Verzameld werk van Etmakas

Het moet eigenlijk ook voorgelezen. Zullen we dat in Amsterdam gaan doen? En danku.

Etmakas schreef:

Voor Ruud

Jullie denken dat je recht hebt op een
staat die in het bloed zou drijven; dat je
doden mag om bloed te wreken, oud bloed en
verbrande huizen; dat je sterven mag
voor land dat dode stenen is. En sterf maar,
als je sterven wilt - maar op zijn minst,
en bovenal - mijn God, niet in een vliegtuighal.

---

Ik zit een beetje in de knoop met dit gedicht. Sowieso omdat ik er drie versies van heb, waarvan de eerste amper op de tweede lijkt en de derde met enige kleine aanpassingen de laatste strofe van de tweede is. Al die versies zet ik onderaan in een spoilertje. Ik vroeg me af wat jullie de beste vinden - ik had voor de bovenste gekozen, maar ik vind de rest ook wel aardig. En tegelijkertijd vind ik het een beetje kutgedichten, zeg maar, want ze zijn zo... onaardig. Ik schrijf niet zo vaak gedichten over mensen op wie ik boos ben of juist niet boos ben, dus wat dat betreft is dit wel een vernieuwing .
Versies:

Spoiler

Versie 1:

Spoiler

Jullie denkt dat je het recht hebt op je stenen,
op de rotsen en je huizen en je hutten in de bergen,
dat jullie doden mogen, leven mogen, maar niet zomaar -
nee, vrijheid moeten jullie? en om dat te laten komen
maken jullie mensen dood in winkelstraten waar de gangen
nog gevuld zijn met wat nageschreeuw; blijkbaar is lopen,
zomaar lopen, jassen, broeken, sokken kopen -
daarom mag een mens al dood.

Versie 2:

Spoiler

Ik kan de doden nog voelen, hoe ze kraakten in hun graven,
hoe ze knaagden en niet sliepen en gewroken moesten worden
of de wraak waren. En ik begrijp waarom je voor doden
en land je eigen dood zou sterven en waarom
dat in een vliegtuighal moest zijn.

Maar ik begrijp wel meer: waarom een vrouw
haar dochter slaat als ze geslapen heeft
met de verkeerde, waarom een dronken man
een paal ramt en al bloedend sterft; en nog,
en nog kan ik hun kaas niet stijven.

Jullie denken dat je recht hebt op een
staat die in het bloed zou drijven; dat je
doden mag om bloed te wreken, oud bloed en
verbrande huizen; dat je sterven mag
voor land dat dode stenen is - en sterven,
sterf dan, als je sterven wilt - maar op
zijn minst, en bovenal - mijn god,
niet in een vliegtuighal.

Versie 3:

Spoiler

Jullie denken dat je recht hebt op een
staat die in het bloed zou drijven; dat je
doden mag om bloed te wreken, oud bloed en
verbrande huizen; dat je sterven mag
voor land dat dode stenen is. En sterf maar,
als je sterven wilt - maar op zijn minst,
en bovenal - mijn God, niet in een vliegtuighal.

Ik vind de eerste versie eigenlijk een beetje te boos, de tweede is genuanceerder maar... ja, ik weet niet. De derde is in mijn ogen het kernachtigst/best, maar ook wel nogal kort en zo.
Reacties zijn erg welkom. Liefst op de gedichten, niet zozeer op de inhoud. En titelsuggesties natuurlijk.

Eindversie:

Ik kan de doden nog voelen, hoe ze kraakten in hun graven,
hoe ze knaagden en niet sliepen en gewroken moesten worden
of de wraak waren. En ik begrijp waarom je voor doden
en land je eigen dood zou sterven en waarom
dat in een winkelstraat moest zijn.

Maar ik begrijp wel meer: waarom een vrouw
haar dochter slaat als ze geslapen heeft
met de verkeerde, waarom een dronken man
een paal ramt en al bloedend sterft; en nog,
en nog kan ik hun kaas niet stijven.

Jullie denken dat je recht hebt op een
staat die in het bloed zou drijven; dat je
doden mag om bloed te wreken, oud bloed en
verbrande huizen; dat je sterven mag
voor land dat dode stenen is. En sterf maar,
als je sterven wilt - maar op zijn minst,
en bovenal - mijn God, niet in een vliegtuighal.

Ik ben hier een beetje verliefd op

[Roosje]

Etmakas schreef:

Ik weet ook nog niet of het mij aanspreekt. Het idee van het experiment was daarachter komen en kijken of ik het kan, of zo.
En dank je!

Ik houd van het idee. Je blauwe stukjes zijn de echo die ik erachter "hoor" (want ik lees voor in mijn hoofd) en het drukt precies mijn gevoel van verloren dagen uit. Alleen de 349 350 vind ik niet zo sterk want dat zijn te lange woorden, juist de pro cum sine ab ex de en consorten vind ik mooi. Maar het gedicht zelf vind ik niet zo sterk, al weet ik niet waar dat 'm in zit. Misschien komt het doordat je teveel blauwe stukjes tussendoor doet, daardoor raak ik wel afgeleid.

Upje. Voor iets wat ik te snel geschreven heb voor een eigen topic, überhaupt te snel geschreven heb, en ik weet ook niet zo goed wat ik ervan vind. (o dat mag je nooit zeggen van je eigen dingen toch? maar echt.)

Het heeft geen titel. Misschien komt dat nog.

-

Ze kende de nummers van de straat
waarin ze woonde en de mensen
die daarbij hoorden. En iedere tweede
dinsdag van januari liep ze ze af

God is ook voor u gestorven

en dan weer verder om de volgende
zorgvuldig opgebouwde mensenrust
met bellen te verstoren,

er zijn al eerder rusten verstoord,
en al duizend keer eerder zijn goden gestorven,
al duizend kinderen zijn opgehaald
en evenveel weer teruggekomen.

De eerste regel komt me griezelig bekend voor, zeker weten dat je die niet ergens van hebt onthouden?
Verder ehhh, gaat dit heel erg kwijlerig klinken maar ik vind dat je zo enorm vooruit gaat en dit is daar weer een prachtig bewijs van. Dit is gewoon een mooi gedicht, geen oefening meer, geen krabbel of rijmpje, maar iets dat helemaal klopt (imo).
Als ik iets jonger was en iets meer op meisjes zou vallen, zou ik langzaam verliefd op je worden, afgaande op dit soort dingen.

Google vindt niks en ik kan me ook na heel lang denken niet herinneren dat hij ergens anders stond. Maar dat zou kunnen, ja.

En dank je. <3

Elke oorlog heeft zijn eigen taal
die wij herkennen. Wij weten zonder kijken
welke liedjes uit welk land wanneer,
en wat waarom voltrokken is.
Als wij gitaren horen en mannenstemmen
in mineur, dan weten we: Afghanistan,
harmonica erbij - Vietnam. Krassende violen
waren hier, zo'n zestig jaar geleden,
en Nick en Simon is van nu.

Daar staan we dan. De radio
zwelt steeds een stukje verder aan.

[Geel]

Azèche schreef:

Elke oorlog heeft zijn eigen taal
die wij herkennen. Wij weten zonder kijken
welke liedjes uit welk land wanneer,
en wat waarom voltrokken is.
Als wij gitaren horen en mannenstemmen
in mineur, dan weten we: Afghanistan,
harmonica erbij - Vietnam. Krassende violen
waren hier, zo'n zestig jaar geleden,
en Nick en Simon is van nu.

Daar staan we dan. De radio
zwelt steeds een stukje verder aan.

Kippenvel.

[Em.]

Azèche schreef:

Elke oorlog heeft zijn eigen taal
die wij herkennen. Wij weten zonder kijken
welke liedjes uit welk land wanneer,
en wat waarom voltrokken is.
Als wij gitaren horen en mannenstemmen
in mineur, dan weten we: Afghanistan,
harmonica erbij - Vietnam. Krassende violen
waren hier, zo'n zestig jaar geleden,
en Nick en Simon is van nu.

Daar staan we dan. De radio
zwelt steeds een stukje verder aan.

Het einde - dat zo los staat en zo anders is en zo veelzeggend - dat past echt geweldig. Het eerste deel is een goed gedicht, maar vanwege je einde zegt het allemaal nog net iets meer.

"Wij weten zonder kijken
welke liedjes uit welk land wanneer,
en wat waarom voltrokken is. "

W-w-w-w-w, alliteratie toch? Wel (w!) mooi.

Alleen Nick en Simon vind ik niet zo fijn om in dit gedicht tegen te komen, maar misschien past dat daarom er juist wel in.

Woei, dank jullie! En Em: ja, ik twijfel zelf ook een beetje bij Nick en Simon. Ze zijn niet echt poëtisch hè? Maar ik vind het juist zo wel passen. Omdat oorlog niet poëtisch is. Niet echt. Niet op die manier. En omdat voor mij Nick en Simon het geluid is van de oorlog in Afghanistan nu. ('s Avonds voooor het slaaapengaan... Mja. )

Jezus Kat, wat ben jij goed bezig de laatste tijd. Waanzinnig.
Ik vroeg me even af of Nick en Simon zingen over oorlog/geweld, maar als het je persoonlijke koppeling is, snap ik ook die keuze.

Dank je! En:

Spoiler

Een beknopte (maar volledige) familiegeschiedenis

als je je huis verkocht en zoveel geld hebt
dat je dochter nu een vrouw en moeder is

als je je ogen dichtdoet en weer open
en er dan opeens een traan gekomen is

- Steek die sleutel bij je, kind
en ren nu weg en laat hem niet
en nooit meer vallen.

wat als je geld op is

en je wodka

wat als je weg moet maar niet kan



--


Ik zit met drie kwesties over dit gedicht! De eerste kwestie is de titel - is die goed? De tweede kwestie: zal ik in de tweede strofe doen 'traan gekomen is' of 'traan verschenen is'? En de derde, die me het meest dwarszit - zal ik eindigen met een punt?

Klikje.

Ik wil hier echt HEEL graag commentaar op! Want ik heb het nog nooit gedaan. Het geluid is wel slecht.
Maar ik vond het leuk, dus ik wil er wel meer mee doen. Sowieso wil ik beter leren zingen/mijn stem gebruiken, en leren accordeon spelen en zingen tegelijk enzo. Maar ik kan er nu dus nog niet veel van, dus iedereen met tips, hoe klein ook, is heel erg welkom.

[Bright Blue]

Klikje doet het niet.

Nu wel!

[Bright Blue]

Mijn tip is zoek betere kwaliteit opneem dinges. Want ik vind het best wel vet klinken eigenlijk, ook al versta ik je niet helemaal. Heb je de melodie zelf bedacht? Het klinkt echt heel tof!

Bright Blue schreef:

Mijn tip is zoek betere kwaliteit opneem dinges. Want ik vind het best wel vet klinken eigenlijk, ook al versta ik je niet helemaal. Heb je de melodie zelf bedacht? Het klinkt echt heel tof!

Ja, dat klopt. Dat moet ik doen. Maar ik weet niet hoe en wat en vooral - op het moment ben ik al mijn geld aan het uitgeven aan klompensleutelhangers en tulpenbalpennen en dat soort dingen. Misschien dat het via een ander opnamedinges sowieso beter gaat.

En, de tekst (misschien kan je het met de tekst erbij wel verstaan!):

Spoiler

Er vielen trage vlammen
Als handen op de stad.
Ze klemde haar bloed
Als een korst om haar hart.

Nu nog, als ze zwijgt,
In het donker ‘s nachts,
Dan is net haar adem
Een lege stad.

Met elke regel een hoofdletter, want ik vond dat dat hier moest.

En de melodie - ja, die heb ik zelf bedacht. Maar dat is onder voorbehoud. Ik weet nooit van melodieën of ik ze helemaal zelf bedacht heb. Er zullen sowieso dingen zijn die erop lijken, want er zijn best veel van dit soort melodietjes.

En, bedankt!

Dit wil ik kunnen.

[Bright Blue]

Misschien is een kleine tip om het allemaal iets constanter te maken, soms rek je woorden heel erg uit en soms doe. je. ze. zo. Snap je wat ik bedoel? Maar ik vind ook niet dat het allemaal uuuuuit gerekt moet zijn, maar gewoon ietsjes constanter.

Bright Blue schreef:

Misschien is een kleine tip om het allemaal iets constanter te maken, soms rek je woorden heel erg uit en soms doe. je. ze. zo. Snap je wat ik bedoel? Maar ik vind ook niet dat het allemaal uuuuuit gerekt moet zijn, maar gewoon ietsjes constanter.

Mmm! Ja, dat snap ik. Maar dat was ook mijn bedoeling, om er een paar lange 'Ach de grote wejejejejereheheld'-dingen vol zielepijn in te stoppen. Het hoort ook een beetje bij de stijl.
Hoe dan ook, de volgende ga ik proberen zo constant te doen als jij het zegt en dan kijken hoe dat klinkt. Bedankt voor de tip!

O en ik bedenk net dat ik deze misschien opnieuw moet doen, maar nu terwijl ik de maat erbij tel. Want dat heb ik nu dus helemaaaal niet gedaan.

Spoiler

Dit is het verhaal van een prachtig gedicht dat helaas te vroeg gestorven is. Hoewel de woorden op zijn lippen waren als de handen van een wonderkind op een piano - dat wil zeggen, een muzikaal wonderkind, niet een rekenkundig wonderkind dat niets van muziek snapt, hoewel muziek en wiskunde en poëzie volgens sommigen een overeenkomst hebben, mocht dat allemaal niet baten.

Mensen met knopjes zoals plussen en forumbazen kunnen het te jong gestorven wezen in dit bericht condoleren.

De rest niet.

Sorry.

Wees maar boos op Etmaskas.

Gecondoleerd lief gedicht.

Liefs,
Em.

[Geel]

Ik vind het het beste gedicht dat je tot nu toe geschreven hebt. <333 Echt heel mooi en pakkend en rakend en allllless <3 Eigenlijk heb ik er geen woorden voor. Ik zou hem op mijn muur geschreven willen hebben.

Alleen vind ik dit stukje een beetje uit de toon vallen

of ze glimlachen gemeen terwijl ze aanleggen
richten
en een haas doodschieten, en dat heeft hem zeer verdroten.

En ik begrijp 'aanleggen / richten' ook niet zo goed. En verdroten past niet bij het simplistische taalgebruik.

[Em.]

Geel!

In een groen, groen knollen- knollenland
daar zááten twee haasjes heeeeel parmant
en de één die blies de fluite- fluite- fluit
en de ander sloeg de trom!

Toen kwam opeens een jager-jager-man
Die heeft er één gescho-oten
En dat heeft naar men wel denken kan,
de ander zeer verdrooooten.



Dat is een kinderliedje. Ik denk dat verdroten daar wel van komt enzo.


En ik heb het deels gelezen en toen durfde ik niet meer verder te lezen want ik kreeg er de kriebels van. En dat waren hele positieve kriebels. En ik ga het zeker zeker nog herlezen (sowieso helemaal lezen) enzo. Ooit. Als ik alle tijd heb om superrustig te lezen.

Geel schreef:

Ik vind het het beste gedicht dat je tot nu toe geschreven hebt. <333 Echt heel mooi en pakkend en rakend en allllless <3 Eigenlijk heb ik er geen woorden voor. Ik zou hem op mijn muur geschreven willen hebben.

Alleen vind ik dit stukje een beetje uit de toon vallen



En ik begrijp 'aanleggen / richten' ook niet zo goed. En verdroten past niet bij het simplistische taalgebruik.

Wat Em zegt, over dat kinderliedje. Maar ik ben het ergens wel met je eens. Ik had net ook bedacht hoe het anders kan, maar het is een beetje zonde om het liedje eruit te halen. Opzich. Moet ik het liedje eruit halen?

En verder, o. Dank je! <3

Em. schreef:

Geel!

In een groen, groen knollen- knollenland
daar zááten twee haasjes heeeeel parmant
en de één die blies de fluite- fluite- fluit
en de ander sloeg de trom!

Toen kwam opeens een jager-jager-man
Die heeft er één gescho-oten
En dat heeft naar men wel denken kan,
de ander zeer verdrooooten.



Dat is een kinderliedje. Ik denk dat verdroten daar wel van komt enzo.


En ik heb het deels gelezen en toen durfde ik niet meer verder te lezen want ik kreeg er de kriebels van. En dat waren hele positieve kriebels. En ik ga het zeker zeker nog herlezen (sowieso helemaal lezen) enzo. Ooit. Als ik alle tijd heb om superrustig te lezen.

Trommel. Zolang men denken-denken-kan. En, okee! Jij ook bedankt. <3

[Em.]

Ja, denken-denken. Maar ik moest heeeeel nodig plassen dus ik was een beetje afgeleid.

Ik houd zo veel van jou. <3 Het zij je vergeven hoor!

Spoiler

dat er nergens meer wat ruimte overschiet voor woorden,
niet omdat je niets meer hoeft te zeggen, maar daar alles al gezegd moet zijn
en wat je niet zegt mag er niet toe doen,

wat doe je nou opeens je mond open. het is niet dat ik niet weet
wat ik moet zeggen want dat weet ik prima, maar ik zeg het niet
dat zou jij dus ook niet moeten doen.

ik wil je zeggen dat ik je haat voor nu, maar dat we later
in een volgend leven of een leven weer daarna
misschien wel weer van elkaar houden – dat kan,

het kan ook zijn dat we dood zijn en dat niet merken,

maar ik denk – en dat zou nog het ergste zijn –
dat we gelijk hebben. dat er dus een hemel is,

soms ben ik bang dat ieder volk zijn eigen hemel heeft.

[flyaway]

Die regelafbrekingen <3

Ik denk, ik schrijf ook ooit weer wat.

--


De mensen draaiden rondjes om hun eigen as
en vroegen mij: is hij nou weg? Waar is hij heen?
We zien hem nergens, geeft dat, en wat nou?

Ik antwoordde niet, want mijn pen is dood,
mijn mond is gesloten en mijn oren trillen nog
van welgerichte slagen en mijn ogen huilen nog
van een licht dat niet uitging en blauwe mensen
in een witte hal. Maar dat gaf niet, want de mensen
konden ook zo soms wel dingen begrijpen.

De mensen knikten toen en draaiden verder,
ze stootten nergens tegenaan met dat gedraai.
Ze zagen niets meer, maar dat gaf niet
want wat willen al die mensen zien? Ze hebben zo
hun eigen dronken echtgenoten, hun eigen
losbandige dochters, slechtlerende zonen,
ieder mens had al een ander verdriet.

Ik ben niet weggegaan met hém. Ik ben over,
en ik zie wel maar mijn mond is stil,
mijn woorden zijn gevallen, mijn inktpot
tot de bodem leeggedroogd.

Ik heb twee ogen om te zien
en een mond om mee te zwijgen.

Dit is trouwens pas de eerste (okee, vierde) versie, want ik ben over sommige dingen niet zo blij dus die moet ik nog aanpassen, maar ik wil vooral weten of het idee duidelijk is? Of juist te?

[Geel]

Ik vind dat de derde strofe na 'Ze hebben zo' een beetje niet loopt. In ieder geval niet in hetzelfde ritme als de rest van het gedicht. Er zijn te veel lange woorden of zo? Ik weet het niet precies.

En, het idee? Ik ben niet goed in het raden wat een schrijver bedoelt. Maar ik denk dat het gedicht gaat over dat iemand iets gezien heeft maar dat voor zich houdt. En dat het op de één of andere manier niet erg is dat diegene dat voor zich moet houden. En dat iedereen wel dingen voor zich houdt.

[Geel]

Ik vind het wel een goed gedicht

Geel schreef:

Ik vind dat de derde strofe na 'Ze hebben zo' een beetje niet loopt. In ieder geval niet in hetzelfde ritme als de rest van het gedicht. Er zijn te veel lange woorden of zo? Ik weet het niet precies.

En, het idee? Ik ben niet goed in het raden wat een schrijver bedoelt. Maar ik denk dat het gedicht gaat over dat iemand iets gezien heeft maar dat voor zich houdt. En dat het op de één of andere manier niet erg is dat diegene dat voor zich moet houden. En dat iedereen wel dingen voor zich houdt.

Die strofe is ook een van de dingen die ik nog wou veranderen, ja. Het zou goed zijn als ik dat nou ging doen, want anders vergeet ik het, maar slapen moet ook ooit nog. Dat ga ik nou echt doen.

En het idee moet er dus duidelijk beter in. Of ja, je hebt het wel een beetje goed.

[Geel]

Hey, dat ik het idee niet heel duidelijk zie betekent helemaal niet dat het er beter in moet! Want ik denk, dat als ik een idee heel duidelijk zie, dat het er dan storend overduidelijk in staat