Hoe verander ik dit?

[Gerlinee]

Hallo,

Ik ben een tiener die vaak een weerwoord heeft tegen haar ouders, maar dat wil ik niet. Mijn ouders beginnen naar mijn gevoel steeds minder van me te houden. Laatst heb ik een gesprek gehad met mijn vader over het feit dat ik te veel veranderd was. Ik spendeer te veel tijd op mijn kamer op sommige momenten en als ik beneden ben doe ik volgens hun niks goed. Ik ben vanaf dien minder op mijn kamer gaan zitten en ben dus gezelliger gaan doen. Alleen mijn moeder zit flink in de weg. Ik kan soms best raar doen voorbeeld: het ene moment heb ik het heel koud en zit ik dus (komt wel eens in de zomer voor) met een wintertrui op de bank en de volgende dag heb ik het weer warm en zit ik in een topje met een korte broek. Mijn moeder valt dan uit tegen me over het feit dat ik dat dan niet moet doen en dan vraagt ze of ik wel goed bij mijn hoofd ben, dit valt als een enorme belediging omdat ik ben gepest. Maar als ik dat tegen mijn ouders zeg dan zeggen ze dat ik me eigen niet zo aan moet stellen. Het pesten is dan niet zo heel erg geweest maar het viel heel zwaar bij mij. Ik geef dan ook een weerwoord tegen mijn moeder waardoor we in een ruzie zitten en mijn vader word er gek van, hij zegt altijd er is weer een kruisje bij en je weet wat er dan gebeurd. Ik weet dat het dan niet fijn zal zijn in huis en dat er iets gebeurd maar ik ben te bang om te vragen wat precies en doe dat dan ook niet.

Hebben jullie a.u.b. tips om er voor te zorgen dat ik geen weerwoord meer geef en dat mn moeder geen reden heeft om boos op mij te worden.

Alvast bedankt
Gerlinee.

[Elin3]

Het is super lief dat jij je ouders een plezier wil doen door geen weerwoord te hebben en door conflict uit de weg te gaan, maar tegelijkertijd is zelfstandiger worden ook een belangrijk deel van je ontwikkeling. Je zult je wat meer terugtrekken, minder tijd met je ouders doortrekken en meer je eigen weg gaan vinden. Dat is helemaal niet vreemd. Soms vinden ouders dat lastig, maar dat jij verandert is heel normaal: je groeit namelijk op en je ontwikkelt je!

[Gerlinee]

Ik wil niet zelfstandig worden maar ik weet dat dat toch gaat gebeuren. Alleen in de tijd dat ik nog niet extreem zelfstandig ben wil ik toch een fijne tijd hebben. Hoe kom ik dus van dat weerwoord af!?

[Dekaloog]

Als jij het koud hebt moet je gewoon lekker een trui aan kunnen doen, je moeders reactie is overtrokken en onterecht. Dus het klinkt eigenlijk alsof je ouders hier iets aan moeten doen, niet jij.

Waar hebben jullie nog meer ruzie over?

[Gerlinee]

Eigenlijk onzinnige dingen, we willen allebei gelijk hebben en daar komt dan ruzie van. Dan hebben we allebei een kant van een bepaald verhaal en dan willen we allebei gelijk hebben.

[Dekaloog]

En heeft zij ook door dat het eigenlijk onzinnige dingen zijn?

[Gerlinee]

Ja dat heeft zij ook door.

[Gerlinee]

Wat moet ik doen?

[Dekaloog]

Ik zou onthouden dat jij recht hebt op emoties en op fysieke ruimte innemen. Een trui aandoen als je het koud hebt hoort niet voor kwaadheid te zorgen. Als je ouders daar een probleem hebben dan zit je in een ongezonde thuissituatie en heb je wellicht zelfs te maken met emotionele verwaarlozing. Volgens mij heb je dat zelf ook in de gaten, want je denkt dat ze niet van je houden en voelt je aangevallen. Dat vertelt mij dat je je waarschijnlijk niet helemaal veilig voelt thuis. Vervolgens zoek je die veiligheid in 't wegcijferen van je eigen behoeftes, want als je niks zegt en niks wil, dan kun je er ook niet op worden aangevallen.

Mijn advies is: cijfer jezelf niet weg, blijf letten op je behoeftes, en ga later een keertje naar de psycholoog om te kijken of je thuissituatie gezond was.

Maar je wil ander advies, volgens mij. Want je woont nou eenmaal thuis en je hebt geen zin in ruzie.

Dus misschien kun je proberen om een concrete 'familietijd' afspreken waarin jij doet wat ze willen? Bijvoorbeeld een uurtje per dag, rondom het eten. Het op die manier afkaderen zal misschien helpen met onthouden dat jij niet degene bent die fout zit. En verder zou ik gewoon zo snel mogelijk uit huis gaan. Want nogmaals, dit klinkt ongezond.

[Gerlinee]

Dekaloog schreef:

Ik zou onthouden dat jij recht hebt op emoties en op fysieke ruimte innemen. Een trui aandoen als je het koud hebt hoort niet voor kwaadheid te zorgen. Als je ouders daar een probleem hebben dan zit je in een ongezonde thuissituatie en heb je wellicht zelfs te maken met emotionele verwaarlozing. Volgens mij heb je dat zelf ook in de gaten, want je denkt dat ze niet van je houden en voelt je aangevallen. Dat vertelt mij dat je je waarschijnlijk niet helemaal veilig voelt thuis. Vervolgens zoek je die veiligheid in 't wegcijferen van je eigen behoeftes, want als je niks zegt en niks wil, dan kun je er ook niet op worden aangevallen.

Mijn advies is: cijfer jezelf niet weg, blijf letten op je behoeftes, en ga later een keertje naar de psycholoog om te kijken of je thuissituatie gezond was.

Maar je wil ander advies, volgens mij. Want je woont nou eenmaal thuis en je hebt geen zin in ruzie.

Dus misschien kun je proberen om een concrete 'familietijd' afspreken waarin jij doet wat ze willen? Bijvoorbeeld een uurtje per dag, rondom het eten. Het op die manier afkaderen zal misschien helpen met onthouden dat jij niet degene bent die fout zit. En verder zou ik gewoon zo snel mogelijk uit huis gaan. Want nogmaals, dit klinkt ongezond.

Heel erg bedankt, ik houd ontzettend veel van mijn ouders en uit huis gaan is er nog niet bij want dan moet ik eerst meer geld gaan verdienen xD. Heel erg bedankt