Veelvoorkomende woorden in boeken

[flyaway]

Het is mij opgevallen dat sommige woorden veelvuldig in boeken gebruikt worden, maar nauwelijks op die manier in het echte leven voorkomen, vooral bij omschrijvingen van personen, omgevingen en voorwerpen. Een voorbeeld is het noemen van de jukbeenderen, om het gezicht van een karakter te omschrijven. Als iemand een ander omschrijft, hoor je vaak de haarkleur, de gelaatskleur, maar ik heb nog nooit iemand het over de jukbeenderen van een ander persoon gehoord.
Bij mij zorgt dit voor een gevoel van afstand, alsof de schrijver niet volledig de controle heeft over de wereld die hij schept, alsof hij ooit een paar boeken heeft gelezen waarin jukbeenderen worden genoemd en dat heeft overgenomen omdat het 'blijkbaar in boeken hoort', alsof hij zich te weinig in de echte wereld begeeft om op te merken dat men het normaal nooit over jukbeenderen heeft. Het doet voor mij af aan de professionaliteit van de schrijver.

Ben ik de enige die zich hieraan ergert?

[Issun]

Ik herken het wel ja. Aan de andere kant: iemand kan die jukbeenderen misschien wel opvallen, maar het is niet zo gewoon om dat hardop te zeggen denk ik.

[KIET]

Er zit sowieso een wereld van verschil tussen spreektaal, en schrijftaal Bepaalde termen daarin zijn niet zozeer 'verplicht' maar eerder gemeengoed of passen gewoon beter in die vorm van schrijven. Andere termen en uitdrukkingen uit de spreektaal zijn dan weer niet goed op hun plek. Analogieën gebruiken we ook niet zo vaak, in de schrijfwereld zijn ze gemeengoed. In de schrijfwereld heeft iedereen perfecte zinnen en staat gestotter, ge-uh en zo meer lelijk. In de praktijk verhaspelen de meeste mensen hun zinnen. Als je in het echt iets moet omschrijven zoek je gewoon een paar basisbegrippen om het kort, bondig en helder te houden - in schrijftaal doe je dit vaak veel uitgebreider of specifieker.

Maar 'hoge jukbeenderen' en 'vierkante kaaklijn' zijn toch vrij typische beschrijvingen die snel een bepaald aangezicht beschrijven - mits dat een sterk herkenbare eigenschap is. Als je gevraagd zou worden om ieder persoon wat je tegenkomt gedetailleerd te omschrijven, dan zal je het zo nu en dan vast wel eens tegen komen en gebruiken In die context heb ik het in mijn recente werk maar één keer gebruikt om een gezicht te omschrijven; de overige keren is het gewoon een gebied in het gezicht wat getroffen werd.