Als je als kind klappen hebt gekregen, krijg je discipline van.
Ik werd dus als kind vaak samen met mijn broer met een bamboestok bewerkt. Als er toevallig geen bamboestok in de buurt was moest mijn vader improviseren en gebruikte hij zijn riem. Vaak werden we dan gestraft voor triviale ongehoorzaamheden, zoals tegen elkaar praten( met mijn broer dan) tijdens bedtijd.
Als we dan werden betrapt moesten we dan op de grond liggen en hij liep dan heen en weer langs ons. Beetje boos en didactisch ging hij tegen ons praten. Nu zaten wij dus met grote angst en vol spanning af te wachten wanneer hij ons nou een klap zou verkopen met zijn 'weapon of choice' op onze tere kinderbillen. En dat was het enge ervan. Je wist dus totaal niet wanneer hij zou aanvallen, dus we zaten al te janken voordat er werd gemept. De klap zelf deed ook wel pijn.
Een andere manier van straf geven was ook wel eng. je moest dan je handen uitsteken zodat hij onverwacht met KEIHARD met een stok kon slaan. Die herinnering al
'au'
Mijn moeder deed het anders. Zij gooit liever met dingen dan slaan.
Maar goed. Waarschijnlijk werd ik niet geslagen toen ik een baby was, althans dat hoop ik. Mijn ouders zijn dus allochtoon en leefden mischien toen nog arm, maar ze sloegen niet om die reden dat door de topicstarter werd beschreven. Zij werden zelf ook in hun jeugd op zo'n manier opgevoed.
Ik ben trouwens ook geen crimineel geworden trouwens
. Zo'n opvoeding helpt dus