[column-achtig] over schrijven

[kruizer]

Vloog er net ineens uit. Geen verhaal, geen echte column, geen idee wat dan wel. Het eerste deel van mijn autobiografie, zullen we maar zeggen.

***

Toen ik pakweg twee jaar geleden met mijn eerste weblog begon, was dat slechts deels om het schrijven zelf.

Toegegeven, stukjes tekst schrijven naar aanleiding van een of andere actualiteit deed ik al langer, maar tot dan toe had ik nooit het idee om het ook daadwerkelijk te gaan publiceren. Het meeste verdween, met mijzelf als enige lezer, al snel in de virtuele prullenbak.
Nee, de echte reden was nieuwsgierigheid. Nieuwsgierigheid naar hoe ik 'het zou doen' op internet, omgeven door duizenden andere weblogs en vele malen meer mensen die, zo zag ik het voor me, allemaal al vastgeroest zaten in hun dagelijkse rondje sites.

Om me te onderscheiden van de massa, zo redeneerde ik met mijn gebrek aan marketing-kennis, moest ik iets doen wat verder niemand of niet zo gek veel mensen deden. Ik besloot het meteen goed aan te pakken. Een erg minimalistisch design, uitgevoerd in grijstinten. Links een lijst met artikelen, rechts de content, erboven het logo. Meer niet. De tag-line onder het logo was de eerste maanden dan ook 'keihard in je smoel'.

Ook qua content wilde ik proberen op te vallen tussen de hopen weblogs die eigenlijk niets meer dan een digitaal dagboek waren. Dus besloot ik te doen waar ik het beste in was. Zeiken. Elk onderwerp paste in het concept, zolang het maar in pakweg vierhonderd woorden tot op de grond toe afgebrand kon worden. De NS, Wilders, Web 2.0, Free Record Shop, weblogs, willekeurige gebeurtenissen, allemaal behandeld. Ik had het goed naar m'n zin, inderdaad.

Van mijn eigen identiteit gaf ik niks prijs. Oorspronkelijk uit privacyoverwegingen, ik had geen zin in een toekomstige werkgever die me aan de hand van Google de hele wereld zag afzeiken, maar later kreeg ik er steeds meer plezier in. Ik verzon er een complete development-afdeling bij, uiteraard in India, die de schuld kreeg als de website plat lag. Als ik een week op vakantie ging, ging de redactie 'van de advertentieinkomsten een poos naar Aruba, en bedankt'. Van de AdSense-opbrengsten heb ik nog geen twee kratten bier kunnen kopen, maar dat mocht de pret niet drukken.

Of het een beetje aansloeg? Ik merkte net al iets op over mijn gebrek aan marketing-vaardigheden, en dat was te merken. Veel verder dan af en toe een berichtje posten op nujij.nl of wat aanverwante sites (die ik trouwens ook regelmatig een veeg uit de pan gaf, maar dat terzijde) kwam ik niet. Desondanks had ik na een half jaar een kleine groep trouwe bezoekers, en pakweg veertig unieke hits per dag. Na een jaar was dit verder opgelopen en zat ik vrijwel elke dag iets boven de honderd.

Toen kwam de klad erin. Ik had geen tijd en eigenlijk ook geen zin om elke week twee stukken van vierhonderd woorden te maken, en toen mijn bijdragen terugliepen, bleven de bezoekers ook steeds meer weg. Ik besloot ermee te kappen.

Twee weken lang heeft er een oproep op de site gestaan waarin ik zocht naar een compaan om een nieuw weblog te beginnen. Kortere teksten, meer actualiteiten, vaker nieuwe berichten posten. Geen reactie. Het toeval wilde dat de domein verliep. Die heb ik niet verlengd, en daarmee ging de boel definitief op zwart.

Nu, een klein jaar na de ondergang van het weblog, zit ik steeds vaker weer een stukje over het een of ander te schrijven. De drang is er zeker, maar de angst dat de boel weer in de soep loopt weerhoud me er voorlopig van om een nieuwe start te maken. Voorlopig.

[Reynaert]

Als lezer vind ik dit stukje niet bijster interessant. Je gaat er ten onrechte vanuit dat het mij interesseert of je een weblog bijhoudt. Daar zou je wel wat terughoudender in kunnen zijn, want de rest van de tekst geeft mij weinig aanleiding om je weblog te gaan bezoeken, mocht 'ie ooit weer de lucht ingaan.
Verder nog even een inhoudelijke opmerking: wanneer je met meer dan één persoon een weblog gaat onderhouden kan ik je aanraden om te zoeken naar iemand die in staat is om zéér vergelijkbare stukjes te schrijven. Een stijlbreuk tussen de schrijvers kan funest zijn voor een weblog. Bovendien denk ik dat je een verkeerde aanname hebt gedaan door te denken dat je je met 'zeiken' onderscheidt van andere weblogs. Volgens mij schrijft het overgrote deel van de bestaande weblogs met name zeikerige stukjes. Ook hele grote weblogs zijn daar niet vies van, denk bijvoorbeeld aan Geenstijl. De vernieuwing kan je dus beter op een ander vlak zoeken. Desondanks wens ik je succes met je weblog, als je er weer eens aan begint tenminste.

[flyaway]

Wat Reynaert zegt, het interesseert de lezer niet heel snel. Maar ik ben altijd blij als iemand iets op papier probeert te zetten!

Te lang. Te mijmerend. Te inhoudsloos. Te onscherp. Ruikt naar verkapte reclame.

[Miekje*]

alluman schreef:

Te lang. Te mijmerend. Te inhoudsloos. Te onscherp. Ruikt naar verkapte reclame.