet (Zelfs hier heb ik regelmatig m'n frustraties geuit. 10 jaar geleden al. Jezus). Praten met haar helpt niet, want zelfs al zeg ik duidelijk 'ik heb liever niet dat je zus of zo doet', dan doet ze 't lekker toch en dat trek ik niet meer.

Turk February schreef:

Waarom wil je het geschreven doen en niet in een gesprek? Verwacht je dat ze je gaat bellen als je de brief hebt gestuurd? Dat zou ik verwachten.

Ik heb geen tijd om te langs te gaan en dat ga ik voorlopig ook niet hebben, en om haar nog een jaar te laten wachten op een uitleg lijkt me niet netjes. Ze weet volgens mij inmiddels wel dat ze me niet moet bellen, maar een fb/whatsapp berichtje zou kunnen.
Ze had dus dat boze 'ik snap de hint' berichtje gestuurd, dus ik zou het zo kunnen laten, maar dat is lullig.

Abs schreef:

Ik zou ook geen brief doen, want dan zit je jezelf de hele tijd op te vreten tot er een keer een antwoord komt, wat misschien wel nooit komt. In elk geval ga je je sowieso druk zitten maken over haar reactie, waar je die face-to-face wel gewoon meteen zou zien. Dat is dan niet leuk, maar het lijkt me daarna wel klaar.

Ik hoef ook helemaal geen antwoord. Ik wil gewoon duidelijk maken dat ze geen dingen meer van me moet verwachten.

Ja, mijn moeder heeft ook heel aardige dingen voor me gedaan en altijd gezorgd dat ik te eten had en nieuwe schoenen. Neemt niet weg dat er dingen zijn gebeurd die voor mij onacceptabel zijn, dat die eerste dingen voor mij geen argument meer zijn. Je moet verder met je leven, haar manier van doen bevalt je niet dus al doet ze 100 leuke dingen voor je, je blijft met dat kutgevoel zitten.
En ik zou het niet half nog aanhouden, klaar is klaar. Als ik bedenk dat iemand zoiets tegen mij zou zeggen zou ik zelf ook geen behoefte meer hebben aan contact.

Abs schreef:

Ugh, mensen die hun kinderen 'ome' en 'tante' tegen vrienden laten zeggen. Ik zeg het trouwens niet eens tegen m'n oom en tante

Ik vind dat heel leuk Het hoeft absoluut niet van mij maar het is aan de kant van mijn pa gewoonte.

[Miekje*]

Ik ben er ook mee opgegroeid en ik vind het een heel normaal iets Ik zou het ook niet erg vinden om zo genoemd te worden door kindjes van vrienden.

[Abby.]

deadlock schreef:

Ik vind dat heel leuk Het hoeft absoluut niet van mij maar het is aan de kant van mijn pa gewoonte.

Je bent zelf leuk
Nee, serieus, ik vind het achterlijk

[WolterB]

Ik heb er zelf ook niets mee, maar de ooms en tantes die ik het vaakst zag wilden al niet dat ik ze zo aansprak

[Abby.]

WolterB schreef:

Ik heb er zelf ook niets mee, maar de ooms en tantes die ik het vaakst zag wilden al niet dat ik ze zo aansprak

Nee, same here. Toen mijn zusje ooit tante Monique tegen mijn tante zei, was de reactie meteen dat ze normaal moest doen

Ik ben met Abs in deze. Mijn ouders wilde het trouwens ook niet hebben dat we mensen die geen familie waren zo gingen noemen, mensen uit hun kroeg bijvoorbeeld die zichzelf dan voorstelde als 'ome Piet'.
We zijn het ook zo niet gewend dat toen iemand een keer tegen mijn zusje in derde persoon sprak plus het woord 'tante' erbij over zichzelf met ook nog een afkorting van haar naam, dat m'n zusje vroeg over wie ze het had.

[Carn]

Ik vraag me af of er geen woord dan wel aanspreekvorm is in het Nederlands voor 'goede vrienden/bekenden die geen familie zijn'. Je hebt natuurlijk 'huisvriend' en 'intimi', maar dat is dan toch weer wat anders vind ik.

voorbeelden uit het Koreaans

Ajusshi: Literally means 'uncle,' but is used in polite conversation to refer to a man who is older than you, and who you don't know well. A bit like calling someone "Sir" in English.

Unnie: Means "older sister" in Korean and is used by younger girls when speaking to older girls who are related or not.

Hyung: Literally older brother, but also used by Korean males to address another male older than them who they are close to.

Dit is dan wel weer grappig

Een Dutch uncle is in het Engels iemand die onverbiddelijke en ferme kritieken levert, maar met welwillende en educatieve bedoelingen, als ware hij een oom. De zegswijze is mogelijk ontstaan in de 17e eeuw toen de betrekkingen tussen Engeland en Nederland wat minder waren en had oorspronkelijk waarschijnlijk een meer beledigende betekenis

[Klovorhop]

Dat is in het Japans ook

[Carn]

ja, zal me niet verbazen als Aziatische culturen daar wat meer woorden voor hebben.

Maar goed, zo kwam ik er laatst achter dat Nederlanders veel woorden hebben voor grachten en sloten enzovoorts.

[Little Phoebe]

Pip schreef:

Ik ben met Abs in deze. Mijn ouders wilde het trouwens ook niet hebben dat we mensen die geen familie waren zo gingen noemen, mensen uit hun kroeg bijvoorbeeld die zichzelf dan voorstelde als 'ome Piet'.
We zijn het ook zo niet gewend dat toen iemand een keer tegen mijn zusje in derde persoon sprak plus het woord 'tante' erbij over zichzelf met ook nog een afkorting van haar naam, dat m'n zusje vroeg over wie ze het had.

Alleen onze oudtante was wel tante, weet je nog? Tante E., de tante van je vader. Volgens mij is die inmiddels hartstikke dood trouwens, maar goed.

Ik kan me dit niet herinneren maar dat ging vast over dat vreselijke zigeunerwijf?

Little Phoebe schreef:

Alleen onze oudtante was wel tante, weet je nog? Tante E., de tante van je vader. Volgens mij is die inmiddels hartstikke dood trouwens, maar goed.

Ik kan me dit niet herinneren maar dat ging vast over dat vreselijke zigeunerwijf?

ja, oke, maar dat was anders omdat het haar 'naam' was en iedereen haar zo noemde.

nee dat was die dochter van joop.

[Little Phoebe]

Pip schreef:

ja, oke, maar dat was anders omdat het haar 'naam' was en iedereen haar zo noemde.

nee dat was die dochter van joop.

Oh, dat enge wijf

[Abby.]

Oh ja, oudooms en tantes noem ik wel zo, want die zijn oud en willen dat graag en bovendien heet de oudoom die ik het vaakst zie hetzelfde als mijn vader, dus dat is dan wel handig uit elkaar te houden als ik er bij hem 'ome' voor zeg

[df]

Ooms tantes en oudooms en oudtantes spreek ik gewoon aan met voornaam. Opa en oma met 'opa en oma'.

[Abby.]

Opa (of nou ja, nu niet meer want ik heb geen opa's meer ) en oma noem ik ook opa en oma. Vader en moeder noem ik bij de voornaam.

[Holland Oates]

Oh, ik zou het echt heel vreemd vinden om m'n ouders bij hun voornaam te noemen. M'n bff doet dat ook en als ze dan zegt 'Oh, ik ga dit weekend naar Henk en Ingrid*' duurt het bij mij altijd even voordat ik doorheb dat ze 't over d'r ouders heeft.
Een vroegere vriendin van me zei altijd 'u' tegen d'r ouders, en dat vond ik dan weer een tikje te ouderwets, maar ja het is maar net wat je gewend bent.
Zo ben ik er wel zo eentje die oom en tante zegt tegen bepaalde mensen die niet echt mijn oom en tante zijn, maar dat is ook omdat ik het raar vind om die mensen bij hun voornaam te noemen.

[ßuerp]

Ik zeg mevrouw de moeder en meneer de vader.

[Dekaloog]

Ik heb wel veel ooms en tantes, maar in Aziatische culturen ligt dat inderdaad anders.

Mijn kinderen zou ik opvoeden zonder ooms en tantes. Vooral 'ome' vind ik dom klinken.

Ome Julius.

[Elin3]

Ik zei altijd u tegen mijn ouders en oma (oma komt veel bij ons in huis), de laatste jaren is dat veel minder. Op mijn werk mocht ik geen u zeggen. En de ouders van mijn beste vriendin -die nog twee zusjes heeft, waarvan ik met één ook bevriend ben- zag ik zo vaak binnen een setting waarin zij jeugdleiders waren dat ik ook wel afleerde om u te zeggen. "Moeder van..." was met drie dochters waarvan twee vriendinnen ook niet heel duidelijk, dus toen ben ik maar op voornamen en "je" zeggen over gegaan. Dat "je" is zo ook thuis terecht gekomen. Op ten duur lukte het me op echt niet meer om "u" te zeggen tijdens gesprekken of discussies, daarmee creëerde ik zoveel afstand dat het niet meer als gelijkwaardige conversatie kon voelen.

[Little Phoebe]

Wij noemen onze ouders ook bij hun voornaam. Ik noem mijn moeder wel vaker mama, maar dan doet ze altijd heel dramatisch en alsof ik geld van haar wil en we hebben nooit papa gezegd, geen idee waarom trouwens. Mijn moeder zei altijd dat hij al niet op zijn eigen naam reageerde, laat staan papa, maar ik weet niet of dat de reden is.

Ik zeg nooit 'ik ga naar Naam', ik zeg altijd dat ik naar mijn moeder ga. Vooral omdat ik op mijn werk twee collega's heb met dezelfde naam, het zou alleen maar verwarrend worden

[Little Phoebe]

Eline: Ik vind persoonlijk dat, als je u moet zeggen tegen je ouders, er sowieso niet zoveel gelijkwaardigheid is. Ik vond dat altijd een beetje eng, mijn oude buurmeisje moest dat zeggen. Wij zeiden ook geen u tegen onze oma's. Het is familie, dus dat zou ik van mijn kinderen ook niet eisen.

[Little Phoebe]

Nou, ik ga werken, tot sinas.

[Elin3]

Little Phoebe schreef:

Eline: Ik vind persoonlijk dat, als je u moet zeggen tegen je ouders, er sowieso niet zoveel gelijkwaardigheid is. Ik vond dat altijd een beetje eng, mijn oude buurmeisje moest dat zeggen. Wij zeiden ook geen u tegen onze oma's. Het is familie, dus dat zou ik van mijn kinderen ook niet eisen.

Als meisje van 5-12 vind ik die afstand op basis van gezag en respect niet zo heel gek. Ik heb ook een hekel aan kinderen die "Mama, je moet dat voor me kopen!" schreeuwen. Nope, jouw mama hoeft helemaal niks, jouw mama is geen personeel.

Tegenover familie leden van 60+ zeg ik uit respect wel u maar oma is te erg inboedel hier in huis om dat consequent te blijven doen.

Little Phoebe schreef:

Nou, ik ga werken, tot sinas.

Werkse!

[Abby.]

Elin3 schreef:

Als meisje van 5-12 vind ik die afstand op basis van gezag en respect niet zo heel gek. Ik heb ook een hekel aan kinderen die "Mama, je moet dat voor me kopen!" schreeuwen. Nope, jouw mama hoeft helemaal niks, jouw mama is geen personeel.

Tegenover familie leden van 60+ zeg ik uit respect wel u maar oma is te erg inboedel hier in huis om dat consequent te blijven doen.

Werkse!

En wat is er dan minder erg aan "Mama, u moet dat voor me kopen!!" Daar zegt een woordje als jij of u niet zoveel, dat heeft gewoon met opvoeding/gedrag te maken.
Ik vind het ook zo onzinnig als mensen zeggen dat het respectvol is om je ouders met u aan te spreken. Nee, dat heeft weinig met respect te maken. Hoe je met je ouders omgaat, daar spreekt respect uit. Laatst bij zo'n tokkie-rtl5-programma Van Etter tot Engel ofzo, een moeder met een dochter. Dochter ontspoord, moeder klaagde over de afstand met haar dochter. Haar dochter sprak haar steevast aan met u, ik dacht "als je daar nu eens mee begint, gewoon je tegen je moeder zeggen".

Dus. Onsamenhangend verhaal

[Miekje*]

Ik heb geleerd u te zeggen tegen mijn ouders, maar dat ging later wel over op 'je'. Ik noem ze wel papa en mama. Of eerder 'moeders' of 'moes' of 'moessie' en mijn vader 'pa', of 'paps'.

[Little Phoebe]

Nu bij de anesthesist voor mijn narcose!

[ßuerp]

Ik vind ouders die 'u' verwachten ontzettend arrogant.

[ßuerp]

Little Phoebe schreef:

Nu bij de anesthesist voor mijn narcose!

Wat gaat er gebeuren?

[Little Phoebe]

ßuerp schreef:

Wat gaat er gebeuren?

Niks bijzonders. Ik moest laatst twee kiezen laten trekken bij de tandarts (de achterste twee boven, zaten enorme gaten in). Eentje ging prima, die ander was echt belachelijk verdoofd en ik voelde toch nog zenuwpijn, dus dat moest bij de kaakchirurg. Maar ik ben heel bang dat die kies dan ook pijn gaat doen, want verdoving is verdoving en die werkte niet. Dus ik heb een verwijzing gekregen voor narcose vanwege 'extreme angst' en daarin gelijk gevraagd of mijn twee onderste verstandskiezen dan ook niet meteen eruit konden.
De kaakchirurg was er niet happig op, maar heeft toch toegestemd met de narcose, dus drie kiezen gaan eruit binnenkort.

[Little Phoebe]

Overigens was mijn bloeddruk 106/66 en hij zei dat dat wel meeviel, maar ik vind dat toch best laag als je 120/80 als de norm houdt.

Ik had veel zuurstof in mijn bloed, zeker voor een roker, en hij vond mij best gezond Hij heeft me alleen niet gewogen, en dat terwijl ik ±58? op mijn vragenlijst had ingevuld

Maar je bent vijf centimeter lang ofzo dus kan prima.

[Little Phoebe]

deadlock schreef:

Maar je bent vijf centimeter lang ofzo dus kan prima.

1.63 m ja!

Ik moest me laatst verplicht meten bij het gemeentehuis, anders mocht ik geen nieuwe ID aanvragen.

[Elin3]

Little Phoebe schreef:

1.63 m ja!

Ik moest me laatst verplicht meten bij het gemeentehuis, anders mocht ik geen nieuwe ID aanvragen.

Bij mij geloofde ze me gewoon met m'n rijbewijs, terwijl ik iets had van "uhm, ja 1.70 ofzo "?

[Little Phoebe]

Elin3 schreef:

Bij mij geloofde ze me gewoon met m'n rijbewijs, terwijl ik iets had van "uhm, ja 1.70 ofzo "?

Ja, dat zei ik ook ("zal nog steeds wel 1.63 zijn") en toen dwong ze me echt me te gaan meten met het dreigement dat ze hem anders niet kon/ging aanmaken. De hoer

[ßuerp]

Little Phoebe schreef:

Niks bijzonders. Ik moest laatst twee kiezen laten trekken bij de tandarts (de achterste twee boven, zaten enorme gaten in). Eentje ging prima, die ander was echt belachelijk verdoofd en ik voelde toch nog zenuwpijn, dus dat moest bij de kaakchirurg. Maar ik ben heel bang dat die kies dan ook pijn gaat doen, want verdoving is verdoving en die werkte niet. Dus ik heb een verwijzing gekregen voor narcose vanwege 'extreme angst' en daarin gelijk gevraagd of mijn twee onderste verstandskiezen dan ook niet meteen eruit konden.
De kaakchirurg was er niet happig op, maar heeft toch toegestemd met de narcose, dus drie kiezen gaan eruit binnenkort.

Narcose.

[Little Phoebe]

ßuerp schreef:

Narcose.

Ik weet niet hoe narcose is, maar ik ben wel heel blij dat ik niet iemand in mijn bek hoef te laten snijden terwijl ik wakker ben